Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Ενισχύονται οι κοινωνικές και οικονομικές εξουσίες του κεφαλαίου, βαθαίνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αυξάνονται ραγδαία τα κέρδη των επιχειρήσεων, επιβάλλονται πολλαπλές αναδιοργανώσεις των εργασιακών σχέσεων και της εργασίας, οξύνεται ο κρατικός αυταρχισμός, είναι ραγδαία και δραματική η περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η πολιτική αυτή εξειδικεύεται με την κατεύθυνση των ιδιωτικοποιήσεων, της αναμόρφωσης του ασφαλιστικού, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την αναίρεση των συλλογικών συμβάσεων και την άρση των λαϊκών κατακτήσεων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ εξαπέλυσε στη διάρκεια της θητείας της ολομέτωπη επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.Στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, με την ενεργό συναίνεσή του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζοντας ουσιαστικά την πολιτική του, επιχείρησε να υλοποιήσει βασικές όψεις μιας ιδιαίτερα επιθετικής και αντιλαϊκής ατζέντας «μεταρρυθμίσεων». Κορυφαίας σημασίας παρεμβάσεις οι άμεσες και έμμεσες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ, η εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση με το νόμο της Γιαννάκου, η απόπειρα άρσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 16, οι προσπάθειες για ενίσχυση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η μισθολογική λιτότητα, η ένταση του κρατικού αυταρχισμού και της αστυνομικής βίας.

Κομμάτι αυτής της πολιτικής είναι και η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος, η επιδείνωση των όρων διαβίωσης στα μεγάλα αστικά κέντρα, η καταπάτηση των ελεύθερων παραλιών, η απόδοση όλων των ελεύθερων χώρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Το νέο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης την κάνει βασικό εργαλείο προώθησης αυτής της στρατηγικής. Η καταστροφή του δρυμού της Πάρνηθας δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο όχι μόνο την αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού, αλλά και τη συνενοχή του απέναντι στα σχέδια για οικονομική και εμπορική εκμετάλλευση όλων των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου από το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Είναι η ίδια πολιτική που υποτάσσοντας τα πάντα στο κέρδος του ιδιωτικού κεφαλαίου οδηγεί –σε πλανητική κλίμακα– στην οικολογική καταστροφή σε όλες τις μορφές της (υπερθέρμανση, φαινόμενο θερμοκηπίου, διαταραχές κλίματος, εξάντληση φυσικών πόρων, συσσώρευση τοξικών αποβλήτων).

Στις επερχόμενες εκλογές οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τις αντιδραστικές τους κατευθύνσεις ενάντια στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, όπως έχει ήδη προαναγγελθεί τόσο από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και τον ΣΕΒ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Όποια και εάν είναι η κυβέρνηση μετά τις εκλογές οι δυνάμεις του κεφαλαίου θα προσπαθήσουν μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στους εργαζομένους και τη νεολαία:

·Αντιδραστική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος, με αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, απόδοση της ασφάλισης στους ιδιώτες.

·Προώθηση ακόμη περισσότερο των ιδιωτικοποιήσεων και των «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα».

·Προσπάθεια υλοποίησης της αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, του Νόμου – Πλαισίου και των νέων νόμων που ετοιμάζουν.

·Υπαγωγή των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η ελπίδα γεννιέται στους αγώνες

Η εποχή όπου οι θεωρίες περί τέλους της ιστορίας φάνταζαν πειστικές έχουν πια περάσει. Οι σημαντικές εξελίξειςκαι τα μεγάλα λαϊκά κινήματα στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ασία (Νεπάλ),η αντίσταση των λαών στη Μέση Ανατολή, το μεγάλο κίνημα εργαζόμενων και νεολαίων στη Γαλλία ενάντια στην ελαστική εργασία, τα νικηφόρα κινήματα του ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, οι μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης (στο Σηάτλ, τη Γένοβα, το Ροστόκ, στις κινητοποιήσεις ενάντια στους G8, τον ΠΟΕ και το ΔΝΤ) δείχνουν τη διάθεση της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και την ελπίδα της ανατροπής.

