ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

Κεντρικό Συντονιστικό

Αποφάσεις και εκτιμήσεις της συνεδρίασης του ΚΣΟ

Κυριακή 18/04/2004

Ως προς τις αφετηρίες του πολιτικού μας σχεδιασμού για το επόμενο διάστημα μπορούμε να αναφέρουμε την ανάλυση της πολιτικής συγκυρίας και των εκλογικών αποτελεσμάτων που έγινε στην προηγούμενη συνεδρίαση του ΚΣ και που θα περιλαμβάνεται και στο περιοδικό.

Ως προς τις αναλύσεις πάνω σε συγκεκριμένους χώρους μπορούμε να δούμε τις αντίστοιχες τοποθετήσεις από τη μεριά του Τομέα Νεολαίας, αλλά και από τη μεριά του Τομέα Εργαζομένων από τους αντίστοιχες διαδικασίες τους.

Ως προς το Κυπριακό και την ιδιαίτερη βαρύτητα που έχει μπορούμε να παραπέμψουμε στην ανάλυση που υπάρχει στο περιοδικό καθώς και στη δημόσια τοποθέτηση της ομάδας (τετρασέλιδο)

Αν σε αυτά θα θέλαμε να προσθέσουμε ορισμένα σημεία επιπλέον θα αναφέραμε –τηλεγραφικά– τα εξής σημεία για τη συγκυρία που διανύουμε:

Ως προς το διεθνές τοπίο:

Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη μεγάλη σημασία των ακόλουθών γεγονότων

• Της κλιμάκωσης της αντίστασης στο Ιράκ, την ενίσχυση του αντάρτικου που σε αρκετές περιπτώσεις δημιουργεί καταστάσεις ανεξέλεγκτες από τον ιμπεριαλιστικό στρατό κατοχής, αυξάνει τις απώλειες των κατοχικών δυνάμεων, δημιουργεί πραγματικές προϋποθέσεις ενός νέου Βιετνάμ και ενισχύει το αντιπολεμικό κίνημα
• Την εντυπωσιακή παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στην Ισπανία και τον τρόπο με τον οποίο απάντηση στις τραγικές συνέπειες της ισπανικής συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την κατοχή του Ιράκ
• Τη μεγάλη εκλογική ήττα που υπέστη η Γαλλική κυβέρνηση στις περιφερειακές εκλογές, αποτέλεσμα της μεγάλης δυσαρέσκειας απέναντι σε μια επιθετική αντιλαϊκή πολιτική και την νεκρανάσταση της ‘πληθυντικής αριστεράς’, ενώ ταυτόχρονα σε ό,τι αφορά την άκρα αριστερά έδειξαν τα όρια μιας λογικής ‘εκλογικής εκπροσώπησης της κοινωνικής δυσαρέσκειας’.
• Την εντυπωσιακή κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας στα Κατεχόμενα, ύστερα μάλιστα και από την σαφή τοποθέτηση υπέρ της πολιτικής Σαρόν από την κυβέρνηση Μπους, πουδείχνει τάσεις να μετατραπεί σε μια πραγματική εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού.

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό πολιτικό τοπίο:

