Κείμενο συμβολής στο ΠΣ της ΛΑΕ της 24/2/19

Το ΠΣ της Λαϊκής Ενότητας της 24/2 γίνεται για πρώτη φορά χωρίς γραπτή εισήγηση πέραν του σχεδίου πρότασης για τις ευρωεκλογές. Δεν κατατίθεται συγκεκριμένος απολογισμός για την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων του ΠΣ της 2/12/18 ούτε συγκεκριμένος γραπτός σχεδιασμός προς απόφαση για τα ζητήματα της ημερήσιας διάταξης (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές). Στο παρόν κείμενο καταθέτουμε κάποιες σκέψεις για αυτά.

Για την παρέμβαση στις ευρωεκλογές

Εντός των επόμενων μηνών, θα ζήσουμε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με ήδη ορισμένες τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και βουλευτικές εκλογές με την ημερομηνία των τελευταίων να παραμένει αδιευκρίνιστη. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε μάχη με την αυτοτέλειά της, αλλά και με ενιαίο κριτήριο την προσπάθεια ανάδειξης ενός ρεύματος στην ριζοσπαστική Αριστερά που κινείται ταυτόχρονα ριζοσπαστικά, ενωτικά και προγραμματικά με βάση τη μεταβατική λογική σύνδεσης των άμεσων τακτικών αιτημάτων με την στρατηγική προοπτική μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εκτίμησή μας παραμένει ότι κριτήριο για την παρέμβαση και τις συμμαχίες πρέπει να είναι οι πολιτικοί – προγραμματικοί όροι και η πολιτική φυσιογνωμία για την υλοποίηση της κίνησής μας. Επιδιώκουμε πολιτικά την δημιουργία μίας πλατιάς αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής και εκλογικής κίνησης, με απεύθυνση στο κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό των κινημάτων και της Αριστεράς, επιδιώκοντας τις αντίστοιχες πολιτικές συμμαχίες. Χωρίς «θολές» απευθύνσεις σε κάποιον γενικά «πατριωτικό» χώρο ή πολύ περισσότερο ανάλογες συμμαχίες, κάτι που, κατά τη γνώμη μας, εξυπηρετεί ένα άλλο πολιτικό σχέδιο από αυτό της αναγκαίας σύγχρονης μετωπικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Στις παρούσες συνθήκες, μίας ΕΕ που βρίσκεται σε σοβαρή πολιτική κρίση (βλ. γερμανικές και ιταλικές εκλογές, Brexit, άνοδος ακροδεξιάς, αντιμεταναστευτική πολιτική με αιχμή τις «χώρες του Bίζενγκραντ», κίνημα των κίτρινων γιλέκων και κρίση της κυβέρνησης Μακρόν, πρόωρες εκλογές στην Ισπανία κλπ.) είναι επιτακτική μια πρόταση για ένα ενωτικό αριστερό αντιευρώ - αντιΕΕ ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές που θα βάζει στο επίκεντρο τις λαϊκές-εργατικές ανάγκες, την πάλη απέναντι στη λιτότητα και τις ευρωσυνθήκες, τη δημοκρατία και τα κοινωνικά πολιτικά δικαιώματα, την πάλη απέναντι στο ρατσισμό και την ακροδεξιά. Ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις του ακραίου κέντρου (που προσπαθούν τάχα να εμφανιστούν ως υπερασπιστές μιας κάποιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας) και στις δυνάμεις της ακροδεξιάς (που καλπάζουν επικίνδυνα, αξιοποιώντας τη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στη συνεχή λιτότητα και πατώντας πάνω στις ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης - φρούριο) που προσπαθούν να αναδειχθούν ως αντίπαλο δέος, χρειάζεται να μπει σφήνα μια μαζική ενωτική κινηματική ριζοσπαστική αριστερά, που θα μπορεί να απαντήσει στις λαϊκές ανάγκες. Εάν ο Σαλβίνι, η Λεπέν και ο Ορμπάν είναι ο κίνδυνος, η απάντηση και η ευκαιρία για την Αριστερά είναι το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, που δείχνει ότι μπορούν ακόμα να υπάρχουν μαζικές κοινωνικές αντιστάσεις με τα ταξικά ζητήματα στο επίκεντρο, με τη ριζοσπαστική Αριστερά να παίζει πρωτοπόρο ρόλο, και να πετυχαίνει νίκες για τους/ις εργαζόμενους/ες.

