Α. Διεθνής συγκυρία
1. Το καλοκαίρι που τελείωσε υπήρξε εξαιρετικά πυκνό σε εξελίξεις διεθνώς. Από τις ενδείξεις επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας, τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο που κατέδειξαν εκ νέου το επείγον πρόβλημα της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κλιματικής αλλαγής, από τις ταραχές στο Χονγκ Κονγκ και το Κασμίρ μέχρι την πολιτική αστάθεια σε Βρετανία και Ιταλία το υπόγειο νήμα είναι κοινό. Ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος δεν έχει ξεπεράσει επαρκώς την κρίση του που οξύνει αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα (κεφάλαιο – εργασία, ενδοϊμπεριαλιστικές, ενδοαστικές, ανθρώπου – φύσης, έμφυλες και φυλετικές). Την ίδια στιγμή, όμως, οι δυνάμεις των κινημάτων, των αγωνιζόμενων λαών και τάξεων βρίσκονται γενικά σε κάμψη, αδύναμες μπροστά σε ένα νέο πιθανό ενδεχόμενο όξυνσης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων.
2. Η παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια επιβράδυνσης και πιθανής ύφεσης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης διεθνώς είναι χαμηλότεροι, οι επενδύσεις παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και παρουσιάζονται ενδείξεις πιθανής ύφεσης (όπως π.χ. η πτώση των αποδόσεων των δεκαετών ομολόγων χαμηλότερα από αυτές των βραχυχρόνιων που δείχνει ότι οι επενδυτές προσδοκούν επιδείνωση της οικονομίας βραχυπρόθεσμα). Οι κεντρικές τράπεζες έχουν ακόμα μικρότερο περιθώριο αντίδρασης σε πιθανή ύφεση αφού τα επιτόκια βρίσκονται ήδη σε χαμηλά επίπεδα, οι πολιτικές «ποσοτικής χαλάρωσης» εφαρμόζονται ήδη μετά την κρίση του 2008 έχοντας συμβάλει στη δημιουργία νέων «φουσκών» και το συνολικό παγκόσμιο χρέος παραμένει εξαιρετικά υψηλό και ενισχύθηκε μέσα στην περίοδο της κρίσης λόγω και των πολιτικών «ποσοτικής χαλάρωσης» των κεντρικών τραπεζών σε ΗΠΑ και ΕΕ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς αν και πότε θα υπάρξει νέο επεισόδιο όξυνσης της κρίσης, όμως είναι εξίσου πραγματικό ενδεχόμενο το να διατηρείται αυτή η κατάσταση στασιμότητας, για αρκετό διάστημα, σε μία ιδιότυπη κατάσταση «ιαπωνοποίησης» της διεθνούς οικονομίας που την εγκλωβίζει σε μία μακρά αναιμική πορεία με υψηλή ανεργία, χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και επενδύσεων, χαμηλό πληθωρισμό και κέρδη. Αυτή η κατάσταση, παράλληλα με την αδυναμία ανάδυσης ενός νέου κοινωνικού και τεχνολογικού ηγεμονικού προτύπου καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας, δημιουργεί τη ζωτική ανάγκηδιατήρηση της αντεπίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου και μετακυλίεται στον κόσμο της εργασίας με μονιμοποίηση της λιτότητας και αλλαγή του εργασιακού μοντέλου με σημαντική αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας («ελαστασφάλεια»).
3. Η διατήρηση της αστάθειας στο οικονομικό επίπεδο διεθνώς οξύνει τις αντιθέσεις μεταξύ των σημαντικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που αναζητούν διεξόδους για την κατοχύρωση καλύτερων θέσεων έναντι των αντιπάλων τους. Στο πεδίο αυτό αξιοποιούνται όλες οι δυνατότητες που εμφανίζονται. Έκφραση των αντιθέσεων είναι και η αξιοποίηση των ταραχών στο Χονγκ Κονγκ σε μία προσπάθεια να πιεστεί η αναδυόμενη Κίνα και φυσικά η μεγάλη αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή που δείχνει ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση. Το μεγάλο πλήγμα στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της ARAMCO στη Σαουδική Αραβία από drones των σιιτών ανταρτών Χούτι της Υεμένης, που στηρίζονται από το Ιράν, δείχνει ότι οι Σαουδάραβες αδυνατούν να κερδίσουν στον πόλεμο της Υεμένης που πλέον μεταφέρεται και στο έδαφος τους με ασύμμετρα πλήγματα. Η ενίσχυση του σιιτικού άξονα (Χεζμπολάχ, Χούτι, σιιτική πολιτοφυλακή στο Ιράκ, Φρουροί της Επανάστασης που μάχονται εντός Συρίας) που ενισχύεται από τις ρωσικές δυνάμεις (που πρόσφατα κατέρριψαν ισραηλινό drone πάνω από τη Συρία) αποδυναμώνει την ισχύ του Ισραήλ, οξύνοντας την πολιτική αστάθεια και εντός του (δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης στις πρόσφατες εκλογές, ενίσχυση ακροδεξιών δυνάμεων). Και προκαλεί την πίεση των ΗΠΑ προς το Ιράν με κινήσεις όπως η απόπειρα κατάσχεσης δεξαμενόπλοιου (μία υπόθεση στην οποία ενεπλάκη και η χώρα μας που κλήθηκε να απαγορεύσει τον ελλιμενισμό του στην Καλαμάτα) και η απειλή νέων κυρώσεων και στρατιωτικής εμπλοκής. Όψη των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων παραμένει και η αυξανόμενη ένταση με τη στάση της Τουρκίας στη Μεσόγειο, κυρίως με αφορμή τα κοιτάσματα της Κύπρου.
4. Η περιβαλλοντική καταστροφή οξύνει την αντίθεση ανθρώπου – φύσης. Το ζήτημα αναδεικνύεται συνεχώς στο προσκήνιο με την κλιματική αλλαγή, συγκινεί και κινητοποιεί πλέον διεθνώς κοινωνικό δυναμικό, ειδικά τμήματα νεολαίας (μαθητές). Οι μεγάλες καταστροφές που προκύπτουν (π.χ. πυρκαγιές στον Αμαζόνιο) αξιοποιούνται από την αστική τάξη στη Βραζιλία που προωθεί την καταστροφή μέρους του δάσους του Αμαζονίου για να αξιοποιηθεί. Ταυτόχρονα, γίνεται ευκαιρία για τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (βλ. στάση Μακρόν προς Μπολσονάρου), να πιέσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να επωμιστούν αντίστοιχα κόστη (που οι ίδιες δεν επωμίστηκαν στην περίοδο της πρώιμης καπιταλιστικής ανάπτυξής τους, ούτε επωμίζονται σήμερα που οι ρύποι τους παραμένουν σαφώς υψηλότεροι). Η κλιματική αλλαγή αξιοποιείται, επίσης, για να κατοχυρωθούν θέσεις στα νέα πεδία που ανοίγουν (π.χ. η διαπάλη για τον έλεγχο των κοιτασμάτων της Αρκτικής θάλασσας και των διόδων που ανοίγουν λόγω του λιωσίματος των πάγων, η συζήτηση για εξαγορά της Γροιλανδίας από τις ΗΠΑ όσο αφελής και αν ακούστηκε σχετίζεται με αυτό). Το πεδίο της υπεράσπισης του περιβάλλοντος κόντρα στην επέλαση της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα αναδεικνύεται όλο και περισσότερο σε σημαντικό μέτωπο πάλης και πρέπει να αναβαθμιστεί η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα σε αυτό.
5. Την ίδια ώρα οξύνονται και ενδοαστικές αντιθέσεις σε σημαντικές καπιταλιστικές χώρες. Η διαπάλη στο εσωτερικό της βρετανικής αστικής τάξης για το Brexit και η εντεινόμενη πολιτική κρίση στη Βρετανία (ένταση για το κλείσιμο του κοινοβουλίου, αδυναμία εξασφάλισης πλειοψηφίας από την κυβέρνηση Τζόνσον κλπ.) είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα και αποτελεί μία κορυφαία περίπτωση σύμπτυξης των ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών αντιθέσεων που οξύνει ταυτόχρονα και την κρίση της ΕΕ. Η κυβερνητική κρίση στην Ιταλία δεν οδήγησε άμεσα σε εκλογές τελικά και στην ενίσχυση της Λίγκας, αλλά δείχνει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις της ιταλικής αστικής τάξης που δεν επενδύουν στην ένταση της σύγκρουσης με την ΕΕ (και στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση Πέντε Αστεριών και Δημοκρατικού Κόμματος, οδηγώντας σε μικρή κάμψη της δημοσκοπικής δυναμικής της Λίγκας που χρεώθηκε τελικά την κυβερνητική κρίση). Παρόμοια προβλήματα αστάθειας παρουσιάζονται και στην Ισπανία (διαπάλη Σοσιαλιστικού Κόμματος και Podemos για τους όρους στήριξης στην κυβέρνηση Σάντσες, προοπτική νέων εκλογών). Τέλος, είχαμε νέα σημαντική άνοδο του ακροδεξιού ΑfD και κατάληψη της δεύτερης θέσης στις εκλογές δύο κρατιδίων (Βραδεμβούργο, Σαξονία), με ταυτόχρονη σημαντική πτώση του CDU, του SPD και της Αριστεράς εκεί.
6. Την ίδια ώρα το επίπεδο των λαϊκών αντιδράσεων παραμένει κατώτερο των προκλήσεων, παρόλο που σημαντικές εξάρσεις διατηρούνται έστω και σε κάμψη (Κίτρινα Γιλέκα) και νέες εστίες ταραχών προκύπτουν σε περιπτώσεις εθνοτικής καταπίεσης (π.χ. Κασμίρ, όπου η εθνικιστική ινδική κυβέρνηση κατήργησε τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτονομία του και εντείνει την ήδη μεγάλη καταστολή στο εσωτερικό του). Όψη της λαϊκής αντίδρασης που προσπαθεί να αναβαθμιστεί εκ νέου είναι και η επανενεργοποίηση των ανταρτών της FARC στην Κολομβία, χώρα σύμμαχο των ΗΠΑ με ακροδεξιό καθεστώς που συμβάλλει και στις διαρκείς προκλήσεις προς τη Βενεζουέλα.
Β. Εσωτερική συγκυρία
7. Στο εσωτερικό μέτωπο, την «ομαλή» παράδοση παραλαβή των Υπουργείων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και τους συμβολισμούς Μητσοτάκη ότι επιδιώκει συναινέσεις και «στροφή στο κέντρο» (βλ. φημολογία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την κεντροαριστερά, διορισμό Σχοινά στην Κομισιόν παρακάμπτοντας τη ρητή θέληση Σαμαρά για αυτή τη θέση κλπ.) διαδέχτηκε ένα ιδιαίτερα αντιδραστικό ξεδίπλωμα του κυβερνητικού έργου διακηρυκτικά και νομοθετικά. Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ εκπέμπει πλέον σαφώς ένα πιο νεοφιλελεύθερο οικονομικά και ταυτόχρονα κοινωνικά πιο συντηρητικό στίγμα. Ξεδιπλώνει τον επιθετικό αντιδραστικό σχεδιασμό της στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων και των φοροελαφρύνσεων για το κεφάλαιο, της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, στην παιδεία (ειδικά την τριτοβάθμια), στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, στη μεταναστευτική πολιτική. Η μεγάλη νίκη της ΝΔ τον Ιούλη φάνηκε να της δίνει μία περίοδο χάριτος για να ξεδιπλώσει τον κυβερνητικό βηματισμό της. Για αυτό, η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει κρίσιμες τομές εμπροσθοβαρώς, στην αρχή της θητείας της. Το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα μέχρι στιγμής δείχνει να την ευνοεί, αλλά αυτό θα κριθεί και ήδη π.χ. η αντεργατική μεταρρύθμιση δημιουργεί κάποια κινηματική κινητικότητα νωρίτερα ίσως από ό,τι εκτιμούσε.
8. Οι εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ΔΕΘ ήταν ένας συνδυασμός στοχευμένων φορολογικών διακηρύξεων για ελάφρυνση στο κεφάλαιο και σε μεσαία στρώματα (αγρότες, κατασκευές, επαγγελματίες) με αμφίβολη υλοποίηση όμως των δεύτερων και μετατόπισή τους αργότερα σε συσχέτιση με την πορεία της οικονομίας και τη βούληση των δανειστών. Πιο συγκεκριμένα ο Μητσοτάκης εξήγγειλε ότι:
- διατηρείται το αφορολόγητο και μειώνεται ο συντελεστής για τα εισοδήματα μέχρι 10.000 ευρώ στο 9%, από 22% που είναι σήμερα. Το ζήτημα, βέβαια, της μείωσης του αφορολόγητου παραμένει ενεργό για την επόμενη χρονιά.
- ο φόρος στα νέα αγροτικά σχήματα θα είναι μόνο 10%.
- έρχεται στη Βουλή νέος νόμος για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς.
- μειώνεται ο φόρος επιχειρήσεων από 28% στο 24%.
- μειώνεται ο φόρος στα μερίσματα από 10% σε 5%.
- αναστέλλεται για τρία χρόνια ο ΦΠΑ στις νέες οικοδομές. Και δίνεται έκπτωση 40% στις δαπάνες για ανακαίνιση ή για αναβάθμιση των κτιρίων.
- αναστέλλεται και ο φόρος υπεραξίας των ακινήτων.
- μεσοπρόθεσμα, αλλά όχι εντός του 2020, καταργούνται το τέλος επιτηδεύματος και η εισφορά αλληλεγγύης.
- μέσα στο 2020 θα δοθεί επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε νέο παιδί, με εξαίρεση όσους ανήκουν σε πολύ υψηλή εισοδηματική κατηγορία.
- τα βρεφικά είδη, καθώς και τα κράνη και τα παιδικά καθίσματα μεταπίπτουν στον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 13%.
- παρέχεται πρόσθετο αφορολόγητο 1.000 ευρώ ανά παιδί.
- θα δοθεί μηνιαία ενίσχυση 180 ευρώ για θέση σε παιδικό σταθμό.
- διατηρείται το έκτακτο επίδομα των συνταξιούχων που φέτος καταβλήθηκε πρόωρα προ εκλογών, θα καταβληθεί στο τέλος του 2020.
- από την 1η Ιουλίου του 2020 ξεκινά η σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 μονάδες, έως και το 2023. Μέχρι το τέλος του 2020 θα έχουν μειωθεί κατά 1 περίπου μονάδα. θα προβλέπεται μόνο για εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης.
- θεσπίζεται άμεσα προσαύξηση στην αμοιβή των μερικώς απασχολούμενων κατά 10% την ώρα για υπερωριακή απασχόληση.
Η πορεία αυτών των μέτρων φυσικά εξαρτάται από τη «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές και ήδη η ρητή μετατόπιση για μετά το 2020 της προεκλογικής διακήρυξης για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων περιορίζει ανάλογα και τα περιθώρια εφαρμογής τους. Ανάμεσά τους δεσπόζει φυσικά η μείωση του φόρου επιχειρήσεων και μερισμάτων που θα εφαρμοστεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μέτρα με τα οποία η ΝΔ επιχειρεί να συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες με αστικά και (κλασικά και νέα) μικροαστικά στρώματα, αν και ο βαθμός στον οποίο μπορεί να το επιτύχει με τα δεύτερα παραμένει αμφίβολος.
9. Μες το καλοκαίρι έγινε μία συστηματική ιδεολογική και επικοινωνιακή αντεπίθεση της ΝΔ για το ζήτημα της προώθησης των επενδύσεων με διαρκείς ενέσεις αισιοδοξίας για την «αλλαγή του επενδυτικού κλίματος» και την «επιστροφή στην κανονικότητα» και ταυτόχρονα δρομολογούνται σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε στοχοποίηση των «εμποδίων στην ανάπτυξη», δηλαδή των νομικών ρυθμίσεων για την προστασία του περιβάλλοντος και των αρχαιοτήτων, ακόμα και των δημόσιων φορέων που επικαλούνται και τηρούν τις ανάλογες ρυθμίσεις. Η περίπτωση του Ελληνικού συμβολοποιήθηκε ως κεντρική επένδυση που θα προχωρήσει «σε μία εβδομάδα» και η νέα κυβέρνηση υιοθέτησε ρυθμίσεις υπέρ του επενδυτή (την ίδια στιγμή που οι ξένοι εμπλεκόμενοι επενδυτές αποχώρησαν από το project). Εξαγγέλθηκε η μεταφορά αρχαίων για να προχωρήσουν ταχύτερα τα έργα στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Και με αφορμή το διογκωμένο χρέος της ΔΕΗ επιταχύνεται η ιδιωτικοποίηση των δικτύων και η πώληση μονάδων της. Η επίθεση στο δημόσιο χαρακτήρα εντάθηκε με αφορμή το χρέος της ΔΕΗ, ενώ αποσιωπάται ότι σημαντικοί κακοπληρωτές της είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που ουσιαστικά επιδοτήθηκαν εμμέσως αυξάνοντας τα χρέη τους στην εταιρεία. Η ιδεολογική και πολιτική μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα σημαντικών υποδομών θα είναι ένα σημαντικό μέτωπο αντιπαράθεσης που το λαϊκό κίνημα πρέπει να σηκώσει.
10. Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα με το νέο νομοσχέδιο είναι κορυφαίας σημασίας. Με το νομοσχέδιο προβλέπεται η δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη λήψη απόφασης για απεργία, καθώς και η υπερίσχυση της επιχειρησιακής έναντι της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας όταν ο εργοδότης επικαλείται οικονομικά προβλήματα, κάτι που θα οδηγήσει και σε μείωση μισθών. Υπονομεύεται η εθνική κλαδική ή η ομοιοεπαγγελματική συλλογική σύμβαση αφού αναφέρεται ρητά πως δεν υπερισχύει αντίστοιχης τοπικής. Η εξαίρεση αυτή αφορά κυρίως σε ειδικές κατηγορίες επιχειρήσεων όπως οι ΚΟΙΝΣΕΠ, οι ΜΚΟ κ.λπ. Στόχος με αυτά είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός έλεγχος των σωματείων, η υπονόμευση του απεργιακού δικαιώματος και η πλήρης καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Επίσης, ενισχύεταιη μερική καιηεκ περιτροπής απασχόληση, αφού μπορεί ο εργοδότης και ο εργαζόμενος να συμφωνήσουν, για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, τη μετατροπή της πλήρους σε μερική απασχόληση, καθώς και σε κάθε μορφή εκ περιτροπής απασχόληση. Το νομοσχέδιο παγώνει την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων αφού θέτει ως όρο την «τεκμηρίωση των επιπτώσεων της επέκτασης στην ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση». Επιπλέον, τίθενταιεμπόδια στη διαδικασία της διαιτησίας, εφόσονδυσκολεύει την ελεύθερη πρόσβαση των εργαζομένωνέπειτα από το αδιέξοδο με τους εργοδότες. Σε άλλη διάταξη, προβλέπεται η μείωση του προστίμου που επιβάλλεται σε εργοδότες που απασχολούν ανασφάλιστους εργαζομένους, ενώκαταργείται η ασφάλιση για ένα τρίμηνο στον αδήλωτο εργαζόμενο, πράγμα που σημαίνει ότιπεριορίζειτο δικαίωμά τους στηνασφαλιστικήκάλυψη. Σε περιπτώσεις δε των αλλοδαπών εργαζόμενων περιορίζει και τη δυνατότητα ανανέωσης άδειας παραμονής για εργασία, εφόσον δε θα έχει τα απαραίτητα ένσημα. Το νομοσχέδιο αυτό είναι κήρυξη μάχης στο εργατικό κίνημα και τα όποια συνδικαλιστικά κεκτημένα διατηρούνται ακόμα, είναι επιδίωξη ακόμα μεγαλύτερης επιδείνωσης του θεσμικού πλαισίου και του συσχετισμού δύναμης στους χώρους δουλειάς. Η κυβερνητική επίθεση τέτοιου βεληνεκούς πρέπει να βρει σοβαρή αντίσταση και οι πρώτες κινήσεις για την απεργία της 24/9 δείχνουν ότι δημιουργεί αντιδράσεις και ενεργοποιεί αντανακλαστικά του αγωνιζόμενου κόσμου της εργασίας (για αυτό ίσως και η ψήφισή του μετατέθηκε σε κανονική διαδικασία και όχι κατεπείγουσα όπως αρχικά ακουγόταν).
11. Η κυβέρνηση εξήγγειλε και νέο νόμο πλαίσιο μες το 2019 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα επιχειρήσει να βαθύνει την υλοποίηση της διαδικασίας της Μπολόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Προαναγγέλλει θεσμικές διοικητικές αλλαγές (Συμβούλια Ιδρύματος & γενικός γραμματέας), θέσπιση κριτηρίων για την κρατική χρηματοδότηση και σύνδεση της αξιολόγησης με τμήμα αυτής, ίδρυση Ν.Π.Ι.Δ. για τη διαχείριση ίδιων πόρων από ερευνητικά προγράμματα και αξιοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας και περιουσίας των πανεπιστημίων, ενίσχυση επιχειρήσεων έντασης γνώσης (spin-off) και κινήτρων για την αξιοποίηση της ερευνητικής δραστηριότητας των Ιδρυμάτων (μέσω θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων, της υλοποίησης πατεντών και επιστημονικών ιδεών κλπ.), αξιοποίηση σχημάτων ΣΔΙΤ για την κάλυψη αναγκών των ιδρυμάτων, αναμόρφωση κανονιστικού πλαισίου για τις δωρεές, απλοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των ΕΛΚΕ για την ουσιαστική επιτάχυνση των σχετικών διοικητικών ενεργειών. Επίσης, αναβάθμιση της ΑΑΔΙΠ και θέσπιση νέου κανονιστικού πλαισίου για την αξιολόγηση των Ιδρυμάτων και για τη διαμόρφωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας (συγχωνεύσεις, ενοποιήσεις Ιδρυμάτων, δημιουργία νέων τμημάτων), ενίσχυση του θεσμού της αξιολόγησης των προγραμμάτων σπουδών, διεύρυνση δυνατότητας δημιουργίας ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων, απελευθέρωση των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών, καθιέρωση εσωτερικού προγράμματος κινητικότητας για φοιτητές μεταξύ ελληνικών πανεπιστημίων, στα πρότυπα του Erasmus, ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων εξ’ αποστάσεως σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, ενίσχυση του θεσμού της πρακτικής άσκησης φοιτητών σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Και, τέλος, σημαντικές πειθαρχικές ρυθμίσεις όπως η καθιέρωση ανώτατου χρονικού ορίου ολοκλήρωσης των προπτυχιακών σπουδών (ν+2) και καθιέρωση ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα Ανώτατα Ιδρύματα. Πρόκειται για μία κατεύθυνση βαθέματος της παραγωγικοποίησης του πανεπιστημίου, έντασης της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά – ανταποδοτικά κριτήρια, της πειθάρχησης των φοιτητών και της σύνδεσης με τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Η κίνηση αυτή, μία συνολική τομή ύστερα από χρόνια, πρέπει να αντιμετωπίσει σοβαρή αντίσταση από το φοιτητικό κίνημα που βρίσκεται σε κάμψη. Η κινητοποίηση εναντίον των ρυθμίσεων αυτών πρέπει να παλέψουμε για να αξιοποιηθεί ως αφετηρία ανασυγκρότησης αφενός μαζικών κινηματικών πρακτικών και αντιστάσεων στα Πανεπιστήμια αφετέρου και της φοιτητικής αριστεράς και των σχημάτων της.
12. Η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθετεί πρακτικές και λόγο με ένα έντονο κοινωνικά και ιδεολογικά συντηρητικό στίγμα. Με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να βαθύνει τις όψεις συντηρητικής ιδεολογικής μετατόπισης που εμφανίζονται σε κοινωνικά στρώματα και να οχυρώσει προληπτικά το αστικό πολιτικό σύστημα έναντι μελλοντικών λαϊκών αντιδράσεων. Επαναφέρειτη διδασκαλία των θρησκευτικών στα προ ΣΥΡΙΖΑ πρότυπα και επαναφέρει μία αντιδραστική λογική για το μάθημα της ιστορίας ως μοχλό διαμόρφωσης της εθνικής συνείδησης. Ταυτόχρονα, στοχοποιεί κοινωνικοπολιτικούς χώρους με συμβολική σημασία (Εξάρχεια), σε μία προσπάθεια αφενός να χαϊδέψει τα αντανακλαστικά του πιο συντηρητικού ακροατηρίου της αφετέρου να δείξει πυγμή και μία εικόνα αποφασιστικότητας στην καταστολή μελλοντικών αγώνων. Η σταδιακή αυταρχική σκλήρυνση που επιχειρεί φαίνεται και στην αντιδραστική στροφή στη μεταναστευτική πολιτική (εκκένωση καταλήψεων που φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες κλπ.).
13. Μετά τις εκλογές η ΝΔ φαίνεται να εδραιώνει την κυριαρχία της στο πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση έχει ακόμα εμφανή αμηχανία να επιλέξει «στυλ» αντιπολίτευσης (πιο θεσμική «προγραμματική αντιπολίτευση» που προαναγγέλλει ο Τσίπρας ή σχετική επαναφορά σε πιο κινηματικό-αριστερό προφίλ) και αυτό συνδέεται και με τις προτάσεις για το πολιτικό μέλλον του στο τοπίο που διαμορφώνεται («προοδευτική συμμαχία» με στροφή στο κέντρο ή επιδίωξη αναβάπτισης και ενίσχυσης της αριστερής ταυτότητας). Η τάση είναι εμφανώς προς μία κατεύθυνση πλήρους μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα στα πρότυπα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Σε αμηχανία συνεχίζει να βρίσκεται το ΚΙΝΑΛ που αδυνατεί να συγκροτήσει μία διακριτή ταυτότητα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και το δυναμικό του διχάζεται στην προοπτική συμμαχίας με κάποιο από αυτά τα κόμματα. Το ΚΚΕ συνεχίζει στην ίδια ρότα πολιτικής, επιχειρώντας όμως να διατηρεί τα όποια ανοίγματα έκανε σε ατομικό επίπεδο προεκλογικά και κάνοντας προσεκτικές τακτικές κινήσεις (βλ. εργατικό όπου πρακτικά έβγαλε τις κεντρικές απεργιακές αποφάσεις μαζί με την ΕΑΚ των Βασιλόπουλου-Φωτόπουλου-ΣΥΡΙΖΑ κλπ. και κόντρα σε ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ). Το ΜέΡΑ25 επιχειρεί να συγκροτηθεί πολιτικά και οργανωτικά συσπειρώνοντας μέρος της εκλογικής επιρροής του σε μία διαδικασία περιφερειακών συνεδρίων που θα ολοκληρωθούν σε συνέδριο στις αρχές του 2020. Την ίδια στιγμή υιοθετεί ένα λόγο που προς την κοινωνία συχνά απευθύνεται σε πιο κεντρώο-δημοκρατικό κόσμο (βλ. ανακοίνωση στις 3/9 που εκθειάζει το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη, μάλλον φιλελεύθερη κριτική στο νόμο της ΝΔ για το επιτελικό κράτος, προβληματικές τοποθετήσεις για το άσυλο και την παιδεία) καιδιεθνώς αναζητεί παρόμοιες συμμαχίες χωρίς να συνάπτει σχέσεις με αριστερά κόμματα (προαναγγέλλει πρωτοβουλία συνεργασίας με το βρετανικό Εργατικό Κόμμα, σχέση με Σάντερς στις ΗΠΑ). Την ίδια στιγμή συντηρεί στοιχεία αριστερού αντιμνημονιακού λόγου και γνωρίζει πού βρίσκεται το βασικό κοινό απεύθυνσής του (βλ. συμμετοχή του σε ΔΕΘ και πορεία για Φύσσα και μάλιστα πλησίον της ΛΑΕ, από τη δεξαμενή της οποίας προήλθε ο βασικός κορμός των ψήφων του). Τέλος, στο χώρο της ακροδεξιάς η Ελληνική Λύση μέχρι στιγμής δεν κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της, παρά την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή της, και είναι πιθανή εφεδρεία της ΝΔ μελλοντικά. Ενώ η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να αιμορραγεί εκτός κοινοβουλίου πλέον, με αποχωρήσεις πολλών μελών και κλείσιμο γραφείων, αλλά και με απόπειρα ανασυγκρότησής της από το Μιχαλολιάκο (με τον Κασιδιάρη να δείχνει ότι παραμένει υποτελώς εντός της μέχρι στιγμής). Βασικοί αποχωρήσαντες (Λαγός, Ηλιόπουλος, Γερμενής κλπ.) σε συνεργασία με τον κύκλο του Κ. Πλεύρη συγκρότησαν την Εθνική Λαϊκή Συνείδηση με πιο κλασικό ακροδεξιό προφίλ με αναφορές στην Ορθοδοξία και επιχειρούν να συγκροτηθούν με περιοδείες, ενωτική απεύθυνση σε δυνάμεις του χώρου αυτού και συνέδριο στις αρχές Νοέμβρη.
14. Η κατάσταση στην ριζοσπαστική Αριστερά επιδεινώθηκε μετά τα άσχημα εκλογικά αποτελέσματα του Ιούλη. Οι φυγόκεντρες τάσεις και η αποσυσπείρωση εντάθηκαν τόσο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και στη ΛΑΕ. Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι δυνάμεις του ΣΕΚ κινούνται πλέον εμφανώς διακριτά σε κινητοποιήσεις και δείχνουν να έχουν πλέον ένα σχετικό συντονισμό και με την ΑΡΙΣ σε αυτό (βλ. στάση σε ΔΕΘ). Αυτή η κίνηση μαζί με την κίνηση της Μετάβασης, που πρακτικά δείχνει να βρίσκεται σε τροχιά εξόδου από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πλέον, εντείνουν τη σχετική απομόνωση του ΝΑΡ και την όξυνση των αντιφάσεων της κίνησής του. Στη ΛΑΕ το αποτέλεσμα ενέτεινε τις ήδη υπάρχουσες αποσυσπειρωτικές τάσεις, και σε δυναμικό του Αριστερού Ρεύματος. Το Αριστερό Ρεύμα επιχειρεί εσωστρεφώς να συγκροτήσει στοιχειωδώς το δυναμικό του, όμως εμφανίζει σημαντική αδυναμία να το κάνει (ένταση διαφωνιών, αδυναμία οργάνωσης συνεδρίου νωρίς το φθινόπωρο και μετάθεσή του το Νοέμβρη, αμφιθυμία σχετικά με τον τρόπο ή ακόμα και τη συνέχιση της συνεργασίας με τις άλλες δυνάμεις της ΛΑΕ και της ριζοσπαστικής Αριστεράς). Σε γενικές γραμμές, το τοπίο έντονου συλλογικού και ατομικού προβληματισμού στο δυναμικό της ριζοσπαστικής Αριστεράς που υπήρχε μετά τις εκλογές του Ιούλη διαδέχεται μία κατάσταση συλλογικής αμηχανίας και ατομικών σιωπηρών αποστρατεύσεων. Δεν μας αρκεί μία μοιρολατρική διαπίστωση αυτής της κατάστασης, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πού είμαστε και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Μπροστά μας έχουμε αναγκαστικά μία πορεία δύσκολης ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης στην προσπάθεια να αναταχθούν σταδιακά όψεις της σημαντικής ήττας που υπήρξε για το λαϊκό κίνημα και τη ριζοσπαστική – κομμουνιστική Αριστερά.
