1. Είναι σαφές ότι αυτό που ξεδιπλώνεται δεν είναι απλώς κάποια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά μια ιστορικών διαστάσεων προσπάθεια να τροποποιηθεί ο ταξικός συσχετισμός δύναμης σε όλα τα επίπεδα, να σαρωθούν κατακτήσεις, να τροποποιηθεί ριζικά και σε βάρος των εργαζομένων το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης και αναπαραγωγής.

2. Η επίθεση αυτή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, ούτε καν μόνο τον Ευρωπαϊκό Νότο, έστω και εάν η Ελλάδα σήμερα αναγορεύεται εκ των πραγμάτων στο δοκιμαστικό σωλήνα για την εμπέδωση ανατροπών που αφορούν το σύνολο της Ευρώπης.

3. Ο λόγος είναι ότι σήμερα υπάρχει μια δομική καπιταλιστική κρίση που αφορά και την εξάντληση των περιθωρίων αύξησης της κερδοφορίας που έφεραν οι οργανωτικές και τεχνολογικές αναδιαρθρώσεων στην Ευρώπη τις δύο προηγούμενες δεκαετίας, οπότε και οι δυνάμεις του κεφαλαίου αναδιπλώνονται αφενός σε μια λογική ακόμη μεγαλύτερης συμπίεσης του κόστους εργασίας και αφετέρου στην προσπάθεια για συλλήβδην ανατροπή αυτού που μπορεί να ορίστηκε ως Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο (ή ό,τι απέμεινε από αυτό).

4. Η σημερινή κρίση δείχνει επίσης τα όρια που έχει η αρχιτεκτονική του ευρώ. Κοινό νόμισμα σε μια νομισματική ένωση με διαφορές παραγωγικότητας και απουσία κεντρικού αναδιανεμητικού μηχανισμού εν τέλει καταλήγει στην όξυνση των αντιφάσεων στα όρια της αποδιάρθρωσης. Σήμερα ζούμε το ξεδίπλωμα των πραγματικών αντιφάσεων της ΟΝΕ που ήταν ενεργές από την αρχή.

5. Σε ό,τι αφορά τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό εκτιμούμε ότι μέσα στο επόμενο διάστημα συσσωρεύονται υλικά για πραγματικές κοινωνικές εκρήξεις. Η σημαντικότατη μισθολογική μείωση, η υπερχρέωση, η εκτίναξη της ανεργίας, η αποδιάρθρωση δημόσιων υπηρεσιών και λειτουργιών θα συντελέσουν σε αυτό. Καθήκον της Αριστεράς είναι να συμβάλει σε αυτή την έκρηξη και να προσπαθήσει να πάρει χαρακτηριστικά συγκροτημένου μαζικού κινήματος που να υποχρεώσει τα αστικά επιτελεία σε αναδίπλωση. Κομβικό σημείο είναι γι’ αυτό τα ρήγματα να περάσουν και στο επίσημο πολιτικό σκηνικό και ιδίως και μέσα στη βάση του ΠΑΣΟΚ.

6. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απολαμβάνει προνομιακή στήριξη από τα ΜΜΕ και είναι εμφανές ότι δεν αντιδρά ‘αντακλαστικά’ στην κρίση αλλά ξεδιπλώνει μια πολιτική ατζέντα που με τον ή τον άλλο τρόπο υπήρχε. Αυτή η επιθετικότητα της ατζέντας θα πρέπει να προβληθεί και να απονομιμοποιηθεί. Άλλωστε, χαρακτηριστικό του πώς κεντρικό επίδικο είναι όχι η κάλυψη ελλειμμάτων αλλά η ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων, είναι και το ότι από ‘τεχνική σκοπιά’ ορισμένα από τα μέτρα που προτείνονται είτε δεν έχουμε άμεση επίπτωση στα δημοσιονομικά (π.χ. απελευθέρωση απολύσεων) είτε εκ των πραγμάτων οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση και ύφεση.