Τέτοια είναι τα χαρακτηριστικά της πρωτοβουλίας «Maintenant le peuple» (και τώρα ο λαός) που συσπειρώνει δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως η Ανυπότακτη Γαλλία κ.α. Η ΛΑΕ σωστά επιδιώκει να είναι τμήμα αυτού του ευρωψηφοδελτίου γιατί: (α) είναι μια πρωτοβουλία με χαρακτηριστικά μαζικής ενωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς με επιρροή/γείωση στα κοινωνικά κινήματα και τους εργατικούς αγώνες, (β) διαχωρίζεται σαφώς από το παράδειγμα ΣΥΡΙΖΑ και την GUEπου συγκλίνει με τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία, (γ) έχει μία πολιτική πρόταση ενάντια στην ευρωλιτότητα που αμφισβητεί τους θεσμούς της ΕΕ και της Ευρωζώνης, (δ) δίνει τη δυνατότητα για μια πλατιά εκλογική καμπάνια στην Ελλάδα αλλά και το χτίσιμο συμμαχιών με άλλες δυνάμεις και αγωνιστές/τριες της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Απαιτείται να ληφθεί από μέρους μας μια αντίστοιχη ενωτική πρωτοβουλία με αγωνιστές/τριες των κινημάτων, διανοούμενους/ες, κόσμο της αριστεράς, αλλά και με δέσμευση σε μία ριζοσπαστική κατεύθυνση. Με πλαίσιο ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα, την ακροδεξιά και το ρατσισμό και με σαφή τόνο ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Με προσπάθεια σημαντικό βάρος της εκπροσώπησης να το πάρουν νεώτεροι/ες σύντροφοι/ισσες. Ένα τέτοιο ανοιχτό ενωτικό κάλεσμα πρέπει να υπάρξει έγκαιρα ως δημόσια πολιτική πρόταση. Η Λαϊκή Ενότητα, αλλά και όλες οι οργανώσεις και δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς που επιμένουν ενωτικά και ριζοσπαστικά πρέπει να κινηθούν θετικά προς μία τέτοια κατεύθυνση λαμβάνοντας αντίστοιχες πρωτοβουλίες και επικοινωνώντας οριζόντια. Το ιδεατό ενδεχόμενο θα ήταν ένα πλατύ, ενωτικό ψηφοδέλτιο όλου του χώρου από τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αγωνιστές/τριες και οργανώσεις που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ή από το ΚΚΕ λόγω διαφωνιών με τη σεχταριστική στροφή του. Ξέρουμε ότι αυτό δυστυχώς φαντάζει απίθανο δεδομένων και των τοποθετήσεων χώρων όπως η σημερινή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όμως η ανάγκη για αυτό δείχνει ότι οι προσπάθειες πρέπει να εξαντληθούν και να προχωρήσουν με όσες δυνάμεις την αντιλαμβάνονται.

Στο προηγούμενο ΠΣ υπήρχε πλατιά συναίνεση να πάρει η ΛΑΕ πρωτοβουλίες για ένα πλατύ, ενωτικό, αριστερό ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο με αντιευρώ-αντιΕΕ στίγμα για τις ευρωεκλογές. Πιο συγκεκριμένα αποφασίστηκε:

«…πολιτική πρωτοβουλία να συγκροτηθεί ένα ευρύ αριστερό, αντιμνημονιακό, ανατρεπτικό ψηφοδέλτιο, στη διακήρυξη του οποίου θα αναδεικνύεται ότι οι συνθήκες και οι δομές της ΟΝΕ και της ΕΕ έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτές είναι, που επιβάλλουν καθεστώτα αντιδημοκρατικής μνημονιακής επιτροπείας, και που δεν μεταρρυθμίζονται – ανατρέπονται. Συνεπώς, στην προμετωπίδα ενός τέτοιου ψηφοδελτίου πρέπει να είναι η σύγκρουση, η ρήξη, η έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ για να μπορέσει πραγματικά να αναπτυχθεί η συνεργασία των λαών με συνθήκες ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού. Αυτή η πολιτική συμμαχία θα παρακολουθεί τις πανευρωπαϊκές αριστερές – ριζοσπαστικές τάσεις και πρωτοβουλίες, θα προτείνει ενεργά τη συνεργασία τους και το μπόλιασμα του περιεχομένου της με τις προτάσεις και θέσεις που προαναφέρθηκαν και θα συμβάλλει στη συγκρότηση της πιο πλατιάς, αριστερής, ανατρεπτικής, ανυπότακτης πανευρωπαϊκής συνεργασίας.»

