4^ο κύμα κυβερνητικού κυνισμού και απανθρωπιάς

Να νικήσει η ζωή, η διεκδίκηση, η αλληλεγγύη

Είκοσι μήνες μετά το ξέσπασμα της επιδημίας στη χώρα μας, τα συμπεράσματα για το τι έγινε, τι δεν έγινε, τι πήγε καλά και τι όχι καθώς και για τις κυβερνητικές ευθύνες που υπάρχουν, αλλά και τις ευθύνες άλλων παραγόντων της κοινωνίας (πχ ΜΜΕ, εκκλησία κλπ) σε όλο αυτό το διάστημα μπορούν να βγουν πλέον αβίαστα.

Η κυβέρνηση σπεύδει να δηλώσει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέταρτο κύμα επιδημίας ανεμβολίαστων και κατόπιν εξαντλεί κάθε απόπειρα στο να ενοχοποιήσει τους πράγματι πολλούς ανεμβολίαστους που βρίσκονται ενόψει αυτής της συνθήκης εξαιρετικά εκτεθειμένοι στον κίνδυνο. Αποφεύγει έτσι να μιλήσει για τις δικές της ευθύνες, την απροθυμία της να προβεί σε ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ, την εγκληματική αποδυνάμωση κρίσιμων τμημάτων του ΕΣΥ και των νοσοκομείων μέσα από το μέτρο της υποχρεωτικότητας – αναστολής εργασίας των υγειονομικών, την ανεύθυνη επιλογή συγχώνευσης των σχολικών τμημάτων αντί της αραίωσής τους, το ότι έχουν αφεθεί όψεις της καθημερινότητας όπως οι μεταφορές των εργαζόμενων στα ΜΜΜ στο έλεος της υπερμετάδοσης και πολλά άλλα.

Νωρίτερα βέβαια, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, μετέτρεψε το εμβόλιο, ένα σημαντικό όπλο που είχαμε διαθέσιμο μετά την άνοιξη στη μάχη κατά του κορονοϊού, σε μοχλό ανάδειξης μηχανισμών κοινωνικού αυτοματισμού, αφήνοντας τα να τροφοδοτούν καθημερινά με επιχειρήματα κάθε ανορθολογική προσέγγιση, κλείνοντας το μάτι σε κρίσιμες στιγμές σε φίλια εκλογικά ακροατήρια. Με στόχο τελικά την πόλωση της κοινωνίας μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων προκειμένου να βρίσκεται διαρκώς μια γραμμή αντιπαράθεσης έξω από το κάδρο των δικών της ευθυνών. Υπονομεύοντας έτσι κι άλλο τη δυνατότητα να έχουμε μια συνθήκη τέταρτου κύματος το φθινόπωρο με πολύ λιγότερους θανάτους από covid-19 και με τα νοσοκομεία σε κανονική και όχι έκτακτη λειτουργία, κάτι που εκτός των άλλων έχει δυσμενείς συνέπειες και για την αντιμετώπιση της υπόλοιπης νοσηρότητας.

Ταυτόχρονα, παραχωρώντας γη και ύδωρ στο βωμό μιας ανεμπόδιστης τουριστικής περιόδου, αλλά και με το βλέμμα στραμμένο ιδιοτελώς στο να μην αναγκαστεί να υποχρεωθεί σε νέα οικονομική στήριξη της κοινωνίας ή και σε βαθύτερες τομές υπέρ της ουσιαστικής ενίσχυσης του ΕΣΥ, εξέπεμψε το καλοκαίρι για ακόμα μια φορά το λάθος μήνυμα θεωρώντας την έλευση των εμβολίων ως συνώνυμη του τέλους της περιπέτειας της επιδημίας, την ίδια ώρα που όλη η επιστημονική κοινότητα εξέπεμπε το μήνυμα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει οριστικά.

