Την Κυριακή 20/11 ολόκληρος ο ποδοσφαιρόφιλος πλανήτης συντονίζεται για την πρεμιέρα του Μουντιάλ στο Κατάρ. Φαντασμαγορικές τελετές έναρξης και υπερσύγχρονα γήπεδα καθώς και το «κύρος» της διοργάνωσης λειτουργούν σαν πλυντήριο για το εμιράτο του Κατάρ.

Πίσω από αυτά τα γήπεδα κρύβονται οι χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες που εργάζονται σε συνθήκες σκλαβιάς, ζουν στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες και δολοφονούνται κατά χιλιάδες. Η έλλειψη κάθε μέτρου ασφαλείας, οι αντίξοες συνθήκες εργασίας, ο ελάχιστος χρόνος ξεκούρασης οδηγούν καθημερινά σε τραυματισμούς και θανάτους. Μέσα στα τελευταία 12 χρόνια, δώδεκα εργάτες και εργάτριες πέθαιναν κάθε βδομάδα σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα, ενώ άλλα κάνουν λόγο για πάνω από 15.000 νεκρούς. Την ίδια στιγμή, τα εργοδοτικά εγκλήματα καλύπτονται πλήρως από το καθεστώς του Κατάρ αλλά από την ίδια την ΦΙΦΑ.

Πίσω πό τις φαντασμαγορικές τελετές του Μουντιάλ, κρύβονται οι καθημερινοί βασανισμοί, οι φυλακίσεις και οι δολοφονίες γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που μία μεγάλη αθλητική διοργάνωση λειτουργεί σαν πλυντήριο, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην ναζιστική Γερμανία ή το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αργεντινή του Βιντέλα και στην Ιταλία του Μουσολίνι. Το εκάστοτε καθεστώς κρύβει κάτω από το χαλάκι τα αυταρχικά του χαρακτηριστικά κατά την διάρκεια του Μουντιάλ και ενόψει της τεράστιας προβολής. Δεν είναι η πρώτη φορά που η επιλογή της διοργανώτριας χώρας γίνεται μετά από δωροδοκίες και σκάνδαλα.

Η διοργάνωση ήδη μετατρέπεται σε κωμωδία όσο αποκαλύπτεται καλύτερα η παραγματικότητα. Οπαδοί επί πληρωμή, μουσαμάδες στην θέση πανάκριβων δωματίων φιλοξενίας, απαγορεύσεις στο αλκοόλ αλλά και στις σεξουαλικές πράξεις, δωροδοκίες παικτών. Αν κάτι λοιπόν αποτελεί το Μουντιάλ του Κατάρ, σίγουρα δεν είναι «γιορτή».

«Εγώ δεν θα παρακολουθήσω ούτε έναν αγώνα», δηλώνει ο Ερίκ Καντονά. Και ίσως κάτι ξέρει..