Στη χώρα μας η συγκυρία σφραγίζεται από τις αυξανόμενες ανησυχίες που προκαλούν στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και συνολικά την άρχουσα τάξη, τα αγωνιστικά ξεσπάσματα των εργαζόμενων που αναπτύχθηκαν: Το κίνημα των ναυτεργατών, των τραπεζοϋπαλλήλων, των συμβασιούχων, μια σειρά από αγώνες για την κατοχύρωση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων –όπως είναι η μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους, η κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, οι πραγματικές αυξήσεις των μισθών.

Τοδρόμο της ελπίδας για το μαζικό κίνημα αλλά και του άγχους για τα αστικά επιτελεία τον δείχνουν οι μεγάλοι αγώνες του τελευταίου διαστήματος. Αγώνες όπως αυτοί στην εκπαίδευση, ιδίως το πρωτόγνωρο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ο ηρωικός αγώνας των δασκάλων, αλλά και οι απεργίες των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας και των πανεπιστημιακών. Ήταν αγώνες αποφασιστικοί, που απέφευγαν τη λογική των «συμβολικών» κινήσεων. Απευθύνονταν σε όλη την κοινωνία και οικοδομούσαν δεσμούς αλληλεγγύης γύρω από τα δικαιώματα στην παιδεία, την υγεία, την εργασία. Οι εργαζόμενοι είχαν λόγο και δεν αποφάσιζαν μόνο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πρωτοπόρο ρόλο διαδραμάτισε ένα πολιτικό και κοινωνικό δυναμικό που αναζητά δρόμους και τρόπους ριζοσπαστικής αγωνιστικής παρέμβασης και δεν χωρά στα όρια του επίσημου πολιτικού σκηνικού.

Τα κινήματα αυτά έδειξαν, μετά από πολλά χρόνια, ότι οι αγώνες μπορούν να νικήσουν, ότι πολιτικές μπορούν να ανατρέπονται! Και αυτό το μήνυμα ελπίδας το έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι που είναι σήμερα στο στόχαστρο της επίθεσης του κεφαλαίου και αναζητούν δρόμους αντίστασης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.

ΠΑΣΟΚ: ανοιχτή συναίνεση στις αντιλαϊκές πολιτικές

Ακολουθώντας την πορεία νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ συγκλίνει στρατηγικά με τις κυρίαρχες επιλογές της Ε.Ε. και έχει το νεοφιλελευθερισμό για πρόγραμμά του. Όχι μόνο δεν αποτελεί εναλλακτική λύση αλλά ταυτίζεται σε όλες τις βασικές πολιτικές επιλογές με τις επιλογές της Ν.Δ. συναινώντας ουσιαστικά μαζί της, επιδιώκοντας τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσε ως κυβέρνηση, όταν ήταν πρωτοπόρο στο σάρωμα των λαϊκών κατακτήσεων, στον αυταρχισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Το ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά ΑΕΙ και εξαναγκάστηκε να μην ψηφίσει στη Βουλή κάτω από την πίεση του κινήματος των καταλήψεων. Στελέχη του τοποθετήθηκαν υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Το ΠΑΣΟΚ στήριξε τις αλλαγές στα ασφαλιστικά ταμεία των Τραπεζών παρά την απεργία διαρκείας των τραπεζοϋπαλλήλων. Στη ΓΣΕΕ η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή συνεργασία με τη ΔΑΚΕ υπέγραψε διετή εργασιακή ειρήνη, προσπάθησε να ιδρύσει «μη-κρατικό» ΑΕΙ, αρνήθηκε κάθε αλληλεγγύη στο κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων, συνέβαλε στο να κυριαρχεί μια λογική υποταγμένου συνδικαλισμού στα συνδικάτα.

Συνολικά, αναδεικνύεται η στρατηγική σύγκλιση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η οποία αντανακλά την κοινωνική σύγκλιση όλων των μερίδων της άρχουσας τάξης γύρω από τη στρατηγική της αναδιάρθρωσης και της άρσης των κοινωνικών κατακτήσεων των λαϊκών μαζών.

ΛΑΟΣ: πρέπει να απομονωθεί

Το ΛΑΟΣ σήμερα από τη μία συνέχει τα πιο φασιστικά πολιτικά στελέχη και ομάδες και από την άλλη προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την δυσαρέσκεια του κόσμου της δουλειάς, προβάλλοντας Λεπενικού τύπου διεξόδους. Αντικειμενικά, λειτουργεί ως σωσίβιο των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών και ως μοχλός μια πιο συντηρητική στροφή του κεντρικού πολιτικού σκηνικού. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να απομονωθεί.

