Η κυβέρνηση Παπανδρέου, κυβέρνηση του Μνημονίου και της πλήρους υποταγής στην τριπλή κατοχή από ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ, δοκιμάζει να μας θέσει εκβιαστικά διλήμματα ενόψει των εκλογών στις 7 Νοέμβρη. Εμείς λέμε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να «σηκώσουν το γάντι» και να κάνουν τις εκλογές δημοψήφισμα για το Μνημόνιο και καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να βγει όσο το δυνατόν περισσότερο τραυματισμένη, απονομιμοποιημένη, αποσταθεροποιημένη από αυτές τις εκλογές.

Σήμερα ένας πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να είναι νικηφόρος και αποτελεσματικός. Το Μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί! Εάν γίνει και εδώ «της Γαλλίας», εάν πάμε σε κινητοποιήσεις που να μπλοκάρουν όψεις της παραγωγής και της κοινωνικής ζωής, εάν ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων αγώνων και του Δεκέμβρη, εάν πάμε σε αποφασιστικές απεργίες και καταλήψεις, εάν πρακτικές όπως αυτές των φορτηγατζήδων ή των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ γίνουν ο κανόνας, εάν πάρουμε τις τύχες του αγώνα στα χέρια μας μπορούμε να βγούμε νικητές.

Απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης, απέναντι στην πραγματική οικονομική χούντα που πάνε να επιβάλουν, απέναντι στο παρατεταμένο, υπερδεκαετές Μνημόνιο και τους νέους μηχανισμούς επιτήρησης της ΕΕ, μπορούμε να αντιτάξουμε ένα νικηφόρο αγωνιστικό κοινωνικό μέτωπο. Με συντονισμένους κλαδικούς και πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες διαρκείας. Με φοιτητικές και μαθητικές καταλήψεις. Με λαϊκές συνελεύσεις και αυτοοργάνωση στις γειτονιές!

Ό,τι και εάν μας λένε μονόδρομοι δεν υπάρχουν. Το λαϊκό κίνημα μπορεί να επιβάλει ριζικές αλλαγές πολιτικής, να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής. Μόνο που για να είναι αποτελεσματική η καταδίκη πρέπει να γίνει από τα αριστερά, από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής εναλλακτικής λύσης: Παύση πληρωμών στο χρέος – έξοδος από ΟΝΕ και ευρώ – εθνικοποίηση τραπεζών – αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου.

Μόνο που για να νικήσουν οι αγώνες χρειάζονται μια άλλη Αριστερά. Σήμερα υπάρχουν οι αγωνιστές, οι εμπειρίες, τα ρεύματα, οι αναζητήσεις που μπορούν να συναντηθούν σε ένα Αριστερό Μέτωπο σε αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική κατεύθυνση. Σε εκείνο το Αριστερό Μέτωπο που θα γίνει το πολιτικό νεύρο του κινήματος και να ξανακάνει την Αριστερά ηγετική δύναμη του «έθνους των εργαζομένων». Που είναι το καλύτερο πεδίο για να συναντηθούν οι δυνάμεις που αναφέρονται στην επαναστατική ανανέωση του κομμουνιστικού κινήματος. Που μπορεί να θέσει ξανά το θέμα της εξουσίας, της σύγχρονης εργατικής αντι-ηγεμονίας, της κοινωνικής χειραφέτησης. Που μπορεί να θέτει αιτήματα και για το σήμερα και να αλλάζει την ζωή του λαού, και όχι να τα παραπέμπει όλα στο άδηλο μέλλον του σοσιαλισμού.

Αυτό απαιτεί να πάνε τα πράγματα αλλιώς στην Αριστερά. Γιατί σήμερα η Αριστερά απλώς σωρεύει το ένα λάθος μετά το άλλο. Ο Συνασπισμός μετατρέπεται σε εφαλτήριο στην πολιτική καριέρα μεγαλοπαραγόντων του «σοσιαλιστικού χώρου» και αναζητά από τα πάνω κυβερνητικές λύσεις με το «καλό» ΠΑΣΟΚ. Ο Αλέκος Αλαβάνος και τάσεις όπως η ΚΟΕ αρνούνται να πάνε πέρα από το «όχι στο Μνημόνιο» γιατί θεωρούν ότι οποιοδήποτε επιπλέον αίτημα, όπως η ρήξη με την ΕΕ, αποκόπτει την Αριστερά από τις μάζες (και τις ψήφους…). Το ΚΚΕ διαλέγει δρόμους καταστροφικού σεχταρισμού, ενότητας γύρω από τον εαυτό του, δεν ενδιαφέρεται για οποιοδήποτε αίτημα πέρα από τη λαϊκή εξουσία, επενδύει συνειδητά στην ήττα των αγώνων και τη συντριβή της υπόλοιπης Αριστεράς και απογοητεύει τα μέλη και τους οπαδούς του.

Η αντικαπιταλιστική αριστερά, ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο χώρος των μαχητικών φοιτητικών, εργατικών, τοπικών σχημάτων, είναι εκείνο το κομμάτι της Αριστεράς που με την πιο μεγάλη σαφήνεια στρατεύεται στην υπόθεση του παλλαϊκού ξεσηκωμού, προβάλλει την αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση, υπερασπίζεται την κοινή αγωνιστική δράση όλης της Αριστεράς, μπορεί να αποτελέσει την πρωτοπόρα δύναμη στο αναγκαίο σήμερα Αριστερό Μέτωπο. Είναι ακόμη η δύναμη που λέει όχι και στον «Καλλικράτη» και σε όλες τις παραλλαγές εκσυγχρονισμένης βλαχοδημαρχίας, πρωταγωνίστησε στα τοπικά κινήματα, τους αγώνες για το περιβάλλον, τα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους. Παρά τα όποια προβλήματα, είναι αυτός ο χώρος που πυροδοτεί μαζικά και νικηφόρα κινήματα, που πάει πέρα από τη βολική λογική της «εκπροσώπησης» στην πραγματική ενεργοποίηση του κόσμου της δουλειάς και του αγώνα, που πιστεύει πραγματικά στη δυνατότητα των από κάτω να ορίσουν τη ζωή και την τύχη τους.

Γι’ αυτό το λόγο και ψήφος στα αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια στις περιφέρειες και στα ριζοσπαστικά αριστερά δημοτικά σχήματα σε δεκάδες δήμους είναι ψήφος που πιάνει τόπο, είναι ψήφος για να αλλάξουν τα πράγματα συνολικά στην Αριστερά και το κίνημα. Οι εκλογές είναι μια ακόμη μέρα του χρόνου. Μπορούν, όμως, να είναι μια καλή μέρα, μια μέρα με μηνύματα αγώνα, χαμόγελα ελπίδας και προοπτικές ανατροπής!

7 ΝοέμβρηΨηφίζουμε – Στηρίζουμε

Αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια στις περιφέρειες

Ριζοσπαστικά Αριστερά δημοτικά σχήματα στους δήμους