Σήμερα, μέσα στην δίνη της πιο οξείας κρίσης υπερσυσσώρευσης του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι ζωτική τελικά, η ανάγκη θεμελίωσης μιας υλιστικής ηθικής του απόλυτου ανθρωπισμού, δηλαδή μια κομμουνιστική ηθική. Η σύγχρονη κομμουνιστική ηθική απαιτεί μια οπτική από την πλευρά των επαναστατικών δυνάμεων και της κομμουνιστικής προοπτικής, μετατοπίζοντας το ερευνητικό πεδίο από την θεωρία στην πράξη των κοινωνικών σχέσεων. Τελικά, μια ηθική που θα μπορεί να ιστορικοποιεί την ανθρώπινη φύση και ουσία μπορεί να είναι και αισιόδοξη, να αποβλέπει ρεαλιστικά σε μια θετική αντίληψη της ζωής. Θα είναι μια ηθική της κατάφασης της ανθρώπινης ύπαρξης, της δημιουργίας, της χαράς, της ελευθερίας. Τελικά, η κομμουνιστική ηθική δεν αντλεί τα αξιώματά της από κάποιες εμπειρικές αρχές, αλλά από την γνώση της κοινωνίας, την γνώση της δυναμικής της ιστορίας και την επίμονη έμφαση στον άνθρωπο ως δημιούργημα και δημιουργό της ιστορίας.

Η επιμονή της κρίσης χρέους, ιδίως στην Ευρωζώνη, οι αλλεπάληλες εναλλαγές ανάμεσα σε αναιμικές ανακάμψεις και φάσης ύφεσης, το γεγονός ότι μεγάλοι σχηματισμοί όπως η Μ. Βρετανία μπήκαν σε δεύτερη διαδοχική ύφεση μέσα σε σύντομο διάστημα, η ανοιχτή πληγή της Ευρωζώνης αποτυπώνουν ότι πίσω από την αλαζονεία των κυρίαρχων, στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην εκρηκτική όξυνση των αντιφάσεων της χρηματοοικονομοποίησης της οικονομίας, την κρίση του νεοφιλελευθερισμού ως πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος, κάνουν εμφανή την αδυναμία να αναδυθεί ένα εναλλακτικό οργανωτικό, τεχνολογικό και σε τελική ανάλυση κοινωνικό υπόδειγμα που να μπορεί να επιτρέψει μια σταθερή ανάκαμψη του ποσοστού κέρδους και ταυτόχρονα μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε παραγωγή και κυκλοφορία, ανάμεσα σε βιομηχανικό και χρηματιστικό κεφάλαιο.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, μια ολόκληρη γενιά ευρωπαίων, στάλθηκε από τις ηγεσίες των κρατών της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας στη λάσπη των χαρακωμάτων για να βρει έναν οδυνηρό, μάταιο θάνατο, φυσικό ή πνευματικό. Ο μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, μάχη μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Ενωμένες Δυνάμεις) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Τριπλή Συμμαχία) αποτέλεσε ένα τεράστιας κλίμακας σαδιστικό σφαγείο που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί.

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι πως στη συγκεκριμένη συγκυρία ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός διέπεται από βαθιά ταξική πόλωση που αντανακλάται και σε πολωτική πόλωση. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχει τόσο έντονη η διχοτόμηση του εκλογικού σώματος μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ και Συριζα, αυξάνουν παντού την εκλογική τους επιρροή αλλά η εμβέλεια της ΝΔ στην επαρχία και στο γηρασμένο μη ενεργό πληθυσμό είναι που θα της δώσει τη νίκη. Στην πραγματικότητα η κοινωνική δομή της ψήφου διακρίνεται από τρεις παράλληλες πολώσεις: α) την ηλικιακή β) την επαγγελματική γ) τη γεωγραφική . Θα πρέπει να σημειωθεί πως με την εξαίρεση της Χρυσής Αυγής, που σε σημαντικό βαθμό ψηφίζεται από άντρες, δεν παρατηρούνται σημαντικές διαφορές στην έμφυλη ψήφο

Ξεκινώντας κανείς να αποτιμά μια τόσο σύνθετη και αντιφατική όσο και γεμάτη παρακαταθήκες και δυνατότητες χρονιά όσο αυτή που μόλις πέρασε, μπορεί να υποπέσει στον κίνδυνο αποσπασματικών αναγνώσεων, ελλιπών αναλύσεων και εξαγωγής στρεβλών συμπερασμάτων. Παραμένει όμως γεγονός το ότι η τεράστια πυκνότητα κινητοποιήσεων, αντιστάσεων και μετατοπίσεων σε επίπεδο μαζών, όσο και αν παρουσίασαν κοινωνικές και πολιτικές συμπυκνώσεις σε γεγονότα ύψιστης σημασίας όπως το αποτέλεσμα των φετινών βουλευτικών εκλογών, αποτελούν μέρος ενός νήματος που έχει συνέχεια χρόνων. Κεντρικός στόχος της φετινής εισήγησης του Πανελλαδικού Συντονιστικού είναι να ανοίξει την κουβέντα για το πού θέλουμε αυτό το νήμα να φτάσει, μέσω της δικής μας συμβολής στα μέτωπα που συμμετέχουμε, μέσω της ταυτόχρονης διαμόρφωσης ενός κοινωνικού μετώπου ικανού να επιφέρει ρήγματα στην αστική πολιτική και ενός πολιτικού ρεύματος ριζοσπαστικοποίησης που να μπορεί να μετασχηματίζει τις υπαρκτές δυναμικές στο κίνημα σε συνολική αμφισβήτηση και δύναμη ανατροπής.