Για μια ενωτική παρέμβαση τηςριζοσπαστικής αριστεράς στις ευρωεκλογές, για μια πολιτική ρήξης καιανατροπής απέναντι στην ευρωζώνη και την Ε.Ε.

1.Στις χώρες της E.E. συσσωρεύεται σήμερα σε πρωτοφανές επίπεδο πλούτοςκαι δύναμη στην πλευρά των κυρίαρχων, αλλά και αδικία, ένταση τηςεκμετάλλευσης και της καταπίεσης για τους εργαζόμενους/ες και τουςλαούς. Οι κυρίαρχες τάξεις αντιμετώπισαν την κρίση του 2008 επιμένονταςαταλάντευτα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική πυγμήςαπέναντι στις εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Πατώντας πάνω σεαυτό το «κεκτημένο» πέτυχαν μια ανάκαμψη που τροφοδοτείται κυρίως απότην κατακρεούργηση των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.Μπροστά στις ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τιςπροβλέψεις για μια νέα ύφεση, προετοιμάζονται για μια ακόμα σκληρότερηοικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι ήττες των εργατικών-λαϊκώνκινητοποιήσεων, με εμβληματικά σημεία το ελληνικό 2015, την αντεπίθεσητης δεξιάς στη Λατινική Αμερική, αλλά και την επιβολή καθεστώτωνέκτακτης ανάγκης ακόμα και σε χώρες στο κέντρο του δυτικού καπιταλισμού,ενισχύουν στις καθεστωτικές δυνάμεις την πεποίθηση ότι τα προβλήματάτους θα περιορίζονταν στα ζητήματα των ανταγωνισμών και των μεταξύ τουςαντιπαραθέσεων. Το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων των κίτρινων γιλέκων στηΓαλλία, οι αντιστάσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη ΜέσηΑνατολή, οι κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία και την Αλβανία αναδεικνύουνότι ο παράγοντας της λαϊκής παρέμβασης βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο. Σεαυτόν τον παράγοντα οφείλει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας και ναλογοδοτεί η δράση μας.

2. Η πολιτική έκφραση αυτού του κόσμου, μέσα στην περίοδο που ζούμε,οφείλει να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κεντρικά ζητήματα. Η εμπειρίατου ελληνικού 2015 αποδεικνύει ότι είναι απολύτως αδιέξοδη η στρατηγικήτης μεταρρύθμισης, της επιδίωξης αλλαγής της Ε.Ε. «από τα μέσα». Οεγκλωβισμός στην πολιτική «πάση θυσία στο ευρώ» οδηγεί στην αποδοχή τηςκατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας, στην υποβάθμιση του δικαιώματος τωνλαών να αποφασίζουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Η κοινωνική αντίστασηστη λιτότητα, αν θέλει να έχει ουσιαστικές προοπτικές νίκης, οφείλει νασυνδυαστεί με την πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην ευρωζώνηκαι την Ε.Ε. Η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα έχει ειδικά καθήκοντακαι υποχρεώσεις προκειμένου να υποστηρίξει αυτή την επιλογή μέσα στογενικότερο ρεύμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσαστις δυνάμεις –που μην έχοντας ανάλογες εμπειρίες σε εξίσου δραματικόεπίπεδο– δεν κάνουν, ή δεν κάνουν ακόμα, αυτή την επιλογή με τηναναγκαία σαφήνεια, παρά τα θετικά βήματα και διεργασίες που υπάρχουν στοφόντο της επίδρασης της ελληνικής εμπειρίας. Καθήκον ακόμα πιοσημαντικό στη συγκυρία, με δεδομένο ότι οι δυνάμεις τηςσοσιαλδημοκρατίας και του σοσιαλφιλελευθερισμού, όπως και οι δυνάμειςτου Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, Die Linke, Γαλλικό ΚΚ κ.λπ.),συντάσσονται με τις πολιτικές της Ε.Ε. και θεωρούν το ευρώ μονόδρομο,αφήνοντας ανοικτό το πεδίο να οδηγηθούν πλατιά λαϊκά στρώματα στον δήθεναντισυστημικό πολιτικό λόγο της ακροδεξιάς.

