Οι περσινές φοιτητικές εκλογές αποτέλεσαν έναν σημαντικό σταθμό για το μέχρι πρόσφατα γνωστό σκηνικό και το φοιτητικό κίνημα. Ύστερα από τρεις δεκαετίες, η παράταξη της τωρινής κυβέρνησης- ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχασε την πρωτοκαθεδρία της. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, την τηλεκπαίδευση και τις προσπάθειες απομαζικοποίησης των συλλογικών διαδικασιών λόγω των κλειστών σχολών για τουλάχιστον δυόμιση χρόνια στα πλαίσια της πανδημίας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας στην κυβέρνηση και την πολιτική της, ανοίγοντας το δρόμο για την αντιστροφή της κατάστασης. Κομβικό σημείο αποτέλεσε η πολύ μεγάλη άνοδος ψήφων που έλαβαν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που υποστηρίχτηκαν από ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, και ειδικότερα τα ενωτικά ψηφοδέλτια συνεργασίας των σχημάτων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ανένταχτων αγωνιστών/στριών, καθώς και η ανάδειξη της ΠΚΣ σε πρώτη δύναμη πανελλαδικά. Το ελπιδοφόρο αυτό μήνυμα ενίσχυσης των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων και της αποδοκιμασίας των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ ανέδειξε ένα μαζικό ρεύμα εναντίωσης στην κυβέρνηση και την πολιτική της, ανοίγοντας σημαντικές δυνατότητες για το φοιτητικό κίνημα.
Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής της, η ΝΔ δε δίστασε να στοχοποιήσει τη νεολαία, πολιτική που αποτυπώθηκε στην ολομέτωπη επίθεσή της στην δημόσια παιδεία και το πανεπιστήμιο. Αυτό συμπυκνώθηκε τόσο στις πρόσφατες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για κατάργηση του Άρθρου 16 όσο και στις επιδιώξεις για ένα πανεπιστήμιο ακόμα πιο υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων, ελεγχόμενο πλήρως από συμβούλια ιδρυμάτων και με εξωπανεπιστημιακά μέλη – τεχνοκράτες, εκπροσώπηση των φοιτητών/τριων μέσω ηλεκτρονικών εκλογών και ενιαίων ψηφοδελτίων, σύνδεση της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση και κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας. Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και η προσπάθεια εγκαθίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας, με στόχο την καταστολή και την επιτυχή εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης.
Απέναντι σε όλα αυτά, η νεολαία δεν έμεινε σιωπηλή. Το πολύνεκρο έγκλημα στα Τέμπη και η αποκάλυψη των συνεπειών που είχε η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την οποία υπηρέτησε η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι προηγούμενες αποτέλεσαν ένα ηχηρό καμπανάκι. Στις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν με εκατομμύρια διαδηλωτών πανελλαδικά, η νεολαία είχε καθοριστικό ρόλο, φανερώνοντας τη γενικότερη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή της απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης. Αυτό αποτυπώθηκε και στη μαζική συμμετοχή των φοιτητών/τριών στις συνελεύσεις, στις διαδικασίες των φοιτητικών τους συλλόγων και στις πρωτοφανείς για τη δεκαετία κινητοποιήσεις ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών.
Οι μάχες κόντρα στις διάφορες πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, στην κινητοποίηση κι άλλων μερίδων της κοινωνίας. Η είσοδος της πανεπιστημιακής αστυνομίας στα Ιδρύματα έχει μπλοκαριστεί, μαζί με κάθε άλλη προσπάθεια επιβολής κινηματικού «σιωπητηρίου», όπως τα πειθαρχικά. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες γύρισαν την πλάτη στην απόπειρα κρατικής παρέμβασης στους φοιτητικούς συλλόγους μέσω ενιαίων ψηφοδελτίων και ηλεκτρονικών εκλογών, με αποτέλεσμα να μην έχουν καμία νομιμοποίηση και κυρίως να μην διεξαχθούν καν. Με παρόμοιο τρόπο σταθήκαμε ανάχωμα στην διάλυση των πτυχίων μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναβολή της απόσπασης της διδακτικήςεπάρκειας.
Ο ρόλος που είχε όμως συνολικά η νεολαία στην κοινωνία, φάνηκε σε μια σειρά αγώνων που δόθηκαν. Από την περίοδο της πανδημίας και τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων μέχρι τις μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, το ξέσπασμα των φεμινιστικών κινημάτων και τη νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» αλλά και στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα αποτέλεσαν καταλύτες στο να βρεθεί ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο. Στο πλαίσιο ενός ακραίου αυταρχισμού και καταστολής που η κυβέρνηση επιδίωκε να εγκαθιδρύσει, δείξαμε ότι συλλογικά δεν έχουμε τίποτα και κανέναν να φοβηθούμε.