• Το ζήτημα του Κυπριακού έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα, συμπυκνώνει ευρύτερες διεργασίας, χαράσσει εκ νέου πραγματικές πολιτικές διαχωριστικές γραμμές και απειλεί να φέρει το αστικό πολιτικό προσωπικό σε μια σύγκρουση με τη διαφαινόμενη απορριπτική της μεγάλης πλειοψηφίας και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και αυτό μπορεί να εξηγήσει και την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης μπορέσει να αποφύγει να έρθει σε άμεση σύγκρουση με αυτή τη βούληση έστω και αν τοποθετείται θετικά υπέρ του (ενισχυόμενη και από τη σαφή θέση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ). Σήμερα η αποδοχή του σχεδίου Ανάν γίνεται το αναγκαστικό συνώνυμο της αποδοχής του εκσυγχρονισμού και της συμπόρευσης με τον ιμπεριαλισμό. (βλ. και σχετικά σημεία στην πρόταση κειμένου για το Κυπριακό).
• Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, έχοντας μια ιδιαίτερα ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, προσπαθεί να κινηθεί με άνεση χρόνου και αποφεύγοντας βιαστικές κινήσεις που θα την έφερναν αντιμέτωπη με λαϊκές αντιδράσεις. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν προσπαθεί ταυτόχρονα να προλειάνει το έδαφος πολιτικά και ιδεολογικά για μελλοντικές τομές, έστω και αν προσπαθεί να το κάνει μέσα από μια «αισθητική» διαλόγου, προσεκτικών βημάτων, ή ότι δεν δείχνει μια κατεύθυνση: Ανεξάρτητα από τους ρυθμούς εφαρμογής των μέτρων είναι σαφές ότι μπροστά μας έχουμε: α) Μια νέα επίθεση λιτότητας η οποία θα νομιμοποιηθεί πίσω από μια τρομοκρατική παρουσίαση των ελλειμμάτων και των δεικτών («απογραφή Αλογοσκούφη»). Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν και οι προτάσεις του ΣΕΒ κατά τη διαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης για την κατάργηση των τιμαριθμικών ποσοστιαίων αυξήσεων και την αποσύνδεση εθνικής σύνδεσης και κλαδικών συμβάσεων β) Τη σαφή επιλογή να είναι ελάχιστος ο αριθμός των συμβασιούχων που θα μονιμοποιηθούν (στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει και στον πρώτο κύκλο κινητοποιήσεων και συγκρούσεων με την κυβερνητική πολιτική γ) την προλείανση του εδάφους για μεγάλες θεσμικές τομές και στην ασφάλιση και την εκπαίδευση δ) την ολοκλήρωση των ρυθμίσεων αυταρχικής θωράκισης που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση (και με πρόσχημα την Ολυμπιάδα, παράλληλα με την εκτεταμένη αξιοποίηση της Ολυμπιάδας ως μοχλού για μεγάλης κλίμακας επίθεση σε ζητήματα εργασιακών σχέσεων, ωραρίου, εργατικών δικαιωμάτων.
• Είναι επίσης προφανές ότι επιπλέον δείχνει να προέχει για την κυβέρνηση και το ζήτημα της Ολυμπιάδας, εκμεταλλευόμενη και τη δυνατότητα που προσφέρει για μια απόσπαση ευρύτερων συναινέσεων και μια εικόνα ομοθυμίας στον «εθνικό στόχο».
• Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη είναι σαφές ότι η νέα ηγετική ομάδα προσπαθεί να επιταχύνει και να κάνει μη αντιστρέψιμες τις πολιτικές, ιδεολογικές και οργανωτικές μεταλλάξεις που ξεκίνησε, με πρώτο βήμα την ουσιαστική απονέκρωση των οργάνων του κόμματος ενόψει συνεδρίου, ενώ στην ίδια κατεύθυνση συντείνουν τόσο το ναι στο σχέδιο Ανάν όσο και η ιδιαίτερα χαμηλών τόνων αντιπολίτευση. Μένει να δούμε εάν θα υπάρξουν αντιδράσεις σε αυτή την κίνηση –και ποιες θα είναι αυτές– και πως θα μπορούσε να επιδράσει ένα αρνητικό αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές. Πάντως για την ηγετική ομάδα αυτό που προκρίνεται είναι κυρίως η εκκαθάριση του ΠΑΣΟΚ από κάθε στοιχείο μιας προηγούμενης λογικής και σε αυτή την κατεύθυνση είναι προφανές ότι θα αξιοποιήσουν ακόμη και τα αποτυχημένα εκλογικά αποτελέσματα.
• Ως προς την αριστερά αξίζει να σταθούμε στις μετεκλογικές αντιπαραθέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ που είναι προφανές ότι δεν αφορούν μόνο την κατανομή των εδρών, αλλά δείχνουν τα όρια μιας αναγκαστικά καιροσκοπικής συνύπαρξης. Επιπλέον η στάση απέναντι στο σχέδιο Ανάν και η συμπόρευση με τον ιμπεριαλισμό είναι πιθανό να οξύνει ακόμη περισσότερο τις αντιφάσεις στο εσωτερικό και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα το ΚΚΕ, έχοντας και την οξύνοια να πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στο σχέδιο Ανάν, δείχνει πιο έτοιμο να μπορέσει να πάρει μια θέση αριστερού άκρου του πολιτικού σκηνικού, χωρίς αυτό να σημαίνει και επίλυση των βαθύτερων αντιφάσεων που το διαπερνούν.
• Είναι σαφές ότι μέσα από τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ, τις εξελίξεις στο ΔΗΚΚΙ και την αντίδραση στην απόφαση Τσοβόλα για διάλυση του κόμματος, την αποστασιοποίηση της Κομμ. Ανανέωση από τη συμμαχία γύρω από το ΚΚΕ τις συζητήσεις που είναι ανοιχτές στη ριζοσπαστική αριστερά, τιςανακατατάξεις που φέρνει η στάση απέναντι στο σχέδιο Ανάν, ότι η κουβέντα για την αριστερά, για τα όρια, το περιεχόμενο, τη στάση της είναι σήμερα ανοιχτή. Ακριβώς αυτό αποδεικνύει και τη σημασία που έχει η συζήτηση για τον πόλο της ριζοσπαστικής αριστεράς, τη σημασία που έχει να υπάρξει με τρόπο συγκροτημένα ένα τέτοιο δημοκρατικό μετωπικό μόρφωμα ακριβώς για να μπορέσει να παρέμβει σε όλες τις αυτές τις συζητήσεις, να προσελκύσει προς τα αριστερά ένα ευρύτερο δυναμικό, να οξύνει τις αντιφάσεις άλλων στρατηγικών.