Και ιδού τα αποτελέσματα. Κάθε ημέρα χάνει τη ζωή του πληθυσμός που αναλογεί στους μισούς από όσους χάθηκαν στην πυρκαγιά στο Μάτι και ο ανέμελος πρωθυπουργός εξαντλείται στο να υπερασπίζεται το καταστροφικό έργο του μιλώντας μόνο για τις ευθύνες που φέρει η «αντικοινωνική στάση» των ανεμβολίαστων, λες και η δική του δεν βρίθει ανευθυνότητας. Και είναι προφανές ότι για το κομμάτι όσων από φόβο απέναντι στο εμβόλιο δεν προέβησαν στον εμβολιασμό το καλοκαίρι, ο φόβος απέναντι στην έκθεση τους εντός του τετάρτου κύματος μπορεί να τους ωθήσει σε μεγάλο βαθμό, έστω και τώρα να εμβολιαστούν. Όμως για το υπόλοιπο κομμάτι στο οποίο πίσω από την ιδεολογική αγκύλωση κυριαρχεί η ρήξη εμπιστοσύνης με κάθε εκδοχή επιστήμης, έστω και κριτικά, η ταύτιση του «ορθού λόγου» με το εξόχως ανορθολογικό πλαίσιο της κυριαρχίας της αγοράς, του νεοφιλελευθερισμού και των διάφορων θέσφατων που έθεσαν για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι κοινωνίες μας, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη το ξέρει πολύ καλά. Το ξέρει και μάλιστα επειδή το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του κοινού είναι δυνάμει δικό της εκλογικό ακροατήριο, δεν το πιέζει και δεν θα το πιέσει και ιδιαίτερα.

Κινήσεις για το θεαθήναι και απαγορεύσεις για τους ανεμβολίαστους/ες που είναι ανεφάρμοστες ή παράλογες θα είναι το μενού των αντανακλαστικών της κυβέρνησης για να βγάλει τον χειμώνα. Κινήσεις που δεν προστατεύουν ουσιαστικά την κοινωνία, τους ανθρώπους δηλαδή που θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται και να χάνονται στις δήθεν ΜΕΘ των ράντζων και των διαδρόμων, τα εκατομμύρια των εργαζόμενων που κινδυνεύουν καθημερινά να κολλήσουν στο δρόμο για τη δουλειά ή μέσα στη δουλειά λόγω της απουσίας μέτρων προστασίας, με το παιδί που επιστρέφει στο σπίτι από μια τάξη με 35 παιδιά, για τον κόσμο της εστίασης και του θεάματος που θα υπολειτουργήσουν φέτος τον χειμώνα χωρίς να περιμένουν καμία οικονομική αρωγή. Όμως για τους φίλους και κολλητούς της κυβέρνησης, όπως τους ιδιωτικούς κλινικάρχες, τα δωράκια θα συνεχίσουν να δίνονται απλόχερα αντί να προβαίνουν σε επίταξη των υποδομών τους για όσο διάστημα χρειάζεται.

Η κοινωνία βγαίνει βαθιά χαμένη από αυτή την υπόθεση. Βαθιά χαμένη γιατί μετρά χιλιάδες νεκρούς, γιατί μετρά εκατομμύρια νοικοκυριά να τρώνε δεύτερη σφαλιάρα μετά την κρίση του 2008 στη δουλειά και στο εισόδημα τους, γιατί έμεινε πίσω δύο χρόνια με τους μαθητές και τους φοιτητές πίσω από τα tablets τους, γιατί πλήρωσε με το παραπάνω και αυτή τη κρίση. Όμως η κοινωνία βγαίνει βαθιά χαμένη και για ένα παραπάνω λόγο. Και αυτός έχει να κάνει ότι στην πανδημική κρίση αυτή βρέθηκε να ορίζει της τύχες της μία κυβέρνηση που άλλα ήθελε να κάνει, ειδικά στο σκέλος της ιδιωτικοποίησης της υγείας, αλλά και μία αντιπολίτευση πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Γιατί παρά το γεγονός ότι βρεθήκαμε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έξω από τον ζουρλομανδύα της δημοσιονομικής επιτήρησης και των πλεονασματικών προϋπολογισμών, με σημαντικά κονδύλια να διατίθενται για την διαχείριση της πανδημίας, χάθηκε η ευκαιρία να αξιοποιηθούν όλα αυτά τα χρήματα παρά το γεγονός ότι η περίσταση το απαιτούσε για να υπάρξει ουσιαστική τομή με το παρελθόν των ανύπαρκτων κοινωνικών υποδομών και παροχών και να στηθεί ένα σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας, δομών για την υλοποίηση πολιτικών υγειονομικής πρόληψης και να ενισχυθεί με μόνιμες προσλήψεις το νοσοκομειακό σκέλος του ΕΣΥ με προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού όπου υπήρχαν δραματικές ελλείψεις.