7. Η αναφορά μας σε κοινωνικές εκρήξεις δεν υποτιμά τις πραγματικές δυσκολίες που συναντάμε μέσα στους κοινωνικούς χώρους. Σήμερα το βασικό πρόβλημα δεν είναι προφανώς η ενεργητική νομιμοποίηση των μέτρων, αλλά η αίσθηση του κόσμου ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Απέναντι σε αυτό χρειάζεται μια συστηματική προσπάθεια απονομιμοποίησης του κυρίαρχου λόγου, κατάδειξης ότι δεν είναι ‘τεχνικές’ λύσεις αλλά πολιτικές τομές που δεν αφορούν στενά τα ελλείμματα, και υπεράσπιση της βασικής θέσης ότι σήμερα αντιμέτωπες με μια παρατεταμένη κοινωνική έκρηξη οι δυνάμεις του κεφαλαίου θα αναδιπλωθούν. Επιπλέον, εκτιμούμε ότι όταν θα αρχίσουν να γίνονται πραγματικά αισθητά τα νέα μέτρα (π.χ. με τις πρώτες μειώσεις μισθών) θα αρχίσει και το κλίμα να τροποποιείται.

8. Κομβική πλευρά της σύγκρουσης σήμερα είναι η ρήξη με τη λογική ότι η ΕΕ και η ΟΝΕ είναι μονόδρομος. Όταν τα αστικά επιτελεία πάντοτε καταλήγουν ότι όλα αυτά είναι αναγκαία για να μην πεταχτούμε έξω από την ΟΝΕ και το ευρώ, εμείς πρέπει να αντιτάξουμε ότι όχι μόνο δεν είναι κίνδυνος αυτό, αλλά σήμερα όντος οποιαδήποτε δυνατότητα για πραγματικές φιλολαϊκή πολιτική περνάει μέσα από την έξοδο από την ΟΝΕ και την ρήξη με την ΕΕ. Ειδικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει από τώρα επίμονα και συστηματικά να προβάλλει αυτό το στόχο. Για πρώτη φορά το ‘έξω από την ΕΕ’ μπορεί να μην φανεί απλή ιδεολογική αναφορά.

9. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα η στάση της επίσημης Αριστεράς εξακολουθεί να μην είναι ανάλογη των απαιτήσεων της πάλης για την αντίσταση και την ανατροπή της επίθεσης. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ μένει σε ένα επίπεδο γενικόλογων διακηρύξεων, ερωτοτροπεί με μια λογική θετικών προτάσεων, επιμένει στα όρια του αριστερού ευρωπαϊσμού. Το ΚΚΕ από την άλλη επιμένει σε μια κατεύθυνση ηττοπαθή και απομονωτική, υπονομεύοντας συχνά δυνατότητες για κοινούς αγώνες.

10. Απέναντι σε όλα αυτά η αντικαπιταλιστική αριστερά θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί. Σημαίνει αυτό ότι και ο δικός της λόγος θα πρέπει να υπερβαίνει την απλή απαρίθμηση κάποιων μέτρων και να μπορεί να επικεντρώσει στον πυρήνα των ιστορικών ανατροπών που είναι σε εξέλιξη. Σημαίνει επίσης ότι θα πρέπει να συστρατευτεί σε όλα τα επίπεδα στην προσπάθεια να υπάρξουν αντιστάσεις και κλίμα γενικευμένου κοινωνικού ξεσηκωμού. Ταυτόχρονα, επειδή δεν έχει της αγκυλώσεις ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε του ΚΚΕ, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ενωτική και μαχητικά αντικαπιταλιστική και αντι-ΕΕ.

11. Απαραίτητη πλευρά σήμερα της παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να απευθύνει και ανοιχτή πρόσκληση προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και προς όποιες κοινωνικές δυνάμεις στρέφονται προς τη σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, για την κοινή δράση, για ένα μέτωπο αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης.

12. Σε αυτό το πλαίσιο:

·Πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για τη μαζικοποίηση της απεργίας στις 24 Φλεβάρη. Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζομένους, αφορά και τους φοιτητές, αφορά και τη δουλειά στις συνοικίες. Το όλοι στην απεργία όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση θα πρέπει να δουλευτεί σε όλα τα επίπεδα.

