7 χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, 5 χρόνια μετά από την είσοδο της Ελλάδας στη μέγγενη των μνημονίων αλλά και στην εποχή της πιο βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής κρίσης από την εποχή της Κατοχής, 5 μήνες μετά από μία μεγάλη πολιτική και εκλογική ανατροπή, αυτή της 25ης Γενάρη, όλα όσα βλέπουμε τριγύρω μας, απλώς αποδεικνύουν ότι το τοπίο της Αριστεράς, οι απόψεις και οι στάσεις που ηγεμονεύουν σε αυτό, οι συσχετισμοί που έχουν παγιωθεί παραμένουν εκρηκτικά αναντίστοιχοι και τραγικά ανακόλουθοι με τις ιστορικές δυνατότητες, με το πρωτοφανές παράθυρο ιστορικής ευκαιρίας που ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας άνοιξε με την εκρηκτική του είσοδο στο προσκήνιο, σε όλη την «Μεγάλη Πορεία» των μεγάλων αγώνων, από το κίνημα της νεολαίας στο 06-07, στον εκρηκτικό και προφητικό Δεκέμβρη του 08, στον εξεγερσιακό κύκλο του 10-12, στις σημερινές αντιστάσεις και διεκδικήσεις.

Εμείς, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοί της από την Αριστερή Ανασύνθεση, την αποχαιρετούμε με ένα λυγμό αλλά και με μια σφιγμένη γροθιά και με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με το ίδιο πάθος και την ίδια αφοσίωση ενάντια σε ό,τι χλευάζει τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας...

Ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον τόπο μας έδειξε το προηγούμενο διάστημα ότι μπορεί να έχει καίριες προγραμματικές θέσεις όπως η έξοδος από το ευρώ και η διαγραφή του χρέους, μαχητική συνεισφορά στο λαϊκό ξεσηκωμό, πρωτοβουλίες για το αγωνιστικό μέτωπο. Έδειξε, όμως, και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και παλινωδίες σε ό,τι αφορά το αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτέλεσε μέχρι τώρα ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο εγχείρημα. Δεν ήταν απλώς μια συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, αλλά μια διαφορετική πρόταση για την Αριστερά που απαιτούν οι καιροί. Γέννημα μεγάλων αγώνων, έκανε τα πρώτα της βήματα μέσα στη συνθήκη ενός πρωτόγνωρου λαϊκού ξεσηκωμού και της μεγαλύτερης πρόκλησης που αντιμετώπισε το λαϊκό κίνημα στον τόπο μας μετά τη δικτατορία.

Poster, αφίσα και κείμενο πρόσξλησης εκδήλωσης