Τη γνώμη μας για την κρισιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνολικά της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς την αναπτύξαμε αναλυτικά στο ανοιχτό γράμμα που εξέδωσε η ΑΡΑΝ την περασμένη εβδομάδα.

Η τοποθέτηση μας για τον χαρακτήρα της 3^ης συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που περιλαμβάνει όλο το φάσμα των ερωτημάτων γύρω από το περιεχόμενο, την κατεύθυνση, ακόμα και την επιλογή της χρονικής στιγμής στην οποία αυτή θα πραγματοποιηθεί, δεν θα μπορούσε παρά να χρωματίζεται από την αγωνία που εκφράζουμε εδώ και καιρό για την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί από όλες τις πλευρές ώστε αυτό το κακό κλίμα να αναταχθεί.

Λέμε εξαρχής, ότι μία συνδιάσκεψη χωρίς ουσιαστική συζήτηση και περιορισμένη σε τακτικά ερωτήματα, με την υπάρχουσα κατάσταση πνευμάτων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις πληγές που άφησε η καταστροφική απόφαση του ΠΣΟ του καλοκαιριού δεν θα είναι τίποτε άλλο από ένα διευρυμένο ΠΣΟ, ένα βήμα περαιτέρω περιχαράκωσης από την συζήτηση στην Αριστερά, επίτασης των τάσεων αποστασιοποίησης ανένταχτου δυναμικού και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ των τάσεων. Είναι μια επιλογή που πρέπει όλοι μαζί συνειδητά να αποφύγουμε.

Οι σύντροφοι της ΑΡΑΝ εκτιμούμε ότι βρεθήκαμε και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε εντός μιας σπάνιας ιστορικής περιόδου βαθιάς κρίσης και οξυμένου πολιτικού ανταγωνισμού σε μια περίοδο «αλλαγής παραδείγματος» και μετάβασης σε μια νέα, τόσο ως προς τις αντικειμενικές τάσεις, όσο και ως προς το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, η προκλήσεις της οποίας μας εξαναγκάζουν να συζητήσουμε, να χωνέψουμε τα όσα έγιναν τη τελευταία πενταετία στη χώρα και να αναμετρηθούμε με το ερώτημα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής για την εποχή. Κατά συνέπεια σε μια τόσο κρίσιμη και «στρατηγική περίοδο» μία 3^η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα καλούνταν να συζητήσει μονάχα τακτικά ζητήματα για την τοποθέτησή μας απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και μια εκλογική τακτική θεωρούμε ότι απέχει κατά πολύ από τις αναγκαιότητες της περιόδου.

Οι σύντροφοι της ΑΡΑΝ είτε στις τοπικές και κλαδικές, είτε στη ΚΣΕ, είτε στη δημόσια σφαίρα, ήδη από τη2^η συνδιάσκεψη επιμένουν στο να πυροδοτούν αυτού του χαρακτήρα τη συζήτηση και να τη τροφοδοτούν με γραμμή και περιεχόμενο. Και δυστυχώς αυτό που από τους περισσότερους συντρόφους των άλλων τάσεων λαμβάνουν ως απάντηση είναι είτε μια αμήχανη σιωπή, είτε απαξία με εσκεμμένα στρεβλωμένους αναθεματισμούς («όποιος τα λέει αυτά είναι ΣΥΡΙΖΑ»), είτε σχηματικές απαντήσεις που απέχουν κατά πολύ στο να αποτελούν στοιχείαεπαναστατικής στρατηγικής. Εμείς λοιπόν επιμένουμε και σήμερα ότι βασικό κεφάλαιο που θα πρέπει να αποτελεί ζήτημα της 3^ης συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να είναι το άνοιγμα της προγραμματικής συζήτησης και της συζήτησης για το ερώτημα της εξουσίας και μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής έξω και πέρα από αμυντικούς δογματισμούς και σχηματικότητες που υπονομεύουν τη δυνατότητα να κάνουμε όντως επαναστατική πολιτική.

Έχοντας αφετηρία το περιεχόμενο μιας τέτοιας συζήτησης για τη στρατηγική για το οποίο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έπρεπε και θα μπορούσε να κατακτήσει με όρους ενότητας όντας μια υπαρκτή και μαζική πολιτική δύναμη στη κοινωνία, τότε θα μπορούσε και με μεγαλύτερη επάρκεια, αποτελεσματικότητα και συνοχή να απαντήσει και στα τακτικά ερωτήματα που έχουμε μπροστά μας. Για το κατά πόσο συνεχίζει να επιμένει ή όχι σε μια ενιαιομετωπική κατεύθυνση στο μαζικό κίνημα, με στόχο να διατηρηθεί η αγωνιστικότητα και η διεκδικητικότητα και απέναντι στην τωρινή κυβέρνηση αλλά και απέναντι στην επόμενη, να απαντήσει για το κατά πόσον τον αφορούν ενωτικές πρωτοβουλίες σε κρίσιμα μέτωπα, να απαντήσει αν επιθυμεί να αποδεχτεί ή όχι την επανεκκίνηση της διαδικασίας της μετωπικής συμπόρευσης με άξονα και τις επερχόμενες εκλογές. Έτσι μόνο θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το γενικό αίτημα των συντρόφων όλων των τάσεων να μην καταφύγουμε εκ νέου σε αποφάσεις πολλαπλής ανάγνωσης.