·Για να μπορέσουμε στην ίδια την απεργία να έχουμε ισχυρή παρουσία του πιο μαχητικού κομματιού, της εν δυνάμεις αγωνιστικής πρωτοπορίας θα πρέπει να πάμε σε προσυγκέντρωση στο Μουσείο, όπου να συσπειρωθούν τα σωματεία της εκπαίδευσης και των νοσοκομείων, η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πολιτικές οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στόχος θα πρέπει να είναι με την κατάλληλη διάταξη, τη μαχητικότητα, την εξαρχής παρουσία στο οδόστρωμα, όλο αυτό το κομμάτι να πάει ενιαία και πρωτοπόρα, χρωματίζοντας όλη την απεργιακή συγκέντρωση.

·Η διαδήλωση θα πρέπει να είναι μαχητική και εάν υπάρχουν οι όροι να δοκιμάσει έμπρακτα να δείξει τη μαχητικότητά της. Χρειάζεται επίσης να γίνει σχεδιασμός και για άλλες ‘αχτιβίστικες’ ενέργειες όπως είναι οι καταλήψεις κτιρίων, οι αποκλεισμοί δρόμων κ.λπ. Συνολικά, να δοθεί ο τόνος του γενικευμένο ξεσηκωμού και της ‘εκρυθμης’ κατάστασης.

·Χρειάζεται επίσης να μπει από τώρα και νέο απεργιακό ορόσημο. Σε όσους κλάδους είναι αυτό δυνατό, κύρια του δημοσίου (εκπαιδευτικοί, γιατροί, ΟΤΑ) θα πρέπει να πάμε με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Χρειαζόμαστε όπου είναι εφικτό 48ωρες ή / και προοπτική και πιο μαχητικών λύσεων. Ο Μάρτης θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδος. Πρέπει οι ‘αξιολογητές’ να έχουντην υποδοχή που τους αναλογεί.

·Επιμένουμε στην ανάγκη του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων. Προσπαθούμε να έχουμε τη μέγιστη συσπείρωση σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Κομβικό να έρθουν εκεί μαζικά και αποφασιστικά τα σωματεία του Δημοσίου. Κρατάμε τη συμμαχία με δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ αλλά δίνουμε έμφαση στο σωματειακό, κινηματικό, αγωνιστικό και μη παραταξιακό χαρακτήρα. Βάζουμε στοιχεία κοινού βηματισμού στη σύσκεψη όπως αυτά που προαναφέρθηκαν.

·Θα πρέπει να εξετάσουμε και άλλα μέτωπα σε όποιο βαθμό μπορούν να ανοίξουν. Οι χώροι της νεολαίας θα πρέπει να δουν πολύ σοβαρά τα ανοιχτά μέτωπα με επαγγελματικά δικαιώματα, κολέγια κ.λπ.

·Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να ξεδιπλώσει πολύμορφη δράση και τοπικά. Χρειάζονται εξορμήσεις, ντουντούκες, παλλαϊκή παγκοινωνική απεύθυνση. Κομβικό είναι να διοργανωθούν και τοπικές εκδηλώσεις. Αυτές οι εκδηλώσεις και συνολικά η τοπική παρέμβασή μας θα πρέπει να έχουν και χαρακτήρα απεύθυνσης προς άλλες δυνάμεις και αγωνιστές για κοινή δράση μέσα στο κίνημα. Κομβική πλευρά η προσπάθεια να κάνουμε εύληπτη και κατανοητή την απονομιμοποίηση των μέτρων. Εκτός από το τωρινό υλικό, χρειαζόμαστε αναλυτική μπροσούρα ‘αποδόμησης’ των μέτρων, αλλά και κείμενο – κάλεσμα για την κοινή δράση.

·Για την καλύτερη προετοιμασία θα πραγματοποιηθεί αχτίφ Αθήνας την Κυριακή 28/2, στις 11 π.μ. ενώ θα προετοιμαστεί από τους συντρόφους οικονομολόγους και ειδικό κείμενο επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε.