12 χρόνια μετά, τιμάμε εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη με τους αγώνες μας για ζωή, υγεία και δικαιώματα, ενάντια σε μία αυταρχική και δολοφονική κυβερνητική πολιτική, που θεωρεί τις ανθρώπινες ζωές παράπλευρες απώλειες. Οι αγώνες μας για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και των δικαιωμάτων μας είναι η δική μας «ασπίδα προστασίας» απέναντι στην πανδημία.

Αφίσα εκδήλωσης

6 Δεκέμβρη 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια και το σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά στην νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» φτάνει σε όλα τα σημεία της χώρας. Η νεολαία πιάνοντας το νήμα από το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007 εισβάλει ξανά στο προσκήνιο, λειτουργώντας ως προπομπός των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων των ετών που ακολουθούν, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές και στην μεγάλη αντεργατική επίθεση που εξαπολύουν μία προς μία όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις.

Καταγγέλλουμε αυτή τη νέα αυταρχική εκτροπή με τις διώξεις βάσει του αρθ.285 και την επιβολή προστίμων στις κινητοποιούμενες συντρόφισσες της φεμινιστικής συγκέντρωσης. Aπαιτούμε την άμεση απόσυρση των κατηγοριών και την ακύρωση των προστίμων! Καμία μόνη και κανένας μόνος απέναντι στην κυβερνητική και κρατική καταστολή.

Η τηλεκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση. Κάτι που αναγνωρίζει και το Υπουργείο, παρόλα αυτά την κάνει υποχρεωτική! Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήταν επιλογή για ενήλικους και την τριτοβάθμια εκπαίδευση πριν την πανδημία. Κυρίως με τη μορφή διάλεξης ή έρευνας και με δεδομένη τη συνειδητή επιλογή του ενήλικου. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει για τα σχολεία και τους μαθητές.