Η επίσημη αριστερά δεν μπορεί να δώσει διέξοδο!

Είναι φανερό σήμερα ότι η επίσημη αριστερά δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στην αναζήτηση ευρύτερων κομματιών εργαζομένων και νέων για ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, ενάντια στην κυριαρχία του δικομματισμού, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα άμεσα συμφέροντα των εργαζομένων, ούτε μπορεί να δρομολογήσει δρόμους αμφισβήτησης του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ λειτουργεί ως ανάχωμα στην ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Αντί για τη ρήξη με τον καπιταλισμό προβάλλει τη «λαϊκή οικονομία και εξουσία» και μάλιστα μέσα από «αντιμονοπωλιακή συμμαχία» με μικρούς και μεσαίους καπιταλιστές. Εξακολουθεί να θεωρεί πρότυπο τα εκμεταλλευτικά και καταπιεστικά καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Θέλει να χειραγωγήσει τις κινητοποιήσεις και τις βλέπει μόνο ως μέσο αύξησης της πολιτικής του επιρροής, ενώ είναι εχθρικό απέναντι σε όποια κινητοποίηση δεν μπορεί να ελέγξει. Η διασπαστική και σεχταριστική τακτική του στο μαζικό κίνημα υπονομεύει τη δυνατότητα των αγώνων να νικήσουν και στηρίζει την κυρίαρχη πολιτική. Επέμεινε στον απομονωτισμό και την άρνηση της κοινής αγωνιστικής δράσης, ήταν επιφυλακτικό απέναντι στα κινήματα της εκπαίδευσης και της νεολαίας. Είναι η αριστερά που θέλει να εκπροσωπεί τη δυσαρέσκεια, αποδεχόμενη την ήττα χωρίς να αφουγκράζεται τον υπαρκτή ανάγκη για -μικρές έστω-νίκες καθημερινές νίκες. Είναι η αριστερά που ξέχασε ότι προϋπόθεση της κοινωνικής ανατροπής είναι οι αγώνες και όχι απλώς η δυσαρέσκεια.

Ο Συνασπισμός (ΣΥΡΙΖΑ) παραμένει προσηλωμένος στην αντίληψη του «προοδευτικού» εκσυγχρονισμού του καπιταλισμού και του αριστερού «φιλοευρωπαϊσμού». Είναι προσηλωμένος στην προώθηση μιας κατεύθυνσης συνδιαλλαγής και συμφιλίωσης με τις αστικές δυνάμεις και προώθησης μιας λογικής διορθωτικών «θετικών» προτάσεων για το σύστημα. Δεν απέκλεισε ποτέ το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της λογικής του «αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΝ ήταν το κόμμα που κατέθεσε τις περισσότερες προτάσεις για την αναθεώρηση του συντάγματος και την τροπολογία του «εναλλακτικού» νόμου πλαισίου (εν μέσω φοιτητικών κινητοποιήσεων), ενώ μέλη του που ήταν πανεπιστημιακοί στήριξαν ανοιχτά τη Γιαννάκου. Ούτε είναι τυχαίο ότι δεν άσκησε κριτική στην Κομμουνιστική Επανίδρυση που συγκυβερνά στην Ιταλία και έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (μάλιστα το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς στο οποίο συμμετέχει ο ΣΥΝ χαιρέτισε αυτή τη συγκυβέρνηση). Συνεργάζεται ανοιχτά με την ΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα, νομιμοποιώντας τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Συνολικά, προσπαθεί να καπηλευτεί τη δυναμική των αγώνων, χωρίς να προσυπογράφει το ριζοσπαστικό τους περιεχόμενο, υποτάσσοντας τους σε μια λογική συνδιαχείρισης.

Η πρόκληση των εκλογών

Στο φόντο της εντεινόμενης δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας των λαϊκών στρωμάτων, εμφανίζονται φαινόμενα σχετικής δυσλειτουργίας του δικομματικού σκηνικού, ενδεχόμενα «αδύναμων» κυβερνήσεων, αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων.

Από αυτή την άποψη οι εκλογές αποτελούν και για τους εργαζόμενους μια σημαντική μάχη. Δίνουν την ευκαιρία να εκφραστούν και πολιτικά-εκλογικά, όσο είναι δυνατό, η οργή και η αγανάκτηση των εργαζόμενων και της νεολαίας απέναντι στην αστική πολιτική. Σε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια θέλουμε να συμβάλουμε όλοι μας.