Ο λαός κάθε φορά θα κάνει ότι μπορεί για να σώσει τον λαό. Όμως αν πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης που μιλούν και στο όνομά του, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σκοπεύουν καν να ψελλίσουν έναν ουσιαστικά διαφορετικό προγραμματικό λόγο και οι προτεραιότητες παραμένουν στο να είμαστε τα καλά παιδιά της ΕΕ και του ΔΝΤ και διαμορφώνονται από το πώς θα συγκλίνουμε με το ΚΙΝΑΛ για μία «προοδευτική κυβέρνηση», τότε ναι, μπορεί κάθε ημέρα να χάνεται ο μισός πληθυσμός της τραγωδίας του Ματιού και να μην κουνιέται φύλλο, ούτε στο κοινοβούλιο ούτε έξω από αυτό. Τότε το βάρος της αντιπαράθεσης με τη κυβέρνηση πέφτει στην ίδια τη κοινωνία, η οποία διαιρεμένη σε εικονομάχους και εικονοκλάστες γύρω από το εμβόλιο σήμερα, γύρω από το lockdown και τη σπουδαιότητα του κινδύνου σε προηγούμενη φάση, αδυνατεί να αντιδράσει, πέφτει στο κίνημα των υγειονομικών που δίνει εδώ και δύο χρόνια ηρωική μάχη, πέφτει στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς που πέρσι έδωσαν τη μάχη να μην αξιοποιηθεί η υγειονομική κρίση για να νομιμοποιηθούν αντιδραστικές τομές στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες,αλλά αδυνατούν να συγκροτήσουν για την ώρα ένα αντίπαλο δέος που να απειλεί πολιτικά την κυβέρνηση και να πιέζει για ουσιαστικές ανατροπές.

Σε αυτό το σταυροδρόμι βρισκόμαστε από πολιτική πλευρά γύρω από τα θέματα διαχείρισης της πανδημίας και αντικειμενικά θα υπάρξουν εξελίξεις. Είτε το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά θα ενοποιηθούν εκ νέου γύρω από ένα πλαίσιο που θα απαιτήσει αλλαγή πολιτικής με μέτρα τώρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με ουσιαστικές τομές στην υγεία για να μπορούμε αύριο να έχουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας αντάξιο των προσδοκιών και των αναγκών του λαού σε ρήξη με κάθε λογική υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης, είτε θα συνεχίσουμε να βλέπουμε να παραδίδεται το αγαθό της υγείας στα συμφέροντα των ιδιωτών και το ΕΣΥ στις προτεραιότητες της οικονομικής ασφυξίας που επιβάλλουν οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ.

Είναι σαφές ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέταρτο κύμα επιδημίας ανεμβολίαστων αλλά σε ένα τέταρτο κύμα που προκύπτει από τα αποτελέσματα των πολιτικών της κυβέρνησης. Μπορεί η κυβέρνηση σε κάθε αποστροφή του λόγου της να ξορκίζει την έλευση ενός νέου γενικευμένου lockdown, όμως αυτά που πράττει αντί να απομακρύνουν το ενδεχόμενο διαμόρφωσης μιας συνθήκης που θα το επέβαλε ως ανωτέρα βία, το φέρνει κάθε ημέρα πιο κοντά. Εμείς σε αυτό απαντάμε: «Πάρτε μέτρα τώρα, αλλάξτε πολιτική, έστω και αργοπορημένα!». Χρειάζεται άμεσα:

