Σήμερα, μέσα στην δίνη της πιο οξείας κρίσης υπερσυσσώρευσης του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι ζωτική τελικά, η ανάγκη θεμελίωσης μιας υλιστικής ηθικής του απόλυτου ανθρωπισμού, δηλαδή μια κομμουνιστική ηθική. Η σύγχρονη κομμουνιστική ηθική απαιτεί μια οπτική από την πλευρά των επαναστατικών δυνάμεων και της κομμουνιστικής προοπτικής, μετατοπίζοντας το ερευνητικό πεδίο από την θεωρία στην πράξη των κοινωνικών σχέσεων. Τελικά, μια ηθική που θα μπορεί να ιστορικοποιεί την ανθρώπινη φύση και ουσία μπορεί να είναι και αισιόδοξη, να αποβλέπει ρεαλιστικά σε μια θετική αντίληψη της ζωής. Θα είναι μια ηθική της κατάφασης της ανθρώπινης ύπαρξης, της δημιουργίας, της χαράς, της ελευθερίας. Τελικά, η κομμουνιστική ηθική δεν αντλεί τα αξιώματά της από κάποιες εμπειρικές αρχές, αλλά από την γνώση της κοινωνίας, την γνώση της δυναμικής της ιστορίας και την επίμονη έμφαση στον άνθρωπο ως δημιούργημα και δημιουργό της ιστορίας.

Πρόγραμμα και υλικά του 10ου Πολιτικού - Πολιτιστικού Camping του Τομέα Νεολαίας της ΑΡΑΝ (2013)

Η λογοτεχνία σε κάθε περίοδο υπήρξε το βαρόμετρο της εποχής της. Ο λογοτέχνης φαίνεται να υποτάσσεται πάντα, συνειδητά ή ακόμα και ασυνείδητα στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις της εποχής του, όχι πάντοτε με τρόπο προφανή, αλλά πάντα με τρόπο που ενυπάρχει γι' αυτόν που θέλει να διαβάσει πίσω απ τις γραμμές. Και αν αυτό στους ποιητές μπορεί να διακρίνεται δυσκολότερα, στο μυθιστόρημα προεξάρχει ως κυρίαρχο. Το αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα αυτό, αν σκεφτεί πως ο μυθιστοριογράφος πρώτα και κύρια διηγείται μια ιστορία, με ειλικρίνεια και για κάτι που γνωρίζει καλά. Και κάθε ιστορία εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο, σαφώς καθορισμένο ιστορικό πλαίσιο. Είτε ο μυθιστοριογράφος επιλέξει το παρελθόν, είτε το παρόν, είτε ακόμα και το μέλλον για να τοποθετήσει την ιστορία του, η εποχή του θα είναι αυτή που θα επικαθορίσει την οπτική του γωνία. Το παρελθόν του θα είναι ειδομένο υπό το πρίσμα του παρόντος του, και το μέλλον θα του «αποκαλύπτεται» υπό το φως του.

Η επιμονή της κρίσης χρέους, ιδίως στην Ευρωζώνη, οι αλλεπάληλες εναλλαγές ανάμεσα σε αναιμικές ανακάμψεις και φάσης ύφεσης, το γεγονός ότι μεγάλοι σχηματισμοί όπως η Μ. Βρετανία μπήκαν σε δεύτερη διαδοχική ύφεση μέσα σε σύντομο διάστημα, η ανοιχτή πληγή της Ευρωζώνης αποτυπώνουν ότι πίσω από την αλαζονεία των κυρίαρχων, στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην εκρηκτική όξυνση των αντιφάσεων της χρηματοοικονομοποίησης της οικονομίας, την κρίση του νεοφιλελευθερισμού ως πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος, κάνουν εμφανή την αδυναμία να αναδυθεί ένα εναλλακτικό οργανωτικό, τεχνολογικό και σε τελική ανάλυση κοινωνικό υπόδειγμα που να μπορεί να επιτρέψει μια σταθερή ανάκαμψη του ποσοστού κέρδους και ταυτόχρονα μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε παραγωγή και κυκλοφορία, ανάμεσα σε βιομηχανικό και χρηματιστικό κεφάλαιο.

Εισήγηση του γραφείου της Αριστερής Ανασύνθεσης στην εκδήλωση στο camping του Τομέα Νεολαίας, 04/08/2012