Η εποχή μας σφραγίζεται από βαθύτατη οικονομική, οικολογική και υγειονομική κρίση, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία, πέραν της υπαρκτής ενεργειακής κρίσης, αναδεικνύει και τον κίνδυνο γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Όλα αυτά με τον ταξικό αντίπαλο στην Ελλάδα να κερδίζει συνεχώς έδαφος σε βάρος των δικαιωμάτων της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας με την ανατροπή κεκτημένων δικαιωμάτων δεκαετιών.

Η Κυβέρνηση της ΝΔτην ίδια στιγμή, που, στα πλαίσια μίας σκληρής νεοφιλελεύθερης και ταξικά μονομερούς πολιτικής, προωθεί ακραία αντεργατικά, αντικοινωνικά και αντιδημοκρατικά μέτρα σε βάρος του λαού και της νεολαίας, παρέχει αφειδώς νέα προκλητικά προνόμια σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Η ολικά καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα πολιτική της κυβέρνησης θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί στις εξής βασικές παραμέτρους:

-Απλώνεται η φτώχεια, ενώ αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος.

-η ακρίβεια επεκτείνεται ανεξέλεγκτη σε όλα τα λαϊκά αγαθά, με την κυβέρνηση να αντιδρά με περιορισμένα και ανεπαρκή επιδόματα, επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό, προς όφελος των κερδοσκόπων της ενέργειας και όχι μόνο,

-οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν καθηλωμένοι,

-η αθλιότητα και η επισφάλεια των εργασιακών σχέσεων διογκώνεται αφού οι ξηλώθηκαν οι όποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί

-η καταστολή, η αστυνομοκρατία, ο αυταρχισμός είναι η κορωνίδα της κυβερνητικής πολιτικής, στοχεύοντας πρωτίστως τη νεολαία, το συνδικαλισμό και τις διαδηλώσεις.

-Η ιδιωτικοποίηση όλων των συστημάτων παροχών υγείας και πρόνοιας και του πολιτισμού έρχεται να ακολουθήσει την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, του νερού, των μεταφορών

-Η εμπλοκή σε πολεμικές συγκρούσεις με την αποστολή όπλων και την υιοθέτηση κυρώσεων εκθέτει το λαό σε ανέχεια και κινδύνους

-Η άρση των προστατευτικών διατάξεων για το περιβάλλον προς όφελος της επιχειρηματικότητας διακυβεύει την υγεία και την ποιότητα ζωής

-Εξαπλώνεται ο ανορθολογισμός και ο μυστικισμός στην εποχή μάλιστα της γνώσης,

-Καταμεσής και της πανδημίας, ακριβώς γιατί η παραγωγή πλούτου συνεχίζεται και η κοινωνικά άδικη κατανομή του είναι μόνιμο μοτίβο των κυβερνητικών πολιτικών, βάθυνε η ανισότητα,

-Χτίζεται μια θεσμική, αυταρχική θωράκιση απέναντι στη δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να εκπροσωπούνται πολιτικά, με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, αλλά και το σύνολο των ρυθμίσεων στην αυτοδιοίκηση

Η λαϊκή δυσαρέσκεια, λόγω των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών και της ανεξέλεγκτης ακρίβειας, αυξάνεται, και επιμέρους λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν δώσει πνοή σε συνδικαλιστικές διεκδικήσεις (efood, cosco κ.α.) ή έχουν ανατρέψει όψεις της κυβερνητικής πολιτικής (με χαρακτηριστικότερη την κατάργηση στην πράξη του νόμου Χρυσοχοΐδη για τις συναθροίσεις). Παράλληλα οι κυβερνητικές παρατάξεις δέχονται ισχυρά πλήγματα σε συνδικαλιστικές εκλογές (στα πανεπιστήμια και όχι μόνο), ενώ γιγαντώθηκε ένα κοινωνικό κίνημα αντίδρασης στο φασισμό και το σεξισμό.

Ωστόσο η πολιτική ανυπαρξία ενός εναλλακτικού σχεδίου που να εκφράζει και να προωθεί τα λαϊκά συμφέροντα, κατακερματίζει τις αντιστάσεις, ενσωματώνει τη δυσαρέσκεια σε μια λογική διαχειριστικής εναλλαγής μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο των μνημονίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Έτσι την καθιστά έρμαιο της συντεταγμένης δράσης των κρατικών, υπερεθνικών και ιδιωτικών μηχανισμών (είναι ιδίως ενδεικτική η στάση των δικαστηρίων και των ΜΜΕ).