Αλλά και μετά τις εκλογές, η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά καλείται την επόμενη μέρα να ενισχύσει την πολιτική έκφραση εκείνου του δυναμικού που αναδεικνύεται στους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας. Αγώνες που τονίζουν τις δυνατότητες μιας αντίληψης ρήξης με τις πολιτικές της ΕΕ και του κεφαλαίου και έδωσαν στοιχεία μιας νέας αυτοπεποίθησης και ελπίδας.

Περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία η ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Με βάση τα παραπάνω πιστεύουμε ότι είναι σήμερα αναγκαία η σταθερή και μόνιμη συσπείρωση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η κοινή εκλογική τους παρέμβαση, κυρίως όμως η ενίσχυση της κοινής τους παρέμβασης στους αγώνες της επόμενης μέρας.Θεωρούμε ότι αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ουσιαστική συμβολή και συμμετοχή των δυνάμεων και των αγωνιστών της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που πρέπει να γίνει δημοκρατικά και με αυθεντική ενεργοποίηση όλων μας.

Μέσα από το μεγάλο κύκλο των αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων φάνηκε καθαρά ότι μπορούμε να διερευνήσουμε νέους δρόμους για μια σύγχρονη ριζοσπαστική και επαναστατική αριστερά, σε συντονισμό με δυνάμεις και αγωνιστές που αναζητούν ένα τέτοιο δρόμο, μέσα από συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, που διεξάγονται αυτή την περίοδο σε πόλεις, γειτονιές, κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους. Θέλουμε να ψηλαφίσουμε όψεις ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης που θα εκπροσωπεί την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία και θα αντλεί το περιεχόμενό του από τους κοινωνικούς αγώνες. Επιδιώκουμε να εκφράσουμε μια ριζοσπαστική αριστερά που να συναρθρώνει τις επιμέρους κοινωνικές αντιστάσεις σε μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και που βάζει το στίγμα μιας άλλης κοινωνίας, μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που παλεύει στο σήμερα των εργαζόμενων, αλλά και για ένα άλλο αύριο.

Αγωνιζόμαστε για μια άλλη αριστερά

Μια αριστερά αντικυβερνητική.

·Για να καταδικαστεί η ακραία αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ και του «Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων» του κεφαλαίου και της ΕΕ.

·Για να υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση, για να ηττηθεί και ανατραπεί η διαρκής αντεργατική και αντιλαϊκή εκστρατεία του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεων που την προωθούν.

·Για να υπάρξουν κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, μέσα από τους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας και την πολιτική παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

·Για να είναι όσο περισσότερο αδύναμη γίνεται η επόμενη αστική κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή (της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, μικρών ή μεγάλων αστικών συνασπισμών, της κεντροαριστεράς).

Μια αριστερά που να οριοθετείται συνολικά απέναντι στο δικομματισμό και τις συγκυβερνήσεις.

·Που αναδεικνύει τη στρατηγική σύγκλιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

·Που καταδικάζει και νααποκαλύπτει τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συναινεί ουσιαστικά με τη ΝΔ, επιδιώκοντας τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής είτε μόνο του, είτε μέσα από την ανασυγκρότηση ενός νέου κεντροαριστερού μπλοκ

·Που δεν τρέφει καμιά αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ και δεν ξεχνά ότι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα προσπαθεί να καρπωθεί εκλογικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ήταν πρωτοπόρο στις αντιλαϊκές πολιτικές, έχει για πρόγραμμά του το νεοφιλελευθερισμό, συναινεί στις βασικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και της Ε.Ε. και εάν ξαναγίνει κυβέρνηση θα εφαρμόσει τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές.

·Που θέλει να συμβάλει στην αποδέσμευση των λαϊκών στρωμάτων από την επιρροή του δικομματισμού.

·Που δεσμεύεται ότι δεν νομιμοποιεί με κανέναν τρόπο τις επιλογές του δικομματισμού, καθώς και οποιεσδήποτε κινήσεις ενίσχυσης του,όπως π.χ. του ΠΑΣΟΚεναλλακτικά προς τη ΝΔ,σε κεντρικό πολιτικό – εκλογικό επίπεδο (όπως π.χ. κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση).

Μια αριστερά αντισυνδιαχειριστική.

