1. Η τρομαχτική καταστροφή από τις πυρκαγιές δεν είναι μόνο μια οικολογική τραγωδία με τεράστιες απώλειες ζωών και τεράστια οικονομική καταστροφή για τις περιοχές που χτυπήθηκαν . Είναι ένα μεθοδευμένο πολιτικό έγκλημα, με πολιτικούς υπευθύνους την κυβέρνηση, τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνολικά τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

·Από τη μια έχουμε το πράσινο φως για τις πυρκαγιές και τις καταπατήσεις που έδωσε η προοπτική αναθεώρησης του άρθρου 24 και συνολικά οι υποσχέσεις για αλλαγή στη νομοθεσία για τα δάση και τις χρήσεις γης. Όταν κεντρική πολιτική επιλογή είναι η αξιοποίηση της οικοδομικής δραστηριότητας ως μοχλός ανάπτυξης, όταν τα μεγάλα τμήματα δασικών εκτάσεων αντιμετωπίζονται ως πεδία επένδυσης, όταν οι εργολάβοι αισθάνονται ότι ήρθε και η δική τους ώρα είναι προφανές ότι θα είχαμε τεράστια αύξηση των δασικών πυρκαγιών. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα προβάλλεται σε διάφορες περιοχές, ως μόνη οικονομική διέξοδος, η οικοδόμηση μεγάλων εκτάσεων, η δημιουργία τεράστιων ξενοδοχειακών μονάδων και οικιστικών εγκαταστάσεων, τις περισσότερες φορές μέσα από την καταστροφή είτε δασικών εκτάσεων, είτε προστατευόμενων οικοσυστημάτων. Τα συμφέροντα στην Πάρνηθα, τον Υμηττό, στη Ζαχάρω είναι γνωστά. Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι οι περισσότερες πυρκαγιές ξεσπούν εκεί όπου υπάρχουν σχεδιασμοί για μια τέτοιου τύπου ανάπτυξη. Και βέβαια, μπορεί την πολιτική αυτή να τη μεθοδεύει σήμερα η ΝΔ, αλλά ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που άνοιξε το δρόμο, ήδη από τη στιγμή που πρώτο άνοιξε θέμα, στην προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, για αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος

·Από την άλλη, όχι μόνο στο δικό μας κοινωνικό συσχετισμό, αλλά και στους περισσότερους αναπτυγμένους καπιταλιστικούς σχηματισμούς, η συστηματική εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ο περιορισμός των κρατικών δαπανών, η λογική του μικρότερου κράτους και η αγιοποίηση του ιδιωτικού τομέα, έχει οδηγήσει σε τρομαχτικά προβλήματα στις υποδομές, ειδικά εκείνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν μεγάλες φυσικές καταστροφές. Μειωμένες δαπάνες, λιγότερο προσωπικό, λιγότερη εκπαίδευση ή στήριξη σε ανεκπαίδευτο προσωπικό, χειρότερος εξοπλισμός, την κρίσιμη στιγμή κάνουν την καταστροφή ακόμη μεγαλύτερη. Πόσο μάλλον που ο βασικός προσανατολισμός των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας γίνεται όλο και περισσότερο η αντιτρομοκρατική πολιτική και συνολικά η κατασταλτική πρακτική (απλή εικόνα: έχουμε πλεόνασμα ΜΑΤατζήδων και έλλειμμα πυροσβεστών και διασωστών)και όχι η παρέμβαση σε τέτοια προβλήματα.

Ταυτόχρονα, η τραγωδία των πυρκαγιών λειτουργεί σήμερα και σαν το πεδίο όπου συμπυκνώνεται και συγκεντρώνεται η οργή και η αγανάκτηση για ό,τι φαντάζει ως η πλήρης παράδοση στη λογική του κέρδους και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Αυτό δείχνει και τη συνολικότερη πολιτική σημασία που έχει.

2. Απέναντι σε αυτή την τρομαχτική καταστροφή υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη να υπάρξει μαζική και κινηματική πρακτική. Πρέπει να βγούμε στο δρόμο ενάντια σε αυτή την καταστροφή, ενάντια στις πολιτικές που πυρπολούν τα δάση και τις ανάγκες μας. Γι’ αυτό το λόγο και πρέπει να στηρίξουμε μαζικά την πρώτη κινητοποίηση του ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. τη Δευτέρα 27/08 στις 7 μ.μ. στα Προπύλαια, αλλά και όποιες άλλες κινητοποιήσεις αποφασιστούν. Ταυτόχρονα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για πάρα πολλές περιοχές θα πρέπει να μπορέσουμε και εκεί να δείξουμε την οργή μας, να απαιτήσουμε άμεση αποκατάσταση όσων έχουν πληγεί, αλλά και να συμβάλουμε ενεργά στη διαμόρφωση πρακτικών αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης, αλλά και μαζικά κατά περιοχές να συμμετέχουμε σε πρακτικές πρόληψης και προετοιμασίας.

3. Είναι προφανές ότι η τεράστια καταστροφή έχει και πολιτικές επιπτώσεις. Αποτελεί πολύ μεγάλο πλήγμα για την κυβέρνηση όχι μόνο λόγω του μεγέθους της καταστροφής, αλλά και γιατί αυτή η κυβέρνηση αποτυγχάνει τραγικά σε εκείνο ακριβώς το πεδίο όπου υπήρχαν και οι μόνες υποσχέσεις από τις κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού: την «ασφάλεια του πολίτη». Με τα καμένα σπίτια και τους νεκρούς κάθε τέτοια «δέσμευση» πάει περίπατο. Αυτό αντικειμενικά θα επηρεάσει και το εκλογικό αποτέλεσμα και μένει να δούμε σε ποιο βαθμό. Οι κυβερνητικές απώλειες δεν θα πάνε μόνο προς το ΠΑΣΟΚ ή τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και προς το ΛΑΟΣ, στο βαθμό που ο πολιτικός πυρήνας του μηνύματος του τελευταίου είναι το «περισσότερο κράτος». Στο χέρι των δυνάμεων ειδικά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι να σχηματοποιήσουν την οργή και την αγανάκτηση σε αμφισβήτηση των πολιτικών που γεννούν τέτοιες τραγωδίες: την προσπάθεια τσιμεντοποίησης και «αξιοποίησης» των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος και τη νεοφιλελεύθερη λογική του «λιγότερου κράτους».

4. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εκλογές εξπρές στις 16 Σεπτέμβρη αποτελεί ένα ιδιότυπο εκλογικό –και πολιτικό– πραξικόπημα. Επιθυμία της κυβέρνησης είναι να γίνουν εκλογές χωρίς ουσιαστική συζήτηση, σε ένα κλίμα αποπολιτικοποίησης. Αυτό αποτελεί επιδίωξη και ευρύτερων κέντρων εξουσίας που δεν θέλουν οι εκλογές να γίνουν υπό το βάρος της υπαρκτής λαϊκής αγανάχτησης. Αυτή η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης εντάσσεται σε μια συνολικότερη προσπάθεια αποστείρωσης του επίσημου πολιτικού σκηνικού από τις κοινωνικές εντάσεις και συγκρούσεις.

5. Στόχος της κυβέρνησης ήταν οι εκλογές να γίνουν γρήγορα, να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση, να περιορίσει τις εκλογικές της απώλειες και στη συνέχεια να προχωρήσει ακόμη πιο αποφασιστικά στις «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή στην επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι κατεβαίνει η ΝΔ στις εκλογές με προμετωπίδα της προεκλογικής εκστρατείας τη Συνταγματική Αναθεώρηση, το άρθρο 16 και τις «μεταρρυθμίσεις».Η επιτάχυνση της ημερομηνίας των εκλογών εντάσσεται σε μια σειρά από προτεραιότητες της κυβέρνησης:

·Να μην υπάρξει εκτεταμένη προεκλογική συζήτηση που θα σήμαινε και ότι θα γινόταν πολύ μεγαλύτερη και εκτεταμένη συζήτηση πάνω σε όλα εκείνα τα ζητήματα που προκάλεσαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την παρατεταμένη λιτότητα, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό.

·Να μην προχωρήσει ακόμη και σε αυτές τις ελάχιστες κινήσεις «κοινωνικού προσώπου», οι οποίες μετατρέπονται σε απλές προεκλογικές υποσχέσεις.

·Να μην βρεθεί αντιμέτωπη με το κοινωνικό (και επομένως πολιτικό…) κόστος που θα είχε η κατάθεση του προϋπολογισμού, που εκ των πραγμάτων θα είναι ιδιαίτερα επιθετικός προς τα λαϊκά στρώματα.

·Να αποφύγει τη επίσημη και θεσμική συζήτηση πάνω στο πόρισμα Ζορμπά που ρητά μιλάει για πολιτικό χρήμα.

6. Προφανώς και η κυβέρνηση έχει επίγνωση ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη λαϊκή δυσαρέσκεια: τόσο σε σχέση με τις επιπτώσεις των αντιλαϊκών πολιτικών και τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις του τελευταίου διαστήματος, όσο και σε σχέση με την πρωτοφανή οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού.Στηριζόταν, όμως, στην αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει ουσιαστική αντιπολίτευση, ειδικά όταν καλείται να αποδείξει ότι και αυτό είναι με τις μεταρρυθμίσεις και γι’ αυτό η κυβέρνηση πίστευε, όταν προκήρυσσε τις εκλογές, ότι θα διατηρούσε, ακόμη και με απώλειες, την πρωτοβουλία των κινήσεων και την πρωτοκαθεδρία στο πολιτικό σκηνικό. Επιπλέον, η κοινωνική δυσαρέσκεια, όταν αναπτύσσεται στο έδαφος και κατακερματισμού και εξατομίκευσης τμημάτων των λαϊκών μαζών αλλά και στο έδαφος της ανάπτυξης και συντηρητικών αντανακλαστικών, δεν είναι βέβαιο ότιθα μετασχηματιστεί σε αντιπολιτευτική δυναμική, ειδικά από τη στιγμή που απουσιάζει εκείνη η ηγεμονική παρουσία μιας μάχιμης αριστεράς. Προφανώς και οι κάλπες ενίοτε κρύβουν και εκπλήξεις και ο τακτικός υπολογισμός της κυβέρνησης ήδη δείχνει να προσκρούει όχι μόνο σε υπόγειες διεργασίες κοινωνικής διαμαρτυρίες, αλλά και στην εκρηκτική οργή για την καταστροφή από τις πυρκαγιές.

7. Γι’ αυτό είναι πραγματικό ενδεχόμενο μέσα στις εκλογές να καταγραφούν και τάσεις αποδοκιμασίας της κυρίαρχης πολιτικής, έστω και με αντιφατικό τρόπο. Η προοπτική της πεντακομματικής βουλής και του σχετικά χαμηλού αθροίσματος του δικομματισμού μπορεί να είναι ένα αποτέλεσμα τέτοιων τάσεων. Μέρος αυτών των τάσεων δυσπιστίας προς το πολιτικό σύστημα έχει και κοινωνικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να συναντηθούν με μια αριστερή πολιτική κατεύθυνση. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και γιατί καταγράφεται και μια σχετική ενίσχυση και των κομμάτων της Αριστεράς. Από την άλλη, σε άλλα στρώματα η δυσπιστία παίρνει περισσότερο συντηρητικά αντανακλαστικά και αυτό αποτυπώνει η σχετική τάση ενίσχυσης του ΛΑΟΣ.

8. Το ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις εκλογές δείχνει σε πρώτη φάση σχετικά αδύναμο να μπορέσει να κερδίσει από την κυβερνητική φθορά. (Μένει φυσικά να δούμε τον πολιτικό αντίκτυπο από τις πυρκαγιές) Αυτό είναι αποτέλεσμα και του τρόπου με τον οποίο συγκλίνει σε όλη τη γραμμή της κυρίαρχης πολιτικής και προσπάθησε όλο το προηγούμενο διάστημα να υπερκεράσει την κυβέρνηση σε μεταρρυθμιστικό ζήλο. Ακόμη και φαινομενικά εντυπωσιακές κινήσεις κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, όπως η αποχώρηση από τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, έγιναν υπό το βάρος της πίεσης του κινήματος και με μια επιχειρηματολογία που ήταν υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Άλλωστε, είναι σαφές ότι η πολιτική και ιδεολογική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια, που ακόμη και μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ να σήμαινε επίσης επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρόγραμμά του επιμένει σε μια κατεύθυνση σκληρού νεοφιλελευθερισμού, ενώ ακόμη και η τωρινή του προσπάθεια να υψώσει αντιπολιτευτικούς τόνους γίνεται με ιδιαίτερα «στρογγυλό» τρόπο και χωρίς αιχμές.

9. Τα κόμματα της Αριστεράς προσπαθούν να κερδίσουν σε αυτή την αναμέτρηση το μεγαλύτερο δυνατό μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας και δείχνουν, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, να είναι σχετικά ενισχυμένα από ένα κλίμα δυσπιστίας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Το ΚΚΕ επιμένει στην πάγια πολιτική του κατεύθυνση, προσπαθώντας να πλασαριστεί ως το συνεπές κόμμα διαμαρτυρίας και οριοθέτησης απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και ελπίζει ότι θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τη προσπάθεια να διαμορφώσει ένα τέτοιο προφίλ όλο το προηγούμενο διάστημα, επενδύοντας στην ιδιαίτερη απήχηση που έχει σε κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την κυρίαρχη πολιτική και δεν βλέπουν και εύκολη διέξοδο μέσα από τη συλλογική δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται τόσο από τη μεγαλύτερη συσπείρωση που έχει ως προς τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, όσο και από τη συμμετοχή του ΔΗΚΚΙ. Αυτού του είδους η διεύρυνση –τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν κατεβαίνει με λογική «μετώπου» όπως π.χ. με την πανελλαδική συνεργασία– το κάνει να έχει καλύτερη απεύθυνση σε εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που επενδύει στην ενότητα. Παράλληλα, επενδύει ιδιαίτερα σε μια λογική κινηματισμού και μια αισθητική «ριζοσπαστισμού», ενώ προσπαθεί να έχει ιδιαίτερη απεύθυνση και σε κομμάτια νεολαίας.

10.Στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι γεγονός ότι η τόσο πρόωρη προκήρυξη των εκλογών αντικειμενικά σημαίνει ότι δεν υπάρχει και περιθώριο για συνέχιση της πλατιάς και ανοιχτής συζήτησης που ξεκίνησε το καλοκαίρι. Άλλωστε, ήδη το ΜΕΡΑ (μαζί με Οικολόγους – Εναλλακτικούς και ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη) ανακοίνωσε ήδη την κάθοδό του στις εκλογές, ενώ αυτόνομα θα κατέβουν το ΚΚΕ (μ-λ) και φυσικά το ΜΛ-ΚΚΕ. Ειδικά για το ΜΕΡΑ, είναι σαφές ότι υπήρχε προειλημμένη απόφαση για αυτόνομη κάθοδο, τουλάχιστον σε περίπτωση πρόωρων εκλογών. Αντικειμενικά, οι εκλογές εξπρές και ο περιορισμός του χρόνου πραγματικής πολιτικής συζήτησης (Αρκεί να σκεφτούμε ότι δύο από τις 4 εβδομάδες της προεκλογικές εκστρατείας είναι μέσα στον Αύγουστο!!!) δυσκολεύουν τα πράγματα και για το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα ενωτικών δυναμικών και ευρύτερων πολιτικών ζυμώσεων και διεργασιών. Αντικειμενικά, επίσης, η απουσία ενός μαζικού ενωτικού κατεβάσματος της ριζοσπαστικής αριστεράς σημαίνει ότι για άλλη μια φορά θα δούμε ένα ευρύτερο σύνολο ριζοσπαστικών πολιτικών και ιδεολογικών αναγνωρίσεων να λειτουργούν ως τροφοδότες των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς.

11. Με βάση το παραπάνω τοπίο –και ανεξαρτήτως των ίδιων των εκλογών– είναι σαφές ότι η κεντρική πολιτική γραμμή μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν θα πρέπει να κοιτάει μόνο –ή κυρίως– προς τις εκλογές, αλλά πάνω από όλα να απευθύνει προς το λαό κάλεσμα αγώνα για την επομένη των εκλογών, μια που είναι σαφές ότι στόχος των κυρίαρχων δυνάμεων είναι η επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και η αναίρεση ακόμη περισσότερων κατακτήσεων των λαϊκών τάξεων. Θέλουν η επόμενη κυβερνητική θητεία να είναι μια περίοδος λαιμητόμος για τα λαϊκά συμφέροντα και το οριστικό ξεμπέρδεμα τόσο με τις κατακτήσεις της μεταπολίτευσης όσο και με τις συσσωρευμένες λαϊκές προσδοκίες. Με αυτή την έννοια το πρώτιστο πολιτικό καθήκον είναι από τη μια η πολιτική και συνδικαλιστική προετοιμασία του λαϊκού κινήματος για τις μεγάλες μάχες που έρχονται, και από την άλλη, η διαμόρφωση των πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών όρων, έτσι ώστε να υπάρξει εκείνη η αριστερά που θα ηγηθεί της προσπάθειας αγωνιστικής ανάτασης του λαϊκού κινήματος και θα διαμορφώσει στοιχεία μιας σύγχρονης εργατικής αντιηγεμονίας. Γι’ αυτό το λόγο και σήμερα ένας απλός αντικυβερνητισμός, ή μια προσπάθεια απλώς και μόνο μαχητικής αντιδεξιάς τοποθέτησης ή πολιτικά συνθήματα του τύπου «κάτω η κυβέρνηση», είναι ουσιωδώς ελλιπή απέναντι στις προκλήσεις της συγκυρίας. Αντίθετα, το βασικό στίγμα θα πρέπει να είναι ότι «η ελπίδα και η δύναμη είναι στους αγώνες».