Γ. Για την παρέμβασή μας στα μέτωπα πάλης
15. Στο ΚΣΟ του Ιουλίου αναφέραμε κάποια βασικά καθήκοντα που προκύπτουν πλέον για τη δουλειά μας στο κοινωνικό επίπεδο, καθήκοντα που πρέπει να εξυπηρετήσουμε στην τομεακή δουλειά μας, αλλά και συνολικά στη συζήτηση και την πορεία προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη:
α) την ανάγνωση της κατάστασης και της συγκυρίας σε κάθε κοινωνικό χώρο που παρεμβαίνουμε. Το κλείσιμο της φάσης της δεκαετίας της όξυνσης της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης απαιτεί να αναλύσουμε την κατάσταση που βρίσκονται τα κοινωνικά υποκείμενα σε κάθε χώρο παρέμβασης, αλλά και τη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και τα μέτωπα που θα ανοίξουν ανά περίπτωση. Η αναπαραγωγή πρακτικών απλά από αδράνεια, συνήθεια ή ταυτοτική προσκόλληση σε αναλύσεις, προτεραιότητες, μορφές πάλης και οχήματα συσπείρωσης δεν είναι ο καλύτερος οδηγός όταν η κατάσταση αλλάζει δραματικά και έχει από καιρό δείξει (ακόμα και μέσα στην κρίση) τα όρια της σε διάφορες περιπτώσεις.
β) την εκπόνηση επικαιροποιημένων προγραμμάτων πάλης ανά κοινωνικό χώρο, στο βαθμό που οι νέες συνθήκες και τα νέα μέτωπα που θα ανοίξει ο αντίπαλος απαιτούν νέες απαντήσεις στο περιεχόμενο για να είναι αποτελεσματική η συσπείρωση κοινωνικού δυναμικού και η δράση μας.
γ) την επεξεργασία των αναγκαίων κινηματικών μορφών και οχημάτων, την κριτική επανεξέταση της διάταξής μας ανά κοινωνικό χώρο και τις αναγκαίες αναπροσαρμογές που μπορεί να χρειάζονται είτε από την πραγματικότητα του κοινωνικού χώρου πλέον είτε από τις συγκλίσεις που έχουν επέλθει με δυναμικό προερχόμενο από άλλους πολιτικοσυνδικαλιστικούς χώρους.
Μπροστά μας πλέον έχουμε σημαντικές μάχες λόγω των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και πρέπει παράλληλα και μέσα σε αυτές να εξυπηρετούμε τα καθήκοντα αυτά.
16. Στο εργατικό κίνημα, είναι σε εξέλιξηη μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Μία σημαντική μάχη για το συσχετισμό δύναμης στους χώρους δουλειάς πλέον, μία μάχη που πρέπει να παλέψουμε να έχει μαζική συμμετοχή και όσο γίνεται διάρκεια. Μία μάχη που δίνουμε για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη ζωντανή λειτουργία των συνδικάτων, κόντρα σε λογικές ηλεκτρονικού φακελώματος και ψηφοφοριών και υπερίσχυσης τοπικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των συλλογικών. Η απεργία της 24/9 αποτέλεσεμία αφετηρία και είναι ζητούμενο να κλιμακωθεί ο απεργιακός αγώνας εν όψει της συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή μες τον Οκτώβρη.Ήταν σημαντικό ότι η 24ωρη απεργία αποφασίστηκε κόντρα στη στάση των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που εμφανώς προσπάθησαν να σαμποτάρουν κάθε κίνηση προς αυτή. Αρχικά αποφασίστηκε απεργία από το Εργ.Κέντρο Αθηνών (ΕΚΑ) με πλειοψηφία από ΕΑΚ (Βασιλόπουλος, Φωτόπουλος, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.), ΠΑΜΕ, ΑΤΕ (ριζοσπαστική – αντικαπιταλιστική αριστερά), ανεξάρτητους δεξιούς. Ακολούθησε και ομόφωνη απόφαση απεργίας στην ΑΔΕΔΥ. Η ΠΑΣΚΕ (μαζί και η ΔΑΚΕ)επιχείρησαν να κάνουν πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ καλώντας τα σωματεία που υπάγονται σε αυτή σε απεργία στις 25/9 σε μία ανοιχτά διασπαστική-απεργοσπαστική κίνηση.Κάποια επαρχιακά εργατικά κέντρα που ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ έβγαλαν σχετική απόφαση (Χανιά, Κομοτηνή, Φλώρινα), αλλά είναι σαφές ότι η αντιπαράθεση ουσιαστικά κρίθηκε στην Αθήνα που καλύπτονται περίπου οι μισοί εργαζόμενοι της χώρας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αποφάσεις για τις 24/9 πήραν και αρκετά άλλα μεγάλα Εργατικά Κέντρα (Πάτρα, Λάρισα, Λαύριο κλπ.), ομοσπονδίες και σωματεία. Το ΠΑΜΕ με τη συμβολή της ΕΑΚ κατάφεραν ετσι να παρακάμψουν προσωρινά τις ηγεσίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, κάτι που επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς και πέρσι (με την ΕΑΚ αρχικά και το ΠΑΜΕ να υπαναχωρούν τότε, όταν η ΓΣΕΕ μετατόπισε την ημερομηνία). Ρόλο έπαιξε και η τυπική αδυναμία της ΓΣΕΕ πλέον να προκηρύξει απεργία λόγω της διάλυσης του πρόσφατου συνεδρίου της από δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ απευθύνεται στην κυβέρνηση για να της εξασφαλίσει ομαλή διεξαγωγή νέου συνεδρίου και επανεκλογή της και δίνει διαπιστευτήρια με τη στάση της για το νομοσχέδιο, έχει ωστόσο πίεση τόσο από την στάση του ΚΙΝΑΛ για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο – όσο και από τον χαρακτήρα των μέτρων που δεν είναι εύκολο να υποτιμηθούν. Ενδιαφέρουσα είναι και η στάση του ΠΑΜΕ που πρακτικά έχει καλέσει σε 2 συγκεντρώσεις στην Αθήνα πλησίον της συγκέντρωσης του ΕΚΑ. Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα πεδίο δυνατοτήτων και ένα τοπίο κινητικότητας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, εντός του οποίου πρέπει να κινητοποιηθούν και να συντονιστούν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η απεργία της 2/10 από την άλλη έδειξε πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ μπορεί να «παίζει καταστροφικά» χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αλλά και πως τα συνθήματα για παράκαμψη της έχουν μεγάλη δόση ευκολίας.Η προκήρυξη της απεργίας αυτής αποτέλεσε γραμμή αναδίπλωσης μετά την καταφανή αδυναμία της πρότασης για απεργία στις 25/9 να αποτελέσει αντιπρόταση στις αποφάσεις για 24/9.Η επιλογή του ΠΑΜΕ και των Παρεμβάσεων να παρουσιάσει την συγκεκριμένη απεργία ως κλιμάκωση στερείται εμφανώς βάσης. Η πραγματικότητα εξάλλου φάνηκε και από την ίδια την μαζικότητα της συγκέντρωσης καθώς 2 απεργίες σε 8 μέρες θα απαιτούσαν συνθήκες κινητοποίησης που έχουμε πολλά χρόνια να δούμε. Από την άλλη η συμμετοχή στην απεργία ήταν μια λογική επιλογή που τουλάχιστον απέτρεψε καταστάσεις 30/5/2018.
Τόσο στις δυο απεργίες όσο και στον φετινό συλλαλητήριο της ΔΕΘ φάνηκε για ορισμένεςδυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕΤΑ, μειοψηφία ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρώην ΣΥΡΙΖΑ κα.) μια δυνατότητα συνεννόησης και συντονισμού σε επίπεδο στάσης. Η πραγματικότητα αυτή αποτελεί μια ελπιδοφόρα υπέρβαση των γραμμών του αναχωρητισμού, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται ότι μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε συγκλίσεις. Ησύγκλιση πρέπει να διατηρηθεί με στόχο την δυνατότητα συγκρότησης αγωνιστικών μπλοκ σε ενότητα με τα συνδικάτα και πάλη με την γραφειοκρατία. Η διατήρηση και εμβάθυνση της συνεννόησης σε συνδυασμό με το άνοιγμα της συζήτησης εκείνων των δυνάμεων που μπορούν να συζητήσουν και να συγκλίνουν σε ανώτερο επίπεδο για την πορεία συγκρότησης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα μπορούν να δώσουν ένα δρόμο διεξόδου από την σημερινή πραγματικότητα. Είναι αναγκαίο να συμβάλουμε στις διεργασίες ώσμωσης, συντονισμού και κοινής δράσης του πολιτικοσυνδικαλιστικού δυναμικού χώρων που οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις τους συγκλίνουν σχετικά (βλ. ΜΕΤΑ, ΠΑΤΕΚ, το γειωμένο δυναμικό των Παρεμβάσεων κλπ.). Στόχος μας παραμένει η συμβολή στη συγκρότηση ενός πόλου των μαχόμενων ταξικών δυνάμεων με γειωμένη φυσιογνωμία και παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η σχέση μίας τέτοιας προοπτικής με τα υπάρχοντα σχήματα και δικτυώσεις είναι δυναμική και θα είναι στοιχείο συζήτησης και μεταξύ του δυναμικού που συγκλίνει. Και διαδικασίες όπως ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν συντονίζοντας το δυναμικό τους για αυτό το στόχο και κατευθύνοντας τα μέλη τους να παίξουν προωθητικό ρόλο στο κίνημα και τις σχετικές διεργασίες. Προς την κατεύθυνση της ενωτικής σύγκλισης δυνάμεων συμβάλλουν θετικά πρωτοβουλίες στο κίνημα (βλ. σχετικά επιτυχημένη κίνηση για ενωτική πορεία με ταξικό-αντιεργοδοτικό στίγμα στη φετινή ΔΕΘ με συμβολή των μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, μαχόμενων εργατικών συλλογικοτήτων και πολιτικών οργανώσεων, διεργασίες για τη συνέχιση παρόμοιας κίνησης στο δρόμο και στην απεργία της 24/9). Κρίσιμοι επί μέρους κόμβοι που θα δοκιμαστεί μία ενωτική σύγκλιση δυνάμεων θα μπορούσε να είναι το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ το Δεκέμβρη και σε μικρότερο βαθμό, οι εκλογές του ΤΕΕ που θα γίνουν τον επόμενο μήνα (και ήδη όλες οι δυνάμεις που κινούνται ενωτικά θα συμμετέχουν στο σχήμα του ΑΡΑΓΕΣ μετά και την προσχώρηση μελών της Αναμέτρησης). Σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να επανεκκινήσουμε τη συντονιστική και καθοδηγητική δουλειά του ΣΤΕ που ατόνησε πέρσι μαζί με τη λειτουργία, όπου υπάρχουν, των αντίστοιχων πυρήνων εργαζομένων ανά πεδίο. Αυτό είναι αναγκαίο τόσο για τη δική μας διάταξη, τον εμπλουτισμό και την ομογενοποίηση των κριτηρίων παρέμβασής μας και για να μπορούμε να συνολικοποιούμε μία γραμμή για το εργατικό κίνημα γενικά.