·Ναστελεχωθεί το ΕΣΥ με κλίνες, εξοπλισμό covid και να ανοίξουν άμεσα νοσοκομεία, αλλά και μονάδες για covid αποκλειστικά. Να δημιουργηθεί επειγόντως εκτεταμένο δίκτυο πρωτοβάθμιας περίθαλψης ως η βασική υγειονομική ασπίδα της κοινωνίας με μεσοπρόθεσμες πολιτικές υγειονομικής πρόληψης. Ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού ενταγμένου στις δομές αυτές και όχι ιδιώτη, να υπάρξει και να λειτουργήσει ουσιαστικά. Πέρα από την γενικότερη χρησιμότητα του που είναι αυταπόδεικτη χρειάζεται άμεσα τόσο για την παρακολούθηση του γενικού πληθυσμού εντός της πανδημίας για να μην είναι αργά όταν φτάνει στο νοσοκομείου αλλά και για την προώθηση του μηνύματος υπέρ του εμβολίου.

·Να λειτουργήσει άμεσα αποτελεσματικό σύστημα καταγραφής και ιχνηλάτησης περιστατικών μέσω του ΕΟΔΥ. Τόσους μήνες και ακόμη να γίνει αυτό το στοιχειώδες επειδή κοστίζει και θεωρείται «πολυτέλεια».

·Άμεση ενίσχυση των νοσοκομείων με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιατρών και νοσηλευτών. Όχι μόνο για να καλυφθούν πρόσκαιρα οι ανάγκες αντιμετώπισης του 4^ου κύματος αλλά για να καλυφθεί το σύνολο των αναγκών προκειμένου να έχουμε ένα ΕΣΥ όχι «πολυτελές» όπως λέει κυνικά η κυβέρνηση, αλλά αποτελεσματικό και αντάξιο των προσδοκιών του λαού. Σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται εδώ και τώρα η επιστροφή όλων των υγειονομικών που διώχθηκαν με το μέτρο της υποχρεωτικότητας. Για να αντιμετωπιστεί η αυξημένη ανάγκη σε κλίνες απλές και ΜΕΘ, απαιτείται εδώ και τώρα επίταξη,χωρίς αποζημίωση,των νοσοκομείων του ιδιωτικού τομέα. Πολύ περισσότερο χρειάζεται να ξαναδιεκδικήσουμε ένα αποκλειστικά εθνικό δημόσιο σύστημα υγείας, τώρα που η χρησιμότητά του αποδείχθηκε περίτρανα μες την πανδημία, όταν οι ιδιωτικές κλινικές αποδεικνύεται ότι λειτουργούν παρασιτικά εις βάρος του, με κρατικά δωράκια εις βάρος όλης της κοινωνίας.

·Να υπάρχει παροχή δωρεάν διαγνωστικών τεστ σε όλους/ες όσους/ες τα επιθυμούν, να υπάρχει διευρυμένη και δωρεάν παροχή τους στους χώρους εκπαίδευσης, καθώς και στους χώρους εγκλεισμού και γενικότερα υψηλής συγκέντρωσης πληθυσμού (μεγάλοι χώροι εργασίας κλπ.). Να υποχρεωθούν οι εργοδότες να καλύπτουν τα σχετικά έξοδα σε χώρους εργασίας. Να μεριμνήσει το κράτος για τη διενέργεια διαγνωστικών τεστ σε περισσότερα σημεία της επικράτειας.

·Η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει την ρητορική πως το εμβόλιο αποτελεί το ένα και μοναδικό διαβατήριο για επιστροφή στη κανονικότητα. Να περάσει αντιθέτως το μήνυμα ότι έχουμε έναν αγώνα αντοχής με ακόμα ένα κρίσιμο χειμώνα μπροστά μας στον οποίο απαιτείται αυξημένη προσοχή και τήρηση των βασικών υγειονομικών οδηγιών όπως πλύσιμο χεριών, μάσκες, χρήση τέστ, αποφυγή συνωστισμών κλπ. Και που ειδικά σε περιοχές με υψηλό ιικό φορτίο χρειάζεται προστασία όλων, εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων με ακόμα πιο εκτεταμένες πρακτικές αποφυγής διαμόρφωσης συνθηκών υπερμετάδοσης.

·Να γίνει ό,τι χρειάζεται για να αποφεύγονται συνθήκες υπερμετάδοσης όπου αυτές προκύπτουν. Στα ΜΜΜ με πολλαπλασιασμό των δρομολογίων, στα σχολεία με προσλήψεις προσωπικού και μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, με έλεγχο τήρησης των υγειονομικών κανόνων στους χώρους δουλειάς, στα κέντρα διασκέδασης με τήρηση κανόνων που θα περιορίζουν την υπερμετάδοση.

