Κάθε συνέδριο του ΚΚΕ αποτελεί γεγονός για την ελληνική Αριστερά, ειδικά την κομμουνιστογενή. Πόσο μάλλον όταν διαφαίνεται ότι θα επικυρώσει σημαντικές μεταλλαγές στο πολιτικό φορτίο του Κόμματος. Εδώ και καιρό φαίνεται ότι υπάρχουν “ανοιχτοί λογαριασμοί” με το ισχύον πρόγραμμα και αλλαγές που έγιναν σταδιακά (με τον περίφημο “εμπλουτισμό” του Προγράμματος του 15ου συνεδρίου στα επόμενα -μη προγραμματικά- συνέδρια) θα επικυρωθούν προγραμματικά . Αυτή την πορεία μεταλλαγής, που έχουμε περιγράψει και αλλού , οι πρόσφατες Θέσεις της ΚΕ και το Σχέδιο Προγράμματος την ολοκληρώνουν με την τυπική στροφή στον σεχταριστικό αριστερισμό. Προκαταβολικά λέμε ότι αυτό που για την ηγεσία του Κόμματος αποτελεί “άρνηση της άρνησης” και εξέλιξη του κόμματος σε επαναστατική κατεύθυνση εκτιμούμε ότι θα είναι απλά μία μετατροπή ενός μαζικού λαϊκού κόμματος σε ένα φοβικό και οργανωτικά απομειωμένο κόμμα.

Άρθρο παρέμβασης ενόψη των εκλογών του Ιουνίου του 2012

Η πρώτη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με εκλεγμένους αντιπροσώπους γίνεται μέσα σε μια συγκυρία που σφραγίζεται από την κλιμάκωση του παλλαϊκού ξεσηκωμού και καλείται να απαντήσει ποια Αριστερά σήμερα μπορεί να πρωτοστατήσει στη λαϊκή πάλη και να ανοίξει δρόμους ανατροπής.

Παρέμβαση στη συζήτηση για την κρίση και την αριστερή στρατηγική, στο πλαίσιο της Διεθνούς Διάσκεψης του Αριστερού Βήματος 15-16/10/2010

Η ομιλία της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στην 24η Σύνοδο Πρυτάνεων σηματοδοτεί το ξεκίνημα της μεγαλύτερης απόπειρας για αντιμεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες. Το περίγραμμα των θέσεων που διατύπωσε σημαίνει την πλήρη ανατροπή όλων όσων γνωρίζαμε σε σχέση με τη δομή, τη μορφή και την οργάνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στον τόπο μας. Εάν η μεταρρύθμιση Γιαννάκου σηματοδοτούσε την νεοσυντηρητική και αυταρχική απόπειρα «διόρθωσης» του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, διατηρώντας πλευρές της δομής που διαμόρφωσε ο ΝΠ 1268/82, τώρα μιλάμε για τη μετάβαση σε ένα τελείως διαφορετικό πρότυπο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.