Μία τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή με ευρύτατες κοινωνικές επιπτώσεις συντελέστηκε τις τελευταίες μέρες. Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους σε όλη την Ελλάδα καταστράφηκαν οριστικά και ολοσχερώς. Ιδιαίτερη σημασία έχει η καταστροφή της Πάρνηθας γιατί επρόκειτο για ένα μοναδικής αισθητικής και περιβαλλοντικής αξίας δάσος που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην περιβαλλοντική ισορροπία της Αθήνας. Αποτελούσε ταυτόχρονα μία διέξοδο για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους της Αθήνας απέναντι στην μαζική «διασκέδαση» και την εμπορευματοποίηση όλων των όψεων της κοινωνικής ζωής.

Οι επιπτώσεις από την καταστροφή αυτή είναι τεράστιες : περιβαλλοντικές, κοινωνικές αισθητικές,οικονομικές.

-Σε περιβαλλοντικό επίπεδο θα υποβαθμισθεί ακόμα περισσότερο η ζωή στην Αθήνα, με την επιδείνωση του κλίματος, την άνοδο της θερμοκρασίας, την ενίσχυση του νέφους, την απώλεια υδάτινων πόρων, ιδίως στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου η ανεξέλεγκτη δόμηση και η έλλειψη ελεύθερων χώρων υποφέρουν περισσότερο από τη θερμοκρασία και τους ρύπους.

-Σε κοινωνικό επίπεδο η απώλεια τέτοιας αξίας φυσικού πλούτου είναι τεράστια για τους σημερινούς εργαζόμενους κυρίως όμως για τις επόμενες γενιές

-Σε αισθητικό επίπεδο τέτοια μνημεία της φύσης έχουν μεγαλύτερη αξία από τα ανθρώπινα δημιουργήματα και δεν ανασυγκροτούνται με τις υφιστάμενες κλιματολογικές συνθήκες σε εύλογο για τις επόμενες γενιές χρόνο

-Σε οικονομικό επίπεδο η προοπτική οικοπεδοποίησης των κατεστραμμένων δασών θα φουντώσει ακόμα περισσότερο την κερδοσκοπία στη Γή και θα κλιμακώσει την επίθεση των εργολάβων στους ελεύθερους χώρους.

Πώς φτάσαμε σε αυτή την καταστροφή;

Η απάντηση είναι μία : Είναιτο ίδιο σημερινό κοινωνικό σύστημα περιβαλλοντοκτόνο.

Οι γενικότερες κλιματικές αλλαγές είναι αποτέλεσμα των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων κυρίως των ανεπτυγμένων κρατών που οδηγούν στην αύξηση της θερμοκρασίας. Ελάχιστες από τις επιπτώσεις αυτών των αλλαγών σε σύγκριση με τις μελλοντικές έχουμε δει. Το λιώσιμο των πάγων, η αποψίλωση των δασών, η ερημοποίηση περιοχών θα εντείνονται σε ένα διαρκή φαύλο κύκλο. Οι τελευταίες δασικές πυρκαγιές δεν θα είχαν τέτοια ένταση αν δεν είχε προηγηθεί ένας πρωτοφανής καύσωνας οφειλόμενος εν μέρει στις κλιματικές αλλαγές που προκαλούνται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Όμως τα ανεπτυγμένα κράτη με πρώτες τις Η.Π.Α. υπονομεύουν οποιαδήποτε μέτρα αντιμετώπισης της περιβαλλοντικής κρίσης δέσμια των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου και του σύγχρονου αδηφάγου μοντέλου κατανάλωσης ενισχύοντας μία όχι και τόσο βραδυφλεγή πλανητικήπεριβαλλοντική βόμβα.

Την ίδια ώρα το περιβάλλον και οι ο φυσικός χώρος και πλούτος γίνεται βορά στο βωμό του κέρδους και των μεγάλων (και μικρών) καπιταλιστικών συμφερόντων. Η κρατική πολιτική ενισχύει όσους φιλοδοξούν : να εξαφανίσουν, τσιμεντάρουν, να «αξιοποιήσουν» επιχειρηματικά κάθε σπιθαμή ελεύθερου φυσικού χώρου, δάσους, παραλίας. Μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια του εσωτερικού και του εξωτερικού, εταιρείες real estate, εργολάβοι – κατασκευαστές, ξενοδόχοι, συνεταιρισμοί, η Εκκλησία, μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι καταπατητές διευκολύνονται, ενισχύονται στα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους πάνω στο περιβάλλον.