Για τη συγκεκριμένη απόφαση, η πλειοψηφία της ΠΓ της ΛΑΕ δεν εισηγήθηκε ούτε πήρε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δεν έθεσε έγκαιρα το ζήτημα προς συζήτηση. Λόγω της καθυστέρησης, με πρωτοβουλία των μελών της ΠΓ που είχαν μειοψηφήσει στο προηγούμενο ΠΣ (συμφωνώντας όμως με την ανάγκη και το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας για τις ευρωεκλογές) γράφτηκε κείμενο και κατατέθηκε στην ΠΓ ζητώντας να γίνει συζήτηση παρόντος του σ.Χουντή. Η διαδικασία έγινε, αργοπορημένα κατά τη γνώμη μας, και εγκρίθηκε το κείμενο που πρακτικά είναι περίπου και το σχέδιο πρότασης που κατατίθεται στο ΠΣ με ελάχιστες αλλαγές. Όσον αφορά, λοιπόν, στο περιεχόμενο υπάρχει συμφωνία και το γράμμα των κειμένων πρέπει φυσικά να γίνει και ουσία της κίνησής μας στο άμεσο επόμενο διάστημα. Αυτό θα κριθεί πλέον στο άνοιγμα της πρωτοβουλίας πλατύτερα με τον ανάλογο τρόπο (επαφές με συλλογικότητες και αγωνιστές/τριες, συσκέψεις κλπ.), κάτι το οποίο πρέπει να αποφασιστεί στο ΠΣ ως διαδικασία και να υλοποιηθεί άμεσα.

Για την παρέμβαση στις αυτοδιοικητικές εκλογές

Για το χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τη φυσιογνωμία της παρέμβασής μας σε αυτοδιοικητικές κινήσεις και σχήματα έχουμε συζητήσει και στα δύο τελευταία ΠΣ της ΛΑΕ και υπήρχε συμφωνία στο γενικό περιεχόμενο των αποφάσεων. Η κατεύθυνσή μας ήταν και παραμένει η συμμετοχή ή η συγκρότηση πλατιών και ριζοσπαστικών αυτοδιοικητικών σχημάτων με στίγμα ενάντια σε μνημόνια, λιτότητα, Καλλικράτη-Κλεισθένη, με κριτική στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με κινηματική αντισυνδιαχειριστική φυσιογνωμία και τόνο ριζοσπαστικής αριστεράς, με ενωτική απεύθυνση και συμμαχίες στο χώρο της αυτοδιοικητικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Για το ζήτημα της ενωτικής απεύθυνσης και των συμμαχιών πιο συγκεκριμένα η απόφαση του ΠΣ της 2/12 αναφέρει:

«Επομένως, οι Π.Ε της ΛΑΕ θα πρέπει να προσανατολιστούν σταθερά και με σχέδιο στην προώθηση τέτοιων συμπορεύσεων και αυτοδιοικητικών κινήσεων σε τοπικό επίπεδο, με όρους συγκρότησής τους “από τα κάτω”, με συλλογικότητες – ομάδες ή πρόσωπα με αριστερά, ριζοσπαστικά, κινηματικά, αντινεοφιλελεύθερα και αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά, εμπλέκοντας ενεργά τα τοπικά κινήματα που αναπτύσσονται σε κάθε περιοχή και υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα (ρεύμα, νερό, στέγαση, παιδεία, υγεία κλπ) και το περιβάλλον από τη νεοφιλελεύθερη επέλαση.

[…]

Όπου υπήρξε ανάληψη πρωτοβουλίας προς άλλες αριστερές, αντιμνημονιακές δυνάμεις, με εξαίρεση το ΚΚΕ και την πλειοψηφία του ΝΑΡ, το κλίμα ήταν καλό. Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν τον κεντρικό ρόλο των δυνάμεων, που έχουν αναφορά στη ΛΑΕ. Θα ξεκινήσουμε τις συνεργασίες με τις δυνάμεις που συμφωνούν και θα επιμείνουμε σε ανοικτά καλέσματα προς τις αυτοδιοικητικές δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία με ισοτιμία, αυτοτέλεια και χωρίς ηγεμονισμούς.»