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, «αντιπολιτεύονται» την κυβέρνηση της ΝΔ μόνο φραστικά, και όχι από τη σκοπιά εναλλακτικής πρότασης, αλλά για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα πολιτικές, που κινούνται στα ίδια πλαίσια της νεοφιλελεύθερης λιτότητας και του ευρωμονόδρομου. Στην πραγματικότητα περιγράφουν το ίδιο μείγμα πολιτικής, που δεν μπορεί να οδηγήσει διαφορετικό αποτέλεσμα από την πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση της ΝΔ και έχουν ακολουθήσει όλες ανεξαιρέτως οι μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς αδυνατούν μέχρι στιγμής να ανταποκριθούν στις ανάγκες που δημιουργεί η περίοδος, αλλά και στις σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έρχονται. ‘Όμως, τα ελπιδοφόρα διεθνή παραδείγματα δείχνουν ότι απέναντι σε ένα καταθλιπτικό νεοφιλελεύθερο μονόδρομο μπορούν να δημιουργηθούν ρήγματα, με ένα λαϊκό ριζοσπαστικό ενωτικό πολιτικό πρόγραμμα.Το σύνολο των δυνάμεων της Αριστεράς θα έπρεπε να μπει μπροστά σε μια κατεύθυνση συσπείρωσης δυνάμεων και όρθωσης αντιστάσεων. Έτσι, μπροστά στις μάχες του επόμενου διαστήματος είναι απαραίτητη η συνεργασία όλων των δυνάμεων της Αριστεράς,πρωτίστως στο κίνημα και στα μέτωπα της περιόδου.

Στις πιθανές πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, θα ήταν αναγκαία μία πολιτική πρόταση εκλογικής συνεργασίας όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, με δεδομένη την πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική αυτοτέλεια της κάθε δύναμης, έτσι ώστε να ανατραπούν οι πολιτικοί συσχετισμοί και να τονωθεί η δύναμη και η αποφασιστικότητα των λαϊκών στρωμάτων. Με το βλέμμα στο μέλλον, με σαφές πολιτικό στίγμα αντίστασης, ανυπακοής και ανατροπής, με θέσεις πάνω στα κρίσιμα λαϊκά προβλήματα, με σαφή εναλλακτική λύση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Μία τέτοια συνολική πολιτική κατεύθυνση, ανοίγει τον διάλογο για μία διαφορετική προσέγγιση για το λαϊκό κίνημα, αλλά και τις πολιτικές μάχες που έρχονται.

Ωστόσο οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν έχουν παρουσιάσει μία θετική ενωτική διέξοδο για το λαό, με το ΚΚΕ να παραμένει πιστόστη λογική «στείρας» ενίσχυσης των κομματικών του δυνάμεων, αποφεύγοντας κάθε απεύθυνση κοινής δράσης σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, και το ΜΕΡΑ 25, παρά τη βελτίωση των προγραμματικών θέσεών του, να παραμένει εγκλωβισμένο σε μια λογική αριστερού ευρωπαϊσμού και τώρα σε προτάσεις κυβερνητικής συνεργασίας σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που, ανεξαρτήτως των προθέσεών του, δημιουργεί συγχύσεις.

Η ριζοσπαστική, μαχόμενη, ασυμβίβαστη Αριστερά, έχει σημαντική παρουσία στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες της περιόδου, ωστόσο αδυνατεί να είναι στην πρωτοπορία για την ενοποίηση των αντιστάσεων, για την πολιτικοποίηση της δυσαρέσκειας, για το δυνάμωμα της ταξικής συνείδησης, εμφανίζεται κατακερματισμένη, αδύναμη να ενώσει και να εμπνεύσει, λίγη μπροστά στις απαιτήσεις των καιρών.

Γιατί λίγο χρήσιμος για το λαό είναι όποιος, ιδίως σε περιόδους έντονης επίθεσης του αστισμού, φαντασιώνεται απλά σχέδια σοσιαλιστικών μεταλλαγών, χωρίς να συνδέει τα αιτήματα του σήμερα και τις δυνάμεις που ξεπηδούν από τα κινήματα αντίστασης με τις εξίσου άμεσες αναγκαίες πράξης ανυποταξίας και ανατροπής, που μπορούν να ανοίξουν στον συνειδητοποιημένο λαό τις σοσιαλιστικές λεωφόρους του μέλλοντος. Αντίστοιχα άκρως επιζήμια για τον λαό και το κίνημα, είναι τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το τοπίο στη ριζοσπαστική αριστερά σήμερα, ο κατακερματισμός, η έλλειψη συντονισμού και κοινής δράσης που δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στη συγκρότηση κοινής παρέμβασης και πρωτοβουλιών.