Σε αυτό το φόντο εμείς πρέπει να δούμε το ξεδίπλωμα των δικών μας πολιτικών πρωτοβουλιών. Είναι σαφές και από τα παραπάνω και από τις αναλύσεις που έχουμε κάνει ότι σήμερα δύο είναι οι βασικές προκλήσεις:

• Πρώτον, με ποιο τρόπο μπορούν να υπάρξουν στοιχεία μιας πραγματικής κοινωνικής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική.
• Δεύτερον, με ποιο τρόπο στις όλες διεργασίες στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς θα μπορέσει να προβληθεί η ανάγκη μιας αυτοτελούς συγκρότησης και δράσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Αυτές οι προκλήσεις εξειδικεύονται στα ακόλουθα σημεία ως προς τον πολιτικό μας σχεδιασμό για το επόμενο διάστημα:

1. Να μπορέσουμε να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς την ανασυγκρότηση των ΕΑΑΚ και την αναβάθμιση της παρέμβασής τους μέσα στους φοιτητικούς χώρους μέσα και από το διήμερο και μέσα από ένα πετυχημένο αποτέλεσμα στις εκλογές στις 12 Μάη.

2. Να προχωρήσουμε με τρόπο αποφασιστικό στα αναγκαία βήματα για τον πανελλαδικό συντονισμό των εργατικών συσπειρώσεων.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία κομβική και με προοπτική. Αυτό δεν προκύπτει μόνο από τη θέση αρχής ότι σήμερα επανίδρυση της αριστεράς σημαίνει και επανίδρυση συνδικαλιστικών πρακτικών, αλλά και από το ότι σε αντίθεση με διάφορες απαισιόδοξες και καταστροφολογικές εκτιμήσεις, δική μας θέση ότι το επόμενο διάστημα η έμφαση σε συνδικαλιστικές πρακτικές, σε διεκδικήσεις, σε συγκρότηση αγωνιστικών πρακτικών μπορεί να έχει αποτελέσματα, να συμβάλει σε κοινωνικές συγκρούσεις, να στρατεύσει ένα ευρύτερο δυναμικό.

