Για την Αθήνα που επιμένει ανυπότακτα

Aθηναίοςδεν είμαι· 32 χρόνια τώρα επαρχιώτης στα Εξάρχεια νιώθω. Όμως αυτήείναι η πόλη μου. Η πόλη αυτή είναι σε ένα μεταίχμιο. Στις πληγές πουμάζεψε από τα μνημόνια, και που παραμένουν ανοιχτές, έρχονται ναπροστεθούν άλλες.

Από τον αγώνα δρόμου του εκπαιδευτικών και των συλλόγων γονέων για νααντιμετωπιστεί ακόμη και η παραμικρή ζημιά, μέχρι τα ποτάμια πουαναδύονται στην παραμικρή βροχούλα και τα διαλυμένα παγκάκια, οιυποδομές της πόλης αποδιαρθρώνονται σε μια προσπάθεια να φανεί ηιδιωτικοποίηση ως «σωτηρία».

Την ώρα που ο όγκος των σκουπιδιών μεγαλώνει, εξακολουθούμε ναονομάζουμε «ανακύκλωση» τους «μπλε κάδους», που δεν είναι ανακύκλωση,γιατί αυτό απαιτεί διαλογή στην πηγή και άρα πολύ διαφορετικούς κάδουςγια χαρτί, γυαλί και πλαστικό. Κι έτσι διατηρείται ο φαύλος κύκλος πουοδηγεί στην επέκταση της Φυλής, στο Γραμματικό, στους εργολάβους τηςκαύσης.

Σε μια πόλη που ασφυκτιά για πράσινο, οι λόφοι και τα πάρκαπαραμένουν στην εγκατάλειψη και όλα τα σχέδια περνάνε μέσα από τοτρίπτυχο «περίφραξη - ανάπλαση - εκμετάλλευση από ιδιώτες» και τελικάτον αποκλεισμό των κατοίκων.

Δημοτικές αρχές νυν και επόμενες μηρυκάζουν τη ρητορική της«ασφάλειας», λες και οι «επιχειρήσεις σκούπα», οι κλούβες των ΜΑΤ, ή τατζιπ των ΟΠΚΕ θα καταπολεμήσουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Μετανάστες και πρόσφυγες βιώνουν τα προβλήματα αυτά ακόμη πιο έντονα,σε μια χώρα που παρότι υποτίθεται ότι έλαβε τεράστια κονδύλια δενμπόρεσε ποτέ να προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες, ακριβώς γιατί οανομολόγητος σκοπός ήταν πάντα μια συνθήκη αβίωτη για να εξυπηρετείται ηλογική της «Ευρώπης-φρούριο».

Η επέλαση των τραπεζοκαθισμάτων συνεχίζεται διαμορφώνοντας μια πόληόπου οι ζώνες εγκατάλειψης εναλλάσσονται με ζώνες εντατικήςεκμετάλλευσης, και τουριστικής ή νυχτερινής «μονοκαλλιέργειας, πουσυντηρούν προς τα έξω την εικόνα της «ζωντανής πόλης», αλλά για τουςκατοίκους είναι απλός εκβιασμός να πάνε αλλού.

Ο τουρισμός αρχίζει και μετατρέπεται σε απειλή για την πόλη. ΤοAirbnb έχει πάψει προ πολλού να είναι το «πάω διακοπές, νοικιάζω τοσπίτι μου» και γίνεται μια τεράστια επιχείρηση εκδίωξης των κατοίκων απότις γειτονιές από επιχειρήσεις και real estate funds.

Και από κοντά οι «νέες μεγάλες ιδέες» των εργολάβων: επιλεκτικέςαναπλάσεις που συγκαλύπτουν ισοπεδώσεις τετραγώνων (παραβλέποντας ότιέχουν κατοίκους), σχέδια για Mall, πεζοδρομήσεις που έχουν να κάνουναπλώς με την εμπορική αξία ακινήτων.

Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τους υποψηφίους της νεοναζιστικήςσυμμορίας των αντιμεταναστευτικών πογκρόμ και των δολοφονιών, που στηνπραγματικότητα εκπροσωπούν τις κάθε λογής μαφίες στις γειτονιές.