Όπως ανέφερε η απόφαση της 2/12, όπου έχουν γίνει με σοβαρό τρόπο τέτοιες απευθύνσεις και κινήσεις τα αποτελέσματα είναι γενικά θετικά. Αντιθέτως, όπου έχει υπάρξει ολιγωρία ή καθυστερήσεις μας κοστίζει πολιτικά. Οι περισσότερες περιφέρειες και οι κεντρικοί δήμοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης που θα κληθούμε να συζητήσουμε και στο ΠΣ της ΛΑΕ δυστυχώς εντάσσονται στη δεύτερη περίπτωση (στην Πάτρα υπάρχει ήδη παλιότερη δημοτική κίνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς που τη στηρίζουμε ολόψυχα). Είτε επειδή δεν έχουν παρθεί εγκαίρως και σοβαρά ανοιχτές πρωτοβουλίες (βλ. περισσότερες περιφέρειες) είτε επειδή η μεγαλύτερη πολιτική συνιστώσα της ΛΑΕ είναι αντιφατική ή αρνητική ως προς πραγματικά, ενωτικά και ριζοσπαστικά εγχειρήματα που έχουν συγκροτηθεί και προχωράνε παρά τις υπαρκτές δυσκολίες (Αθήνα, Θεσσαλονίκη). Δυσκολίες που όλοι και όλες μαζί θα αντιμετωπίζαμε καλύτερα αν κινούμασταν ενιαία όλο αυτό το διάστημα στηρίζοντας αυτές τις κινήσεις. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα θεωρούμε ότι πρέπει να στηριχθούν πολιτικά και εκλογικά οι κινήσεις Ανυπότακτη Αθήνα στην Αθήνα και Πόλη Ανάποδα στη Θεσσαλονίκη. Έχουν τη φυσιογνωμία και το πολιτικό περιεχόμενο που θέλουμε γενικά και αποτυπώνουν και πολιτική διεύρυνση (ειδικά το σχήμα της Θεσσαλονίκης). Στην Αθήνα η επιλογή επικεφαλής πρέπει να γίνει με σεβασμό στη διαδικασία και συζήτηση της δημοτικής κίνησης, ειδικά εφόσον έχει αργήσει να συζητηθεί και προετοιμαστεί κάποια άλλη πρόταση λόγω και των ολιγωριών που αναφέραμε. Για εμάς, πρώτιστο κριτήριο είναι η συγκρότηση τοπικών δημοτικών συλλογικοτήτων που θα παραμείνουν ενεργές και μετά τις εκλογές κινηματικά και πολιτικά. Και για αυτό δεν σκοπεύουμε να διακυβεύσουμε την ύπαρξη, την ενότητα και τη συνοχή τους με λάθος κινήσεις, ειδικά μάλιστα αν αυτές γίνουν «από πάνω», με αναντίστοιχο και καθυστερημένο τρόπο. Τέλος, θεωρούμε ότι σε περιοχές όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Αττική θα πρέπει σε κάθε περίπτωση η επιλογή των επικεφαλής των κινήσεων να πραγματοποιηθεί λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα κριτήρια της αποτύπωσης πολιτικής διεύρυνσης ή/και της ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού.

