Στις 11-12/3, στη Νομική σχολή της Αθήνας ξεκινάμε την πορεία προς ένα νέο πολιτικό εγχείρημα, προς τη συγκρότηση μίας μεταβατικής οργάνωσης για την σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική. Ξεκινάμε με μία πρώτη πανελλαδική συνέλευση εργασίας, όπου θα συζητηθεί το αρχικό σχέδιο διακήρυξης, ορισμένες προσωρινές αρχές κοινής λειτουργίας, και δρομολογούμε την πορεία προς μία ιδρυτική συνδιάσκεψη στα τέλη του 2023. Για μία οργάνωση που φιλοδοξούμε να παρέμβει ενωτικά και ριζοσπαστικά στις σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που κυοφορούνται, ειδικά στο τοπίο που ανοίγει μετά την ιστορική στιγμή της χθεσινής απεργίας της 8ης Μάρτη. Στο νέο πολιτικό κύκλο που ανοίγει θέλουμε να συμβάλουμε στην αναζωογόνηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αλλά και στο άνοιγμα μίας πολιτικής - προγραμματικής συζήτησης στη ριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά και την αναγκαία συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα (κίνημα, πολιτικό μέτωπο, κομμουνιστική προοπτική). Θέλουμε να ενώσουμε δυνάμεις γνωρίζοντας ότι το βήμα μαςαυτό δεν είναι το τέλος, αλλά μία νέα αρχή σε αυτή την πορεία.
Ξέρουμε ότι οι καιροί δεν είναι εύκολοι. Η ανάγκη όμως βαθύτερων απαντήσεων, ενωτικής συστράτευσης και τολμηρών υπερβάσεων βοά εδώ και καιρό. Και έχουμε καθυστερήσει ήδη πολύ. Είμαστε πλέον πεισμένοι και πεισμένες ότι το αύριο θα χτιστεί με τέτοια υλικά. Στο αύριο λογοδοτούμε όλες και όλοι, σε αυτό χρωστάμε και όχι στο παρελθόν μας. Για αυτό καλούμε και πιστεύουμε ότι θα βρεθούμε συνοδοιπόροι και με πολλούς και πολλές ακόμα στην πορεία. Με συντρόφους και συντρόφισσες από τα ιστορικά ρεύματα που γέννησαν την Αριστερή Ανασύνθεση και το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, αλλά και από τις διασταυρώσεις και συμπορεύσεις μας σε εγχειρήματα της ριζοσπαστικής και της επαναστατικής Αριστεράς των προηγούμενων χρόνων. Εγχειρήματα που προσέφεραν πολύτιμο υλικό, αλλά είναι πλέον ανάγκη να δώσουν τη θέση τους σε κάτι καινούριο.
Διανύουμε μια δύσκολη και πρωτότυπη συγκυρία που εντάσσεται σε μια περίοδο πολλαπλής κρίσης του καπιταλισμού, με απότομη όξυνση όλων των αντιθέσεων μεταξύ τάξεων, χωρών, ιδεολογιών και με μεγάλες ανακατατάξεις, διεθνώς και εγχώρια. Μια ιστορική περίοδο μετάβασης με πολλά δυνητικά μέλλοντα που τελικά θα καθορίσει η εξέλιξη της κοινωνικής και πολιτικής ταξικής πάλης. Πολλά ενδεχόμενα που τείνουν όμως να συμπυκνωθούν σε δυο ανοιχτές δυνατότητες: είτε προς μια νέα βαθμίδα καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αν ο αντίπαλος κατισχύσει αποφασιστικά σταθεροποιώντας μία νέα ηγεμονία του, είτε προς μια νέα περίοδο εργατικών - λαϊκών αγώνων, ακόμα ίσως και εξεγέρσεων, για την αμφισβήτηση και την ανατροπή της κυριαρχίας του. Ο καπιταλισμός κλονίζεται, «δεν δουλεύει» και δεν πείθει μαζικά. Αλλά δεν πρόκειται να καταρρεύσει αυτόματα, ούτε να μετασχηματιστεί αυθόρμητα σε κάποια «μετακαπιταλιστική κοινωνία». Η ανατροπή του και οι νέες απόπειρες κοινωνικού μετασχηματισμού απαιτούν την αποφασιστική παρέμβαση του υποκειμενικού παράγοντα σε όλες τις μορφές του.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μία φάση που η εμπειρία αυτή «χωνεύεται» από τα λαϊκά στρώματα και τις πολιτικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με αντιφατικά αποτελέσματα ακόμα. Ένα νέο κύμα αγώνων έρχεται στο προσκήνιο. Αναδύονται νέες μορφές οργάνωσης, όπως συλλογικότητες μέσω διαδικτυακών πλατφορμών, του κόσμου της επισφάλειας κλπ. Η παρουσία και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα αναδεικνύεται αντιφατικά ξανά και μπορεί να γίνει και πάλι καταλυτική για τη διαμόρφωση της φοράς των εξελίξεων στο κοινωνικό επίπεδο.