·Που να μην ξεχνά ούτε στιγμή ότι Αριστερά δεν σημαίνει συνδιαχείριση του συστήματος, αλλά μαχητική κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση.

·Που με σαφήνεια διαχωρίζεται από κάθε είδους κυβερνητισμό, «αντιδεξιά» και «κεντροαριστερά» σενάρια, από αντιλήψεις και πρακτικές που, ακυρώνοντας την ανεξαρτησία του αντικαπιταλιστικού δυναμικού, το μετατρέπουν στην πράξη σε ομάδα πίεσης και «δορυφόρο» είτε στη ρεφορμιστική Αριστερά είτε στο ΠΑΣΟΚ.

·Που διαχωρίζεται από λογικές συγκρότησης αντινεοφιλελεύθερων - αντιμονοπωλιακών μετώπων διαχείρισης και δεν πιστεύει ότι υπάρχουν περιθώρια εναλλακτικής διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος σε συνεργασία με αστικές μερίδες προς όφελος των λαϊκών μαζών. Που εκτιμά ότι τέτοιες λογικές δεν απαντούν στη συγκυρία της ταξικής πάλης, αλλά είναι και επικίνδυνες, στο βαθμό που καταλήγουν είτε στην ενσωμάτωση είτε στην ήττα και τη «διαπίστωση» της αδυναμίας των κινημάτων να πετυχαίνουν νίκες.

Μια αριστερά αγωνιστική,

·Που επιμένει ότι η ελπίδα βρίσκεται στους μαζικούς, μαχητικούς, ανυποχώρητους αγώνες του λαού.

·Που επιμένει ότι οι αγώνες πρέπει να είναι στα χέρια των εργαζομένων και της νεολαίας.

·Που επιμένει στην κατεύθυνση της αγωνιστικής ενότητας και της κοινής πάλης του λαού για τα κοινά προβλήματα

·Που προωθεί την ταξική, ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την ανάπτυξη μαχητικών ανυποχώρητων εργατικών αγώνων, την προβολή των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και της νεολαίας.

·Που θέλει να ξανακάνει τα συνδικάτα όπλα του ταξικού αγώνα, με δημοκρατία, μαζική συμμετοχή, μαχητική διεκδίκηση.

·Που διεκδικεί τα συνδικάτα και οι ομοσπονδίες να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους και όλες τις νέες μορφές μισθωτής εργασίας, χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς.

·Που αντιπαλεύει την πρακτική και λογική του γραφειοκρατικού και υποταγμένου συνδικαλισμού, η οποία σήμερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ με ευθύνη τόσο της κυβερνητικής ΔΑΚΕ όσο και της ΠΑΣΚΕ. Είναι μια πρακτική και λογική που δεν διαφοροποιείται από τη κυρίαρχη αστική πολιτική και αντιμετωπίζει τα συνδικάτα ως μηχανισμούς αναπαραγωγήςτης κυρίαρχης πολιτικής και υπονόμευσης της δυνατότητας αποτελεσματικών κινητοποιήσεων.

·Που επιδιώκει στη σημερινή συγκυρία -που κράτος και κεφάλαιο στοχεύουν στην περαιτέρω διάλυση του εργατικού κινήματος- στη διεκδίκηση από τις αντικαπιταλιστικές κοινωνικές δυνάμεις του πρωτοπόρου ρόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στα συνδικάτα, στις γενικές συνελεύσεις, για να ηγεμονεύουν αγωνιστικές ταξικές διαθέσεις και να δοκιμάζονται αμεσοδημοκρατικές μορφές οργάνωσης και εκπροσώπησης.

Μια αριστερά μαζική και πολιτικά ανεξάρτητη

·Που θα έχει γραμμή μαζών και πλειοψηφική απεύθυνση, λόγο απλό και κατανοητό, που δεν θα απευθύνεται μόνο σε ένα κοινό «μυημένων», αλλά θα προσπαθεί να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πληττόμενων στρωμάτων και να βελτιώνει τους υλικούς όρους ύπαρξής τους.

·Που δρα με τις μάζες και όχι αντί για τις μάζες.

·Που αναδεικνύει τηνπολιτική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αλλά ταυτόχρονα, διέπεται από μια ενιαιομετωπική λογική.