Η περιοχή της Αθήναςκατέχειένα αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ. Είναι η πρωτεύουσα με το λιγότερο πράσινο, αφού αντιστοιχούν μόλις 2 τετραγωνικά μέτρα πράσινου ανά κάτοικο, με μόλις 2,9% της συνολικής επιφάνειας της πόλης να καταλαμβάνεται από χώρους πρασίνου. Μια κερδοσκοπική κούρσα ταχύτητας με πρωταγωνιστές τους τραπεζίτες, τις κατασκευαστικές εταιρείες και κάθε λογής καπιταλιστές που κερδοσκοπούν στη γη και τα ακίνητα, απειλεί με αφανισμό κάθε ελεύθερο χώρο, κάθε νησίδα πράσινου, για να τα μετατρέψει σε τερατώδη εμπορικά κέντρα και σε πανάκριβες κατοικίες. Μετά το όργιο τσιμεντοποίησης που σηματοδότησε την Ολυμπιάδα, θέλουν τώρα να παραδώσουν και τις τελευταίες μεγάλες ελεύθερες εκτάσεις (τον Ελαιώνα, το Μητροπολιτικό Πάρκο το Πάρκο Γουδή, το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Κτήμα Βεϊκου, το Πεδίο του Άρεως, το Άλσος Φιλαδέλφειας) αλλά και όλες τις παραλίες της Αττικής, σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα..

Οι προσπάθειες αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος για τη προστασία των δασών πρόσφατα από την κυβέρνηση της Ν.Δ. και παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ, η πρόσφατη προσπάθεια να εισαχθεί σε νομοσχέδιο από την κυβέρνηση εν όψει εκλογών η ατιμωρησία των ιδιοκτητών αυθαιρέτων σε δασικές περιοχές, ακόμα περισσότερο το εκτρωματικό χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό του ΥΠΕΧΩΔΕ το οποίο οδηγεί σε ένα μοντέλο επί της ουσίας φραγμάτων από μπετονένιες κατοικίες πάνω στη θάλασσα και στην εξάλειψη κάθε σπιθαμής ελεύθερου χώρου και παραλίας δείχνουν τους πολιτικούς υπεύθυνους των σημερινών καταστροφών και τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετούν.

Οι κυβερνήσεις δέσμιες των συμφερόντων που υπηρετούν – μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων – και της κομματικής τους πελατείας – γιατί τα δάση δεν ψηφίζουν – σε αντίθεση με τους μικροκαταπατητές, τα μέλη των συνεταιρισμών, τους άμεσα ωφελούμενους από την «αξιοποίηση»προωθούν αυτή την πολιτική. Είτε με τα μέτρα τα οποία παίρνουν όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω είτε με τα μέτρα που δεν παίρνουν και τις προτεραιότητες που δεν θέτουν.

Ο τρειςνεκροί δασοπυροσβέστες της πυρκαγιάς στο Ρέθυμνο είναι ανθρωποθυσία στο βωμό των άθλιων περικοπών , των ελαστικών εργασιακών σχέσεων αλλά και της στρατιωτικοποίησης της Πυροσβεστικής που στερεί το δικαίωμα της απεργίας στους πυροσβέστες. Eίναι η πολιτική που μετις μαζικές απολύσεις συμβασιούχων δασοπυροσβεστών άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα στους εμπρησμούς, που με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ άφησε το δίκτυο ασυντήρητο και το μετέτρεψε σε ωρολογιακή εμπρηστική βόμβα, που με τις περικοπές στους Δήμους τους καταδίκασε να μη διαθέτουν ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα σε δασικές περιοχές. Είναι η πολιτική της πρόσληψης χιλιάδων και δεκάδων χιλιάδων συνοροφυλάκων της… Ομόνοιας, ειδικών φρουρών και αγροφυλάκων, την ίδια στιγμή που υπάρχουν 4000 κενές θέσεις στην Πυροσβεστική, ενώ χιλιάδες συμβασιούχοι δασοπυροσβέστες αντιμετωπίζονται με τη βία των ΜΑΤ του αρχιεμπρηστή Πολύδωρα, μόνο και μόνο γιατί ζητούν να καλύψουν αυτές τις κενές θέσεις.

Αν σήμερα η Ν.Δ. και παλιότερα το ΠΑΣΟΚ προωθούν μία κοινή πολιτική πάνω στο ίδιο υπόστρωμα της παραγωγής κερδών μέσα από την καταστροφή του περιβάλλοντος δεν μπορούν να αποκρυβούν οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης και του Καραμανλή προσωπικά για την τεράστια καταστροφή.

Είναι μία κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός που θα μείνουνε στην ιστορία με το στίγμα της καταστροφής μοναδικού φυσικού πλούτου και της ανάλογης υποβάθμισης της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων στο λεκανοπέδιο αλλά και αλλού. Η Πάρνηθα που περπατήσαμε, η Πάρνηθα που δεν κάηκε ή δεν αποψιλώθηκε σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης στην κατοχή, η Πάρνηθα που δεν καταστράφηκε όταν ήταν έδρα ανταρτών στην αντίσταση και τον εμφύλιο δεν υπάρχει σήμερα. Ένα τέτοιο δάσος όπως και το σύνολο του δασικού πλούτου θα έπρεπε να διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Δεν είναι δυνατόν να εξελίσσεται η πυρκαγιά για τρεις μέρες και να μην έχει υψωθεί φραγμός προστασίας, να μην γίνονται ρίψεις νερού για να μην πληγούν οι πυλώνες της Δ.Ε.Η. να υπάρχει η έλλειψη συντονισμού και τεχνικών μέσων. Δεν είναι δυνατό απ’ όλο τον δασικό πλούτο της Πάρνηθας ναπροστατεύονται κατά προτεραιότητα και να διασώζονται το καζίνο του Μον Παρνές, το πάρκο κεραιών και τα ραντάρ της αεροπορίας,

Σε τελική ανάλυση είναι ζήτημα πρωτίστως πολιτικό και τέτοιες είναι οι ευθύνες. Δεν είναι δυνατόν να ξοδεύονται άπειρα χρήματα για πολεμικούς εξοπλισμούς, φρεγάτες και για ιμπεριαλιστικές εκστρατείες στην Μ.Ανατολή, το Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια την ώρα που δεν αγοράζονται πυροσβεστικά αεροπλάνα και δεν γίνονται προσλήψεις στην Πυροσβεστική και στις δασικές υπηρεσίες. Δεν είναι δυνατόν να σπαταλιώνται πόροιγια μεθόδους παρακολούθησης, να μαζικοποιούνται τα σώματα ασφαλείας, να στρατοπεδεύουν στα Εξάρχεια και στις άλλες περιοχές μήπως και σπάσει καμιά βιτρίνα ή σκάσει ένα γκαζάκι και να μένει ανοχύρωτος φυσικός πλούτος ανεκτίμητης αξίας.Αυτά είναι όμως τα κριτήρια και οι προτεραιότητες της κυβέρνησης της Ν.Δ. τα πάντα θυσία στο βωμό του κέρδους, στην εξυπηρέτηση του αυταρχισμού και της κοινωνικής και εκλογικής της πελατείας. Δεν είναι δυνατόν να είναι υπουργός δημόσιας τάξης δηλαδή πολιτικός προϊστάμενος της πυροσβεστικής ο ανεκδιήγητος Πολύδωρας με μόνο κριτήριο ότι με τις ακροδεξιές κορώνες και πρακτική και την γραφική ρητορική του μπορεί κόψει το πολυπόθητο 1 % από την ακροδεξιά και αυτός ο άνθρωπος να επιχαίρει για επιτυχίες τις ώρες του ολοκαυτώματος στην Πάρνηθα. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει η στοιχειώδης ευαισθησία και να μην παραιτούνται υπουργοί και στελέχη των αντίστοιχων μηχανισμών μετά από μία τέτοια καταστροφή.

Σε τελική ανάλυση όμως ίσως την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι εργαζόμενοι, οι πολίτες, οι νέοι. Τους άλλους : κεφαλαιούχους, επιχειρηματίες, κρατικούς μηχανισμούς, κόμματα που ασκούν ή άσκησαν κυβέρνηση τους γνωρίζουμε ποιοι είναι και τι συμφέροντα εξυπηρετούν. Είναι ευθύνη των υπολοίπων να υψώσουν ένα φραγμό στα σχέδια και τις επιδιώξεις τη περιβαλλοντοκτόνο και δασοκτόνο πολιτική στην καταστροφική υπαγωγή των πάντων στο βραχυπρόθεσμο κέρδος. Γιατί τα δένδρα μπορεί να μην ψηφίζουν αλλά οι πολίτες μπορούν και ψηφίζουν.

Κυρίως όμως μπορούν να διαδηλώνουν, να αντιστέκονται, να συγκρούονται, να υπερασπίζονται τον κοινό πλούτο, το φυσικό περιβάλλον για τους ίδιους και κυρίως για τις επόμενες γενιές.

Είναι ώρα να συντονίσουμε την δράση μας σε ένα μαζικό κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης που θα κλιμακώνει την κινητοποίηση για να σώσουμε το περιβάλλον, τα δάση, τις ζωές μας, για να πληρώσουν οι ένοχοι των εγκλημάτων και των καταστροφών, όπως της Πάρνηθας.

ΑΜΕΣΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΜΑΖΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΜΠΡΗΣΤΩΝ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ, ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΠΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ,ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ,ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