Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων: Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των εκλογών της 7ης Ιουλίου
1.Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου κλείνει τονταραγμένο κύκλο της προηγούμενης δεκαετίας, με την αναγέννηση τουδικομματισμού και τη Νέα Δημοκρατία στη θέση του ηγεμόνα και τουαυτοδύναμου κυβερνήτη μετά από χρόνια κατακερματισμού του αστικούπολιτικού συστήματος. Με έναν ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνει από τη μνημονιακήδιαχείριση με μικρές σχετικά απώλειες και ταυτόχρονα με πορεία στηνκατεύθυνση μιας σοσιαλδημοκρατικής «προοδευτικής και δημοκρατικήςπαράταξης», πιο κοντά στο ΚΙΝΑΛ. Η ακροδεξιά πλέον εκπροσωπείταικοινοβουλευτικά από την πιο ελεγχόμενη, συστημική Ελληνική Λύση, η οποίαθα πιέζει τη Ν.Δ. σε ακόμη πιο εθνικιστική, πολεμοκάπηλη,αντιδημοκρατική και ρατσιστική πολιτική. Και η Χρυσή Αυγή βρίσκεταιπλέον εκτός βουλής, κάτι που δείχνει μεν τη σχετική ύφεση της κρίσης τουπολιτικού συστήματος (που την αποσύρει προσωρινά), αλλά αναμφίβολααποτελεί επιστέγασμα των αντιφασιστικών αγώνων του ελληνικού λαού. Ημεγάλη αποχή που επιμένει αποτελεί ανησυχητική ένδειξη απόγνωσης καιεξατομίκευσης ευρύτερων μαζών.
2. Ανοίγει ένας νέος ιστορικός κύκλος. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μεαπόλυτους όρους αποτελεί μειοψηφία στον ελληνικό λαό, δείγμα βαθύτερηςκρίσης της αστικής δημοκρατίας. Καλείται να διαχειριστεί μια ασθενικήοικονομική ανάκαμψη, ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα και ένα ογκώδεςδημόσιο χρέος που δύσκολα θα αποπληρωθεί ομαλά, σε μια διεθνή κατάστασηστάσιμων επενδύσεων, οξύτατων ανταγωνισμών και πολεμικού κλίματος στονκόσμο, την Ευρώπη, την Αν. Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η υπόσχεση τουΜητσοτάκη για «ανάπτυξη και δουλειές για όλους» δεν μπορεί ναπραγματοποιηθεί παρά μόνο με ελαστικές δουλειές και όχι για όλους, μεμια νέα, βαθύτερη και ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη, τον κόσμοτης εργασίας, τα λαϊκά στρώματα, τις γυναίκες και τη νεολαία, σταδημοκρατικά δικαιώματα, την ειρήνη και το περιβάλλον.
3. Όλα αυτά δεν προδιαγράφουν κοινωνική και κατ’ επέκταση, πολιτικήσταθερότητα. Η Ν.Δ. θα διαχειριστεί τα αποτελέσματα τριών μνημονίων καιτο τέταρτο, εν αναμονή μνημόνιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Καμία κυβέρνηση δενμπορεί να περάσει αλώβητη από τα μνημόνια, όσο κραταιά κι αν είναι. Σεπρώτη ανάγνωση, το 71,5% του δικομματισμού φαίνεται καθηλωτικό. Όμως, τοποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει επιδοκιμασία της μνημονιακής τουδιαχείρισης και της δήθεν «δυναμικής αντιπολίτευσής» του, αλλά κυρίωςσυνιστά ένδειξη επίγνωσης του κινδύνου από την επερχόμενη επίθεση τηςΝ.Δ. και εκδήλωση αντίδρασης ενάντιά της, από ένα σημαντικό μέρος τωνψηφοφόρων του. Σε αυτή την αντίδραση πρέπει να προστεθεί και ένα μέροςτης αποχής, όπως και η ψήφος υπέρ του ΜέΡΑ25, όσο κι αν υπόσχεται«ρεαλιστική ανυπακοή».
4. Η λαϊκή αντίδραση δεν διοχετεύθηκε προς τη μαχόμενη αριστερά. ΤοΚΚΕ κράτησε σχεδόν το ίδιο ποσοστό και ψήφους σε σχέση και με τιςευρωεκλογές και τις βουλευτικές του Σεπτέμβρη του 2015. Δεν μπόρεσε ναανακάμψει και να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΛΑΕτέθηκε σε ανεπίστρεπτη κρίση, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξαναγύρισε εκεί από όπουξεκίνησε το 2009 και βαθιά διχασμένη. Ο κύκλος αυτών των πολιτικώνμετώπων με τη σημερινή μορφή τους πολιτικά έχει κλείσει. Πρόκειται γιαμια πολύ σοβαρή αποτυχία όλων των προγραμμάτων και κομμάτων τηςαριστεράς. Τα αποτελέσματα της αριστεράς, στο σύνολό τους, δυσκολεύουνμια γρήγορη αναδιοργάνωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, κάνουν τοέργο της μαζικής και νικηφόρας αντίστασης στην επίθεση της Ν.Δ. και τουνέου δικομματισμού, να μοιάζει με ηράκλειο άθλο. Ωστόσο, αυτός είναι οδρόμος που απαιτείται να ακολουθήσει η ασυμβίβαστη αριστερά.