12. Είναι επίσης σαφές ότι η όλη πρωτόγνωρη διαδικασία πολιτικής συζήτησης που έγινε με εκκίνηση την Πανελλαδική Συνέλευση στις 9 Ιούνη, αφήνει την πρόκληση να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές η προσπάθεια για μια άλλη, ενωτική κεντρική πολιτική συγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτή η πρόκληση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι πρώτα από όλα αφορά μόνο την προσπάθεια μια γενικής πολιτικής συζήτησης για το πώς η ριζοσπαστική αριστερά θα είναι ενωμένη. Αντίθετα, πρώτα και κύρια θα έχει να κάνει με το εάν και κατά πόσο αυτός ο χώρος θα μπορεί να έχει μια μάχιμη κατεύθυνση απέναντι στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπο:

·Την αποτελεσματική απάντηση στο νέο κύκλο αντιλαϊκών μέτρων που θα ξεδιπλωθεί μετά τις εκλογές.

·Την προσπάθεια να υπάρξει μια άλλη κατάσταση στα σχήματα των κοινωνικών χώρων.

·Την ανάγκη να ξεδιπλωθούν και κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες γύρω από κομβικές αιχμές.

Γι’ αυτό και η συλλογικότητά μας θα πρέπει το επόμενο διάστημα να έχει επεξεργασίες και θέσεις πάνω στο με ποιες πρωτοβουλίες και με ποια κατεύθυνση θαμπορέσει να υπάρξει και ενωτική παρουσία και συντονισμός στην αναμέτρηση με τις αντιλαϊκές πολιτικές και βήματα προς την πολιτική συζήτηση. Άλλωστε, χωρίς νικηφόρα (ή έστω ελπιδοφόρα) κινήματα το προηγούμενο διάστημα είναι σαφές ότι και η μέχρι τώρα συζήτηση στη ριζοσπαστική αριστερά θα ήταν διαφορετική και πιθανώς πολύ χειρότερη. Αντίθετα, η ενωτική δράση μέσα σε νικηφόρα κινήματα ανοίγει και άλλες πολιτικές δυνατότητες.

13. Εκτιμούμε ότι η ριζοσπαστική αριστερά πηγαίνοντας προς αυτές τις εκλογές έχασε μια σημαντική πολιτική ευκαιρία. Μέσα από τον κύκλο των αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων υπήρχαν πραγματικές πολιτικές δυνατότητες για ενωτικό κατέβασμα, το οποίο όχι μόνο θα ξεκινούσε με τη βάση όλων εκείνων που συμμετείχαν στις συνελεύσεις, αλλά και θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ένα πολιτικό κλίμα που είναι σχετικά ευνοϊκό για ένα πλατύ αριστερό ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο. Τη βασική ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη την έχουν οι σ. του ΜΕΡΑ και ιδίως οι σ. του ΝΑΡ. Η βασική επιχειρηματολογία που πρόβαλαν, δηλαδή η αδυναμία συνεργασίας με το ΣΕΚ, είναι βαθιά συντηρητική: αντί να χαιρετίσουν ότι μια τάση, έστω και με τις αντιφάσεις της, μετατοπίζεται προς τα αριστερά, και να το δουν ως θετική εξέλιξη και δυναμική, το ανάγνωσαν ως κίνδυνο για όλη τη ριζοσπαστική αριστερά να πάει προς τα δεξιά. Είτε ως πολιτικός υπολογισμός της ηγετικής ομάδας του ΝΑΡ, είτε ως αυθόρμητη τάση ή αντανακλαστικό της βάσης, αποτελεί εσφαλμένη τοποθέτηση και αδυναμία ανάγνωσης της δυναμικής της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ταυτόχρονα, διαφαίνεται από τη μεριά του ΝΑΡ μια ιδιότυπη προσπάθεια σε αυτή τη συγκυρία απέναντι στις δυναμικές της ανασύνθεσης, να κατοχυρώσει τη δική του θέση και φυσιογνωμία, έστω και σε βάρος ενωτικών δυναμικών. Είναι η λογική «λιγότεροι και καλύτεροι», που αντικειμενικά σήμερα δεν αποτελεί ένδειξη συνέπειας και αριστερής οριοθέτησης, αλλά πρακτική σεχταρισμού.

14. Απέναντι σε αυτό το τοπίο η συλλογικότητα κλήθηκε να πάρει μια απόφαση που ούτε εύκολη ήταν, ούτε αυτονόητη. Αντικειμενικά, δεν υπήρχε περιθώριο για ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο πνοής. Αντικειμενικά δεν υπήρχαν και όλα τα περιθώρια ακόμη και για πλήρες ξεδίπλωμα μιας πρακτικής και λογικής «παραδειγματικού» μαζικού κατεβάσματος της ριζοσπαστικής αριστεράς που θα συσπείρωνε πέραν των δυνάμεων του ΕΝΑΝΤΙΑ και ένα εύρος ανένταχτων αγωνιστών και θα έπαιρνε μάχιμες πολιτικές πρωτοβουλίες. Αντικειμενικά, με άλλα λόγια, δεν υπήρχαν οι πλήρεις πολιτικές προϋποθέσεις για μια εκλογική παρέμβαση με εγγυήσεις μαζικότητας, ευρύτερης συσπείρωσης και διαμόρφωσης ενός κεκτημένου ενωτικής συγκρότησης για την επόμενη μέρα.

Με αυτά τα δεδομένα γιατί επιλέξαμε τη συμμετοχή στην εκλογική μάχη με το ΕΝΑΝΤΙΑ; Η απάντηση είναι ότι η πλειοψηφία της συλλογικότητας εκτίμησε ότι η συμμετοχή είναι προτιμότερη γιατί:

α) Είναι συνεκτική και συνεπής προς την όλη πολιτική κίνηση που έχουμε κάνει με την Πρωτοβουλία ΕΝΑΝΤΙΑ και εξασφαλίζουμε ότι αυτή η έστω και μερική πολιτική συμμαχία και συνεργασία που έχει διαμορφωθεί μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να αποτελεί ένα όχημα πρωτοβουλιών για την ανασύνθεση.

β) Εξασφαλίζει ότι μια πολιτική γραμμή και κατεύθυνση, η αντίληψη μιας αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης που είναι ταυτόχρονα σαφής στην οριοθέτηση απέναντι στο ρεφορμισμό, αλλά και ταυτόχρονα μαζική, λαϊκή και ενωτική δοκιμάζεται και στο πεδίο των εκλογών.