17. Στο φοιτητικό κίνημα πρέπει να δούμε ως πρόκληση τη φετινή χρονιά, με τον επιθετικόνόμο-πλαίσιο και συνολικά την κυβερνητική πολιτική στην παιδεία (άσυλο, επαγγελματικήαναγνώριση κολλεγίων,κλπ.). Πρόκληση για την ανασυγκρότηση μαζικών κινηματικών πρακτικών στους συλλόγους, για το ξεδίπλωμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων και την ανασυγκρότηση/μαζικοποίηση των σχημάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των μπλοκ αγώνα στα Πανεπιστήμια. Πρέπει να καταδείξουμε στους συλλόγους και σε αγωνιζόμενο δυναμικό την ανάγκη ανατροπής των προωθούμενων ρυθμίσεων που εντείνουν την παραγωγικοποίηση του πανεπιστημίου, δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την εργασιακή προοπτική των αποφοίτων και τη φοιτητική καθημερινότητα με την πειθάρχηση που επιχειρούν να επιβάλουν. Με στίγμα την υπεράσπιση της εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων, της δημοκρατικής λειτουργίας και του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο στόχος της ανατροπής των ρυθμίσεων είναι δύσκολος, ειδικά μετά την σημαντική κάμψη του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία χρόνια. Παλεύοντας για αυτόν, όμως, πρέπει να εξυπηρετήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον στόχο της συγκρότησης μαζικότερων μπλοκ αγώνα στους συλλόγους και της ανασυγκρότησης των φοιτητικών σχημάτων μέσα από την εμπειρία μίας κεντρικής αντιπαράθεσης με νομοσχέδιο και την συνολικότερη πολιτική του Υπουργείου. Και εντός αυτής της διαδικασίας να κάνουμε βήματα και στην πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του τομέα νεολαίας. Στο πλαίσιο των παραπάνω καθηκόντων βλέπουμε και το άνοιγμα της συζήτησης για το σχεδιασμό και τις πρωτοβουλίες μέσα στα σχήματα και τα ΕΑΑΚ συνολικά, καθώς και το ζήτημα του συντονισμού και της κοινής δράσης των δυνάμεων που έχουν παρόμοια κίνηση στη φοιτητική αριστερά. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να αναβαθμιστούν και να επιτελούν τον πολιτικό και συντονιστικό τους ρόλο το ΠΣΤΝ και τα ΣΤΝ πόλεων, ήδη είναι θετικό ότι η φετινή πανελλαδική ολομέλεια προετοιμάζεται νωρίτερα και με καλύτερη προετοιμασία (γι αυτό δεν δίνουμε σε αυτά τα θέματα μεγαλύτερη ανάλυση). Ταυτόχρονα, με αφετηρία και τις αντίστοιχες μορφωτικές συζητήσεις που διοργανώθηκαν στο φετινό camping πρέπει να οργανωθεί πιο σοβαρά πλέον η ιδεολογική και μορφωτική δουλειά του Τομέα Νεολαίας που είχε ατονήσει σημαντικά, κάτι στο οποίο το ΚΣΟ και το Πανελλαδικό Γραφείο πρέπει να έχουν αναβαθμισμένο βοηθητικό ρόλο.
18. Στο τοπικό κίνημα και τη δουλειά στην αυτοδιοίκηση συνεχίζουμε την περσινή δουλειά για τον πολιτικό εξοπλισμό και τη συγκρότηση παλιότερων και νέων τοπικών σχημάτων και επιδιώκουμε σταδιακά την ώσμωση μεταξύ τους σε διαδικασίες τοπικών διαδημοτικών κινηματικών συντονισμών και προετοιμασμένων θεματικών συζητήσεων για κοινές επεξεργασίες και ανταλλαγή εμπειριών. Μες το Σεπτέμβρη έγιναν οι διαδικασίες της ορκωμοσίας και των δημαιρεσιών στα νέα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Οι σύντροφοί μας που έχουν εκλεγεί έδωσαν πολιτικό όρκο και τοποθετήθηκαν ανάλογα με στάση αποχής ή στήριξης της Λαϊκής Συσπείρωσης στις δημαιρεσίες (όπου μπορούσε να κατεβάσει υποψηφίους λόγω του αντιδημοκρατικού συστήματος). Αναδεικνύοντας και καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το νέο συγκεντρωτικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο που νομοθέτησε μες τον Αύγουστο η κυβέρνηση της ΝΔ για να συγκεντροποιήσει περαιτέρω τη λειτουργία των δήμων-περιφερειών προς όφελος της «κυβερνησιμότητας» και εις βάρος των λίγο πιο αναλογικών, όσον αφορά στην εκπροσώπηση, ρυθμίσεων του Κλεισθένη. Οι τοπικοί πυρήνες στην Αθήνα και οι πυρήνες σε υπόλοιπες πόλεις πρέπει να ρίξουν ανάλογο βάρος ώστε να βαθύνει η συγκρότησή των σχημάτων, να οικοδομήσουν βαθύτερους δεσμούς με τη γειτονιά ιεραρχώντας και ανοίγοντας συγκεκριμένα μέτωπα παρέμβασης ανάλογα με τις ανάγκες σε κάθε γειτονιά και, τέλος, να διευρυνθούν στρατεύοντας τοπικό αγωνιστικό δυναμικό (οργανωμένο ή ανένταχτο). Τα τοπικά σχήματα θα είναι σημαντικό κύτταρο συσπείρωσης, συγκράτησης και συγκρότησης δυνάμεων στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Έχουμε καταγράψει στο αντίστοιχο κείμενο επεξεργασίας της οργάνωσης πιο αναλυτικά τα μέτωπα παρέμβασης στις γειτονιές, τις βασικές ορίζουσες ενός περιεχομένου παρέμβασης και την αντίληψή μας για τη λειτουργία, την παρέμβαση και τη φυσιογνωμία των αριστερών ριζοσπαστικών τοπικών σχημάτων. Στη βάση αυτής της επεξεργασίας πρέπει να προχωρήσουμε σε πιο αναλυτικές εξειδικευμένες επεξεργασίες για διάφορα μέτωπα που θα ανοίγουν ώστε να τροφοδοτούμε το δυναμικό μας, τα τοπικά σχήματα και τις όποιες διαδικασίες συντονισμού και θεματικών συζητήσεων. Πρώτες αναγκαίες επεξεργασίες εκτιμούμε ότι χρειάζονται για: α) ιδιωτικοποιήσεις & αλλαγές στο δημόσιο χώρο, β) το ζήτημα της κατοικίας σε σύνδεση και με το airbnb, γ) αλλαγές στην εκπαίδευση που αφορούν τους ΟΤΑ (δίχρονη προσχολική αγωγή, πιθανή μεταφορά της αρμοδιότητας για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στους ΟΤΑ, αξιολόγηση εκπαιδευτικών από γονείς κλπ.), δ) αλλαγές στην υγεία που αφορούν τους ΟΤΑ (ΤΟΜΥ), ε) διαχείριση απορριμμάτων. Τέλος, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σχεδιασμένο και ώριμο τρόπο και σε σύνδεση με το δυναμικό των σχημάτων το ζήτημα του συντονισμού με άλλα τοπικά σχήματα. Καταρχάς διαδημοτικά σε κοντινούς δήμους που αντιμετωπίζουν παρόμοια μέτωπα και προβλήματα και με αφορμή αυτά. Αλλά και πιο συνολικά με αφορμή την ανταλλαγή γνωμών και επεξεργασιών για τα κοινά μέτωπα παρέμβασης και θεσμικές αλλαγές. Η ανάγκη δικτύωσης, επικοινωνίας, συνεργασίας αυτών των δυνάμεων είναι μια δύσκολη υπόθεση στο έδαφος υποχώρησης των πολιτικών φορέων και η εμπειρία έχει δείξει ότι δεν προχωρά ούτε εύκολα ούτε γρήγορα μεταξύ διαφορετικών τοπικών σχημάτων, ειδικά σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας. Τα επόμενα χρόνια, όμως, θα κριθεί ποια από τα σχήματα αυτά θα αποκτήσουν πραγματική γείωση, ουσιαστική αυτοδιοικητική ταυτότητα και θα μπορέσουν να δώσουν ώθηση στον χώρο των δυνάμεων που περιγράφαμε και προεκλογικά. Εμείς πρέπει να ξεδιπλώσουμε σταδιακά ένα βηματισμό παράλληλα με τη δουλειά σε κάθε σχήμα:
α) συγκρότηση μες το φθινόπωρο και στοιχειώδη λειτουργία ομάδας του πανελλαδικού ΚΣΟ για την τοπική δουλειά και τη δουλειά στην αυτοδιοίκηση (με μέλη του ΚΣΟ, αλλά και άλλους/ες συντρόφους/ισσες με σχετική εμπειρία και εμπλοκή) για το συντονισμό της δράσης μας, την ανταλλαγή εμπειριών και τη συμβολή στην εκπόνηση θεματικών επεξεργασιών
β) συντονισμό του δυναμικού του Συντονισμού Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων που δραστηριοποιείται αυτοδιοικητικά, πραγματοποίηση σχετικής σύσκεψης στο επόμενο διάστημα και διερεύνησης μίας τακτικής διαδικασίας συνεύρεσης και συζήτησης του δυναμικού αυτού για το συντονισμό της δουλειάς και το σχεδιασμό κοινών παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών
γ) επιδίωξη συνέχισης της διαδικασίας θεματικής συζήτησης και συντονισμού των δημοτικών κινήσεων που άρχισε με την εκδήλωση στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, προχώρημα θεματικών συζητήσεων, με πιθανό στόχο μία προετοιμασμένη ημερίδα την άνοιξη με κοινές θεματικές επεξεργασίες που να μπορεί να τεθεί πιο ώριμα και δουλεμένο από τα κάτω το ζήτημα μίας ενωτικής δικτύωσης των τοπικών σχημάτων.