·Που δεν αναφέρεται μόνο σε όσους ήδη τοποθετούνται στην αντικαπιταλιστική αριστερά, αλλάσυγκροτείκαι ένα πρόγραμμα παρέμβασης πάνω στα υπαρκτά προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, όπως και άλλων κοινωνικών στρωμάτων που σήμερα πλήττονται από την αναδιάρθρωση με στόχο την αγωνιστική τους κινητοποίηση και την όξυνση των αντιφάσεων της κυρίαρχης πολιτικής.

·Που αρνείται το σεχταρισμό.

·Που μέσα στους κοινωνικούς χώρους και τις γειτονιές να παλεύει για τη συγκρότηση και τη μαζικοποίηση ριζοσπαστικών αριστερών σχημάτων .

·Που επιδιώκει στο βαθμό που αναπτύσσεται η ανεξάρτητη και με μαζικούς όρους πολιτική παρουσία της, να συμβάλει αποφασιστικά στη βάση αρχών, ισοτιμίας και προοπτικής στην κοινή δράση σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο και μέσα στο μαζικό κίνημα σε θέματα όπως ο πόλεμος, η καταστολή κ.λπ. όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και κάθε αγωνιστικής φωνής.

Μια αριστερά αντιιμπεριαλιστική

·Που αντιπαρατίθεται ενεργά στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στους πολέμους που προωθούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

·Που είναι ενάντια σε κάθε συμμετοχή της χώρας μας στις εκστρατείες του ιμπεριαλισμού, που παλεύει για την κατάργηση των δυσβάσταχτων εξοπλιστικών προγραμμάτων, το κλείσιμο όλων των βάσεων, την άμεση έξοδο από το ΝΑΤΟ. Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και τη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων.

·Που είναι ενάντια στον εθνικισμό και προωθεί το διεθνισμό. Που είναι ενάντια στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για την οικονομική, πολιτική, στρατιωτική ηγεμονία στην περιοχή.

·Που προωθεί την διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή αντιϊμπεριαλιστική πάλη των λαών, την κοινή δράση με κάθε πραγματική αντιπολεμική φωνή.

·Που είναι αντίθετη στις κάθε είδους ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις οι οποίες συγκροτούν την ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

·Που αναζητά δρόμους αντικαπιταλιστικής ρήξης – αποδέσμευσης από την Ε.Ε. η οποία βρίσκεται σήμερα στην πρωτοπορία μιας σειράς αντιδραστικών θεσμικών μεταλλαγών και χρησιμοποιείται ως μοχλός για την αναίρεση των λαϊκών κατακτήσεων σε κάθε κράτος- μέλος.

Μια αριστερά επαναστατική.

·Που επιμένει ότι πραγματική εναλλακτική λύση που δικαιώνει τους σημερινούς αγώνες δεν είναι η διαχείριση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που αναβλύζει καταπίεση και εκμετάλλευση από όλους τους πόρους του, αλλά η προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, η προοπτική της απαλλαγής από τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς πολέμους, ρατσισμό και διακρίσεις. Μιας κοινωνίας της κοινωνικοποίησης της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Μιας κοινωνίας που οδηγεί στην κατάργηση των τάξεων και το «μαρασμό» του κράτους.

·Που αρνείται να δεχτεί ότι οι επαναστάσεις αποτελούν ξεπερασμένες ιστορικές ανορθογραφίες.

·Που επιμένει ότι ο δρόμος της ελπίδας παραμένει ο δρόμος της επαναστατικής ρήξης και ανατροπήςτου συστήματος.

·Που εμπνέεται από τις μεγάλες επαναστάσεις του 19ου και 20^ου αιώνα, αλλά και στέκεται κριτικά απέναντι στην εκμεταλλευτική και καταπιεστική μετάλλαξη και την ήττα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

·Που επιμένει στην μόνη διέξοδο για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα: την επαναστατική ανατροπή, το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική!