Χρειάζεται να δώσουμε συνέχεια στις μάχες και τις νίκες αυτές. Η ανασυγκρότηση των δομών του φοιτητικού κινήματος αποτελεί βασική προϋπόθεση γι’ αυτό και οι φοιτητικές εκλογές το πρώτο «σκαλί». Ο δρόμος για να ανατάξουμε την κατάσταση στην οποία είχαν επέλθει οι φοιτητικοί σύλλογοι την περίοδο της πανδημίας είναι μακρύς. Κάνουμε όμως θαρρετά βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, με τα αποτελέσματα να είναι εμφανή. Η κυβέρνηση της ΝΔ και τα αστικά κέντρα έχουν δείξει τι θέλουν στρατηγικά: «αποστειρωμένα» πανεπιστήμια χωρίς εκλογές, συλλόγους, παρατάξεις, αφίσες, ζωντανή πολιτική ζύμωση. Η πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της κυβέρνησης για Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών με εκπροσώπηση κομματικών νεολαιών δεν έρχεται τυχαία, αλλά έχει ως στόχο το προχώρημα της παραπάνω κατεύθυνσης. Για να αποφευχθεί αυτό αναγκαίο βήμα αποτελεί η ανασυγκρότηση των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων. Οι προτάσεις και οι λογικές τύπου Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (στο πρότυπο του εργατικού ΠΑΜΕ) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν αυτό το έλλειμμα δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας συλλογικής οργάνωσης. Οφείλουμε να παλέψουμε για ενιαία δομή και μορφή συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων σε όλα τα επίπεδα και όχι παραταξιοποίηση και διασπάσεις συλλόγων με βάση κομματικά κριτήρια ή ακόμα χειρότερα την πλήρη διάλυση των συλλόγων και των δομών του φοιτητικού συνδικαλισμού. Η Φοιτητική Αριστερά χρειάζεται να αναμετρηθεί με αυτό το κεντρικό καθήκον για την ανασύσταση του φοιτητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να μην αφήσει χώρο σε στρεβλές πολιτικές κατευθύνσεις. Είτε απέναντι στην λογική της ΔΑΠ για τριτοβάθμιο όργανο που θα επικυρώνει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, είτε απέναντι στην λογική της ΚΝΕ που θέλει ένα τριτοβάθμιο όργανο φερέφωνο της κομματικής της νεολαίας. Σε αυτά τα πλαίσια, η ανασυγκρότηση ενός οργάνου όπως η ΕΦΕΕ που θα στηρίζεται στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και των κεκτημένων του φοιτητικού κινήματος, στην βάση της αιρετότητας και της ανακλητότητας στο βαθμό που αυτές δεν υλοποιούνται, αποτελεί θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Ως Τομέας Νεολαίας της Αριστερής Ανασύνθεσης και Νέοι/Νέες Κομμουνιστικού Σχεδίου, παρεμβαίνουμε στα ανεξάρτητα ριζοσπαστικά σχήματα της ΕΑΑΚ. Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ από κοινού με τις δυνάμεις της ΑΡΕΝ ήταν εκείνες που από την πρώτη στιγμή κατάφεραν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τις επιταγές ΕΕ – Μπολόνια, αλλά και να περιγράψουν μια κατεύθυνση ρήξης συνολικά με την πολιτική της κυβέρνησης. Η κοινή δράση των δύο μορφωμάτων έχει αποτυπωθεί μέσα στην χρονιά στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων, αλλά και στο περσινό κοινό εκλογικό κατέβασμα. Άλλωστε εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει μια πολιτική σύγκλιση των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λογικές κατακερματισμού και πολυδιάσπασης. Έξω από λογικές περιχαράκωσης, οφείλουμε να κινούμαστε με τα μάτια στραμμένα στους φοιτητικούς συλλόγους, με στόχο την συγκρότηση ενός μαζικού ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος, ανεξάρτητου και με αυτοτέλεια από τους κομματικούς φορείς. Είναι στιγμή αναγκαίων τομών και υπερβάσεων για τη ριζοσπαστική Αριστερά, είναι στιγμή να ανοίξει τολμηρά αυτή η συζήτηση για να γίνουν τα αναγκαία βήματα μετασχηματισμού για μία φοιτητική ριζοσπαστική Αριστερά που να εμπνέει μαζικά τον κόσμο των σχολών και να μπορεί να σταθεί αντάξια των περιστάσεων. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές η παραπάνω σύγκλιση θα αποτυπωθεί ξανά με το κοινό εκλογικό κατέβασμα των σχημάτων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ανένταχτων αγωνιστών/στριών, το οποίο έχει μαζικοποιηθεί πιο πολύ από ποτέ και θα υπάρξει σε περισσότερους από 100 συλλόγους.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι μαχόμενες αγωνιστικές δυνάμεις θα πρέπει να επιδιώξουν να μετατρέψουν τις φετινές φοιτητικές εκλογές σε μια πολιτική μάχη και όχι σε μια μάχη μηχανισμών. Προτάσσοντας τα αιτήματα για ένα δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, χωρίς καταστολή και αστυνομία, για να ηττηθεί συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, ενάντια στη φτώχεια και την ακρίβεια, τον σεξισμό, το ρατσισμό και τις παρενοχλήσεις.