• Θεωρούμε σημαντικό το βήμα που έγινε στις 18 Μάρτη και την απόφαση που βγήκε για την πρώτη παναθηναϊκή σύσκεψη σχημάτων και συνδικαλιστών στις 9 Μάη.
• Στόχος μας είναι η συζήτηση στις 9 Μάη να μπορέσει να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη να μην είναι απλώς μια κουβέντα για τη διαδικασία και τον κίνδυνο να κλείσει προκαταβολικά μια συζήτηση για το πολιτικό περιεχόμενο που εκ των πραγμάτων οφείλει να μείνει ανοιχτή. Σε αυτή την κατεύθυνση:
• Η συζήτηση στις 9 Μάη πρέπει να καταλήξει στο να καλέσει μια μεγάλη πανελλαδική ‘ιδρυτική’ συνάντηση στις αρχές του φθινοπώρου
• Το κάλεσμα για την ‘ιδρυτική’ συνάντηση θα πρέπει όμως να μπορεί να έχει –έστω και με την μορφή κατ’ αρχήν σημείων– να περιλαμβάνει μια αδρή περιγραφή των βασικών προκλήσεων για το εργατικό κίνημα, ένα φάσμα από άμεσους και μεσοπρόθεσμους στόχους πάλης, μια πρώτη τοποθέτηση για το πως βλέπουμε το εργατικό κίνημα καθώς και μια σαφή τοποθέτηση για τα χαρακτηριστικά του προτεινόμενου πανελλαδικού συντονισμού που να τον οριοθετεί και από μια λογική χαλαρού δικτύου και από την αντίληψη της ‘πανελλαδική κίνησης ατόμων’ με σφιχτές συμφωνίες. Σημεία ως προς όλα αυτά υπάρχουν και στο παράρτημα της εισήγησης του προηγούμενου ΚΣΟ.
• Για να μπορέσει όμως να προετοιμαστεί η ‘ιδρυτική’ πανελλαδική συνάντηση θα πρέπει η σύσκεψη στις 9 Μάη να προχωρήσει και στην συγκρότηση μια προπαρασκευαστικής οργανωτικής επιτροπής με τη συμμετοχή συγκεκριμένων –και ορισμένων– εκπροσώπων από σχήματα, και η οποία θα έχει την ευθύνη να καλέσει, να ενημερώσει, να εντοπίσει όλο το διάσπαρτο συνδικαλιστικό δυναμικό της ριζοσπαστικής αριστεράς σε όλη την Ελλάδα.
• Ακριβώς όμως επειδή δεν αρκεί μια μεγάλη σύσκεψη να καταλήγει μόνο σε ένα κάλεσμα για μια άλλη συνάντηση, θα ήταν χρήσιμο να αποφασιστεί και μια εξώστρεφη παρέμβαση, για παράδειγμα με την έκδοση μιας πανελλαδικής αφίσας σχετικά με τις εργασιακές συνέπειες της Ολυμπιάδας (ατυχήματα, ωράριο, κατάργηση αδειών κλπ), έτσι ώστε να αρχίσει να κατοχυρώνεται ότι υπάρχει ένας διακριτός συνδικαλιστικός χώρος. Επιπλέον ένα τέτοιο υλικό θα μπορέσει να αποτελέσει και εκείνο το υλικό μαζικής απεύθυνσης για μια από τις σημαντικότερες πλευρές (και ως προς τις μελλοντικές συνέπειες) της Ολυμπιάδας, υλικό και κατεύθυνση που μέχρι σήμερα έχει απουσιάσει από τις παρεμβάσεις κατά της Ολυμπιάδας που έχουν μείνει περισσότερο σε μια γενικόλογη ιδεολογικού τύπου κριτική.

Εκτός όμως από τη σύσκεψη στις 9 Μάη σημαντική πρωτοβουλία (και με έναν τρόπο και πρώτη ‘εμφάνιση’ του συντονισμού των σχημάτων) μπορεί να είναι το συνέδριο του ΕΚΑ. Σημειώνουμε ότι τουλάχιστον με βάση μια πρώτη καταμέτρηση αντιπροσώπων η ριζοσπαστική αριστερά θα έχει μια ενισχυμένη παρουσία (με ιδιαίτερα σημαντική παρουσία και του δικού μας ρεύματος). Για το σκοπό αυτό προτείνουμε να γίνει συνάντηση συνέδρων στις 2 Μάη, έκδοση σχετικού κειμένου καλέσματος.

3. Να υπάρξουν το επόμενο διάστημα συγκεκριμένα βήματα στην υπόθεση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Αποτελεί σίγουρα δικαίωση και της δικής μας πολιτικής κατεύθυνσης το γεγονός ότι έχει ανοίξει η συζήτηση για τον πόλο της ριζοσπαστικής αριστεράς και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε όλες οι τάσεις και τα ρεύματα αναγκαστικά να τοποθετούνται πάνω σε αυτή τη βάση και σε αυτό ερώτημα. Φανερώνει αυτό ότι σε ένα ευρύτερο δυναμικό έχει ωριμάσει η ανάγκη να υπάρξει μια διαφορετική κατάσταση στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Από την άλλη υπάρχουν και σημαντικά προβλήματα και καθυστερήσεις στην όλη συζήτηση που αντανακλούν και πολιτικές αποκλίσεις αλλά και αντικειμενικά προβλήματα και αντιφάσεις που διαπερνούν αυτό το χώρο.