γ) Στο βαθμό –δυστυχώς…– που η συζήτηση και η διαμόρφωση πολιτικών συσχετισμών στη ριζοσπαστική αριστερά γίνεται –στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι με δική μας πρωτοβουλία- κι μέσω εκλογικών καταγραφών, εξασφαλίζουμε ότι παρεμβαίνουμε και σε αυτό το επίπεδο. Αντίστοιχα, η πλειοψηφία της συλλογικότητας εκτίμησε ότι τυχόν διαφορετική επιλογή, δηλαδή η μη – κάθοδος, παρά το αντικειμενικό έρεισμα που έχει και με δεδομένο ότι εμείς δεν προσυπογράφουμε την αντίληψη «πάντοτε κατεβαίνουμε στις εκλογές για να απευθυνόμαστε στο λαό με το πρόγραμμά μας», θα ήταν χειρότερη, στο βαθμό που και το ΕΝΑΝΤΙΑ θα διέλυε (ή θα το εκχωρούσε) και πολιτικοί δεσμοί που είχαν οικοδομηθεί θα χάνονταν.

15. Η επιλογή αυτή δεν θα πρέπει να διαβαστεί ως κάποιου τύπου αλλαγή πολιτικής φυσιογνωμίας της συλλογικότητας. Εξακολουθούμε να οριοθετούμαστε από μια αντίληψη της αριστερής πολιτικής, που πρωτίστως επικεντρώσει στην απλή εκφορά ενός πολιτικού λόγου και πιστεύει ότι η απλή αυτοτοποθέτηση στο κεντρικό σκηνικό σημαίνει και την κατάληψη θέσης εκεί. Εξακολουθούμε να έχουμε επίγνωση ότι σήμερα η ριζοσπαστική αριστερά δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα όρια μιας σχετικής πολιτικής περιθωριοποίησης επειδή απλώς και μόνο θα βγει με έναν μάλλον αυτοαναφορικό τρόπο και θα πει «ήρθε η ώρα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Η έξοδος από την περιθωριοποίηση απαιτεί πρώτα και κύρια κοινωνική γείωση και έπειτα προγραμματική συγκρότηση, ικανότητα, δηλαδή, να αρθρώνει, μέσα και από την εμπειρία των αγώνων, την οργή ή τη δυσαρέσκεια σε συγκεκριμένους, απτούς πολιτικούς στόχους, αιτήματα και πρακτικές που να αντιπαλεύουν τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Από την άλλη, όμως, ορθά εδώ και κάποια χρόνια έχουμε βάλει, ως κομμάτι της συνολικότερης στρατηγικής της ανασύνθεσης, και πολιτικούς στόχους διαμόρφωσης και πολιτικής ενότητας, κεντρικής πολιτικής παρουσίας της υπαρκτής ριζοσπαστικής αριστεράς και αυτό, πάντοτε μέσα στη συγκυρία και την αντιφατικότητά της, επιβάλλει και τακτικές επιλογές. Σήμερα, η συμμετοχή στις εκλογές είναι μια τακτική επιλογή, με βάση ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχεδιασμό για να διατηρηθεί η συμμαχία του ΕΝΑΝΤΙΑ και να καταγραφεί η σχετική δυναμική μιας αντίληψης για τη ριζοσπαστική αριστερά.

16. Με βάση τα παραπάνω είναι σαφές ότι σήμερα η πολιτική μας κατεύθυνση δεν εξαντλείται στη συμμετοχή στις εκλογές, ούτε καν μόνο στη συγκρότηση του ΕΝΑΝΤΙΑ. Εξακολουθούμε να έχουμε στον πολιτικό μας σχεδιασμό τη συνολική διαδικασία ανασύνθεσης. Εκτιμούμε επίσης ότι μέσα από τις εκλογές, μέσα ακόμη και από την οριακή κατάδειξη όχι μόνο της αρνητικής εικόνας των 4 ψηφοδελτίων, αλλά και της σχετικής δυναμικής του ΕΝΑΝΤΙΑ, θα μπορέσει και να ανοίξει η συζήτηση. Σε αυτή την κατεύθυνση:

Α) ΤΟ ΕΝΑΝΤΙΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για τη συνέχιση της συζήτησης μέσα στη ριζοσπαστική αριστερά όχι μόνο για το ζήτημα της κεντρικής πολιτικής παρουσίας, αλλά πρώτα και κύρια για μια κοινή και μάχιμη στάση απέναντι στο νέο κύμα της αντιλαϊκής επίθεσης.

Β) Μέσα και από τη δυναμική του ΕΝΑΝΤΙΑ θα δώσουμε τη μάχη για τη διεύρυνση και συγκρότηση των σχημάτων των κοινωνικών χώρων, τόσο των νεολαΐστικών, όσο και των εργατικών ή των τοπικών.

Γ) Ως συλλογικότητα θα επιμείνουμε, κόντρα στο ρεύμα του κατακερματισμού και του σεχταρισμού να δοκιμάζουμε στην πράξη πρακτικές ενωτικές και πρακτικές ανοίγματος του διαλόγου.

Δ) Ο ίδιος ο προεκλογικός λόγος του ΕΝΑΝΤΙΑ είναι ένας λόγος που ρητά αναφέρεται στην ανάγκη ενότητας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και αυτό το στίγμα, αυτή την δέσμευση για τη συνέχιση μιας συζήτησης θα προβάλουμε παντού.

17. Σε αυτούς που εκφράζουν σήμερα μια δυσπιστία για το ΕΝΑΝΤΙΑ σε σχέση με τη συμμαχία με το ΣΕΚ μπορούμε να απαντήσουμε τα εξής:

·Η Πρωτοβουλία ΕΝΑΝΤΙΑ δεν ήταν μόνο, ούτε και κυρίως, μια συμμαχία οργανώσεων. Ήταν και μια συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση, δυναμική και πρακτική για το άνοιγμα της συζήτησης μέσα στη ριζοσπαστική αριστερά και για την καταγραφή ενός άλλου περισσότερο μαζικού και λιγότερο αυτοαναφορικού προσώπου της ριζοσπαστικής αριστεράς. Κατεβαίνει δε στο όνομα της συνέπειας απέναντι σε όλους εκείνους τους αγωνιστές που στήριξαν την ενωτική διαδικασία συζήτησης.

