Οι κυρίαρχες τάξεις επιμένουν στο σχέδιο «Ε.Ε. και Ευρώ». Παρά τις  ρωγμές (π.χ. Brexit), παρά τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς (π.χ.  χώρες του Βίζενγκαρντ, Ιταλία), παρά δηλαδή τα φαινόμενα που  υπογραμμίζουν την κρίση και το βάλτωμα της στρατηγικής των  «ολοκληρώσεων», οι πλειοψηφικές καθεστωτικές δυνάμεις δηλώνουν  αποφασισμένες να προχωρήσουν στον δρόμο που χάραξαν στο Μάαστριχτ και  στη Λισαβόνα, με τις διαβόητες συνθήκες που έθεσαν τα θεμέλια για τη  σύγχρονη Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.

Έχουν  περάσει τέσσερα χρόνια από τη μνημονιακή συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, και  με δεδομένη την αδυναμία της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς  αλλά και του κινήματος να μπλοκάρουν τη συνέχιση του μνημονιακού  οδοστρωτήρα, η πολιτική μάχη των ευρωεκλογών αποκτάει ιδιαίτερη σημασία,  καθώς θα είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση με κεντρικά πολιτικά  χαρακτηριστικά και μάλιστα λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές στην  Ελλάδα. Πέρα από την αδιατάραχτη συνέχεια της μνημονιακής επίθεσης (παρά  τις κυβερνητικές εξαγγελίες για το «τέλος των μνημονίων») σε αυτή τη  χρονική περίοδο, η κρίση στο πολιτικό επίπεδο έχει διαμορφώσει νέες  πολιτικές δυναμικές στην Ευρώπη, που ενέχουν σοβαρούς κινδύνους.