Οι αποκαλύψεις για την παρακολούθηση των τηλεφώνων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη και του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη από την ΕΥΠ και από ιδιώτες μέσω του λογισμικού Predator αποτελούν μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο και εξοργιστική πρόκληση για κάθε δημοκρατικό άνθρωπο. Είναι όμως μόνον η κορυφή ενός τεράστιου, πανάκριβου και καλά κρυμμένου μηχανισμού που οργανώνει τον σύγχρονο μαζικό ηλεκτρονικό χαφιεδισμό, πρωτίστως κατά του λαϊκού κινήματος, των αγωνιστών και αγωνιστριών του. Έναν μηχανισμό που τέθηκε κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού πολιτικά για να στραφεί τελικά ακόμη και ενάντια στους δημιουργούς του, τους καθεστωτικούς πολιτικούς. Αυτός ο μηχανισμός το 2021 παρακολουθούσε πάνω από 15.000 πολίτες στη χώρα μας, στην ουσία δεκάδες και ίσως εκατοντάδες χιλιάδες τηλεφωνικές συνδέσεις και μάλιστα «νομότυπα», εφόσον παρέχονταν οι σχετικές εισαγγελικές άδειες από την «διορισμένη» εισαγγελέα της ΕΥΠ, με νόμο του 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μηχανισμοί παρακολουθήσεων αποτελούν τμήμα του βαθέως αστικού κράτους διεθνώς και στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε μεταπολιτευτικά από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και γιγαντώθηκε στα μνημονιακά χρόνια, ειδικά επί κυβερνήσεως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την αμέριστη συνδρομή της CIA, του FBI, της γερμανικής BND και της ισραηλινής MOSSAD για να αντιμετωπίσει την αντίσταση του «εχθρού λαού».
Άμοιρος ευθυνών δεν είναι καθόλου και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις κυβερνητικές του θητείες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απογειώνει την αυθαιρεσία ψηφίζοντας τον Ν. 4531/2018 που στο άρθρο 25 παρ. 2 ορίζει ότι η άρση του απορρήτου θα γίνεται αποκλειστικά από τον εισαγγελέα της ΕΥΠ! Αλλά και ο αριθμός των παρακολουθήσεων απογειώνεται: Από τις 4.871 παρακολουθήσεις για λόγους «εθνικής ασφάλειας» το 2015, οι παρακολουθήσεις έφτασαν στις 11.113 το 2018 (ρεκόρ για την εποχή τους). Τίποτα δεν προμηνύει ότι κάτι ουσιαστικό θα αλλάξει και αν ο σημερινός, πλήρως αστικοποιημένος και αρχηγικός ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει στην εξουσία.
Οι παρακολουθήσεις πολιτών και η ραγδαία αύξηση τους τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτουν το μέγεθος της επίθεσης, το συνεχιζόμενο και εντεινόμενο πλήγμα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Μαζί με τους μηχανισμούς αστυνομικής καταστολής, δικαστικής και σωφρονιστικής εξουσίας έρχονται να καταπνίξουν την ελεύθερη δράση και σκέψη της κοινωνίας, έχοντας οικοδομήσει ένα σύμπλεγμα μαζί με τους πολυεθνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, ειδικά των social media, αλλά και με το μιντιακό υπερκράτος των τηλεβαρόνων.