Το κεντρικό ερώτημα είναι προς τα πού θα πάει ο κόσμος και ειδικά η χώρα, σε αυτή την μεταβατική περίοδο: Θα συνεχιστεί η κοινωνική και πολιτική οπισθοδρόμηση ή θα επιβληθεί μια λαϊκή ανατροπή της αστικής επίθεσης για να αλλάξει πορεία η ιστορία; Το εργατικό και λαϊκό υποκείμενο παραμένει σε κατάσταση που δεν έχει ακόμη ανατάξει την ήττα του 2015 σε όλα τα επίπεδα (κινήματος, μετώπων και κομμάτων) σε μία συγκυρία που αντικειμενικά κυοφορεί νέες τεκτονικές αλλαγές. Είμαστε σε μία περίοδο όπου οι πολιτικές ανασυνθέσεις, υπερβάσεις και συγκροτήσεις θα γίνονται αναγκαστικά «εν κινήσει», αφού δεν υπάρχει η «πολυτέλεια» ιδεολογικής «αγρανάπαυσης» που θα περιμένει μία άλλη καλύτερη φάση στο απώτερο μέλλον.
Η δεκαετία της κρίσης έδειξε ότι η Αριστερά, στη χώρα μας και διεθνώς και σε όλες τις μορφές της, αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων κινηματικά, πολιτικά και προγραμματικά. Είτε με τη μορφή του αριστερού ρεφορμιστικού ευρωπαϊσμού, είτε με τη μορφή ενός ιδιότυπου σεχταριστικού κομμουνιστικού ρεφορμισμού, είτε με τη μορφή της παραδοσιακής, επαναστατικής Αριστεράς. Σήμερα βρισκόμαστε ακόμα εντός του κύματος της κρίσης της Αριστεράς διεθνώς. Χρειάζεται να εντοπίσουμε θαρραλέα τις ανεπάρκειες με τις οποίες εμείς κι όλη η επαναστατική και κομμουνιστική Αριστερά οφείλουμε να αναμετρηθούμε αν δεν θέλουμε να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη. Διότι δεν καταφέραμε κι εμείς, η κάθε συλλογικότητα στην πορεία της και από κοινού, να συμβάλουμε στη συγκρότηση μίας συσπείρωσης κομμουνιστικών δυνάμεων που θα μπορούσε να αποτρέψει την ήττα των μετωπικών εγχειρημάτων της Αριστεράς όπου συμμετείχαμε.
Χρειάζεται να ανοίξουμε βαθιά τη συζήτηση πάνω στα βασικά συμπεράσματα από τις εμπειρίες της «χαμένης δεκαετίας» 2010 – 19 και ειδικά στο εξεγερτικό δίχρονο 2010 – 12, όπου κρίθηκε η πορεία. Την ουσιαστική και αυτοκριτική αποτίμηση αυτής της περιόδου δεν πρέπει να τη φοβηθούμε, ακριβώς γιατί αναζητούμε μία άλλη πορεία. Μπορεί και πρέπει να γίνει εφόδιο για την ωρίμανση και την αποτελεσματικότητα των νέων προσπαθειών σε όλα τα επίπεδα. Είναι αναγκαία μία επανεκκίνηση της συζήτησης για τη σύγχρονη τακτική μετάβασης που να υπηρετεί μιαεπαναστατική στρατηγική, μαζί και με άλλες δυνάμεις.
Πολιτικά εκτιμούμε ότι ο βασικός ενωτικός στόχος χρειάζεται να είναι μια εργατική και λαϊκή ανατροπή της μακρόχρονης αστικής επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Με πρόγραμμα που θα ανοίγει δρόμους για κατακτήσεις μέσα στον καπιταλισμό και εναντίον του. Δημιουργώντας τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις για να έρθει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της ρήξης με την ιμπεριαλιστική - μνημονιακή κηδεμονία, τις πολιτικές και την κυριαρχία του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Η τακτική μας πρόταση και το μεταβατικό πρόγραμμα θέλουμε να σφραγίζεται από την ταυτόχρονη και αλληλένδετη προσπάθεια και στα κινήματα, και προς ένα αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο και για την αυτοτελή εμφάνιση των δυνάμεων μίας σύγχρονης κομμουνιστικής επανίδρυσης.