19. Αντίστοιχα, πρέπει να οργανωθεί καλύτερα, και σε συντονισμό με τις υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετέχουν, η παρέμβασή μας και σε άλλα κινηματικά πεδία. Στο αντιπολεμικό κίνημα, χρειάζεται να οργανωθεί περαιτέρω και να οργανώσει καλύτερα τις πρωτοβουλίες του ο ΠΑΚΣ τόσο στην Αθήνα όσο και στις πόλεις που έχει συγκροτηθεί καταρχάς (Θεσσαλονίκη, Χανιά, Πάτρα, καθώς και η αυτοτελής αντιπολεμική πρωτοβουλία στη Λάρισα που όμως διατηρεί μία σχέση με τον ΠΑΚΣ). Χρειάζεται στοιχειωδώς συνέχεια στην παρέμβασή του και αν γίνεται κοινός πανελλαδικός σχεδιασμός τουλάχιστον σε βασικούς κόμβους χρονικά. Ο ΠΑΚΣ πέρσι έκανε κάποια θετικά μετρήσιμα βήματα με τις μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης και στήριξης στη Βενεζουέλα σε διάφορες πόλεις, με κάποιες στοχευμένες κινητοποιήσεις σε βάσεις (Πάτρα, Λάρισα) και με την παρέμβασή του στο δρόμο ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών. Όμως, δεν είχε μία συνέχεια στη δουλειά του, κάτι που απαιτεί μεγαλύτερη στήριξη τόσο από τις οργανωμένες δυνάμεις που τον στηρίζουν (και αυτό αφορά κι εμάς) και άνοιγμα για εμπλοκή και σε ευρύτερο δυναμικό που τον παρακολουθεί. Στο φεμινιστικό κίνημα, συνεχίζεται η λειτουργία της συνέλευσης της 8ης Μάρτη, ήδη έγινε ένα μάζεμα πιο μαζικό από τις τελευταίες φορές, με πιο σφιχτή συζήτηση και συγκεκριμένες χρεώσεις. Έγινε μια πρώτη κουβέντα για την οργάνωση φετινής απεργίας (πολιτικό στίγμα, τρόποι απεύθυνσης) και για μία πρώτη ανοιχτή συνέλευσηστις23 Οκτώβρη. Συγκροτήθηκε ομάδα που θα μαζέψει συλλογικότητες και σωματεία στα οποία θα απευθυνθεί το κάλεσμά για την πρώτη ανοιχτή συνέλευση. Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε να προχωρήσει και η προσπάθεια στενότερης δικτύωσής μας με φεμινιστικές ομάδες αριστερών οργανώσεων όπως έχουμε συζητήσει (Αναμέτρηση, ΔΕΑ κλπ.) και προγραμματίζεται σχετική συζήτηση. Στο αντιφασιστικό κίνημα υπήρξε σημαντική συμμετοχή στην κινητοποίηση για τον Παύλο Φύσσα και στο φεστιβάλ στον Πειραιά που συμμετείχαν και δυνάμεις μας και πρέπει να εξετάσουμε νέες μορφές παρέμβασης τοπικά (και μέσω της αντίστοιχης δράσης των τοπικών σχημάτων, βλ. π.χ. το 2μερο φεστιβάλ του σχήματος στη Νίκαια 27-28/9). Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η πιθανότητα επιστροφής στους δρόμους ενός πιο «σκληρού» δυναμικού φασιστών που πιθανότατα αυτονομείται πλέον από την επίσημη Χρυσή Αυγή. Αν και το φασιστικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση από άποψη μαζικότητας και δυναμικής, η περίοδος προετοιμασίας και οικοδόμησης ενός νέου φασιστικού μορφώματος που πιθανώς ξεκινά δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει ξανά και δράσεις στους δρόμους. Τέλος, πρέπει να εξεταστεί και η στενότερη σύνδεση με περιβαλλοντικά κινήματα, αφού το ζήτημα του περιβάλλοντος αναδεικνύεται σε σημαντικό μέτωπο παρέμβασης και δίνει τη δυνατότητα ανάδειξης ενός γειωμένου λόγου κριτικής σε όψεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης (ιδιωτικοποιήσεις ελεύθερων χώρων, αναπλάσεις, ρύπανση κλπ.). Η ευαισθησία που δείχνει ειδικά ένα νεολαιϊστικο δυναμικό είναι ενδεικτική. Και σε αυτό το μέτωπο μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά η δουλειά και δυναμικό τοπικών σχημάτων.
Δ. Για τις ανασυνθετικές πρωτοβουλίες στη ριζοσπαστική Αριστερά
20. Η κατάσταση στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς μετά τις εκλογές είναι προβληματική όπως αναφέραμε παραπάνω. Σε αυτό τοπίο καλούμαστε να κινηθούμε, στη βάση των κριτηρίων της απόφασης του ΚΣΟ του Ιούλη, όπου κωδικοποιήσαμε τη γενική γραμμή μας στην περίοδο και θέσαμε εκτιμήσεις και έναν πρώτο βηματισμό τόσο για πρωτοβουλίες ενιαιομετωπικού χαρακτήρα («χώρος διαλόγου και κοινής δράσης με δεσμεύσεις») όσο και για τη συσπείρωση κομμουνιστικών δυνάμεων στην προοπτική μίας νέας οργάνωσης κομμουνιστικής αναφοράς. Στο χώρο που μας αφορά άμεσα, το χώρο της Λαϊκής Ενότητας, είχαμε εκτιμήσει τον Ιούλη ότι είναι ερώτημα αν οι δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος θα παραμείνουν ενιαίες, πόσες θα συγκρατηθούν και προς ποιές κατευθύνσεις μετά το συντριπτικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η κίνηση των δυνάμεων του Αριστερού Ρεύματος έως τώρα είναι εξαιρετικά αργή, δρομολογούν τελικά συνέδριο του το Νοέμβρη (ενώ είχε προταθεί να πάει και αργότερα) χωρίς μέχρι ώρας να έχουν τοποθετηθεί πολιτικά για την κατάσταση μετά τις εκλογές. Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι τοποθετήσεις και αφηγήσεις που έφεραν την ΛΑΕ σε οριακό σημείο την περσινή χρονιά (βλ. νέα πρόταση Π.Λαφαζάνη προς το Αριστερό Ρεύμα). Αυτό προφανώς θα παραλύει και την όποια λειτουργία έχει μείνει της ΛΑΕ (ήδη και μες το Σεπτέμβρη πέραν μίας συνεννόησης για τη ΔΕΘ καμία διαδικασία δεν έχει γίνει, ούτε προγραμματίζεται). Στο τοπίο αυτό, εμείς πρέπει να κινηθούμε με επιμονή (αξιοποιώντας την κοινή πρακτική και δράση σε χώρους π.χ. αυτοδιοίκηση, εργατικό) για να επηρεάσουμε δυνάμεις, να συμβάλουμε στη συγκράτησή τους και τον προσανατολισμό τους στην κατεύθυνση και τις πρωτοβουλίες ενός ευρύτερου κινηματικού και πολιτικού χώρου διαλόγου και κοινής δράσης, κάτι που αντιμετωπίζεται θετικά και ως διέξοδος από ένα τέτοιο δυναμικό. Η ΛΑΕ έχει κλείσει τον κύκλο της πρακτικά ήδη από τις εκλογές με την έννοια ότιμόνο μία διαδικασία μετάβασης (και πρακτικά αυτοδιάλυσης) σε ένα νέο ευρύτερο μόρφωμα μπορεί να δώσει διέξοδο σε όποιο δυναμικό της επιμένει σε μία αριστερή κινηματική αναζήτηση και πρακτική. Επιμένουμε ότι πιθανή συνδιάσκεψη της ΛΑΕ για να έχει ουσιαστικό νόημα πρέπει να γίνει μες το φθινόπωρο, σε αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα πιο αποσυσπειρωτικά. Σε μία τέτοια συνδιάσκεψη θα προτείνουμε η ΛΑΕ να προχωρήσει συντεταγμένασε μια κίνηση αυτοϋπέρβασης σε ένα νέο ριζοσπαστικό αριστερό μόρφωμα και σύγκλισης των δυνάμεών της με όσες δυνάμεις και αγωνιστές/τριες επιδιώκουν να αναμετρηθούν τολμηρά με τα ανασυνθετικά καθήκοντα της επόμενης μέρας. Όσο μας αφορά, επιβεβαιώνουμε τη βούλησή μας να συμβάλουμε σε αυτή την κατεύθυνση με όσους/ες είναι διαθέσιμοι/ες γι’ αυτό στον χώρο της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς.Την πρόταση μας για την ΛΑΕ πρέπει πλέον να την θέσουμε το συντομότερο δυνατό δημόσια προς τα μέλη και τους φίλους της ΛΑΕ σε συνδυασμό και με τα πρώτα στοιχεία απολογισμού που έχουμε συζητήσει.
21. Στη σημερινή φάση της ήττας και της υποχώρησης, αλλά και της απελευθέρωσης δυνάμεων στη ριζοσπαστική αριστερά και της ύπαρξης βασικών πολιτικών και φυσιογνωμικών συγκλίσεων μεταξύ δυνάμεων τα τελευταία χρόνια (ενιαιομετωπική λογική, μεταβατικό πρόγραμμα, λογική γραμμής μαζών κλπ.) εκτιμήσαμε από τον Ιούλη ότι αυτό που ανταποκρίνεται περισσότερο στο επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος, στη φάση της ανάταξης και λόγω του ότι οι δυνάμεις που δυνητικά περιλαμβάνει δεν έχουν συνυπάρξει και λειτουργήσει από κοινού όλες μαζί προηγουμένως είναι μία πρωτοβουλία ενός «χώρου διαλόγου και κοινής δράσης με δεσμεύσεις». Η μορφή αυτή μπορεί και πρέπει να είναι πιο ανοιχτή και «πειραματική» επειδή χρειάζονται και σοβαρές τομές στο επίπεδο της πολιτικής δομής, της λειτουργίας και της φυσιογνωμίας ενός νέου, σύγχρονου αριστερού ριζοσπαστικού μορφώματος. Εμείς προτείνουμε έναν κινηματικό και πολιτικό χώρο με μία στοιχειώδη κεντρική πολιτική συμφωνία μετωπικού χαρακτήρα και δεσμεύσεις στην κατεύθυνση παρέμβασης σε κοινωνικούς χώρους. Προφανώς χωρίς βεβιασμένες κινήσεις, αλλά με ό,τι είναι ώριμο να γίνει σε κάθε στιγμή. Και με σεβασμό στα υπάρχοντα σχήματα των κοινωνικών χώρων, αλλά ταυτόχρονα αναζητώντας έναν «οδικό χάρτη» για την όσο το δυνατόν ενωτική υπέρβασή τους όπου αυτό είναι εφικτό. Προτείνουμε, δηλαδή, έναν κοινό χώρο ενιαιομετωπικής πολιτικής συμφωνίας και δράσης, με δεσμεύσεις και πιο κεντρικές και για την κοινή δράση και λειτουργίασε επί μέρους κινήματα και χώρους, με λειτουργία που θα επιδιώξουμε να επεκταθεί εκτατικά (πόλεις, γειτονιές κλπ., αλλά και στα επί μέρους κινήματα με τις ανάλογες μορφές παρέμβασης και εκεί). Τον Ιούλιο υλοποιήσαμε με τη δημοσιοποίηση ενός σχετικού κειμένου ένα πρώτο δημόσιο διάβημα για αυτή την κατεύθυνση από κοινού με τις δυνάμεις που εκφράστηκαν θετικά μέχρι τότε (ΔΕΑ, Αναμέτρηση, Συνάντηση για μία Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά). Εξαρχής είπαμε ότι δεν θεωρούμε επαρκές το συγκεκριμένο εύρος για τον κοινό χώρο που περιγράφουμε. Είναι, όμως, σημαντικό να λειτουργήσει ως μία τροχιοδεικτική κίνηση οργανώσεων με διαφορετικές πορείες, καταγωγές και με αναφορά σε διαφορετικά ευρύτερα δυναμικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στο πλαίσιο αυτό επιμένουμε ότι αυτή η διεργασία για να μπορεί να κριθεί επαρκής πρέπει να αφορά ένα εύρος δυναμικού που περιλαμβάνει τουλάχιστον το αριστερό δυναμικό της ΛΑΕ, τη Μετάβαση, τις δυνάμεις του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων και φυσικά τις οργανώσεις που συνυπογράψαμε το κείμενο, όπως και ευρύτερο ανένταχτο δυναμικό. Η σκέψη, οι προτάσεις και οι πρωτοβουλίες μας για το προχώρημα αυτής της διαδικασίας οφείλουν να υπηρετούν αυτό το κριτήριο, να καλούν ανοικτά αυτό το δυναμικό, να έχουν συναίσθηση των αναγκαίων χρόνων για την ευόδωση μίας τέτοιας διεργασίας ώστε να οδηγήσει στη σύγκλιση και συνεύρευση των αναγκαίων δυνάμεων για να συγκροτηθεί μια πολιτική μορφή ενότητας που θα μπορεί να απευθύνει προγραμματικό λόγο στα λαϊκά στρώματα. Η διαδικασία αυτή γνωρίζουμε ότι για την ολοκλήρωση της θα απαιτήσει αρκετό χρόνο, αλλά και ότι δεν μπορεί να γίνει με όρους απλής διεύρυνσης της αρχικής τετράδας οργανώσεων. Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στα αναγκαία βήματα για προχωράει η πρωτοβουλία τόσο σε επίπεδο διαλόγου όσο και σε επίπεδο συντονισμού και σε ενέργειες που να μη δίνουν λάθος μήνυμα ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία μόνιμου και γενικού συντονισμού. Φάνηκε ότι η προσεκτική στάση που τηρήσαμε τον Ιούλη (δημοσιοποίηση του κειμένου και της βούλησης, χωρίς όμως βιασύνη και βολονταρισμό για κινήσεις που θα ήταν πρόωρες και με κίνδυνο να φανούν «κλειστές» προς άλλες δυνάμεις) ήταν ορθή ως δημόσιο σήμα τόσο προς τις αντιλήψεις που ολιγωρούσαν ή υποτιμούσαν την ανάγκη για μία τέτοια διεργασία (π.χ. δυνάμεις του Συντονισμού) όσο και προς τις απόψεις που επιδείκνυαν βιασύνη για προχώρημα (π.χ. Αναμέτρηση και κυρίως Συνάντηση). Φαίνεται προς ώρας ότι η στάση μας αυτή έχει παράξει προχωρήματα και στις δυνάμεις του Συντονισμού, ενώ συναντά και κάποια ευήκοα ώτα και σε δυναμικό της ΛΑΕ που αναζητά διέξοδο. Τηρώντας αυτή την ισορροπία οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες δημόσιου διαλόγου μες το φθινόπωρο για την ανάγκη μίας τέτοιας ευρύτερης πρωτοβουλίας, εμπλέκοντας και τις δυνάμεις του Συντονισμού και με ανοιχτό κάλεσμα σε δυναμικό της ΛΑΕ και ευρύτερο αριστερό δυναμικό.
22. Έχουμε διακηρύξει επανειλλημμένα και επιμένουμε στο ότι ραχοκοκαλιά των κινήσεών μας θα πρέπει να είναι η υπόθεση της ανασύνθεσης ενός σύγχρονου κομμουνιστικού ρεύματος, της θεωρητικής, προγραμματικής και οργανωτικής προετοιμασίας αλλά και της διαμόρφωσης του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού που θα έχει αναβαθμισμένη δέσμευση και στράτευση, μαζικές δεξιότητες, ικανότητα να συνδυάζει διαλεκτικά την τακτική με τη στρατηγική. Και έχουμε ορίσει πολιτικά και φυσιογνωμικά κριτήρια για ένα τέτοιο εγχείρημα στις αποφάσεις περσινών ΚΣΟ και του πανελλαδικού σώματος της οργάνωσης. Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων, αναγνωρίζοντας τα διαφορετικά επίπεδα συγκλίσεων αλλά και διαφωνιών με τις επιμέρους δυνάμεις, αλλά επιδιώκοντας αν είναι δυνατό να προχωρήσουμε με το ευρύτερο δυνατό δυναμικό. Οι εκλογές ήταν αντικειμενικά ένας κόμβος μέχρι τον οποίο δεν θα προχωρούσαν ιδιαίτερα οι όποιες πρωτοβουλίες πέρα από το επίπεδο μίας πρώτης διακήρυξης της ανάγκης και κάποιων πολιτικών τοποθετήσεων για τη συγκυρία. Στο μετεκλογικό σκηνικό που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη από τον Ιούλη μας ήταν πλέον σαφές ότι αυτή η διεργασία οφείλει πλέον να ξεδιπλώσει ένα πιο συγκεκριμένο βηματισμό. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ανοίξει ειλικρινά η συζήτηση μεταξύ των δυνάμεών της σε ένα μεγαλύτερο βάθος για το χαρακτήρα, τα βήματα, τη φυσιογνωμία της. Το ειλικρινές και συντροφικό ξεκαθάρισμα των προθέσεων και των θέσεων όλων μας στα πλαίσια της συζήτησης του Συντονισμού δράσης και διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων πιστεύουμε ότι είναι βασική προϋπόθεση για το προχώρημα της διαδικασίας με την ύπαρξη πραγματικών συμφωνιών – κεκτημένων, για την αμοιβαία διατύπωση προϋποθέσεων και όρων στην διαδικασία αλλά και για την κωδικοποίηση των διαφωνιών ώστε αυτές να μην είναι σχηματικές. Με αφορμή τη συζήτηση σχετικά με την ανάγκη και μίας πρωτοβουλίας ενός ευρύτερου χώρου διαλόγου και κοινής δράσης μετωπικού χαρακτήρα άνοιξε η συζήτηση εντός του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων και οξύνθηκαν εν μέρει υπαρκτές αντιφάσεις. Από την πλευρά μας κάναμε σαφές , όπως άλλωστε αναφέρεται και στο αρχικό κείμενο που συνυπογράψαμε, ότι επιδιώκουμε μία διαδικασία παράλληλης παρέμβασης και πρωτοβουλιών στα κινηματικά μέτωπα, σε πολιτικές πρωτοβουλίες μετωπικού χαρακτήρα και την προγραμματική συζήτηση και προσπάθεια συγκρότησης μίας νέας κομμουνιστικής οργάνωσης. Δεν συμφωνούμε ούτε με μία αφηρημένη φυγή στο κίνημα υποτιμώντας τα άλλα επίπεδα, αλλά ούτε θεωρούμε ότι η διαδικασία συγκρότησης μίας νέας οργάνωσης μπορεί να γίνει εγκεφαλικά και σε συνθήκες εργαστηρίου πέρα και έξω από τιςπρωτοβουλίες στο κίνημα και στο επίπεδο της ενιαιομετωπικής συγκρότησης. Διευκρινίσαμε, επίσης, ότι για εμάς είναι σχετικά διακριτά τα επίπεδα της πρωτοβουλίας μετωπικού χαρακτήρα και της πρωτοβουλίας για νέα κομμουνιστική οργάνωση. Αλληλοδιαπλέκονται αντικειμενικά, αλλά δεν πρέπει να συγχέονται. Ήδη πριν από την δημοσιοποίηση του κειμένου των 4 οργανώσεων θέσαμε ανοιχτά αυτά τα ζητήματα στο Συντονισμό δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων και μετά από αυτή επιμείναμε σε σχέση με αυτή τη μεθοδολογία. Θα επιμείνουμε σε αυτή έναντι λογικών που είτε προκρίνουν την «κομματική» συγκρότηση ως πρώτο στάδιο πριν από οποιαδήποτε πρωτοβουλία μετωπικού χαρακτήρα (συγχέοντας συχνά τα δύο επίπεδα και θεωρώντας το Συντονισμό όχημα και για τα δύο, υποτιμώντας τελικά τη δυνατότητα μίας ευρύτερης πρωτοβουλίας χώρου διαλόγου και κοινής δράσης και με άλλες δυνάμεις) είτε υποτιμούν πλήρως την ανάγκη ή δυνατότητα για πρωτοβουλία μετωπικού χαρακτήρα στη σημερινή συγκυρία. Μπορεί όπως αναφέραμε παραπάνω η υπόθεση της συγκρότησης μιας νέας μετωπικής πολιτικής μορφής ενότητας να είναι πιο μακρά διαδικασία από αυτή του Συντονισμού δράσης και διαλόγου Κομμουνιστικών .Δυνάμεων δεν μπορεί όμως να παραπεμφθεί στις καλένδες. Για να προχωρήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς ο Συντονισμός δράσης και διαλόγου Κομμουνιστικών .Δυνάμεων πρέπει να συμβάλει και στην υπόθεση του χώρου διαλόγου που θα προχωρά αντικειμενικά με πιο αργά βήματα. Σημειώνουμε ότι στη συζήτηση αυτή εμφανίστηκε και μία υπαρκτή πολιτική απόσταση στις ιεραρχήσεις μεταξύ του Συγχρ.Κομμ.Σχεδίου (που προέκρινε αρχικά μόνο το Συντονισμό) και της Αναμέτρησης (που προέκρινε κυρίως τη διαδικασία ενός ευρύτερου χώρου διαλόγου και κοινής δράσης). Προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε συνεκτικά σε αυτή τη φάση και φαίνεται να διαμορφώνεται μία ισορροπία που δεν υποτιμάται καταρχάς τελικά κανένα επίπεδο, αλλά αυτή η ένταση είναι υπαρκτή και πρέπει να συνεχίσουμε να λειτουργούμε όσο το δυνατόν συνεκτικά για το προχώρημα πρωτοβουλιών σε όλα τα επίπεδα. Για το προχώρημα του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων προκρίνουμε:
α)επιδίωξη για βαθύτερο συντονισμό των δυνάμεών του σε όλα τα μέτωπα που ανοίγουν
β) θεματικές συσκέψεις για τα εργατικά, την αυτοδιοίκηση και τη νεολαία ώστε να ωσμωθεί, να συζητήσει και να συντονιστεί το δυναμικό του και να σχεδιάσει κοινές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις στο κίνημα και πολιτικά (παρέμβαση σε απεργίες και σχέδιο για εργατική δουλειά, σχέδιο για ενωτικό ταξικό πόλο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, σχέδιο για συντονισμό και θεματικές επεξεργασίες αυτοδιοικητικών σχημάτων, πρωτοβουλίες στο φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία).