·Το πολιτικό πλαίσιο του ΕΝΑΝΤΙΑ δεν είναι πολιτικό πλαίσιο ΣΕΚ, ούτε ΣΕΚ+ΑΡΑΝ αλλά το ενωτικό πολιτικό πλαίσιο που σήμερα εκφράζει την αντικαπιταλιστική αριστερά που προσπαθεί να συσπειρώσει όλο το διάχυτο ριζοσπαστικό δυναμικό, αλλά και να αγγίξει ευρύτερα κομμάτια του λαϊκού κινήματος. Είναι ένα πλαίσιο που προκύπτει και μέσα από την εμπειρία και τη διεκδίκηση σχημάτων και αγωνιστών σε μεγάλους αγώνες.

·Η πολιτική θέση του ΕΝΑΝΤΙΑ είναι η προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός ενωτικού εγχειρήματος όλης της ριζοσπαστικής αριστεράς και όχι η συγκρότηση ενός ακόμη «μαγαζιού».

·Η πολιτική δέσμευση του ΕΝΑΝΤΙΑ είναι η συνέχιση του διαλόγου και των ενωτικών πολιτικών πρωτοβουλιών και η στήριξη των σχημάτων.

·Η παρουσία του ΣΕΚ, με όλες τις υπαρκτές αντιφάσεις που έχει στη δράση και τη συγκρότησή του, είναι θετικό και ελπιδοφόρο γεγονός. Θέλουμε τάσεις και αγωνιστές να μετατοπίζονται προς τα Αριστερά, θέλουμε να διευρύνεται ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς, θέλουμε μέσα και από την πίεση των κινημάτων να υπάρχουν ανακατατάξεις. Όταν τα τελευταία 8 χρόνια το μόνο που παρατηρούσαμε ήταν τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς να απομακρύνονται και να προχωρούν σε πρακτικές δορυφοριοποίησης γύρω από το ρεφορμισμό (αρκεί να αναλογιστούμε: ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΕ) το ότι μια τάση κινείται προς τα αριστερά, προς τη ριζοσπαστική αριστερά, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί θετική εξέλιξη.

·Η μόνη περίπτωση να αλλάξει φυσιογνωμία και στάση το ΣΕΚ είναι ακριβώς να εμπλακεί σε ενωτικά εγχειρήματα και όλη την αντικειμενική πολιτική πίεση που αυτό συνεπάγεται.

·Είναι βαθιά συντηρητική η λογική της «πόρτας» γιατί οδηγεί αντικειμενικά σε μια κατάσταση όπου καμιά πολιτική τάση δεν θα συζητάει με καμιά άλλη!

18. Γι’ αυτό το λόγο και εκτιμούμε ότι η συλλογικότητα εξακολουθεί να κινείται μέσα στο όριο της στρατηγικής πολιτικής αναφοράς της στην ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ως πλευρά της διαδικασίας ανασύνθεσης. Μέσα και από την εμπειρία όλου του τελευταίου διαστήματος θα επιμείνουμε σε ενωτικές πρωτοβουλίες, και δείξαμε ότι έχουμε πια τη δυνατότητα και τη δυναμική να τις ξεδιπλώνουμε. Ότι αποτρέπουμε συστηματικά τον κίνδυνο μπλοκαρίσματος των ΕΑΑΚ από τη δυναμική των εσωτερικών του αντιθέσεων, ότι καταφέραμε στο ΕΚΑ το πιο πλατύ κατέβασμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, ότι επιμείναμε στη συνδιοργάνωση των αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων και τον πιο πλατύ γύρο πολιτικής συζήτησης των τελευταίων ετών, είναι πλευρές που καταδεικνύουν αυτή μας την κατεύθυνση. Σε αυτό το δρόμο βαδίζουμε και την επόμενη των εκλογών:

·Θα δώσουμε τη μάχη η αποτίμηση των εκλογών να πάρει και πάλι χαρακτηριστικά πλατιάς δημοκρατικής συζήτησης των ίδιων των αγωνιστών.

·Θα πάμε και στα ΕΑΑΚ και στα εργατικά σχήματα με μάχιμες προτάσεις για το ξεδίπλωμα των αντιστάσεων, πρώτα και κύρια ενάντια στις σχεδιαζόμενες ανατροπές στο ασφαλιστικό, αλλά και απέναντι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

·Θα συμβάλουμε σε πρωτοβουλίες συντονισμού τοπικών κινήσεων, ειδικά με βάση και τη διαφαινόμενη όξυνση των προβλημάτων που σχετίζονται με το περιβάλλον και την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων.

·Θα δούμε τη δυνατότητα κεντρικών πολιτικών πρωτοβουλιών απέναντι σε ζητήματα όπως το νέο Ευρωσύνταγμα, ο κρατικός αυταρχισμόςκ.α.

Συνολικά, για εμάς κάθε βήμα συγκρότησης του ΕΝΑΝΤΙΑ θα πρέπει να είναι και ένα βήμα προς την κοινή δράση και το βάθεμα της συζήτησης σε όλη τη ριζοσπαστική αριστερά. Με αυτή την έννοια κάθε πραγματικό βήμα στη συγκρότηση του ΕΝΑΝΤΙΑ είναι και ένα βήμα στην αυτοαναίρεσή του στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

19. Εκτιμούμε επιπλέον ότι, με δεδομένη και την όξυνση της αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, όχι μόνο γίνεται επιτακτικός ο σχεδιασμός μιας μάχιμης κατεύθυνσης για το λαϊκό κίνημα, αλλά και ταυτόχρονα το ξέσπασμα ενός νέου μεγάλου κύκλου κοινωνικών αγώνων αντικειμενικά είναι και το καλύτερο πεδίο ώστε να ξεδιπλωθούν και πρωτοβουλίες και δυναμικές ενωτικής δράσης, αντικειμενικά μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την ένταση τάσεων πολιτικού κατακερματισμού του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.