3. Η πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην ευρωζώνη και την Ε.Ε.οφείλει να συνδυάζεται με ένα μεταβατικό πρόγραμμα εργατικών-λαϊκώνδιεκδικήσεων που θα καταδεικνύει τη σκοπιά και την κοινωνική αναφορά απότην οποία καθορίζεται αυτή η κεντρική επιλογή. Ο στόχος της ανατροπήςτης λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού είναι κομβικό σημείο αυτού τουπρογράμματος. Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η ανατροπή τηςελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και η ενίσχυση της πλήρους καισταθερής απασχόλησης, η μείωση της φορολόγησης των εργατικών και λαϊκώνστρωμάτων μαζί με τη μείωση των άδικων έμμεσων φόρων (όπως ο ΦΠΑ και οιαυξήσεις των φόρων στα καύσιμα, το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα) είναι μιαβασική διάσταση στην επείγουσα ανάγκη ανακούφισης των εργαζομένων καιτων λαϊκών τάξεων. Η κατεύθυνση αυτή συμβαδίζει με την προσπάθειαανατροπής των αντιδραστικών κεκτημένων που οι καπιταλιστές έχουνκατοχυρώσει τα τελευταία χρόνια. Η ανατροπή της πολιτικής τωνιδιωτικοποιήσεων, η αύξηση της φορολογίας των κερδών και του μεγάλουσυσσωρευμένου πλούτου, η πάλη για την κατάργηση των «ελευθεριών»μετακίνησης των κεφαλαίων, είναι εξίσου κεντρικά σημεία. Αυτές οιεπιδιώξεις συνδυάζονται άμεσα με τις πολιτικέςαπονομιμοποίησης/διαγραφής του χρέους και τις πολιτικές με στόχο τηνκρατικοποίηση υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο του τομέα των τραπεζώνκαι των στρατηγικών επιχειρήσεων στους τομείς της ενέργειας και τωνμεταφορών. Η ρήξη με την ΚΑΠ που οδηγεί στο μαρασμό και τηνκαπιταλιστική αναδιάρθρωση της υπαίθρου είναι αναγκαία για τηνεξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας προς όφελος όλων των εργαζομένωνκαι των λαϊκών στρωμάτων.

4. Είναι κοινή πείρα πλέον ότι η πάλη για την ανατροπή της λιτότηταςταυτίζεται με την πάλη για την υπεράσπιση και ενίσχυση της λαϊκήςκυριαρχίας, δηλαδή του δημοκρατικού δικαιώματος της κοινωνικήςπλειοψηφίας να πάρει τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή της. «Θεσμοί»όπως η τρόϊκα, ρυθμίσεις όπως η έγκριση των κρατικών προϋπολογισμών απότην Κομισιόν, ρήτρες των συνθηκών της Ε.Ε. που λειτουργούν στηνκατεύθυνση της κοινωνικής και πολιτικής ισοπέδωσης πρέπει άμεσα νατεθούν στο στόχαστρο και να ανατραπούν.

5. Στην περίοδο που πέρασε, η Ε.Ε. πήρε κρίσιμες αποφάσεις πουαφορούν την ίδρυση του ευρωστρατού, την ενίσχυση της πολεμικήςβιομηχανίας, τη μεγέθυνση της ιμπεριαλιστικής παρουσίας της στην Αφρική,την ανατολική Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο. Είναι μια εξαιρετικάεπικίνδυνη κατεύθυνση που μας βρίσκει συνολικά αντίθετους. Ταυτόχροναυποστηρίζουμε τη ρήξη με το ΝΑΤΟ, που έχει αναγάγει σε πρωταρχικόσύμμαχο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το κλείσιμο των στρατιωτικών βάσεων, τηναπαγόρευση των υπό οποιοδήποτε πρόσχημα στρατιωτικών αποστολών στοεξωτερικό.

6. Οι ευθύνες της Ε.Ε. είναι τραγικές στις πολεμικές, οικονομικές καιοικολογικές καταστροφές που έχουν ως αποτέλεσμα τα κύματα τωνπροσφύγων. Υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα τα δικαιώματα των ανδρών, γυναικώνκαι παιδιών που ζητούν άσυλο στο ευρωπαϊκό έδαφος, για να μπορούν ναμετακινηθούν στις χώρες που επιθυμούν και να εργασθούν και να ζήσουν μείσα δικαιώματα στις χώρες εγκατάστασής τους. Απαιτούμε την κατάργηση τηςρατσιστικής συμφωνίας Ελλάδας - Ε.Ε. - Τουρκίας, τη διάλυση τηςFRONTEX, την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης που εγκλωβίζουν τουςπρόσφυγες στα νησιά. Ανάλογα διεκδικούμε ίσα κοινωνικά και πολιτικάδικαιώματα για τους μετανάστες, υποστηρίζοντας ιδιαίτερα τις πολιτικέςένταξής τους στο εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του στις χώρεςυποδοχής.

7. Η απειλή της κλιματικής αλλαγής και η εν γένει υποβάθμιση τουπεριβάλλοντος στο όνομα μιας ανεμπόδιστης καπιταλιστικής ανάπτυξης είναιμια πραγματικότητα, ιδιαίτερα αισθητή πλέον σε πολλές περιοχές. Είναιεπείγοντα τα καθήκοντα για βαθιές αλλαγές στην οργάνωση της παραγωγήςκαι της κοινωνίας με στόχο να προληφθεί μια μεγάλη καταστροφή, τιςσυνέπειες της οποίας θα πληρώσουν κυρίως οι λαϊκές τάξεις.

