1. Μετά από αρκετούς μήνες διαρροών και καθυστέρησηςλόγω και της πανδημίας πλέον η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Η ψήφισή του αποτελεί ουσιαστικά και προαπαιτούμενο για την ΕΕ, μαζί με άλλες αναδιαρθρώσεις, ώστε να απελευθερώσει τη ροή χρηματοδότησης που προβλέπει το περίφημο «Ταμείο Ανάκαμψης». Μπαίνουμε δηλαδή σταδιακά ξανά σε μία περίοδο που οι χρηματοδοτήσεις αυτές θα λειτουργούν ως μοχλός για την ένταση ακόμα πιο αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων όπως και στην προηγούμενη δεκαετία των μνημονίων.

2. Το νομοσχέδιο προβλέπει μία σειρά αντεργατικών τομών που έρχονται να δυσχεράνουν ακόμη περισσότερο τις εργασιακές συνθήκες και τους όρους οργάνωσης του εργατικού κινήματος στο βωμό της εξυπηρέτησης της λειτουργίας του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα προωθείται:

α) Η ρευστοποίηση του χρόνου εργασίας και οι απλήρωτες υπερωρίες που προκρίνει το Υπουργείο Εργασίας για «την αναζήτηση της ισορροπίας των εργαζομένων μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής». Στόχος είναι να αυξηθεί το επιτρεπόμενο όριο υπερωριών που σήμερα είναι 120 ώρες ετησίως (90 για τη βιομηχανία), το επιτρεπόμενο όριο της υπερεργασίας, η οποία αμείβεται πολύ λιγότερο απ’ ότι η υπερωρία, καθώς και να κατοχυρωθεί εις βάρος των εργαζομένων η 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου θα μπορούν να εξοφλούνται οι πρόσθετες ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Η θεσμοθέτηση αυτού του τριπτύχου ρευστοποιεί πλήρως την καθημερινότητα των εργαζομένων, η οποία έτσι θα εξαρτάται πλέον από τις ορέξεις του εκάστοτε εργοδότη και επιφέρει σημαντική μείωση εισοδημάτων για όλες τις εποχικές εργασίες. Στο φόντο της πλήρους ρευστοποίησης του ελεύθερου χρόνου συμπεριλαμβάνεται και η προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα όσων ήδη τους επιτρέπεται η εργασία την Κυριακή. Επιχειρείται το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, με την ολοένα μεγαλύτερη πίεση για εντατικοποίηση της εργασίας.

β) Σε συνέχεια του νόμου της απαγόρευσης των πορειών, με τον ορισμό υπεύθυνου κινητοποιήσεων κλπ. και του νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δυσκόλεψε την λήψη απόφασης για απεργία, έρχονται να προστεθούν επιπλέον δυσκολίεςγια τη λειτουργία των σωματείων και την κήρυξη απεργίας μέσω του νέου αντι-συνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη:

- Η θέσπιση ψηφιακών μητρώων, η απογραφή στα οποία θα αποτελεί προϋπόθεση για την νομιμοποίηση των σωματείων και για την αναγνώριση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης.

- Η ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης των εργαζομένων και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες όσον αφορά στη λήψη απόφασης για απεργία στοχεύουν να μετατρέψουν τους αγώνες σε φραστικές φιέστες εκτός των εργασιακών χώρων.

-Η ακύρωση στην πράξη του χαρακτήρα της απεργίας μέσω της θέσπισης προσωπικού ασφαλείας σε ποσοστό 40%. Αν η απεργία αποτελούσε πάντα ένα πραγματικό μέσο πίεσης όταν διακυβεύονταν τα εργασιακά δικαιώματα ήταν γιατί η παράλυση ζωτικών κοινωνικο-οικονομικών λειτουργιών πίεζε τους εκάστοτε κυβερνώντες ή εργοδότες να ανταποκριθούν στα αιτήματα των εργαζομένων. Η περιφρούρηση, μάλιστα, απεργιακών κέντρων, οι καταλήψεις σε κτήρια και εισόδους στοχεύουν να απαγορεύονται ως «ποινικώς κολάσιμη πράξη».

- Επιχειρείται να καταργηθούν ακόμα και τα όποια απομεινάρια δυνατοτήτων για τους εργαζόμενους/ες εντός του «κοινωνικού διαλόγου». Μετακυλίονται αρμοδιότητες από το σώμα επιθεώρησης εργασίας (ΣΕΠΕ) στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Το ΣΕΠΕ σε φαινόμενα εργοδοτικής παραβατικότητας επιτελούσε παράλληλα έναν ελεγκτικό ρόλο επί των επιχειρήσεων και εξ αντικειμένου έπαιρνε θέση (σε αρκετές περιπτώσεις θετική) σε υποθέσεις καταφανούς παρανομίας των εργοδοτών. Η αντικατάστασή του από τον ΟΜΕΔ, ο οποίος είναι ένας οργανισμός με πλειοψηφία από εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και του ΣΒΕ), αποσκοπεί στην αντιμετώπιση ακόμη και των εξόφθαλμων περιπτώσεων εργοδοτικής ασυδοσίας με όρους «αστικής διαφοράς».

3. Απέναντι σε αυτή την κίνηση το εργατικό κίνημα οφείλει να υπερασπιστεί μαχητικά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, το 8ωρο, τις πληρωμένες υπερωρίες, τη δυνατότητα των συνδικάτων να συνεδριάζουν και να αποφασίζουν πλειοψηφικά σε ζωντανές διαδικασίες και όχι ηλεκτρονικές καρικατούρες συνελεύσεων. Ενάντια στην ελαστικοποίηση της εργασίας, την καθήλωση των μισθών και την εκτίναξη της ανεργίας, την πλήρη ρευστοποίηση του εργάσιμου χρόνου και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Μέσα στην πάλη αυτή και με επίγνωση του συσχετισμού δύναμης στους χώρους δουλειάς και την κοινωνία μπορεί να ανοίξει η συζήτηση και η ζύμωση για πιο προωθημένες κατακτήσεις, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου χωρίς μείωση μισθού και ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, για την αμφισβήτηση της σχέσης μισθού και παραγωγικότητας κλπ. Έχουμε όμως επίγνωση των καίριων ζητημάτων που θέτει η συγκυρία και ο υπαρκτός συσχετισμός δύναμης και ιεραρχούμε πρωτίστως αυτά στην πάλη στους εργασιακούς χώρους (με πρώτο την υπεράσπιση του 8ωρου ενάντια στην πλήρη ρευστοποίηση του εργάσιμου χρόνου).

4. Η πλήρης απελευθέρωση της υπερωριακής απασχόλησης, η κατάργηση του υπερωριακού κόστους, η αύξηση των υπερωριών στη βιομηχανία/ βιοτεχνία είναι μέτρα παραπέρα αύξησης της ανεργίας. Η κυβέρνηση ετοιμάζει τη γενιά πουθα ζει χειρότερα από τους γονείς της καιθα δουλεύει περισσότερο από τους παππούδες της. Σε μία συνθήκη πανδημίας, λοιπόν, κατά την οποία δεν θα έπρεπε να προωθείται κανένα αντιλαϊκό νομοθέτημα εκτός των ζωτικών πρωτοβουλιών κοινωνικής πολιτικής και προστασίας του δικαιώματος της εργασίας με ανθρώπινους όρους, η κυβέρνηση προωθεί τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και την υπονόμευση της συνδικαλιστικής ελευθερίας που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών και αιώνων. Το επικείμενο νομοσχέδιο αποτελεί στην πραγματικότητα θεσμική νομιμοποίηση όσων εργοδοτικών αυθαιρεσιών υφίσταντο ως τώρα, αφήνοντας την εργοδοσία στο απυρόβλητο. Αποτελεί μια κίνηση κατοχύρωσης του υπαρκτού δυσμενούς συσχετισμού δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, επιχειρεί να διαμορφώσει τα νέα όρια του πλαισίου ύπαρξης ακόμα και του γραφειοκρατικού, κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Όλο αυτό το πισωγύρισμα δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη στήριξη των κυβερνητικών και εργοδοτικών παρατάξεων στα συνδικάτα και πρωτίστως στη ΓΣΕΕ που αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί με την κυβέρνηση και να παρατείνει για μια μέρα τις πασχαλινές διακοπές (στο σπίτι), για να μην υπάρξουν αντιδράσεις στο νόμο Χατζηδάκη μέσα από έναν απεργιακό και αγωνιστικό εορτασμό της πρωτομαγιάς.

5. Απέναντι σε αυτή την κίνηση υπήρξε μία πολύμορφη κίνηση που περιλαμβάνει Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες (κυρίως της επιρροής του ΠΑΜΕ) όσο και κάποια πρωτοβάθμια σωματεία. Η απάντηση, βέβαια, δεν είναι ανάλογη της επίθεσης ακόμα και αυτό είναι και δείκτης του δυσμενούς συσχετισμού δύναμης στους εργασιακούς χώρους. Όμως, πλέον, ένα πολύμορφο αγωνιστικό ρεύμα αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για τις εργασιακές – συνδικαλιστικές μάχες τώρα που η ηγεσία και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ περνά ανοιχτά σε αντιδραστικό απεργοσπαστικό ρόλο. Είναι σημαντική η απόφαση για απεργία στις 6/5 στο ΕΚΑ, στο ΕΚ Πειραιά, όσο και στην ΑΔΕΔΥ. Αυτές οι αποφάσεις, μαζί με τις αποφάσεις άλλων 21 Εργατικών Κέντρων (Πάτρα, Λάρισα, Κέρκυρα, Ανατολικής Αττικής, Ιωαννίνων, Λαμίας, Αγρινίου, Έυβοιας, Λιβαδειάς κλπ.) και αρκετών Ομοσπονδιών διαμορφώνουν πανελλαδικά ένα απεργιακό τοπίο που καλύπτει τους εργαζόμενους/ες σε όλο το δημόσιο τομέα και σε ένα πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ουσιαστικά στα μεγαλύτερα κέντρα πλην Θεσσαλονίκης, Κρήτης και Βόλου).Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία της απεργίας στις 6/5.

6. Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε στις συγκεντρώσεις ανά τόπους στα εξής σημεία με σκοπό σε κάθε περίπτωση να γίνουν ενιαίες ενωτικές πορείες όλων των αγωνιστικών ρευμάτων, ειδικά τώρα που η απεργοσπαστική ηγεσία και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απουσιάζει εντελώς από το δρόμο:

- Αθήνα: στις 10.30 στα Προπύλαια μαζί με πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα (Public, NOKIA, Πλαίσιο, ΣΥΒΧΨΑ, ΣΕΦΚ, ΣΜΕΔ εργαζομένων ΤΕΕ, ΕΛΓΟ Δήμητρα), κάποια σωματεία εκπαιδευτικών και υγείας και τον κύριο όγκο των δυνάμεων της συνδικαλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς

- Πάτρα: 10.30 στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας

- Λάρισα: 10.30 στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας στην κεντρική πλατεία της πόλης

- Κέρκυρα: 10.00 στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας

- Χανιά: 10.30 στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς

- Ρέθυμνο: 10.00 έξω από το Δημαρχείο

- Ηράκλειο: 10.00 στο άγαλμα Βενιζέλου

Στις 6 Μάη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

-Υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης (8ωρο, πληρωμένες υπερωρίες, ελεύθερο συνδικαλισμό)

-Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες και όλους, για αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για δημόσια και δωρεάν υγεία και εκπαίδευση για όλους τους εργαζόμενους/ες και τα παιδιά τους