Για την απεργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς στις 6/5

Η προηγούμενη πενταετία χαρακτηρίστηκε από την υποχώρηση των αμυντικών αγώνων της περιόδου των μνημονίων. Το βασικό μέσο κεντρικής αντιπαράθεσης με τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η γενική απεργία έχασε σταδιακά την αποτελεσματικότητα της τόσο σαν μέσο συσπείρωσης όσων αγωνίζονται όσο και στο μπλοκάρισμα της παραγωγής, αφού οι απεργίες αποκτούσαν όλο και μικρότερη συμμέτοχη. Η απουσία αυτής, της ανώτερης δυνατής στην αντίληψή μας, μορφής διεκδίκησης έχει φέρει σε όριο και τις προοπτικές που αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δυνατές από τους εργατικούς αγώνες εν γένει. Αυτά τα όρια στην αντίληψή μας καλούμαστε σήμερα να ξεπεράσουμε, όχι όσον αφορά τη γενική απεργία στενά σαν μέσο πάλης αλλά κυρίαρχα τον τρόπο οργάνωσης που δίνει στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία τα κλειδιά για την θεσμική κάλυψη τέτοιας έκτασης κινητοποιήσεων.

Η εργασία και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες στο στόχαστρο

Η τηλεργασία ως μορφή εργασίας υπάρχει παγκοσμίως εδώ και 25 χρόνια. Είχε παρουσιαστεί από το κεφάλαιο σαν πρόοδος συμπληρωματικά με έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο στον οποίο δεν έχει σημασία που μένεις αφού η τεχνολογία σου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνεις τις ίδιες ευκαιρίες. Πήγαινε πακέτο με την τηλεκπαίδευση, την τηλε-ιατρική και άλλες τηλε-υπηρεσίες. Το όραμα δεν ήταν τεχνικά δυνατό τη δεκαετία του '90: οι υποδομές του ίντερνετ ήταν ακόμα νηπιακές, ο παγκόσμιος ιστός μόλις είχε φτιαχτεί, οι εμπορικές χρήσεις του διαδικτύου ήταν ελάχιστες, η ηλεκτρονική ασφάλεια των συναλλαγών ήταν μια άγνωστη φράση. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα τεχνικά προβλήματα έχουν λυθεί σε μεγάλο βαθμό. Εκτός από αυτό, ολόκληροι τομείς της ζωής και της οικονομίας έχουν υποστεί ψηφιακό μετασχηματισμό εδώ και αρκετά χρόνια.

Αφίσα της ΑΡΑΝ για την απεργία στις 26/11/2020