Πρόταση για κινηματική δράση την ημέρα των γυναικών στις 8/3

Σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και της Λ. Αμερικής εξελίσσεται δυναμικά ένας νέος κύκλος γυναικείων αγώνων. Και στην Ελλάδα, το βάθεμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που γίνεται ακόμα πιο σκληρό στην περίοδο της κρίσης, συνεχίζει να στέλνει και μάλιστα σε πιο μαζική κλίμακα τις γυναίκες στην ανεργία, στη μαύρη αγορά εργασίας, στη μετανάστευση, στον αποκλεισμένο και εκτός κοινωνικού ελέγχου ιδιωτικό χώρο και στην εκτεταμένη απλήρωτη οικιακή εργασία. Οι δεκάδες γυναικοκτονίες, η αύξηση των κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας, βιασμών και παρενοχλήσεων επιβεβαιώνουν την παραπάνω εκτίμηση με τον πιο καθοριστικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει ανάγκη για κινηματικό και πολιτικό συντονισμό των φεμινιστικών κινήσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς ως μια πολιτική πρωτοβουλία με πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Στην κατεύθυνση αυτή, συντρόφισσες της ΛΑΕ συντονίζονται ήδη με άλλες δυνάμεις ώστε να διαμορφώσουμε τον χώρο εκείνο που θα συνέχει οργανικά τις συντρόφισσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα έχει διακριτή παρουσία, θα μπορεί να παρεμβαίνει με κινηματικές πρακτικές και πρωτοβουλίες στο κοινωνικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα θα αρθρώνει έναν θετικό πολιτικό λόγο, που θα ανοίγει ζητήματα και θα εγείρει προβληματισμούς. Ταυτόχρονα, υπάρχει η κινηματική πρωτοβουλία και κάλεσμα για τη «συνέλευση της 8ης Μάρτη» που πήρε πρωτοβουλία για την κίνηση για «απεργία των γυναικών στο σπίτι και στη δουλειά» εκείνη τη μέρα. Ο κινηματικός-κοινωνικός χαρακτήρας της «συνέλευσης 8ης Μάρτη» καθώς και το στοχευμένο περιεχόμενο και η συγκεκριμένη καμπάνια της εκτιμούμε ότι δίνουν τη δυνατότητα να συνέχει όλες ανεξαιρέτως τις γυναικείες κινήσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και συνδικαλιστικούς φορείς και σωματεία (κάτι που ήδη γίνεται σε κάποια σωματεία). Κινούμαστε σε αυτή την κατεύθυνση στο επόμενο διάστημα προσπαθώντας να κάνουμε ένα σοβαρό νέο βήμα συγκρότησης και κινηματικής παρέμβασης. Μας δίνεται επίσης η δυνατότητα ανοίγματος και σύνδεσης με νέα ακρωατήρια. Η ΛΑΕ χρειάζεται να προβάλλει και να στηρίξει τις δράσεις αυτής της πρωτοβουλίας μέχρι τις 8 Μάρτη αλλά και τις συγκεντρώσεις που θα γίνουν την ίδια μέρα.

Για το Γραφείο Τύπου, τη δημόσια εκφώνηση και τη συλλογική λειτουργία

Όσοι και όσες μειοψηφήσαμε στο προηγούμενο ΠΣ της ΛΑΕ της 2/12 θέσαμε επιτακτικά το ζήτημα της συχνής και συλλογικής λειτουργίας των οργάνων της ΛΑΕ, μεταξύ των οποίων και το Γραφείο Τύπου, καθώς και το ότι στο επίπεδο του δημόσιου λόγου της ΛΑΕ πρέπει να εκφωνείται το συλλογικό κεκτημένο του πολιτικού μετώπου μας και όχι προσωπικές απόψεις ή οι απόψεις της μεγαλύτερης συνιστώσας του. Από το προηγούμενο ΠΣ, όπου συζητήθηκαν αρκετές παραβιάσεις του συλλογικού κεκτημένου στη δημόσια εκφορά λόγου, η κατάσταση έχει στοιχειωδώς βελτιωθεί, αλλά απέχουμε πολύ ακόμα από τη λειτουργία που αναλογεί.

Σημειώνουμε π.χ. μερικές δηλώσεις του γραμματέα του ΠΣ της ΛΑΕ στην περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών για το ζήτημα της σλαβομακεδονικής εθνότητας και γλώσσας που ήταν εκτός του συλλογικού κεκτημένου της ΛΑΕ. Η γνώμη μας είναι ότι στη γεωγραφική έκταση της Μακεδονίας μέσα και από τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων της περιοχής αναδύθηκε στην περιοχή μια διακριτή (σλαβο)μακεδονική εθνική ταυτότητα με τη δική της γλώσσα, που δεν ταυτιζόταν με τους ηγεμονικούς εθνικισμούς της περιοχής (ελληνικό, σερβικό, βουλγάρικο). Υποστηρίζουμε ότι το δικαίωμα του γειτονικού λαού στον αυτοπροσδιορισμό είναι εκ των ων ουκ άνευ σεβαστό, χωρίς απαίτηση να απεμπολήσουν τον προσδιορισμό τους ως «εθνικά Μακεδόνων» (και με αναγνώριση δικαιωμάτων πολιτιστικής και γλωσσικής ταυτότητας σε όσες και όσους έχουν μείνει από τη σλαβομακεδονική μειονότητα). Επιμένουμε, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση κεντρικό ζήτημα είναι η πάλη ενάντια στην επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και τα φιλοπόλεμα ιμπεριαλιστικά σχέδια, η πάλη ενάντια στον εθνικισμό και την ακροδεξιά, ενάντια στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού που αξιοποιούν και οξύνουν τις υπαρκτές αντιθέσεις τοπικών αστικών τάξεων και εθνικισμών. Με αυτή την έννοια είμαστε ενάντια στην κυβέρνηση του Τσίπρα, ως μία κυβέρνηση που εξυπηρετεί οικειοθελώς τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια και όχι ως δήθεν «εθνικά μειοδοτική». Τώρα είναι η ώρα για την ανάληψη αντιπολεμικών πρωτοβουλιών ενάντια στην επέκταση των βάσεων σε Ελλάδα και Βαλκάνια, ενάντια στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό.

Σημειώνουμε επίσης π.χ. ότι δεν έχει τηρηθεί καθόλου το σημείο της απόφασης που έλεγε:

«Στο πλαίσιο αυτό θα επιδιώκεται η εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης των περισσότερων βασικών δυνάμεων της ΛΑΕ, μέσα στα πλαίσια και με τις διαδικασίες που προβλέπουν οι αποφασισμένες από την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη καταστατικές ρυθμίσεις, για: […]

[…] - Την έγκριση συμμετοχής εκπροσώπων της ΛΑΕ σε αρθρογραφία, εκπομπές ή συνεντεύξεις ΜΜΕ που μας καλούν καθώς και την εκάστοτε εκπροσώπηση της ΛΑΕ σε αυτά με αρμόδιο το Γραφείο Τύπου και την ομάδα επικοινωνίας.»

Η ομάδα επικοινωνίας άργησε να συγκροτηθεί και λίγη δουλειά έχει κάνει έως τώρα και η λειτουργία του Γραφείου Τύπου απέχει ακόμα αρκετά από τη συλλογική λειτουργία που περιγράφηκε από την πλευρά μας (αλλά και τις σχετικές διαβεβαιώσεις της πλειοψηφούσας πλευράς στο ΠΣ της 2/12).

Για όλα τα παραπάνω, εμείς επαναφέρουμε την ανάγκη και την πρόταση να υπάρξει διακριτή θέση εκπροσώπου τύπου που στο πλαίσιο της πολυσυλλεκτικότητας του μετώπου μας να μην προέρχεται από την μεγαλύτερη συνιστώσα της ΛΑΕ. Και υπενθυμίζουμε ένα γενικό σημείο της απόφασης του ΠΣ της 2/12 για το χαρακτήρα και τα μέτρα για την πιο μετωπική, καλύτερη και πιο συλλογική λειτουργία μας:

«Η ΛΑΕ επιδιώκει να αποφασίζει με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Αυτό αφορά τόσο τις αποφάσεις των πολιτικών οργάνων της, όσο και τις αποφάσεις για την καθημερινή οργανωτική λειτουργία και την εξωστρεφή δράση και απεύθυνσή της. Αφορά, επίσης, τις πολιτικές και οργανωτικές επιλογές για τις εκλογικές μάχες. Όπου το κριτήριο της πλουραλιστικής εκπροσώπησης θα πρέπει να τηρηθεί, ως η καλύτερη εγγύηση για την απεύθυνση της ΛΑΕ στα ακροατήρια που αναφέρονται παραπάνω. Στο πλαίσιο αυτό θα επιδιώκεται η εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης των περισσότερων βασικών δυνάμεων της ΛΑΕ, μέσα στα πλαίσια και με τις διαδικασίες που προβλέπουν οι αποφασισμένες από την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη καταστατικές ρυθμίσεις…»