Υπάρχει, λοιπόν, πραγματικό κενό κινηματικής και πολιτικήςαντιπολίτευσης, προβολής εναλλακτικήςπρότασηςκαι ενός αριστερού πολιτικού φορέα ή μετώπου, που θα μπορούσε να το καλύψει και να, αποτελέσει σε αυτή τη δύσκολη περίοδο το αποκούμπι, το στήριγμα και την ελπίδα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, χρειάζεται επειγόντως η μέγιστη δυνατή συστράτευση και συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως σε επίπεδο εργατικού και λαϊκού κινήματος, για την αναζωογόνησή τους, ώστε να δημιουργηθούν οι όροι αντίστασης και απόκρουσης της επίθεσης του αντιπάλου, που όλες οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθεί. Για να αποκρουστεί η διαρκής αντιλαϊκή επίθεση και να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη αγωνιστική προετοιμασία για την περαιτέρω έντασή της που ετοιμάζουν τα συστημικά κέντρα.

Σε αυτή την προσπάθεια για την αναζωογόνηση της εργατικής και λαϊκής διεκδίκησης αναδεικνύονται ως βασικοί άμεσοι στόχοι πάλης:

· οι εργατικές διεκδικήσεις: αυξήσεις μισθών - συντάξεων και χορήγηση Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) ενάντια στην ακρίβεια, μόνιμη και σταθερή δουλειά ενάντια στη λογική της επισφάλειας, υπεράσπιση του 8ωρου στην προοπτική της μείωσης του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση μισθών και δικαιωμάτων, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) που κατοχυρώνουν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και νοηματοδοτούν τη λειτουργία των σωματείων

· η θεσμοθέτηση πλαφόν ανώτατων τιμών και η άμεση δραστική μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη λαϊκής διαβίωσης, η διάλυση των χονδρεμπορικών καρτέλ

· οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και των αναγκαίων δημόσιων αγαθών για τη λαϊκή διαβίωση (ενέργεια, μεγάλες αλυσίδες και διακίνηση τροφίμων, υγεία, παιδεία)

· η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και καταπάτησης

· η προστασία του περιβάλλοντος απέναντι στην καταστροφική εισβολή του κεφαλαίου στη φύση, την κλιματική αλλαγή, και τις υποκριτικές «πράσινες» πολιτικές κυβερνήσεων και μεγάλων εταιρειών που επιδιώκουν κέρδη

· η υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, η αντίσταση στις σεξιστικές διακρίσεις, στην έμφυλη βία, στην καταπίεση και στην καπιταλιστική εκμετάλλευση σε βάρος των γυναικών, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών

· η αντιπολεμική πάλη για καμία εμπλοκή και συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, για να φύγουν όλες οι βάσεις από τη χώρα μας, για δραστική μείωση των εξοπλισμών, για έξοδο από το ΝΑΤΟ και ρήξη με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.

Ο συνθήκες απαιτούν τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού πόλου συσπείρωσης, αντίστασης και ανατροπής της αντιλαϊκής επίθεσης με την ειλικρινή, σταθερή και αποφασιστική κοινή δράση του συνόλου των μαχόμενων δυνάμεων, κόντρα σε λογικές αυτοεπιβεβαίωσης και περιχαράκωσης. Χρειάζεται αγώνας για την απεμπλοκή από το πλαίσιο της μνημονιακής επιτροπείας, του ληστρικού χρέους, για ρήξη και αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Για να ξαναγίνουν τα ζητήματα αυτά κτήμα διευρυμένων και μαζικών ακροατηρίων, όπως συνέβαινε στην προηγούμενη φάση της κρίσης με τις μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις από το 2010 μέχρι το 2015.

Με βάση τις παραπάνω κατευθύνσεις, η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, σε ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες, όχι μόνο σε επίπεδο κινήματος, αλλά μπροστά στις μεγάλες πολιτικές μάχες που ανοίγονται και στις εκλογικές αναμετρήσεις, για κοινή εκλογική παρέμβαση και συμμετοχή σε αυτές, με ενωτική προοπτική, για την αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Ταυτόχρονα, απευθύνουμε κάλεσμα σε όλη την Αριστερά – κοινοβουλευτική, εξωκοινοβουλευτική και ανένταχτη, κοινωνική και κινηματική – για κοινές δράσεις και σύμπραξη απέναντι στην καταιγίδα που έρχεται.