Είναι μόνο αυτά η Αθήνα;

Είναι απλώς μια ζώνη καταστροφής συνδυασμένη με μια επέλαση επενδυτώνπου εποφθαλμιούν ταυτόχρονα τις δημόσιες υποδομές αλλά και τα ίδια τασπίτια μας;

Είναι ο μόνο η κυνική συνάντηση ανάμεσα σε μια πολιτική εξουσίαπλήρως ευθυγραμμισμένη με τις επιλογές της Ε.Ε. και όλα εκείνα τασυμφέροντα που σήμερα θέλουν τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση τωνκοινωνικών αγαθών;

Όχι, υπάρχει και μια άλλη Αθήνα που επιμένει να αντιστέκεται.

Είναι η Αθήνα των κινημάτων που υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονταιελεύθερους χώρους, απέτρεψαν καταστροφικές επενδύσεις σαν κι αυτή στηνΑκαδημία Πλάτωνος.

Είναι η Αθήνα των καταλήψεων στέγης για πρόσφυγες και έκαναν πράξη την αλληλεγγύη, στο 5ο Γυμνάσιο, στη Νοταρά, στο City Plaza.

Είναι η Αθήνα των πρωτοβουλιών κατοίκων και των λαϊκών συνελεύσεωνπου χρόνια τώρα οικοδομούν αντιστάσεις, κάνουν πράξη την αλληλεγγύη,φέρνουν πολιτισμό στη γειτονιά, αντιστέκονται στις κάθε λογής μαφίες.

Είναι η Αθήνα του αντιφασιστικού κινήματος, των μικρών και μεγάλωνπαρεμβάσεων ενάντια στις φασιστικές συμμορίες. Είναι η Αθήνα τωνεργαζομένων στον Δήμο, στα νοσοκομεία και τα σχολεία που χάρη στον δικότους αγώνα και τη δική τους προσπάθεια δεν έχει καταρρεύσει αυτή ηπόλη.

Είναι η Αθήνα των εργαζομένων στην εστίαση ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία.

Είναι η Αθήνα που φώναξε και φωνάζει Justice for Zak/Zackie και παλεύει ενάντια στην πατριαρχία και τον σεξισμό.

Αυτή είναι μια Αθήνα πολύβουλη, πολύχρωμη, πολύμορφη.

Αυτή η Αθήνα δεν χωράει προφανώς στα προεκλογικά σποτάκια τωνυποψηφίων των μεγάλων κομμάτων που όλοι τους (του υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑμη εξαιρουμένου) εκπρόσωποι της λιτότητας και των εργολάβων.

Δεν χωράει δυστυχώς στις κλασικές υποψηφιότητες της αριστεράς, πουπαραμένουν παρατάξεις ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής γραμμής και όχιζωντανά σχήματα που να επικοινωνούν με τα κινήματα και τις αντιστάσεις.

Αυτή η Αθήνα ζει και αναπνέει στις γειτονιές και στις αντιστάσεις πουξεσπούν εκεί. Και οτιδήποτε θα μπορούσε να την «εκπροσωπήσει», εκεί θαπρέπει να γεννηθεί.

Υπάρχει μια πρωτοβουλία που θέλει να πιάσει αυτό το νήμα. Προσπάθησενα βάλει τη λογική ότι χρειαζόμαστε μια άλλη ενωτική ριζοσπαστικήπαρέμβαση στην Αθήνα. Συνάντησε κλειστά αφτιά σε μια ριζοσπαστικήαριστερά που πλέον εξειδικεύεται στους παράλληλους μονολόγους. Τα είδε,τα στάθμισε, τα μέτρησε και αποφάσισε να δοκιμάσει να παρέμβει στιςγειτονιάς. Εκεί όπου η καρδιά της Αθήνας χτυπά και είναι ακόμηανυπότακτη.

Τη λένε «Ανυπότακτη Αθήνα» και θέλει να βάλει πλάτη ώστε να φτιαχτείεπιτέλους ο χώρος όπου θα συναντηθούν τα κινήματα, οι αντιστάσεις και ηριζοσπαστική πολιτική αναζήτηση για μπορέσουν και οι αγώνες να είναιαποτελεσματικοί αλλά και να ακουστούν πραγματικά μέσα στα δημοτικάσυμβούλια.

Την «Ανυπότακτη Αθήνα» θα τη συναντήσετε στις εκλογές για ορισμένες δημοτικές κοινότητες της Αθήνας και αξίζει να τη στηρίξετε.