Η διάδοση των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης στις χώρες του αναπτυσσόμενου και ανεπτυγμένου κόσμου αποτελεί γεγονός εδώ και καιρό. Από τα πρώιμα blogs αρκετά υποβαθμισμένης αισθητικής και με έμφαση περισσότερο στην ευκολία ανάρτησης κειμένου έως την επικοινωνιακή τομή του twitter δεν έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια. Αυτό δείχνει τη δυναμική που αναπτύσσει η υπόθεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τόσο από άποψη αριθμού χρηστών και αναγνωστών όσο και από την άποψη μιας αγοράς αντίστοιχων υπηρεσιών. Η δυναμική αυτή μιας και έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις διαμορφώνεται από τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες και από τη μορφή που έχουν οι κοινωνικές σχέσεις αλλά πολύ εύκολα επιδρά και σε αυτές και τις διαμορφώνει με τη σειρά της. Έχει αξία για να κατανοήσουμε την ευρεία αποδοχή των μέσων αυτών να αποκτήσουμε μια εικόνα της θεωρίας κοινωνικών δικτύων που βρίσκεται στο φόντο της ανάπτυξης του Facebook και κατ’ επέκταση (και δια της αόρατης χειρός της αγοράς) όλων των σύγχρονων ψηφιακών πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. twitter, tumblr, google+, linkedin κλπ).

Με το φετινό διήμερα ουσιαστικά κλείνει ένας πρώτος κύκλος στην υπόθεση της πανελλαδικής συγκρότησης των παρεμβάσεων - συσπειρώσεων - κινήσεων και των εργατικών σχημάτων. Ο απολογισμός αυτού του κύκλου δεν μπορεί παρά να είναι θετικός, μια που κατοχυρώθηκε η δυνατότητα ενιαίας παρουσίας και παρέμβασης αυτού του ρεύματος, άνοιξαν συζητήσεις, δοκιμάστηκαν κοινές πρωτοβουλίες, παρ’ όλες τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις.