Αποφασιστικά και αγωνιστικά ψηφίζουμε όχι στο δημοψήφισμα

Προβάλλουμε και προπαγανδίζουμε το δικό μας όχι

Όχι στις προτάσεις των δανειστών

Όχι στο βραχνά του χρέους

Όχι στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ

Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει την επόμενη Κυριακή σε δημοψήφισμα πάνω στην πρόταση των «θεσμών» θέτοντας θέμα απόρριψης τους, αποτελεί μια εξέλιξη που αντικειμενικά ανοίγει μια νέα φάση σε όλο τον κύκλο του πολιτικού και κοινωνικού ανταγωνισμού που διαπέρασε και διαπερνά την ελληνική κοινωνία.

Παρά τις τεράστιες υποχωρήσεις που έχει ήδη κάνει, παρά την πλήρη αποδοχή βασικών πλευρών της μνημονιακής στρατηγικής, παρά τη συναίνεση σε ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, περικοπές, αναδιαρθρώσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν χωρίς προηγούμενο εκβιασμό που απαιτούσε όχι την υποχώρηση και το συμβιβασμό, αλλά την πλήρη ταπείνωση. Αντιμέτωπη με την επίγνωση ότι τυχόν αποδοχή του εκβιασμού θα την οδηγούσε σε σύγκρουση με τις συσσωρευμένες λαϊκές προσδοκίες για άρση της λιτότητας, αντανάκλαση των οποίων ήταν και η διαπίστωση ότι δεν μπορούσε να περάσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια συμφωνία, αναζητά διέξοδο μέσω του δημοψηφίσματος.

Κανείς δεν μπορεί να έχει αμφιβολία ότι στο σχεδιασμό της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το δημοψήφισμα και η απόρριψη των προτάσεων των δανειστών αντιμετωπίζονται κατά βάση ως μοχλοί πίεσης και ελιγμοί σε μια διαπραγμάτευσηπου κατά τη γνώμη τους δεν μπορεί παρά να ολοκληρωθεί με την επίτευξη ενός «έντιμου συμβιβασμού». Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να μην δούμε, ότι αντικειμενικά, με βάση την ίδια τη δυναμική των κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων και τις ίδιες τις εκρηκτικές αντιφάσεις της συγκυρίας, το δημοψήφισμα και τυχόν απόρριψη της συμφωνίας, θα ανοίξει νέους δρόμους πάλης και διεκδίκησης. Εκ των πραγμάτων θα οξύνει τη σύγκρουση με τις στρατηγικές του κεφαλαίου, ευρωπαϊκού και ελληνικού, που σήμερα αποτυπώνονται στη στρατηγική των μνημονίων, θα δώσει στις φωνές που παλεύουν για στρατηγική ρήξης με το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ μια πολύ καλύτερη αφετηρία για να παλεύουν.

Για όλους αυτούς τους λόγους, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα πρέπει να μπουν αποφασιστικά στη μάχη του ΟΧΙ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΜΑΡΣ πρέπει να δουλέψουν συντονισμένα και ξεκινήσουν τώρα κοινή καμπάνια υπέρ του όχι από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργατικών και των λαϊκών συμφερόντων. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιμείνουμε να γίνει σε κάθε περίπτωση το δημοψήφισμα, γιατί υπαναχώρηση της κυβέρνησης από το να γίνει θα είναι απαράδεκτη υποχώρηση και συμβιβασμός.

Σε κάθε πόλη και γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, προπαγανδίζουμε αποφασιστικά το όχι, αντιπαλεύουμε τους εκβιασμούς του μαύρου μετώπου, σπάμε τον εκβιασμό και την ιδεολογική τρομοκρατία. Στήνουμε τραπεζάκια, παίρνουμε ντουντούκες, βάζουμε παντού πανό και συνθήματα:«Όχι στις προτάσεις – όχι στο βραχνά του χρέους – όχι στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ». Οργανώνουμε συγκεντρώσεις με μικροφωνικές στις πλατείες.

Η συμμετοχή σε αυτή την μάχη σε κανένα βαθμό δεν προσφέρει νομιμοποίηση στη συνολική στρατηγική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τον τρόπο που έχει αποδεχτεί τον πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα. Το ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών σε κανένα βαθμό δεν είναι και ναι σε προτάσεις τύπου «47 σελίδες». Θα πάμε στο δημοψήφισμα για να πούμε το δικό μας ΟΧΙ, συνολικά στα μνημόνια, στο χρέος, στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση που αποδείχτηκε πια περίτρανα ότι είναι μια φυλακή των λαών.

Η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει ιστορική ευθύνη να μιλήσει στο λαό, να μιλήσει σε όλα εκείνα τα στρώματα που το ταξικό τους ένστικτο αλλά και η πολιτική τους συνείδηση, όπως αυτή σφραγίστηκε βαθιά από τον εργατικό και λαϊκό ξεσηκωμό των περασμένων ετών, θα τα ωθήσει προς τη μεριά του ΟΧΙ. Για να πει ότι αυτό το αναγκαίο, το επιβεβλημένο, το ελπιδοφόρο βήμα ανυπακοής που κάνει ο λαός την επόμενη Κυριακή δεν μπορεί να μείνει μετέωρο. Δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην αλλαγή συσχετισμού σε μια διαπραγμάτευση που είναι εξαρχής ατελέσφορη και υπονομευμένη. Δεν πρέπει να αποτελέσει μια σύντομη ανάσα αξιοπρέπειας, αλλά να γίνει το πρώτο ρήγμα σε μια στρατηγική ρήξεων και ανατροπών που θα οδηγήσει στην πραγματική απαλλαγή από τα μνημόνια και το φαύλο κύκλο του χρέους, του ευρώ της ύφεσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης.

Περισσότερο παρά ποτέ η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να παρουσιάσει, να εξηγήσει και να προπαγανδίσει, τις βασικές πλευρές της αναγκαίας τεχνικής της ρήξης: το πώς μπορούμε σήμερα ξεκινώντας από τη στάση πληρωμών στο χρέος και τις μονομερείς ενέργειες υπέρ των λαϊκών τάξεων, να περάσουμε στην ανάκτηση πλήρους δημόσιου ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα, στην αμφισβήτηση των περιορισμών που βάζει η ΕΚΤ και το ευρω-σύστημα, στην αναπόφευκτη ρήξη συνολικά με την Ευρωζώνη και το άνοιγμα μιας πρωτότυπης ιστορικά διαδικασίας που θα συνδυάζει την παραγωγική ανασυγκρότηση με κρίσιμα στοιχεία σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.

Να δώσουμε τη μάχη του όχι, να επιμείνουμε στην μαζική λαϊκή κινητοποίηση πριν και μετά το δημοψήφισμα, να δείξουμε την αναγκαία εμπιστοσύνη στην ικανότητα του λαού να πει την τελευταία λέξη.