·Να υπάρχει η δυνατότητα δωρεάν παροχής του εμβολίου σε όλους τους κατοίκους της χώρας, ντόπιους/ες και μετανάστες/τριες. Για εμάς το εμβόλιο παραμένει ένα αναγκαίο όπλο στη μάχη κατά της πανδημίας, ένα καθήκον όλων μας απέναντι στον εαυτό μας και στους συμπολίτες μας. Ο φόβος μέρους του πληθυσμού και η υιοθέτηση αντικοινωνικών και ανορθολογικών πρακτικών από μειοψηφικό μέρος του δεν μπορεί να γίνονται αποκούμπι μιας αποτυχημένης κυβέρνησης ώστε να προωθεί πολιτικές αναστολής και απόλυσης, όπως η εκδίωξη των ανεμβολίαστων υγειονομικών από την εργασία τους. Απαιτείται εδώ και τώρα να βρεθεί άλλη λύση για τους ανεμβολίαστους, που θα τους βγάζει από το στόχαστρο του κοινωνικού αυτοματισμού και θα εντείνει την προσπάθεια της πειθούς. Απαιτείται εδώ και τώρα να υπάρξει άρση κάθε διάκρισης σε σχέση με το δικαίωμα πρόσβασης στη δουλειά, στην αγορά, στα ταξίδια και στην ψυχαγωγία για τους ανεμβολίαστους παράλληλα με την υποχρέωση διενέργειας δωρεάν συνταγογραφούμενων test (rapid & PCR). Κατάργηση της υποχρεωτικότητας και των αναστολών εργασίας στους υγειονομικούς και καμία σκέψη για επέκτασή της. Πλατιά καμπάνια για τον εμβολιασμό για να πείσει τις κρίσιμες κατηγορίες (ευπαθών και άνω των 50 ετών) που παραμένουν ανεμβολίαστες και να κάνει πιο στοχευμένες δράσεις σε περιοχές με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη, τηρώντας αυστηρή θέση απέναντι στην εκκλησία εκεί που αποδεδειγμένα υπονομεύει το εγχείρημα. Πρέπει να περάσει το μήνυμα για την σημασία της 3^ης δόσης για όλους/ες, πρώτα από όλα για τους ευπαθείς και τους ηλικιωμένους/ες.

·Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να ενισχύσει ουσιαστικά το ΕΣΥ, αντιθέτως έχει στο πρόγραμμά της τα ΣΔΙΤ και την ιδιωτικοποίηση πλευρών του. Για αυτό η ρητορική της είναι πως ότι χρήματα μπορούσαν να δοθούν δόθηκαν. Όλα τα παραπάνω μέτρα ενίσχυσης, όμως, είναι προτεραιότητες που πρέπει να ιεραρχηθούν και απαιτούν την δαπάνη σημαντικών πόρων.

·Να ενισχυθεί αποφασιστικά το λαϊκό εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας με αυξήσεις στους μισθούς κόντρα στις λογικές της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Απαιτούνται ουσιαστικά μέτρα στήριξης της κοινωνίας που βρίσκεται αυτή τη στιγμή αντιμέτωπη εκτός από τις οικονομικές συνέπειες της υγειονομικής κρίσης και με αυτές της ακρίβειας που χτυπάει ολοένα και περισσότερο την πόρτα των νοικοκυριών μειώνοντας κι άλλο το διαθέσιμο εισόδημά τους.

·Η κυβέρνηση να ξεχάσει κάθε λογική αξιοποίησης της συγκυρίας της πανδημίας για να προωθεί πολιτικές ευρύτερης περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θέλουν σιωπή και προληπτική καταστολή εκτιμώντας ότι έρχεται νέος κύκλος δυσαρέσκειας και πιθανών λαϊκών αντιδράσεων, εμείς θα τις υπερασπιζόμαστε διαρκώς με μαζικές κινητοποιήσεις, θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των επόμενων κοινωνικών μαχών.