γ) προχώρημα μίας πολιτικής τοποθέτησης για την περίοδο, σχετική εκδήλωση τέλη Οκτώβρη
δ) άνοιγμα της στρατηγικής και προγραμματικής συζήτησης, πιθανή παρέμβαση με ημερίδα ή διήμερο δημόσιου διαλόγου πριν τα Χριστούγεννα
Ε. Για την ανασυγκρότησή της ΑΡΑΝ και την πορεία προς τη συνδιάσκεψη
23. Στο ΚΣΟ του Ιουλίου αποφασίσαμε έναν βηματισμό για το ξεδίπλωμα της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης της ΑΡΑΝ με την πορεία προς την 6η πανελλαδική συνδιάσκεψή της το Φλεβάρη του 2020. Όπως εκτιμήσαμε: «Η Αριστερή Ανασύνθεση βρίσκεται σε μία σημαντική καμπή της πορείας της, μετά από το κλείσιμο ενός δεκαετούς κύκλου όξυνσης της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα και έχοντας δοκιμάσει να ξεδιπλώσει το πολιτικό σχέδιό της μέσω διαφορετικών πρωτοβουλιών και οχημάτων. Το σχέδιό μας συσσώρευσε όρους και εμπειρίες, αλλά δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι με όρους κοινωνίας, αλλά και στο εσωτερικό της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, ηττήθηκε και αυτό στις καμπές της ταξικής πάλης εντός της δεκαετίας. Η πορεία αυτή μας οδήγησε να αποκομίσουμε πολλές εμπειρίες, να γίνουμε πιο ώριμοι/ες πολιτικά, αλλά μας δημιουργεί και την ανάγκη να ανοίξουμε συλλογικά και οργανωμένα τη συζήτηση του απολογισμού της δεκαετίας και της κίνησής μας εντός αυτής (με τακτικούς αλλά και στρατηγικούς όρους). Όπως φυσικά και τη συζήτηση για ένα νέο πολιτικό σχέδιο, με τακτικούς και στρατηγικούς όρους, και τις ανάλογες πρωτοβουλίες στην επόμενη φάση που ανοίγεται μπροστά μας, τόσο όσον αφορά μία γενική γραμμή και κατεύθυνση αλλά και όσον αφορά τα περιεχόμενα και τις μορφές παρέμβασης και σε κάθε χώρο και πεδίο πάλης. Είναι σαφές ότι αυτή η συζήτηση μπορεί να ανοίξει και να καταλήξει σε κάποιες απαντήσεις πιο ολοκληρωμένα και συλλογικά στην πορεία προς την πανελλαδική συνδιάσκεψη της οργάνωσης που πρέπει να γίνει το Φλεβάρη του 2020. Στην πορεία αυτή απαιτείται να ανοίξει η συζήτηση σε όλο το εύρος του δυναμικού μας, να κάνουμε κάλεσμα συμμετοχής σε αυτή και επαναστράτευσης στο σύνολο του δυναμικού μας που είναι αποστασιοποιημένο ή προβληματισμένο. Πρέπει να δούμε αυτοκριτικά και εκ νέου τις πρακτικές και τις επιλογές μας σε όλη την δεκαετία που πέρασε και να συζητήσουμε με τη μέγιστη δυνατή συντροφικότητα. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα και να εξοπλιστούμε στοιχειωδώς για τις ανάγκες και τις δυσκολίες της επόμενης περιόδου, μόνο έτσι μπορούμε να ενοποιηθούμε εκ νέου και να συσπειρώσουμε όσο μπορούμε το δυναμικό μας και ένα ευρύτερο δυναμικό που μας παρακολουθεί.»
24. Για να υλοποιηθεί αυτή η πορεία απαιτούνται συγκεκριμένα πολιτικά και οργανωτικά μέτρα που αφήσαμε εκκρεμή τον Ιούλιο στο βαθμό που εκτιμήθηκε από το σύνολο του οργάνου ότι δεν ήταν ώριμη ακόμα η υλοποίησή τους. Πλέον, όμως είναι επιτακτικό να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτά είναι:
- συγκρότηση πλατιάς και αντιπροσωπευτικής Επιτροπής Θέσεων για να συμβάλει στην εμβάθυνση της πολιτικής και προγραμματικής συζήτησης και να συμβάλει στη δημιουργία ενός ανώτερου επίπεδου ενότητας. Στόχος είναι η ολοκλήρωση του ντοκουμέντου Θέσεων στο Δεκέμβρη ώστε να υπάρχει ικανός χρόνος συζήτησής του στο δυναμικό μας, αλλά και δημοσιοποίησή του και ανάλογη πολιτική εκδήλωση το Γενάρη για να παρέμβουμε στη δημόσια συζήτηση της ριζοσπαστικής αριστεράς.
- αναδόμηση των πολιτικών οργάνων, από τα τομεακά όργανα και τα γραφεία πόλης στις αντίστοιχες διαδικασίες των τομέων και των οργανώσεων πόλης και του Πανελλαδικού Γραφείου στο πανελλαδικό ΚΣΟ. Είναι σημαντικό το Πανελλαδικό Γραφείο να στελεχωθεί όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικά για να επιχειρήσει να λειτουργήσει όσο πιο συνεκτικά και καθοδηγητικά γίνεται για το σύνολο της οργάνωσης στην πορεία προς τη συνδιάσκεψη. Σημαντική ανάγκηγια την περίοδο είναι επίσης η αναβάθμιση της παρουσίας της νεολαίας στο ΠΓ αλλά και η συστηματική αποκατάσταση της οικονομικής και οργανωτικής δουλειάς.
- καταμερισμό χρεώσεων και σε μέλη του ΚΣΟ, ώστε να αυξηθεί το επίπεδο κοινής συζήτησης, σχεδιασμού και δέσμευσης, και τελικά να ενισχυθεί η συλλογικότητα. Σκόπιμο είναι να αξιοποιήσουμε υπαρκτές και να συγκροτήσουμε σταδιακά ομάδες δουλειάς του ΚΣΟ αξιοποιώντας τόσο μέλη του όσο και άλλους/ες συντρόφους/ισσες (ομάδα για το τοπικό κίνημα και την αυτοδιοίκηση, γυναικεία ομάδα, ομάδα επικοινωνίας, ομάδα παρακολούθησης της διεθνούς συγκυρίας κλπ.). Ειδική μέριμνα πρέπει να ληφθεί στο ζήτημα της συγκρότησης της ιδεολογικής δουλειάς στο εσωτερικό μας. Δώσαμε βάρος και σε αυτή την πλευρά στην οργάνωση του φετινού camping, και πρέπει πλέον να συστηματοποιήσουμε τη μορφωτική και ιδεολογική δουλειά ειδικά στον Τομέα Νεολαίας. Σε αυτή τη διαδικασία μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί και να ενταχθεί εκ νέου και δημιουργικά η λειτουργία του Εκτός Γραμμής και της λέσχης στις λειτουργίες της οργάνωσης με σχεδιασμένες εκδηλώσεις, άρθρα και εκδόσεις. Να συμβάλει εποικοδομητικά στην τροφοδότησή της με στοιχεία θεωρίας, αλλά και στην επαφή της με συζητήσεις που άπτονται και της πολιτικής επικαιρότητας και αξιοποιούν συμβολές και ενός ευρύτερου δυναμικού που έχει αξιόλογες συνεισφορές. Σημαντικό ζήτημα είναι και το ζήτημα της πιο οργανωμένης παρέμβασής μας στο δημόσιο λόγο με δημοσιοποίηση επεξεργασιών μας, παρεμβάσεων του δυναμικού μας σε κοινωνικά μέτωπα, αρθογραφία κλπ.
- ειδική μέριμνα, επίσης, πρέπει να δοθεί στην οικονομική δουλειά με χρεώσεις στο ΠΓ και το ΚΣΟ (βλ. και το σχετικό αναλυτικό σημείωμα απολογισμού και προϋπολογισμού). Ειδικά στην Αθήνα η ανάγκη αυτή γίνεται πιο επιτακτική καθώς εντός του επομένου έτους εκτιμούμεότι είναι πιθανό να χρειαστείνα μετακομίσουμε σε νέο χώρο.
25. Στη δύσκολη νέα περίοδο καλούμαστε να κάνουμε μία απαιτητική ανασυγκρότηση προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για το προχώρημα της υπόθεσης της ανασύνθεσης της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς στη χώρα μας. Με συντροφικότητα, ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση και δράση δεν μπορούμε παρά να προχωρήσουμε ανοίγοντας συνεχώς δρόμο στις δυσκολίες που θα προκύπτουν. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε σε «ανοικτή» πολιτικά περίοδο, ξέρουμε ότι το ηθικό και το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων και του λαού και η προοπτική που υπηρετούμε έχουν δεχθεί σημαντικό πλήγμα. Δεν είναι η πρώτη ούτε πιθανώς να είναι η τελευταία φορά στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος που οι λαϊκές δυνάμεις και οι οργανώσεις της Αριστεράς αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες. Αυτό που προέχει, όμως, είναι να δώσουμε τις δυνάμεις και τη δημιουργικότητά μας για να μάθουμε από τα λάθη της προηγούμενης περιόδου και να κάνουμε τις αναγκαίες και τολμηρές τομές για να κάνει βήματα εμπρός η υπόθεση που υπηρετούμε.