Ιδεολογικά είμαστε με τον επαναστατικό μαρξισμό και αναζητούμε μία νέα ώσμωση και σύνθεση παλαιότερων και σύγχρονων μαρξιστικών ρευμάτων που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες. Υπερβαίνοντας τις αδυναμίες που οδήγησαν στα λάθη της φάσης που περάσαμε, όπως: Την αδυναμία ορθής σύνδεσης του ταξικού με το εθνικό ζήτημα, δηλαδή της σύνδεσης αντιιμπεριαλιστικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα σε μία ενιαία διαδικασία ρήξεων και σοσιαλιστικής μετάβασης. Την εμβάθυνση της θεωρίας του κράτους ώστε να εμπλουτιστεί η αντίληψη για την κυβέρνηση και την εξουσία στο πλαίσιο μίας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Την υποτίμηση αντιθέσεων όπως η έμφυλη καταπίεση και οι εθνοτικές-πολιτισμικές αντιθέσεις. Για να εξοπλιστούμε με σύγχρονες αναλύσεις για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, τις κοινωνικές τάξεις και την πορεία της καπιταλιστικής συσσώρευσης διεθνώς και στη χώρα μας, για την πολιτική και οικονομική κρίση κ.ά..
Τα παραπάνω σημεία είναι απλώς αφετηριακά για μία κομμουνιστική κατεύθυνση. Η υπόθεση της επανίδρυσης ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος, κόμματος και ρεύματος είναι η ραχοκοκαλιά της θεωρητικής, προγραμματικής και οργανωτικής προετοιμασίας. Απαραίτητο εργαλείο σε μία τέτοια πορεία είναι ηδημιουργία μιας κομμουνιστικής οργάνωσης με κάποια κρίσιμα χαρακτηριστικά:
- Διαρκή προσπάθεια για σύγχρονη κομμουνιστική αναζήτηση, που θα εμπνέεται από τη ζώσα πραγματικότητα των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα και διεθνώς, που θα βαθύνει τη στρατηγική συζήτηση, αξιοποιώντας τη σύγχρονη μαρξιστική θεωρία και με βάση την εμπειρία των χρόνων της κρίσης
- Ανασυνθετική φυσιογνωμία και λογική, με επίγνωση της ήττας και των ορίων των ρευμάτων μας, με διάθεση ώσμωσης, υπέρβασης και ποιοτικού βαθέματος, για την ουσιαστική συνένωση δυνάμεων
- Παράλληλη κίνηση κινηματικά, μετωπικά και στρατηγικά. Με την σχετική αυτοτέλεια σε κάθε επίπεδο,χωρίς συγχύσεις μεταξύ τους (ταύτιση πρακτικά κινήματος και πολιτικών μετώπων ή κομμάτων, σύγχυση επιπέδων μετώπου και πολιτικής οργάνωσης κλπ.). Κάτι που κόστισε και κοστίζει ακόμα στη δουλειά στα κινήματα, αλλά και στα μετωπικά εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων.
- Οργάνωση που θα επιχειρεί να κατακτά την ενότητα στη δράση, μέσα από την εσωοργανωτική δημοκρατία, τον ελεύθερο, ουσιαστικό και συντροφικό διάλογο για την κατάκτηση μιας κοινής προγραμματικής αντίληψης. Αξιοποιώντας παλιότερες οργανωτικές μορφές και τρόπους λειτουργίας, αλλά και αναζητώντας διαρκώς τα όρια τους και την υπέρβασή τους με δοκιμασία νέων.
Γνωρίζουμε ότι η προσπάθεια που αρχίζουμε θα είναι μεταβατική. Για τη συγκρότηση του αναγκαίου κομμουνιστικού υποκειμένου απαιτούνται ακόμα σημαντικές ποιοτικές και ποσοτικές συσσωρεύσεις. Φυσικά, ούτε έχουμε ούτε διεκδικούμε το αποκλειστικό μονοπώλιο της συμβολής σε αυτή την πορεία, αντιθέτως επιδιώκουμε συγκλίσεις και με άλλο αγωνιζόμενο δυναμικό και δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς σε αυτήν.
Είμαστε πιο έμπειροι και έμπειρες μέσα από τις μάχες που δώσαμε, από τις κατακτήσεις μας, αλλά και από τις αποτυχίες που γνώρισε η καθεμιά συλλογικότητα στο πρόσφατο παρελθόν. Ξεκινάμε με την πεποίθηση ότι θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και θα πετύχουμε το στόχο μας με ενωτικό πνεύμα, με συντροφικό πολιτισμό και κυρίως, μέσα από τη δημιουργική συμμετοχή, όχι μόνον των μελών μας, αλλά και πολλών ακόμα αγωνιστών και αγωνιστριών για μία νέα κομμουνιστική προοπτική.