Καθοριστική παράμετρος στο ξεδίπλωμα αυτών των αντιφάσεων ήταν και ο τρόπος που προβλήθηκε και από το δικό μας ρεύμα και από αγωνιστές άλλων τάσεων η ανάγκη ο πόλος να στηρίζεται σε δικές του, αυτοτελείς πολιτικές διαδικασίες, να είναι ‘ένωση συντρόφων’ και όχι ‘μέτωπο τάσεων’, να έχει στο εσωτερικό του ανοιχτές πολιτικές διαδικασίες που να δίνουν τη δυνατότητα να υπάρχουν μετατοπίσεις, αλλαγές συσχετισμών, να διαμορφώνονται όροι ηγεμονίας της μίας ή της άλλης άποψης. Ο τρόπος που προβάλλαμε ιδιαίτερα έντονα το τελευταίο διάστημα αυτό το στοιχείο δεν αποτελεί υποτίμηση της σημασίας που πρέπει να έχει το προγραμματικό στοιχείο, η πολιτική συμφωνία εντός του πόλου, η ορθή τοποθέτηση απέναντι σε κρίσιμα πολιτικά ερωτήματα. Κάθε άλλο, τη σημασία που αποδίδουμε σε αυτά τα στοιχεία τη δείχνει και η πολιτική απόφαση της Συνδιάσκεψης που περιλαμβάνει σαφή και συγκεκριμένα προτεινόμενα σημεία πολιτικής συμφωνίας. Αν προκρίνουμε λίγο περισσότερο σήμερα το στοιχείο της συγκρότησης από τους ίδιους τους αγωνιστές και της δημοκρατικής λειτουργίας, αυτό γίνεται για δύο λόγους: Πρώτον, για να εξασφαλιστεί η εξ αρχής παρουσία των ανεξάρτητων αγωνιστών μέσα στο όλο εγχείρημα. Δεύτερον, γιατί πιστεύουμε ότι το πιο σημαντικό δεν να υπάρξει μια ‘πολιτικά ορθή’ αρχική συμφωνία των οργανώσεων που συμμετέχουν στον πόλο, όσο να υπάρξει μια διαδικασία τέτοια εντός του πόλου που να εξασφαλίζει ότι θα μπορεί να δοθεί η μάχη να παίρνονται οι σωστές επιλογές. Απέναντι σε αυτές τις αναγκαιότητες καταγράφονται οι ακόλουθες αντιδράσεις:

• Υπάρχει σημαντική απήχηση μιας τέτοιας κατεύθυνσης και από ανεξάρτητους συντρόφους, αλλά και από αγωνιστές άλλων τάσεων. Αυτό φάνηκε και από την απήχηση που είχε το κείμενο των γιατρών στο Πριν (21/03). Αυτό φάνηκε και από κλίμα συζητήσεων που έγιναν και προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά (Καλαμάτα, Ηράκλειο)
• Υπάρχουν αντιδράσεις από τάσεις του ΝΑΡ αλλά και του ΜΕΡΑ (π.χ. από το ΕΕΚ), καθώς ερμηνεύουν ότι μια τέτοια κατεύθυνση συγκρότησης του πόλου θα περιορίσει την διαπραγματευτική ισχύ που έχουν μέσα από μια παραδοσιακή λογική «βέτο» οργανώσεων.

Υπάρχει, όμως, μια σημαντική καθυστέρηση και στο ξεδίπλωμα των συζητήσεων ανά περιοχές και ανά κοινωνικούς χώρους, των αναγκαίων δηλ. διαδικασιών πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε νέα κεντρική συγκέντρωση. Αυτό δεν στηρίζεται μόνο σε πρακτικές υπονόμευσής τους από μερίδα του ΜΕΡΑ (στοιχείο που αναμφισβήτητα υπάρχει π.χ. τοποθετήσεις μερίδας του ΝΑΡ Θεσσαλονίκης και συκοφάντηση της δικής μας θέσης). Στηρίζεται και στις πραγματικές αντιφάσεις που διαπερνούν και μεγάλο μέρος του δυναμικού στο οποίο αναφερόμαστε και το οποίο διακηρυκτικά μπορεί να υποστηρίζει μια τοποθέτηση σαν τη δική μας, από την άλλη έμπρακτα θα προτιμούσε την ευκολία που προσφέρει η εξίσωση «πόλος = οι οργανώσεις + μερικοί ανεξάρτητοι».

Δεν μπορούμε όμως να αφήσουμε τα πράγματα να συνεχίσουν με τη σημερινή τάση τους, δεν μπορούμε ούτε τη συζήτηση για το προγραμματικό περιεχόμενο να διεξαχθεί με όρους διαπραγμάτευσης οργανώσεων, ούτε να αφήσουμε να φαίνεται ότι μόνο που μπορεί να λειτουργήσει από τους εν δυνάμεις ‘θεσμούς’ του πόλου είναι το διαβούλιο οργανώσεων.