20. Η δυσπιστία μεγάλου μέρους των εργαζομένων της συλλογικότητας, συντρόφων που έχουν δώσει μεγάλες μάχες μέσα στους χώρους εργασίας τους και που δίνουν στη συλλογικότητα μια διαφορετική φυσιογνωμία από άλλες συλλογικότητες όπου το «ενήλικο» στελεχιακό δυναμικό τους έχει πρωτίστως μια πολιτική αναφορά και όχι μια κοινωνική στράτευση, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Καταδεικνύει ακριβώς την ανάγκη με πνεύμα διαρκούς αυτοκριτικής και διόρθωσης να αντιπαλεύουμε το ενδεχόμενο μετάλλαξης της πολιτικής φυσιογνωμίας της συλλογικότητας σε μια πρωτίστως νεολαΐστική οργάνωση με κεντρικοπολιτικές αναφορές. Επιδιώκουμε και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε μια οργάνωση με ιδιαίτερη έμφαση στους εργαζομένους, επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε ένα πρότυπο πολιτικοποίησης και στράτευσης που πρωτίστως να στηρίζεται σε ενεργούς εργαζόμενους με συνδικαλιστική δράση, ξέρουμε ότι τα σχήματα στους εργασιακούς χώρους αποτελούν την κοινωνική ραχοκοκαλιά της ριζοσπαστικής αριστεράς (και αντίστοιχα οι μαχόμενοι εργαζόμενοι της συλλογικότητας αποτελούν κατά κάποιο τρόπο την ηθική ραχοκοκαλιά της), θέλουμε συντρόφους αποφασιστικούς απέναντι στον εργοδότη τους και όχι μόνο μέσα στα αμφιθέατρα.

21. Μπροστά μας είναι η εκλογική μάχη και αυτή θα πρέπει να τη δώσουμε με τη μεγαλύτερη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα. Προφανώς και θα απευθυνθούμε και γενικά «στο λαό» και προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι προσανατολισμένη και η παρουσία «μηχανισμού» που θα έχει το ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. Όμως επειδή η σχέση των λαϊκών στρωμάτων με την αριστερή πολιτική δεν είναι απλώς μια σχέση όπου κάποιος μιλάει και κάποιος ακούει, είναι προφανώς ότι πρωτίστως χρειάζεται συστηματική απεύθυνση σε ένα πολιτικό ακροατήριο, σε ένα σύνολο αγωνιστών με το οποίο έχουμε μια πιο «εσωτερική απεύθυνση». Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον προγραμματισμό περιοδειών, εκδηλώσεων, συζητήσεων.

·Η πίεση από τις εκλογές αντικειμενικά περιόρισε τα περιθώρια απεύθυνσης σε ένα ευρύτερο δυναμικό, ειδικά για τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια, αλλά υπάρχει και η μάχη της στήριξης. Υπάρχει επομένως τεράστια ανάγκη να ξαναβρούμε όλους τους αγωνιστές που ήρθαν στη διαδικασία των συνελεύσεων και οι οποίοι τοποθετήθηκαν θετικά απέναντι στην ενωτική διαδικασία.

·Χρειάζεται έπειτα με τρόπο συστηματικό να απευθυνθούμε σε όλους τους αγωνιστές που γνωρίζουμε μέσα από τη δράση μας στους κοινωνικούς χώρους. Αποφεύγοντας κάθε αντίληψη «εμφυλίου πολέμου» της Ρ.Α. –και κρατώντας τα σχήματα έξω από την αντιπαράθεση– να προβάλουμε το ΕΝΑΝΤΙΑ ως την πιο ενωτική τοποθέτηση και με την πιο μαζική φυσιογνωμία. Κομβικό σημείο θα είναι εδώ η ξεκάθαρη τοποθέτησή μας ότι εμείς έχουμε πρόταση και για την επόμενη μέρα των εκλογών: Για να συνεχιστεί η συζήτηση και το πείραμα των αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων. Για να προετοιμαστούν τα σχήματα για τις μεγάλες μάχες που έρχονται. Για να έχει η ριζοσπαστική αριστερά κοινή και μαχητική στάση απέναντι στις μεγάλες συγκρούσεις που έρχονται.

·Χρειάζεται, ιδιαίτερα, να προσπαθήσουμε να πείσουμε εκείνους τους αγωνιστές που μπορεί να ταλαντεύονται προς το ΣΥΡΙΖΑ, αφενός καταδεικνύοντας ότι σήμερα δεν υπάρχει το ερώτημα επιβίωσής του, αφού με την προσχώρηση του ΔΗΚΚΙ έχει την αναγκαία κοινοβουλευτική στήριξη, αφετέρου αναδεικνύοντας ότι το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλο από το σχέδιο μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

·Αντίστοιχα, στους αγωνιστές που έλκονται από το ενδεχόμενο ψήφου προς το ΚΚΕ να αναδείξουμε το σεχταρισμό του και την υπονομευτική του στάση απέναντι στο κίνημα.

22. Εκτός, όμως, από το γενικό τόνο χρειάζονται και πρακτικές που πρέπει να ενεργοποιηθούν έγκαιρα:

·Αφενός, είναι όλες οι πρακτικές που αφορούν την απεύθυνση σε αγωνιστές: Καταγραφή, επικοινωνία, συζήτηση, οργάνωση συζητήσεων σε σπίτια, καφέ ή ταβέρνες, υλικό, κείμενα, ενημέρωση. Αυτό απαιτεί, εκτός των άλλων, και συστηματική καταγραφή ποιοι είναι αυτοί οι σ. σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους τους αγωνιστές που αναφέρονται στα ΕΑΑΚ, στα σχήματα εργαζομένων, στα τοπικά σχήματα, για να συζητήσουμε την πολιτική αντίληψη για το ΕΝΑΝΤΙΑ, για να μιλήσουμε για τις προτάσεις μας για την ριζοσπαστική αριστερά. Φυσικά, και δεν θα μας ψηφίσουν όλοι, αλλά αυτό το άνοιγμα και χρήσιμο θα είναι ιδιαίτερα διδακτικό, ακόμη και στην αναμέτρηση με τις αρνήσεις