Μια αριστερά αντικαπιταλιστική που προσπαθεί να αρθρώσει τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες σε στόχους ρήξης με το σύστημα, για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για τη ρήξη με την Ε.Ε., για την πάλη ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό

Υπερασπίζουμε τους μαζικούς αγώνες ενάντια στη λιτότητα, την ελαστική εργασία, τις ιδιωτικοποιήσεις, την αντιασφαλιστική λαίλαπα

·Να μην περάσει η αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος

·Είναι δικαίωμα όλων να ζούμε με αξιοπρέπεια από ένα μισθό – κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων– Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς – Μόνιμη, σταθερή και δημιουργική δουλειά για όλους - Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων – 7ωρο - 5μερο - 35ωρο για όλους τους εργαζόμενους – Αύξηση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις – Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών, των επιδοτήσεων και των ενισχύσεων για τις επιχειρήσεις – Μείωση της φορολογίας για τους εργαζομένους

·Όχι στο ξεπούλημα της Ολυμπιακής την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και της ΔΕΗ – Όχι στις συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και τις συμβάσεις παραχώρησης στους ιδιώτες – Επανακρατικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν ή μετοχοποιήθηκαν, με εργατικό έλεγχο ενάντια στο διευθυντικό δικαίωμα – Κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων – Μείωση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ – Απαλλαγή των ανέργων από την πληρωμή των τιμολογίων ΔΕΚΟ.

·Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων – Μείωση των ορίων ηλικίας – Αυξήσεις στις συντάξεις – Δημόσια και Δωρεάν περίθαλψη για όλους – Όχι στην εισαγωγή των αποθεματικών ταμείων στο χρηματιστήριο – Επιστροφή στα ταμείο όλων των κλεμμένων από κράτος και εργοδότες – Κάλυψη από τους εργοδότες και το κράτος των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού συστήματος.

Υπερασπίζουμε το κίνημα της εκπαίδευσης και τους αγώνες της νεολαίας

·Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους – Κατάργηση της βάσης του 10 – Ενιαίο 12χρονο σχολείο – Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή – Μείωση των μαθητών ανά τάξη – Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών – Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση.

·Όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ – Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16– Όχι στους ταξικούς φραγμούς – Όχι στην απαξίωση των εργασιακών - επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων – Όχι στην πειθάρχηση της νεολαίας – Όχι στη λειτουργία των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια – Να καταργηθεί ο αντιδραστικός Νόμος-Πλαίσιο για τα ΑΕΙ –Κατοχύρωση των εργασιακών - επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων – Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο – Κάτω τα χέρια από το άσυλο – Κατάργησητων αντιεκπαιδευτικών νόμων – Καμιά συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της Μπολόνια – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.

·Όχι στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και του πολιτισμού.

Υπερασπίζουμε τους αγώνες της αγροτιάς απέναντι στις πολιτικές που τις σπρώχνουν στην εξαθλίωση

·Κατοχύρωση – εγγύηση του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων αγροτών – Όχι στους περιορισμούς και τις υποχρεωτικές καταστροφές καλλιεργειών που επιβάλλει η Ε.Ε. – Σπάσιμο των κυκλωμάτων των εμπόρων και των μεσαζόντων – Ενίσχυση των βιολογικών προϊόντων – Όχι στα μεταλλαγμένα.

Υπερασπίζουμε τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα που βρίσκονται στο στόχαστρο

·Όχι στους τρομονόμους και τις διακρατικές «αντιτρομοκρατικές» συμφωνίες - Έξω η αστυνομία από τις διαδηλώσεις – Όχι στην αναβάθμιση των μεθόδων και του εξοπλισμού καταστολής – Όχι στις κάμερες, το ηλεκτρονικό φακέλωμα και την γενικευμένη επιτήρηση – Όχι στην «τρομοϋστερία», την μεταναστοφοβία, την ισλαμοφοβία – Αντίσταση στην αυταρχικοποίηση του δικαστικού μηχανισμού – Κατάργηση όλων των μορφών απαγόρευσης στην απεργία και του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης – Διασφάλιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των κρατουμένων – Λιγότερη φυλακή σήμερα για μια κοινωνία χωρίς φυλακή αύριο.

Υπερασπίζουμε τους αγώνες ενάντια σε όλες τις μορφές διακρίσεων και καταπίεσης. Ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, το σεξισμό, την ομοφοβία

·Πλήρης κατοχύρωση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλους τους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας– Να σταματήσει η ομηρία των μεταναστών – Όχι στην κατάργηση και τον περιορισμό του πολιτικού ασύλου – Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών- Αναγνώριση κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων – Όχι στο σεξισμό και σε όλες τις διακρίσεις με βάση το φύλο – Κατοχύρωση πραγματικής ισότητας των φύλων – Καμιά διάκριση με βάση τον ερωτικό προσανατολισμό.

