Η αριστερά στα πλαίσια της ανασύνθεσης του σοσιαλιστικού παραγωγικού υποδείγματος οφείλει να συγκρουστεί με την αστικοποίηση (αντίθεση υπαίθρου-πόλης) και την ασύμμετρη ανάπτυξη και γιγάντωση των πόλεων. Σε κάθε περίπτωση όμως οφείλει και να αναδείξει ένα σύγχρονο αντιπρότυπο αστεακής ζωής διαφορετικό από την προαστιοποιήση και την καθημερινότητα της εξατομίκευσης και ταυτόχρονα να αναμετρηθεί με τις σύγχρονες αστικές κριτικές τους και να αξιοποιήσει τις αντιφάσεις τους.

Η διάδοση των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης στις χώρες του αναπτυσσόμενου και ανεπτυγμένου κόσμου αποτελεί γεγονός εδώ και καιρό. Από τα πρώιμα blogs αρκετά υποβαθμισμένης αισθητικής και με έμφαση περισσότερο στην ευκολία ανάρτησης κειμένου έως την επικοινωνιακή τομή του twitter δεν έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια. Αυτό δείχνει τη δυναμική που αναπτύσσει η υπόθεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τόσο από άποψη αριθμού χρηστών και αναγνωστών όσο και από την άποψη μιας αγοράς αντίστοιχων υπηρεσιών. Η δυναμική αυτή μιας και έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις διαμορφώνεται από τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες και από τη μορφή που έχουν οι κοινωνικές σχέσεις αλλά πολύ εύκολα επιδρά και σε αυτές και τις διαμορφώνει με τη σειρά της. Έχει αξία για να κατανοήσουμε την ευρεία αποδοχή των μέσων αυτών να αποκτήσουμε μια εικόνα της θεωρίας κοινωνικών δικτύων που βρίσκεται στο φόντο της ανάπτυξης του Facebook και κατ’ επέκταση (και δια της αόρατης χειρός της αγοράς) όλων των σύγχρονων ψηφιακών πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. twitter, tumblr, google+, linkedin κλπ).

Η μαρξιστική ανάλυση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των διακυβευμάτων της ταξικής πάλης. Με την έννοια αυτή, η επιστροφή στα βασικά εργαλεία της, αλλά και η κριτική τους παρουσίαση, αποτελεί διαρκές διακύβευμα για την οικοδόμηση μιας σύγχρονης αριστερής ριζοσπαστικής παρέμβασης και φυσιογνωμίας.

Από την αρχή διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ξεδιπλώνεται ένα πλήρες σχέδιο για τον τομέα της Υγείας ανεξαρτήτως ποιος είναι υπουργός και πόσο επιθετικά κινείται ή αν υπάρχει ή όχι μνημόνιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη από τους πρώτους μήνες του 2009 η τότε υπουργός κ. Ξενογιαννακοπούλου είχε δώσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα με κόμβους 5 βασικά νομοσχέδια. Είναι λοιπόν σημαντικό1 να μπορέσουμε να διακρίνουμε ποια νέα στρατηγική και ακολούθως τακτική διαμορφώνεται για το χώρο της υγείας, τα νοσοκομεία, τη φαρμακευτική πολιτική και την ΠΦΥ στην ειδική συγκυρία της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης όπως αυτή ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα.

Αφίσες και υλικά εκδήλωσης