Μια τέτοια υπέρβαση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τα ΕΑΑΚ να επιδιώξουν  συνολικά την αλλαγή της παρούσας διάταξης δυνάμεων στη φοιτητική  αριστερά. Όχι με όρους παρθενογένεσης, αλλά «τομής και συνέχειας». Με  σεβασμό στα υπάρχοντα σχήματα κοινωνικών χώρων, αλλά με διάθεση όσο το  δυνατόν ενωτικής υπέρβασής τους, όπου αυτό είναι δυνατό.