Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και η διαδικασία για την προκήρυξη εκλογών ολοκληρώνει μια κρίσιμη περίοδο που σφραγίστηκε από το εκρηκτικό ΟΧΙ, την ταπεινωτική συμμόρφωση στο Τρίτο Μνημόνιο, την ανοιχτή ρήξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίγει ταυτόχρονα μια νέα φάση στην πολιτική και κοινωνική κρίση, στο μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό και τελικά σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα, αλλά και στην προσπάθεια να διαμορφωθεί το αναγκαίο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο γύρω από το μεταβατικό πρόγραμμα και τη σύγκρουση με τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Είναι στιγμή με μεγάλη πολιτική σημασία στην οποία η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά καλείται να πάρει θέση και να πάρει αποφάσεις, αναμετρώμενη με την ευθύνη απέναντι στην αγωνία των λαϊκών στρωμάτων για μια έξοδο από το φαύλο κύκλο της λιτότητας, της ανεργίας και της κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και με τις δυνατότητες που υπάρχουν μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική να βρεθεί σε πολύ καλύτερο σημείο αφετηρίας.

Η ελπίδα και η δυναμική του λαϊκού ΟΧΙ κάθε άλλο παρά τελείωσε, στο χέρι μας είναι να της δώσουμε διέξοδο, βάζοντας πλάτη στο μέτωπο του ΟΧΙ, χτίζοντας την Αριστερά του άλλου δρόμου. Με τόλμη, αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού να σφραγίζει ο ίδιος τις εξελίξεις.

Σε κάθε περίπτωση είναι περίοδος κρίσιμη για όλους μας. Το ΟΧΙ μέχρι τέλους, η πλήρης στράτευση στην υπόθεση του αγώνα του λαού, η ετοιμότητα για την αποδοχή της σύγκρουσης, η πάλη ενάντια στο φόβο και την ανασφάλειας, την ταλάντευση και την παραίτηση, η πραγματική έμπνευση από τα αποθέματα θάρρους και παλικαριάς που φάνηκε ότι έχει ο λαός και η εργατική τάξη, είναι στοιχεία που πρέπει να μας εμπνεύσουν όλους.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη αποτέλεσε μια συγκλονιστική απόδειξη των δυναμικών που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία και των βαθιών κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών ρηγμάτων που τη διαπερνούν ως αποτέλεσμα της περιόδου της κρίσης και των μεγάλων κινημάτων που προηγήθηκαν. Η ψήφος στο δημοψήφισμα ήταν μια ψήφος λαϊκή και βαθιά ταξική, μια ψήφος που συμπύκνωσε πραγματική διάθεση σύγκρουσης με τις πολιτικές της καταστροφής.