·Αφετέρου, είναι η ιδιαίτερα έντονη και μαζική παρουσία μηχανισμού της ΕΝΑΝΤΙΑ. Αυτό σημαίνει και μαζική, συστηματική και μεθοδική αφισοκόλληση και διανομή υλικού, αλλά και καλή λειτουργία των περιπτέρων. Εάν ορισμένα από τα κεντρικά λειτουργούν ως χώροι διανομής υλικού, θέλουμε, ειδικά τα περιφερειακά (αλλά και ορισμένα από τα κεντρικά) να είναι σημεία αναφοράς, πολιτικής ζύμωσης κ.λπ.) Γι’ αυτό και θα πρέπει να είναι μαζικά και να μην αποπνέουν και ένα αίσθημα μιζέριας. Είναι επίσης πολύ σημαντικό στα εκλογικά κέντρα του ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. να υπάρχουν και να μοιράζονται κύρια τα υλικά του ΕΝΑΝΤΙΑ. Θα πρέπει με κάθε τρόπο να εξασφαλιστεί ότι δεν θα μοιράζονται πρώτα και κύρια τα υλικά του ΣΕΚ, όπως είναι σήμερα η κατάσταση. Αυτό πλήττει το ΕΝΑΝΤΙΑ και μειώνει την εμβέλειά του. Ας υπάρχουν χωριστά τραπεζάκια του ΣΕΚ.

Εάν η πρώτη κίνηση, δηλαδή η στοχευμένη απεύθυνση σε αγωνιστές που γνωρίζουμε, μπορεί να εξασφαλίσει ψήφους από ένα πιο πολιτικοποιημένο δυναμικό, η παρουσία μηχανισμού μπορεί να ανοίξει την απεύθυνση σε ένα πιο πλατύ δυναμικό, που ψάχνεται ως προς κάποιο ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο και μπορεί να εμπνευστεί και από την ποιότητα του υλικού μας και από την συστηματική και μαζική πολιτική παρουσία. Εξυπακούεται ότι η πολύ συστηματική αφισοκόλληση είναι και ο καλύτερος τρόπος για να καλύψουμε και τις ανάγκες παρουσίας σε νομούς όπου δεν υπάρχουν δυνάμεις.

23. Σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται να διαταχθούν και οι δυνάμεις της συλλογικότητας. Χρειάζεται να δώσουμε τη μάχη όχι μόνο με αποφασιστικότητα, αλλά και μεθοδικότητα: Η συλλογικότητα αυτή τη στιγμή κατεβαίνει με 67 υποψηφίους σε 31 περιφέρειες της χώρας. Αυτό ήδη δείχνει μια σημαντική παρουσία και βάζε αντίστοιχα καθήκοντα για την παρουσία του ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α.

24. Πρώτα και κύρια, συγκροτούμε εκλογική επιτροπή της συλλογικότητας, η οποία αποτελείται από το γραφείο με την ενίσχυση και άλλων συντρόφων και η οποία έχει στο εσωτερικό της συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Ειδικότερα με βάση τον καταμερισμό που έγινε στην εκλογική επιτροπή:

·Υπεύθυνοι για το συντονισμό της απεύθυνσης σε ανένταχτους εργαζομένους και αγωνιστές από σχήματα (εργατικά και τοπικά) είναι οι (...)

·Υπεύθυνοι για το συντονισμό της απεύθυνσης στη νεολαία είναι οι (..).

·Υπεύθυνοι για ζητήματα τύπου και ΜΜΕ είναι οι (...)_ Αυτοί θα συμμετέχουν και στην ομάδα τύπου του ΕΝΑΝΤΙΑ

·Υπεύθυνος για το συντονισμό της παρέμβασης στην επαρχία ο (...)

·Υπεύθυνος για το συντονισμό των τοπικών επιτροπών της Αττικής ο (...)

·Υπεύθυνος για τα κεντρικά οργανωτικά ζητήματα (κεντρικές αφισοκολλήσεις, κεντρικό περίπτερο, βάρδιες, μαζικές αποστολές υλικού κ.λπ.) ο (...).

·Το συντονισμό της παρουσίας μας στο συντονιστικό του ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. ο (...).

25. Από εκεί και πέρα πρέπει όλοι να έχουμε στο νου μας τις μεγάλες απαιτήσεις σε πρακτικά καθήκοντα που έχει αυτή τη στιγμή η εκλογική μάχη.

·Διαθεσιμότητες για όλες τις πρακτικές εργασίες (βάρδιες σε εκλογικά κέντρα, αφισοκολλήσεις).

·Χρειάζεται να υπάρξει κατανομή τοπική των δυνάμεών μας.

·Όσοι σύντροφοι, θα είναι υποψήφιοι στην επαρχία, θα πρέπει, στο βαθμό που μπορούν, έστω και ένα Σαββατοκύριακό να περάσουν από τους αντίστοιχους νομούς, π.χ. για αφισοκόλληση, γράψιμο συνθημάτων κ.λπ.

·Χρειάζεται να υπάρξει μαζική παρουσία στη ΔΕΘ. Στο ΕΝΑΝΤΙΑ αποφασίστηκε και να υπάρχει προσυγκέντρωση στην Καμάρα 5 μ.μ. και παρουσία εξαρχής στη συγκέντρωση των συνδικάτων. Σε εμάς και στην ΑΡΑΣ πέφτει το βάρος για τη μαζικότητα της προσυγκέντρωσης στην Καμάρα. Το ΣΕΚ θα πάει κατευθείαν στη κεντρική συγκέντρωση.

26. Όλα αυτά έχουν και απαιτήσεις χρημάτων. Γι’ αυτό το λόγο και χρειάζεται

·Από τη μια να διακινηθούν στο μέγιστο βαθμό τα κουπόνια του ΕΝΑΝΤΙΑ που θα βγουν και να συγκεντρώσουμε οικονομικές ενισχύσεις από συντρόφους, φίλους, συγγενείς κ.λπ.

·Από την άλλη, να υπάρξουν το συντομότερο δυνατό εισφορές, έκτακτες εισφορές, δωρεές, οικονομικές ενισχύσεις προς τη συλλογικότητα, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο κόστος των εκλογών.