Αγωνιζόμαστε για την πιο πλατιά δημοκρατική και ενεργή συμμετοχή των πολιτών, για δημοτικές και περιφερειακές αρχές που να υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα, με τοπικά δημοψηφίσματα με δεσμευτικό και όχι συμβουλευτικό χαρακτήρα ή μέχρι εκεί που το επιτρέπουν οι δανειστές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει σημαντικές αλλαγές με το νομοσχέδιο για το εκλογικό σύστημα ανάδειξης συμβουλίων, περιφερειαρχών και δημάρχων. Αποτελεί το αναγκαίο θεσμικό συμπλήρωμα της «επιτελικής»/ επιχειρηματικής λειτουργίας των Περιφερειών και Δήμων, στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) και των κατευθύνσεων της Ε.Ε. για την «Ευρώπη των Περιφερειών», μακριά από κάθε λογική λαϊκής συμμετοχής και κάλυψης κοινωνικών αναγκών.

Δίνουμε παρόν και στις 15 Μάη στις συνελεύσεις για τη συγκρότηση σωματείου αλλά και σε κάθε προσπάθεια που συμβάλλει πραγματικά στη συλλογική οργάνωση των συναδέλφων μας μέσα από σωματεία αλλά και νέους συλλόγους, ώστε να προχωρήσει η προσπάθεια για την συνολικότερη οργάνωση στον κλάδο και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Έφτασε επιτέλους η ώρα της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής μετά από πεντέμισι χρόνια εκδίκασης. Μίας από τις πιο σημαντικές πολιτικές δίκες στην ιστορία της χώρας μας. Που, όπως και όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δίκες, η έκβασή της βασικά δεν κρίθηκε και δεν θα κριθεί εντός της δικαστικής αίθουσας. Κρίθηκε, κρίνεται ακόμα και θα συνεχίσει να κρίνεται και μετά, στην κινητοποίηση και την πίεση του λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια, με κορύφωση στην περίοδο μετά την τραγική δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε τόσο όσο αφορά ειδικά την καταδίκη και περιθωριοποίηση της Χρυσής Αυγής, αλλά και γενικότερα όσον αφορά την αντιμετώπιση του, πλέον διεθνούς δυστυχώς, φαινομένου της ανόδου της ακροδεξιάς και φασιστικών ρευμάτων.

Πρέπει άμεσα να επιταχυνθούν οι διαδικασίες συντονισμού και σύμπλευσης κομματιών της αριστεράς, να ανοίξει ο διάλογος με ειλικρίνεια αλλά πάνω απ’ όλα με μια σκέψη στο μυαλό όλων: Να αναζητήσουμε και να βρούμε εκείνη την νέα πρακτική της πολιτικής, μια νέα μεθοδολογία σκέψης, ένα νέο αφήγημα για τη συγκυρία που να είναι ικανό να ενέχει όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να τα ενεργοποιεί και να τα εκπροσωπεί. Όσες δυνάμεις δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική αναγκαιότητα για μια πορεία αυτοϋπέρβασης είναι πολύ πιθανό να τις ξεπεράσει η συγκυρία. Δεν μας αρκεί η αντιπολίτευση στους κοινωνικούς χώρους, δεν μας αρκεί η αντίσταση, δεν μας αρκούν οι νησίδες της αριστεράς και του κινήματος, και δεν μας αρκούν όχι επειδή έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας αλλά επειδή, αν το επόμενο μεγάλο στοίχημα χαθεί, δεν θα χάσει η αριστερά, αλλά η κοινωνία.