8. Η περίοδος της κρίσης, οι κοινές πολιτικές αντιμετώπισής της μενεοφιλελεύθερα μέσα, η αποδοχή των ιμπεριαλιστικών θεσμών«παγκοσμιοποίησης» από όλες τις τάσεις του πολιτικού φάσματος άφησανανοικτό το πεδίο να αναπτυχθεί μια νεα διεθνής ακροδεξιά τάση, που στοόνομα του προστατευτισμού και της εθνικής αναδίπλωσης, ενισχύει ακόμαπερισσότερο την εξουσία του κεφαλαίου χρησιμοποιώντας τα ίδιανεοφιλελεύθερα όπλα ενάντια στους εργαζομένους και τα κατώτερα λαϊκάστρώματα. Το ρεύμα αυτό που κυριαρχεί σήμερα στις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, τηνΟυγγαρία, την Ιταλία λαμβάνει μέτρα για τη διάσπαση της εργατικής τάξης(θέτοντας στο στόχαστρο τους μετανάστες) και εγκαθιδρύει έναν αυταρχισμόενάντια στο εργατικό κίνημα και κάθε εκδοχή της αριστεράς, ενώδιασπείρoντας στο κοινωνικό σώμα το ρατσισμό και το σεξισμό πλήττειβάναυσα τα δικαιώματα των γυναικών και της LGBTQ κοινότητας. Το σύμφωνοΣαλβίνι-Λεπέν, υπό τις ευλογίες των συμβούλων του Τραμπ, προετοιμάζειμια επίθεση της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές. Ο χώρος αυτός πρέπει νααναγνωρισθεί ως θανάσιμος αντίπαλος όλων των κοινωνικών κινημάτων καιοργανώσεων. Όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες ότι τονεοφιλελεύθερο «ακραίο κέντρο» αποτελεί άμυνα κατά της ανερχόμενηςακροδεξιάς, όπως ισχυρίζεται πλέον ο Αλ. Τσίπρας, υποστηρίζοντας ανοικτάτη σύντηξη με τους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους. Αντίθετα πρέπεινα αναγνωρισθεί ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων και τηςΕΕ στρώνει το δρόμο για την ανάπτυξη της ρατσιστικής και εθνικιστικήςακροδεξιάς και ότι μόνο μέσα από την αποτελεσματική πάλη ενάντια στιςκυβερνήσεις του «ακραίου κέντρου» και της Ε.Ε. μπορεί να υπάρξειαποτελεσματική πάλη ενάντια στην ακροδεξιά.

9. Γίνεται φανερό ότι οι ευρωεκλογές μετατρέπονται σε μια σημαντικήαλλά και δύσκολη μάχη άμεσα συνδεδεμένη με τα καθήκοντα ανασύνταξης τουκινήματος και της ριζοσπαστικής αριστεράς σε εθνικό και ευρωπαϊκόεπίπεδο. Για την αντιμετώπισή της γίνεται απαραίτητη η μέγιστη εφικτήσυγκέντρωση δυνάμεων. Αυτή η διάσταση είναι μια διαχωριστική γραμμήανάμεσα σε κάθε σοβαρή προσπάθεια ανασύνταξης και τις αδιέξοδες καιανέξοδες συνήθειες του βερμπαλισμού και του σεχταρισμού. Υποστηρίζουμετον συντονισμό και τη συνεργασία με πρωτοβουλίες που έχουν ξεκινήσει στοευρωπαϊκό πεδίο, με στόχο να συνενωθούν δυνάμεις της ριζοσπαστικήςαριστεράς, σε ρήξη με το υπόδειγμα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, του Κόμματοςτης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, σε ρήξη με την πολιτική του ευρωρεφορμισμού.Υποστηρίζουμε τον συντονισμό, τη συνεργασία και τη συνένωση δυνάμεωνμέσα στο ελληνικό κίνημα και την εδώ ριζοσπαστική αριστερά ενόψει τωνευρωεκλογών, στη βάση της αντιπαράθεσης με την πολιτική της λιτότηταςκαι των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, της αντιπαράθεσης με τονιμπεριαλισμό, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, στη βάση της εκτίμησης ότιαυτά τα καθήκοντα μπορούν πράγματι να προωθηθούν μόνο με την πολιτικήτης ρήξης, της ανατροπής και αποδέσμευσης από την ευρωζώνη και την Ε.Ε.Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε σε δημόσια συζήτηση και σε επείγουσα ανάληψηπολιτικών πρωτοβουλιών.