Η νεολαία οφείλει να λάβει θέση στην επερχόμενη μάχη των φοιτητικών εκλογών. Πρώτο βήμα οφείλει να είναι η μαζική συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία στις 10 Μαΐου, ώστε να δείξουμε ότι δεν μένουμε αδρανείς σε όσα συμβαίνουν. Η νεολαία έχει φωνή, παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και με μαχητικότητα εκφράζει αυτά που πιστεύει. Δεύτερο βήμα πρέπει να είναι το μαύρισμα της κυβερνητικής παράταξης ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, αλλά και των υπόλοιπων καθεστωτικών παρατάξεων (ΠΑΣΠ-ΔΙΚΤΥΟ). Να δώσουμε ξεκάθαρο μήνυμα ότι αυτοί που προωθούν την πολιτική της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια δεν έχουν καμία απήχηση και δεν εκφράζουν κανέναν πέρα από τους εαυτούς τους! Καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια που θέλει να ταχθεί ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται το πανεπιστήμιο, μέσα από ζωντανούς και μαχητικούς φοιτητικούς συλλόγουςμε μια ρηξιακή και νικηφόρα γραμμή για το φοιτητικό κίνημα που θα διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά, να στηρίξει και να συμμετάσχει στα ενωτικά ψηφοδέλτια των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ και ανένταχτων αγωνιστών/στριών. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ στο κλείσιμο αυτής της τετραετίας να αποτυπωθεί εκείνο το ρεύμα εντός της νεολαίας, το οποίο στήριξε και συμμετείχε στους παραπάνω αγώνες και έχει αγανακτήσει με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Κάθε ψήφος φέρει το βάρος της ευθύνης για την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, ενάντια στην έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση όψεών του και τις ακόμα πιο αντιδημοκρατικές αλλαγές στη λειτουργία του κρίνεται άμεσο καθήκον μας. Για ένα δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, για πτυχία με δικαιώματα που να εξασφαλίζουν την εργασιακή προοπτική, με δημόσιες και δωρεάν παροχές σε σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και μεταφορές, με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών ενάντια στην εντατικοποίηση και την καθηγητική αυθαιρεσία.
Η επόμενη μέρα των εκλογών χρειάζεται να μας βρει σε μια προσπάθεια υπέρβασης της υπάρχουσας κατάστασης και αναζήτησης μιας νέας μορφής οργάνωσης των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριών. Ενός οχήματος μέσω του οποίου η μαχόμενη, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά θα μπορεί να συμβάλει στο κίνημα, με πλατιά, ενωτικά, δημοκρατικά σχήματα που θα παράγουν τα ίδια πολιτική, διατηρώντας την ανεξαρτησία από την αστική πολιτική αλλά και την αυτοτέλειά τους από οργανώσεις και κόμματα. Κόντρα στην πολυδιάσπαση των δυνάμεων και την ιδιοκτησιακή λογική των διαχωρισμών που ευνοούν μόνο τον αντίπαλο! Για να έχουμε ζωντανούς, ανεξάρτητους συλλόγους, που θα εκφράζουν το μεγάλο κομμάτι της φοιτητιώσας νεολαίας, η οποία ασφυκτιά μέσα στην σύγχρονη πραγματικότητα και δε μπορεί να εκφραστεί από καμία δύναμη ούτε να πιστέψει σε κάποιον αγώνα.
Γιατί μπορεί και πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο δρόμος για ένα άλλο μέλλον!
Στις 10 Μάη:
Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές των φοιτητικών μας συλλόγων!
Ρίχνουμε «μαύρο» στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τις καθεστωτικές παρατάξεις.
Ψηφίζουμε-στηρίζουμε τα ψηφοδέλτια των μαχόμενων, αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων, ψηφοδέλτια των σχημάτων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ανένταχτων αγωνιστών/στριών.
Τομέας Νεολαίας Αριστερης Ανασύνθεσηςκαι νέοι/νέες Σύγχρονου Κομμουνιστικού σχεδίου
Πρωτοβουλία για μια ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