Τέσσερις δεκαετίες το Πολυτεχνείο στοιχειώνει τη μνήμη και την ελπίδα μας. Κόκκινο σημάδι στο μεγάλο νήμα των αγώνων του λαού μας για λευτεριά, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, από το ΕΑΜ και τον ΔΣΕ μέχρι τις σημερινές μάχες, εξακολουθεί να αναμένει τη δικαίωσή του. Στο χέρι μας είναι αυτή τη φορά την ιστορία να τη γράψουμε εμείς!
Η ριζοσπαστική Αριστερά στη χώρα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ μια μαχητική, αντικαπιταλιστική μετωπική συγκρότηση, που με αφετηρία ένα πρόγραμμα ρήξης με το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ, την επεξεργασία ενός προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, την ολόπλευρη στράτευση στους αγώνες, την αλληλεγγύη και την οργάνωση του λαού, την αντιφασιστική πάλη, θα αναμετρηθεί με τις προκλήσεις και τις ευθύνες της περιόδου.
Ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον τόπο μας έδειξε το προηγούμενο διάστημα ότι μπορεί να έχει καίριες προγραμματικές θέσεις όπως η έξοδος από το ευρώ και η διαγραφή του χρέους, μαχητική συνεισφορά στο λαϊκό ξεσηκωμό, πρωτοβουλίες για το αγωνιστικό μέτωπο. Έδειξε, όμως, και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και παλινωδίες σε ό,τι αφορά το αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο. Αυτή τη φορά, στο κρίσιμο σταυροδρόμι της απόγνωσης και της ελπίδας, ας δείξουμε ότι μπορούμε όντως να ξεπερνάμε τον εαυτό μας. Οι «σεισμοί που μέλλονται για να’ ρθουν» είναι τώρα!