Στην προετοιμασία για την 3^η συνδιάσκεψη το απερχόμενο ΠΣΟ οφείλει να δει και τις οργανωτικές προτάσεις για συνδιάσκεψη με ουσιαστική συζήτηση, με εξασφάλιση ότι οι διαφορετικές απόψεις θα μπορούν να ξεδιπλωθούν και να εκπροσωπηθούν ισότιμα και ένα δημοκρατικό τρόπο εκλογής και απόφασης που θα εξασφαλίζει ότι οι διαφορετικές πλατφόρμες και στρατηγικές μπορούν να ακουστούν, να συζητηθούν και να εκπροσωπηθούν.

Προκειμένου το σύνολο του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπορέσει να φέρει σε πέρας ένα προσυνδιασκεψιακό διάλογο με αυτά τα χαρακτηρηστικά και ταυτόχρονα να προσπαθήσει να εμπνεύσει εκ νέου το σύνολο του δυναμικού της που βρίσκεται αμήχανο και αποστασιοποιημένο, καθώς και να διευρύνει την απήχησή της σε κόσμο που ασφυκτιά από στη δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ και στο αδιέξοδο της γραμμής του ΚΚΕ, είναι προφανές ότι χρειάζεται εκτός από την συναίνεση όλων στο ότι πάμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και ο ανάλογος χρόνος. Κατανοούμε από την άλλη πλευρά ότι το χρονικό όριο των επερχόμενων εκλογών αν αυτές γίνουν τον Μάρτη, μας εξαναγκάζει να προσδιορίσουμε το χρονικό ορίζοντα πραγματοποίησης της συνδιάσκεψης μέχρι στα μέσα του Γενάρη του 2015.

Τέλος στη τελευταία ΚΣΕ εκφράστηκε το επιχείρημα από τους συντρόφους του ΝΑΡ που πίεζαν για «πανελλαδικό σώμα» εξπρές εντός Δεκέμβρη, μόνο με τακτικά ζητήματα και «κανονική» συνδιάσκεψη μετά. ότι η ΑΡΑΝ θα έπρεπε κανονικά να συμφωνεί η συνδιάσκεψη να γίνει νωρίτερα προκειμένου να υπάρχει ικανός χρόνος για να τελεσφορήσει οποιαδήποτε πρόταση αφορά την εκλογική τακτική και τις συμμαχίες. Ας κρατήσουμε καταρχάς το επίπεδο των επιχειρημάτων εκεί που του αρμόζει και ας μην κάνουμε σαν να μην υπάρχει στην επιφάνεια η απόφαση του ΠΣΟ του καλοκαιριού ή άλλα εισηγητικά κείμενα οργανώσεων που θεωρούν το ζήτημα λήξαν. Αν ωστόσο υπάρχει πρόθεση από τους συντρόφους που στήριξαν την απόφαση του ΠΣΟ του καλοκαιριού να την αναιρέσουν, εμείς δηλώνουμε πρόθυμοι από αύριο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επανεκκινήσει τις επαφές για την μετωπική συμπόρευση – δεν χρειάζεται να περιμένουμε τον Δεκέμβρη.

Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτές τις μέγιστης πόλωσης εκλογές που έρχονται, χωρίς στοιχειώδη ειλικρινή μετωπική διάθεση που θα λαμβάνει υπόψη της το μέχρι που έφτασε η προηγούμενη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση και χωρίς προσπάθεια να απαντά με γνώμονα το πολιτικά αναγκαίο, είναι πολιτική αυτοχειρία, αυτό είναι που θα καταλήξει τελικά να στέλνει κόσμο προς το ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια κατεύθυνση στην οποία δεν σκοπεύουμε να συναινέσουμε.

Καλούμε, ολόκληρο το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να στοχαστεί και να απαντήσει «τι συνδιάσκεψη θέλουμε» με κριτήριο τις ιστορικές στιγμές που διανύουμε και όχι την κοντόθωρη μεζούρα των «συσχετισμών». Καλούμε τους αγωνιστές και τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να πάρουν την τύχη του μετώπου στα χέρια τους, να συμβάλουν στη συλλογική επεξεργασία μιας μάχιμης γραμμής, να βάλουμε όλες και όλοι πλάτη ώστε η 3^η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να είναι σοβαρός σταθμός μιας τέτοιας προσπάθειας.