Έχουμε φτάσει στην τελική ευθεία προ των εκλογικών μαχών. Το πολιτικό σκηνικό διαπερνάται ακόμα, όμως, από μια σχετική ρευστότητα, δεν έχει σταθεροποιηθεί μία νέα ηγεμονική κοινωνικοπολιτική συναίνεση. Εισερχόμαστε, όμως, σε έναν εκλογικό κύκλο μέσα από τον οποίο θα διαμορφωθεί μία νέα ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Το πολιτικό ερώτημα και διακύβευμα είναι αν οι επερχόμενες εκλογές θα σταθεροποιήσουν σχετικά το νέο μνημονιακό διπολικό ή δικομματικό σύστημα σε μία βουλή πιο δεξιά μετατοπισμένη πλέον (καθώς και το κέντρο είναι πλέον πιο «ακραίο» και θα ξαναεκπροσωπείται η φασιστική ακροδεξιά). Δηλαδή, αν το τέλος του σχετικά ενιαίου και κοινωνικοπολιτικά συγκροτημένου παλλαϊκού «αντιμνημονιακού κινήματος» που υπήρχε μέχρι το 2015 αποτυπωθεί και εκλογικά σε ένα κοινοβούλιο παρόμοιο με την περίοδο προ κρίσης στη μορφή και πιο συντηρητικά μετατοπισμένο στο περιεχόμενο. Εμπεδώνοντας σε πλατιά κοινωνικά στρώματα την αίσθηση ότι αυτός ο κινηματικός και πολιτικός κύκλος έκλεισε. Η ΛΑΕ επιμένει σωστά οτι «μνημόνια είναι εδώ». Αυτό σημαίνει ότι κεντρικό σημείο στην πολιτική και τη δράση μας θα πρέπει να είναι το κοινωνικό ζήτημα: ο μισθός, η σύνταξη, οι κοινωνικές δαπάνες, οι εργασιακές σχέσεις, οι συνθήκες ζωής της νεολαίας, η προστασία της λαϊκής κατοικίας κλπ. Πολλώ δε μάλλον που τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών έχουν συγκεκριμένα ορατά πλέον αποτελέσματα: αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, μεταφορά κοινωνικού πλούτου από τα λαϊκά στρώματα στο κεφάλαιο, τις τράπεζες και το κράτος για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Στόχος πρέπει να είναι η συγκρότηση αντιστάσεων σε κάθε μέτωπο και η συγκρότηση και ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς ως πρωτοπόρας έκφρασης των κινημάτων, ως κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης, που θα αναδεικνύει τη δυνατότητα μιας εναλλακτικής φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση διατυπώνοντας μεταβατικά αιτήματα ρήξης με τα μνημόνια και τον ευρωμονόδρομο. Με αυτό τον τρόπο αφενός μεν οι αντιστάσεις των λαϊκών στρωμάτων θα ενισχύονται, αφετέρου θα αποκτούν πολιτικούς στόχους. Αυτό σημαίνει ότι το ακροατήριο απεύθυνσης είναι τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα και όχι κάποιο πανεθνικό ακροατήριο. Οι συμμαχίες πρέπει να υπηρετούν αυτό τον στόχο. Ακόμα και τώρα, παρά τις αρνήσεις που υπάρχουν ο δικός μας ρόλος πρέπει να είναι αυτός της ασφυκτικής πίεσης και της επιμονής σε πρωτοβουλίες, γιατί εξακολουθεί να υπάρχει ένα αριστερό δυναμικό που συνεχίζει να εκτιμά και να έλκεται από τη λογική της συγκρότησης ενός πόλου της αριστεράς με ενωτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Κατά τη γνώμη μας αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος να απαντήσουμε στο εκβιαστικό δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης». Μόνο έτσι η ΛΑΕ θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των ερχόμενων εκλογικών μαχών. Μόνο έτσι θα είναι δυνατή η συγκράτηση ενός αριστερού δυναμικού για τις μάχες της επόμενης μέρας.

Για εμάς εξακολουθεί να είναι σημαντικό διακύβευμα το αν θα υπάρχει συγκροτημένος και κοινωνικά ορατός πολιτικός χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς που εξέφρασε το αντιμνημονιακό κίνημα ή αν οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσουν μία νέα κρισιακή στιγμή για το σύνολο της κατακερματισμένης αντισυστημικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εμείς θα δώσουμε τις δυνάμεις μας για να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος ώστε να αντιμετωπίσουμε την πολύ δύσκολη επόμενη μέρα των εκλογών από την καλύτερη δυνατή θέση. Ας ενοποιηθούμε και ας δεσμευτούμε όλοι και όλες σε αυτό το στόχο μπροστά στις δυσκολίες που ήδη υπάρχουν και τις νέες που έρχονται για το λαό μας και την αντισυστημική ριζοσπαστική αριστερά.

Τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας της ΛΑΕ

Δρίτσας Σπύρος

Λιάγκος Γιώργος

Μπόλαρη Μαρία

Νταβανέλλος Αντώνης

Σαπουνάς Γιώργος

Σαραφιανός Δημήτρης

Σωτηριάδη Ντίνα

Τουλιάτος Χρίστος

Τσίχλη Μαριάνα

Αθήνα, 24/02/19