Το συγκεκριμένο αντιλαϊκό σκάνδαλο δεν αποτελεί απλώς μια πληγή στη δημοκρατία. Αντανακλά και τις αντιδραστικότερες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που αναμένονται στο έδαφος της νέας βαθιάς κρίσης του συστήματος, τις οποίες το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές στην Ελλάδα και διεθνώς έχουν αντιληφθεί και προειδοποιούν γι' αυτές. Γνωρίζουν ότι τα φαινόμενα φτώχειας, πληθωρισμού, πολέμων, πανδημιών, ακόμα και επισιτιστικής κρίσης, θα δημιουργήσουν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, τις οποίες θέλουν να προλάβουν και να τις αντιμετωπίσουν ελέγχοντας και καταστέλλοντας το λαϊκό κίνημα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά την επιτηδευμένη προσπάθεια των καλοεπιδοτούμενων αστικών ΜΜΕ να αποκρύψουν την πραγματικότητα, αμφισβητείται πλέον έντονα από τα λαϊκά στρώματα λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της ακρίβειας, ειδικά στην ενέργεια και στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και από τον αυταρχισμό και τον συντηρητισμό της σε μεγάλα ζητήματα όπως αυτό του σεξισμού (Λιγνάδης κ.λπ.).
Από ο,τι φαίνεται, όμως, πλέον η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αμφισβητείται μόνο «από τους κάτω», αλλά και από μερίδες της εγχώριας αστικής τάξης και της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Διόλου τυχαία η αποκάλυψη της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη έγινε από ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και ο χορός των αποκαλύψεων με πληροφορίες για παρακολουθήσεις ακόμα 7-8 πολιτικών προσώπων συνεχίζεται από την «Καθημερινή». Και βεβαίως, στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού και ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, δύσκολα πιστεύει κανείς ότι τέτοιες διαδικασίες πυροδοτούνται χωρίς τη γνώση και την έγκριση ειδικά της αμερικάνικης πρεσβείας.
Είναι σαφές ότι το σκηνικό που αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες πλήττει ισχυρά τη σημερινή κυβέρνηση, το κόμμα της ΝΔ και προσωπικά τον αρχηγό της και πρωθυπουργό της χώρας. Γι αυτό εξάλλου και αποστασιοποιούνται από τη ΝΔ και το Μητσοτάκη κέντρα και παράγοντες εξουσίας. Και πιθανότατα ερμηνεύει εν μέρει και τις κυβερνητικές παλινωδίες στο ζήτημα της πιθανής προκήρυξης πρόωρων εκλογών πριν από ένα μήνα.
Έτσι προετοιμάζεται το έδαφος για σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, διάδοχες καταστάσεις και μετασχηματισμούς στο φόντο των αναμενόμενων κοινωνικοοικονομικών κλυδωνισμών. Με πιθανές διάφορες μορφές κυβερνητικών συνεργασιών που όλες ανεξαιρέτως θα κληθούν να διαχειριστούν εξαιρετικά αντιδραστικά σχέδια κατά της εργατικής τάξης και του λαού.
Η διαχρονικότητα των μηχανισμών παρακολούθησης και η σύνδεση τους με τον σύγχρονο καπιταλισμό και τα μέσα ελέγχου και καθυπόταξης των πολιτών δεν υποβαθμίζουν την προσωπική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ για το συγκεκριμένο μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο. Είναι η ίδια κυβέρνηση που ψήφισε διάταξη που στερεί από την ΑΔΑΕ τη δυνατότητα να γνωστοποιεί στους πολίτες ότι βρέθηκαν υπό παρακολούθηση, έστω και εκ των υστέρων. Η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη οργανώθηκε από τον Γρηγόρη Δημητριάδη ( ανιψιό και πρώην διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου ) και υλοποιήθηκε από τον εκλεκτό του Μητσοτάκη Παναγιώτη Κοντολέοντα ( πρώην Διοικητή της ΕΥΠ, για το διορισμό του οποίου άλλαξαν και το προϋπάρχον θεσμικό πλαίσιο εφόσον δεν κάλυπτε τα τυπικά προσόντα ).