5. Για να ανταποκριθούμε σε αυτή την απαίτηση, χρειάζεται βαθιά καιμαχόμενη αυτοκριτική επανεξέταση της τακτικής, των μετώπων και τωνσυνθημάτων, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, κρατώντας κάθεπολύτιμη παρακαταθήκη, αλλά με διάθεση υπέρβασης και σε ρήξη πλέον μεό,τι καθήλωσε τη δυνατότητα για μια ανατρεπτική πολιτική. Χρειάζεται ησχεδιασμένη και έμπρακτη κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων για μιαενωτική και μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια στην κυβέρνηση τηςΝ.Δ., για την ταξική αναδιοργάνωση του εργατικού, λαϊκού και νεανικούκινήματος και μια αποτελεσματική συμμαχία της ανυπότακτης αριστεράς. ΟΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ούτε θέλει να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση. ΤοΜέΡΑ25 δεν μπορεί. Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ, με όποιες μορφές κι ανσυνεχίσουν, μπορούν και πρέπει να συμβάλουν σε μια ενωτική λαϊκήαντιπολίτευση. Αλλά, για διαφορετικούς λόγους, δεν μπορούν να ηγηθούνμιας τέτοιας προσπάθειας. Γι’ αυτό χρειάζεται η υπέρβαση τόσο τηςρεφορμιστικής όσο και της σεχταριστικής πολιτικής στην αριστερά.
6. Η αποτυχία των αριστερών δυνάμεων και προγραμμάτων στη δεκαετίαπου πέρασε, η σκληρή περίοδος στην οποία εισερχόμαστε και πάνω απ’ όλα ησυγκλονιστική εποχή που ζούμε δείχνουν ότι απαιτείται η δημιουργία ενόςνέου αριστερού, επαναστατικού και κομμουνιστικού φορέα. Με πολιτικήσυμφωνία γύρω από ένα σαφές ανατρεπτικό πολιτικό πρόγραμμα για τηνπερίοδο, πρώτα απ’ όλα για τον μισθό, το εισόδημα, τον χρόνο και τιςσχέσεις εργασίας, αλλά και για τη δημοκρατία και τον αντιφασισμό, τηνεθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη και τη διεθνή συνεργασία των λαών, καθώςκαι για όλα τα ζητήματα που συγκλονίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες, όπωςτο περιβάλλον και η διατροφή, το γυναικείο ζήτημα, ο ρατσισμός, οισεξιστικές διακρίσεις κ.ά. Με ανοιχτή, δημιουργική συζήτηση καιαναζήτηση για μια νέα στρατηγική σε επαναστατική και κομμουνιστικήκατεύθυνση, με βάση τον μαρξισμό, τις εμπειρίες από τις επαναστατικέςαπόπειρες του 20ού αιώνα και τις σύγχρονες, υλικές δυνατότητεςχειραφέτησης της εργασίας, στην εποχή μας. Με ενότητα στη δράση που θαδιασφαλίζεται από εσωτερική δημοκρατία, με αιρετή και ανακλητή ηγεσία,προσανατολισμό στην εργατική τάξη, ειδικά στους συγκεντρωμένους χώρουςβιομηχανίας και υπηρεσιών, στη νέα γενιά αλλά και σε όλο τον λαϊκό κόσμοτης εργασίας. Με μια συνεπή και σύγχρονη μετωπική πολιτική που θαξεπερνά τόσο την υποταγή στις πτέρυγες της αστικής πολιτικής ή τωναριστερών ρεφορμιστικών τάσεων όσο και την απομόνωση από τις πλατιέςεργαζόμενες και λαϊκές μάζες στο όνομα της επανάστασης. Στόχος είναι ηδημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ανατροπής,ακόμα κι αν αυτό δεν είναι άμεσα εφικτό. Με δημιουργία διεθνιστικώνδεσμών, σε μια εποχή όπου οι δυνατότητες επικοινωνίας, μεταφορών καιεμπειριών έχουν ανέβει εκθετικά, ενώ ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμόςπαρασύρουν την εργατική τάξη και τους λαούς στον εθνικισμό και τουςπολέμους ή στην υποταγή στις κοσμοπολίτικες ολοκληρώσεις τους, όπως ηΕυρωπαϊκή Ένωση.
7. Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων, μεαυτοκριτική και σχεδιασμένη πορεία υπέρβασης του ίδιου, με συντροφικόπνεύμα σύνθεσης και κοινή στράτευση, θα συμβάλει στη δημιουργία ενόςμαζικού πόλου συσπείρωσης κομμουνιστικών ρευμάτων προς μια ενωτικήοργάνωση, που θα ανοίξει τον δρόμο για το κομμουνιστικό πρόγραμμα καικόμμα της εποχής μας.
8. Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεωνπαράλληλα θα αναλάβει και θα συμβάλει σε πρωτοβουλίες για τον διάλογοκαι την κοινή δράση αριστερών ρευμάτων και αγωνιστών/τριών του μαζικούκινήματος, για μια ενωτική πολιτική συμμαχία ασυμβίβαστης πάλης ενάντιαστη νέα κυβέρνηση, σε κάθε αντεργατικό, αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικόμέτρο.
Τίποτα δεν τελείωσε!
Και στις πιο μαύρες συνθήκες υπάρχει πάντα ένα φωτεινό μονοπάτι για να βαδίσουμε μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές/τριες.