Στις χώρες της E.E. συσσωρεύεται σήμερα σε πρωτοφανές επίπεδο πλούτος  και δύναμη στην πλευρά των κυρίαρχων, αλλά και αδικία, ένταση της  εκμετάλλευσης και της καταπίεσης για τους εργαζόμενους/ες και τους  λαούς. Οι κυρίαρχες τάξεις αντιμετώπισαν την κρίση του 2008 επιμένοντας  αταλάντευτα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική πυγμής  απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Πατώντας πάνω σε  αυτό το «κεκτημένο» πέτυχαν μια ανάκαμψη που τροφοδοτείται κυρίως από  την κατακρεούργηση των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.  Μπροστά στις ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τις  προβλέψεις για μια νέα ύφεση, προετοιμάζονται για μια ακόμα σκληρότερη  οικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι ήττες των εργατικών-λαϊκών  κινητοποιήσεων, με εμβληματικά σημεία το ελληνικό 2015, την αντεπίθεση  της δεξιάς στη Λατινική Αμερική, αλλά και την επιβολή καθεστώτων  έκτακτης ανάγκης ακόμα και σε χώρες στο κέντρο του δυτικού καπιταλισμού,  ενισχύουν στις καθεστωτικές δυνάμεις την πεποίθηση ότι τα προβλήματά  τους θα περιορίζονταν στα ζητήματα των ανταγωνισμών και των μεταξύ τους  αντιπαραθέσεων. Το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων των κίτρινων γιλέκων στη  Γαλλία, οι αντιστάσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση  Ανατολή, οι κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία και την Αλβανία αναδεικνύουν  ότι ο παράγοντας της λαϊκής παρέμβασης βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο. Σε  αυτόν τον παράγοντα οφείλει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας και να  λογοδοτεί η δράση μας.