Αντίθετα η προσπάθεια μέχρι τα μέσα Μάη να υπάρξουν μεγάλες συσκέψεις ανά κοινωνικούς χώρους και περιοχές, καθώς και για μια πρώτη κεντρική διαδικασία μετά τις ευρωεκλογές, για καταγεγραμμένες τοποθετήσεις σε σχέση με τον πόλο μπορεί να δώσει την αίσθηση ενός ρυθμού στην όλη διαδικασία.

Σε αυτά τα πλαίσια μπορούν:

• Να οργανωθούν μεγάλες συσκέψεις ανά κοινωνικούς χώρους (υγειονομικοί, μηχανικοί, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι κ.α.) καθώς και συσκέψεις ανά περιοχές (Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Χαλάνδρι, Δυτική Αθήνα κ.α.), απαραίτητα με την συμμετοχή και ανεξάρτητων αγωνιστών. Να πιέσουμε όλες τις τάσεις να πάρουν θέση σε αυτήν την κατεύθυνση.
• Κάθε σύσκεψη να έχει εκτός από μαζικότητα και ένα χαρακτήρα παραγωγικό και να καταλήγει σε μια τοποθέτηση που να περιλαμβάνει: α) Μια τοποθέτηση για το πως βλέπουν οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη τη διαδικασία συγκρότησης του πόλου β) Μια πρώτη εκτίμηση για τα αναγκαία προγραμματικά στοιχεία γ) Την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών και δράσεων ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε χώρου (στήριξη σχημάτων, στήριξη κινητοποιήσεων, συγκρότηση τοπικών σχημάτων ή πρωτοβουλιών, ανάπτυξη τοπικών δράσεων για συγκεκριμένα προβλήματα).
• Να προχωρήσει το σημαντικότερο δυνατό η πρότασή μας για το βήμα έντυπου διαλόγου που να το διαχειρίζεται μια συντακτική επιτροπή ορισμένη και από τις τοπικές συσκέψεις (γι’ αυτό και έχει σημασία να υπάρχουν γραπτές τοποθετήσεις, απολογισμοί ή έστω κείμενα ‘υπογραφών’ από τις επιμέρους συσκέψεις.
• Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να εντατικοποιήσουμε τις επαφές και τις συζητήσεις και με ανεξάρτητους αγωνιστές και με άλλες τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς (ιδιαίτερη έμφαση είναι να μπορέσουμε να αποκτήσουμε διαύλους πολιτικής επικοινωνίας και συνεννόησης με το σύνολο των τάσεων του ΜΕΡΑ, μια που είναι σαφές ότι μπορεί να έχουμε ένα επίπεδο συμφωνίας με ένα τμήμα του σε ό,τι αφορά τη διαδικασία του πόλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν και ευρύτερες συγκλίσεις σε επίπεδο πολιτικής γραμμής, κομμουνιστικής αναφοράς κλπ). Να συνεχιστεί η προσπάθεια να έρθει στις διαδικασίες του πόλου η Κομμ. Ανανέωση.

4. Να στηριχτούν οι κινητοποιήσεις ενάντια στο σχέδιο Ανάν

Αυτό σημαίνει τη στήριξη της κινητοποίησης στις 22 Απρίλη και της εκδήλωσης στις 20 Απρίλη, τη διακίνηση της προκήρυξης της Πρωτοβουλίας Αγώνα καθώς και της τοποθέτησης της συλλογικότητας. Σημαίνει επίσης ότι οξύνουμε την πολεμική μας στην «αριστερά του yes» και ως έναν τρόπο για να φανούν τα πολιτικά όρια και τα αδιέξοδα της λογικής της δορυφοριοποίησης γύρω από το ρεφορμισμό.

5. Να μπορέσουν να υπάρξουν μάχιμες και αποτελεσματικές κινητοποιήσεις σε σχέση με την Ολυμπιάδα

Να στηριχτεί η Πρωτοβουλία ως ο βασικός χώρος που θα στηρίξει αυτές τις κινητοποιήσεις. Να απαντηθεί αποτελεσματικά η λογική που βλέπει τις κινητοποιήσεις απλώς ως μια επανάληψη του Ιούνη του 2003. Να επιμείνουμε στο συνδυασμό ανάμεσα σε διήμερο εκδηλώσεων τον Ιούλη και διαδήλωση τις παραμονές των αγώνων.

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΣΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 22/05/2004