Η επιμονή της κρίσης χρέους, ιδίως στην Ευρωζώνη, οι αλλεπάληλες εναλλαγές ανάμεσα σε αναιμικές ανακάμψεις και φάσης ύφεσης, το γεγονός ότι μεγάλοι σχηματισμοί όπως η Μ. Βρετανία μπήκαν σε δεύτερη διαδοχική ύφεση μέσα σε σύντομο διάστημα, η ανοιχτή πληγή της Ευρωζώνης αποτυπώνουν ότι πίσω από την αλαζονεία των κυρίαρχων, στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην εκρηκτική όξυνση των αντιφάσεων της χρηματοοικονομοποίησης της οικονομίας, την κρίση του νεοφιλελευθερισμού ως πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος, κάνουν εμφανή την αδυναμία να αναδυθεί ένα εναλλακτικό οργανωτικό, τεχνολογικό και σε τελική ανάλυση κοινωνικό υπόδειγμα που να μπορεί να επιτρέψει μια σταθερή ανάκαμψη του ποσοστού κέρδους και ταυτόχρονα μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε παραγωγή και κυκλοφορία, ανάμεσα σε βιομηχανικό και χρηματιστικό κεφάλαιο.

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι πως στη συγκεκριμένη συγκυρία ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός διέπεται από βαθιά ταξική πόλωση που αντανακλάται και σε πολωτική πόλωση. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχει τόσο έντονη η διχοτόμηση του εκλογικού σώματος μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ και Συριζα, αυξάνουν παντού την εκλογική τους επιρροή αλλά η εμβέλεια της ΝΔ στην επαρχία και στο γηρασμένο μη ενεργό πληθυσμό είναι που θα της δώσει τη νίκη. Στην πραγματικότητα η κοινωνική δομή της ψήφου διακρίνεται από τρεις παράλληλες πολώσεις: α) την ηλικιακή β) την επαγγελματική γ) τη γεωγραφική . Θα πρέπει να σημειωθεί πως με την εξαίρεση της Χρυσής Αυγής, που σε σημαντικό βαθμό ψηφίζεται από άντρες, δεν παρατηρούνται σημαντικές διαφορές στην έμφυλη ψήφο

Ριζική υποχώρηση από το λαϊκό αίτημα για ουσιαστική και όχι τυπική κατάργηση του Μνημονίου και των συνεπειών του στην κοινωνία αποτελεί το πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι μεγάλες παλλαϊκές διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις την Κυριακή 12 Φλεβάρη αλλά και η 48ωρη γενικη απερία 10-11 Φλεβάρη, σηματοδοτούν μια ακόμη καμπή στην πορεία του λαϊκού ξεσηκωμού και στον παρατεταμένο λαϊκό πόλεμο ενάντια στα Μνημόνια και το σάρωμα των λαϊκών κατακτήσεων.

Πόσο ακόμη σε κρίση; Υπάρχει διέξοδος; Με το ευρώ ή χωρίς; Υπάρχουν περιθώρια κοινής δράσης της Αριστεράς; Ποιος ο ρόλος των ΜΜΕ; Θα αποξενωθούμε και θα κλειστούμε στους εαυτούς μας ή θα αναπτύξουμε μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικής αντίδρασης σε μια κοινωνία που αλλάζει, σε μια κοινωνία που βρίσκεται υπό κατασκευή; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα συζητηθούν σε ένα νέο κύκλο συζητήσεων στο πλαίσιο της προσπάθειας της ΕΛΕ για κοινωνικό έλεγχο του χρέους και για άμεση παύση πληρωμών.