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα, η Αριστερά αλλά και κάθε δημοκρατική συνείδηση έχουμε απέναντι μας ένα νομοθετικό - θεσμικό πλαίσιο «νόμιμης παρακολούθησης» των πάντων, «νόμιμων υποκλοπών» που το έχουν χτίσει μαζί η Ε.Ε. και όλα τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν διαχρονικά, κάθε ένα με τις ιδιαιτερότητές του: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Έχουμε απέναντι ένα νεοδημοκρατικό, μνημονιακό και αστικό μηχανισμό αντιδημοκρατικής παρακολούθησης. Όχι μόνον το ένα ή το άλλο. Την πρώτη ευθύνη για αυτόν τον συγκεκριμένο μηχανισμό την έχει ο σημερινός πρωθυπουργός. Η παραίτησή του θα έπρεπε να είναι αυτονόητο δημοκρατικό αίτημα, όμως η ουσία δεν βρίσκεται εκεί. Όπως και το αίτημα των πρόωρων εκλογών μπορεί να εναρμονίζεται εν μέρει με την ανάγκη να φύγει σύσσωμη η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αποπροσανατολίζει από την απάντηση στο βασικό ερώτημα: τι θα γίνει με την ΕΥΠ και τους μηχανισμούς παρακολούθησης; Και κυρίως, ποια πολιτική θα αντικαταστήσει τη σημερινή κυβέρνηση και την αντιδραστική πολιτική της;
Η απάντηση δεν πρέπει να ανατίθεται αποκλειστικά ή κυρίως στις εκλογές και σε μια νέα κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις για ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, όπως αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και η οποία θα οδηγήσει επίσης σε αντιλαϊκές λύσεις.
Άμεσα χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα μαζικό, λαϊκό και ριζοσπαστικό δημοκρατικό κίνημα που θα αλλάξει τη φορά των πολιτικών εξελίξεων υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών και σε βάρος του κεφαλαίου. Με μια πολιτική συγκέντρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ικανών να βάλουν φρένο και τελικά να ανατρέψουν τη νεοσυντηρητική αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Ένα πολιτικό κίνημα ικανό να διεκδικήσει νικηφόρα:
- Την αποκάλυψη και κατάργηση όλων των μηχανισμών παρακολούθησης της κινηματικής και πολιτικής δράσης και των επικοινωνιών πολιτικών προσώπων, κοινωνικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών φορέων και αγωνιζόμενων πολιτών και άμεση καταστροφή των δεδομένων της παρακολούθησής τους
- Την κατάργηση όλων των νόμων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που στεγανοποίησαν ακόμα περισσότερο την ΕΥΠ
- Τον λαϊκό δημοκρατικό έλεγχο στους κρατικούς μηχανισμούς, στις εταιρείες που κατέχουν τις επικοινωνίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ΜΜΕ από τη Βουλή, τα συνδικάτα, τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς
- Την αποκάλυψη και διάλυση όλων των μηχανισμών ξένων μυστικών υπηρεσιών που λειτουργούν εντός των κρατικών υπηρεσιών
Σε αυτή την κατεύθυνση απαιτείται η μέγιστη δυνατή συνεργασία και κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς στο μαζικό κίνημα με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΜεΡΑ25, ακόμα και με τη δημοκρατική λαϊκή βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτιστο μέλημά μας είναι η εργατική τάξη και γενικότερα ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και ο λαϊκός παράγοντας να μη μείνουν απλοί θεατές των κατακλυσμιαίων εξελίξεων του επόμενου διαστήματος, αλλά να γίνουν ενεργοί παράγοντες αποσταθεροποίησης του μνημονιακού αστικού καθεστώτος, διεκδικώντας έναν άλλο δρόμο ανατροπών και ρήξεων προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Από αυτή τη σκοπιά, μπροστά στις αντιδραστικές αλλαγές που ετοιμάζονται, καθίσταται ακόμη πιο αναγκαία η πολιτική και εκλογική συσπείρωση της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς με ένα μάχιμο πολιτικό πλαίσιο αγώνα. Οι θετικές πρωτοβουλίες και διεργασίες που πραγματοποιήθηκαν στο προηγούμενο διάστημα είναι αναγκαίο να συνεχιστούν άμεσα σε αυτή την κατεύθυνση.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