Υπερασπίζουμε τους αγώνες ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

·Προστασία του περιβάλλοντος και ποιότητα ζωής για όλους – Υπεράσπιση - διεύρυνση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και των δασικών εκτάσεων – Όχι στις αλλαγές χρήσης γης προς όφελος των επιχειρηματικών σχεδιασμών – Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Υπερασπίζουμε τους αγώνες ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού.

·Άρνηση των συμφώνων σταθερότητας – Όχι στη διεύρυνση της Ε.Ε. – Όχι σε οποιαδήποτε εκδοχή Ευρωσυντάγματος.

·Αναζητούμε δρόμους αντικαπιταλιστικής ρήξης – αποδέσμευσης από την Ε.Ε.

Υπερασπίζουμε τους αγώνες του αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος

·Να σταματήσει τώρα η κατοχή του Ιράκ – Να αποχωρήσουν όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα – Όχι στα σχέδια για πόλεμο στο Ιράν – Τερματισμός της παρουσίας ξένων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν - Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη – Νίκη στην Ιντιφάντα! – Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα – Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ – Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα – Να γυρίσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές μονάδες που βρίσκονται εκτός συνόρων – Όχι στράτευση στα 18 – Όχι στράτευση για τις γυναίκες – Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους λαούς και κινήματα! – Όχι στα κράτη-προτεκτοράτα – Στην Κύπρο τη λύση θα δώσουν οι αγώνες των λαών και όχι τα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Οι εκλογές να είναι το πρώτο βήμα !

Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα όλο το δυναμικό που αναζητά τη δυνατότητα μιας αριστεράς αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής, να βρεθεί και να συζητήσει δρόμους και τρόπους ενωτικής πολιτικής παρέμβασης με σαφές στίγμα και φυσιογνωμία. Οι βουλευτικές εκλογές προσφέρουν ένα πρώτο ορόσημο για τη διαμόρφωση τέτοιων όρων μιας ενωτικής πολιτικής παρέμβασης της επαναστατικής αριστεράς. Μια παρέμβαση που δε θα έχει τέλος με την εκλογική καταγραφή, που θα επιδιώκει, με πρωτοβουλία πάνω από όλα των ίδιων των αγωνιστών του κινήματος, να διαμορφώσει εκείνο το ενωτικό πολιτικό όχημα που θα κατοχυρώνει την κεντρική πολιτική παρουσία όλου αυτού του ρεύματος:

·Για να εκφραστεί στις εκλογές η υπαρκτή διάθεση αμφισβήτησης της λογικής των κυβερνήσεων, των κομμάτων εξουσίας και των κατευθύνσεων που θέτουν. Για να αποδοκιμαστούν η Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ.

·Για να δοθεί το μήνυμα ενός άλλου δρόμου που δεν θα περνά από τη συνδιαχείριση ή την υποταγή, αλλά θα αναζητά δρόμους πολιτικής διεξόδου από την αστική πολιτική

·Για να είναι πιο αποτελεσματική η παρέμβαση στις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας

·Για να ακουστούν και να προβληθούν στόχοι και αιτήματα που εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και των νέων σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και των κομμάτων που την προωθούν.

·Για να υπάρξει αλλά και να ανοίξει η συζήτηση για την αντικαπιταλιστική – αντιιμπεριαλιστική αριστερά. Μια άλλη αριστερά που είναι αναγκαία για να βρουν οι αγώνες στήριγμα και την προοπτική που τους αξίζει. Μια αριστερά της αντίστασης, της ανατροπής, της δημιουργίας, της επόμενης μέρας.

·Για να ξαναπιάσει η αριστερά το νήμα της σχέσης με τον εργαζόμενο, το νέο, τον άνεργο, τον μετανάστη. Μια αριστερά που θα παίρνει μαθήματα αγώνα και αξιοπρέπειας από τις ηρωικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των νέων το προηγούμενο διάστημα. Μια αριστερά που δεν μένει στο «δεν πάει άλλο» αλλά θα εμμένει στο «να πάει αλλιώς».

Επιμένουμε στην ανάγκη ενιαίας και αυτοτελούς έκφρασης της ριζοσπαστικής αριστεράς και στις βουλευτικές εκλογές. Εκτιμούμε ότι όλες οι οργανωμένες δυνάμεις και οι ανένταχτοι αγωνιστές που έχουν εμπλακεί σε αυτή τη συζήτηση μπορούν με βάση τις κατευθύνσεις που προαναφέρθηκαν να εκφρασθούν μέσα από ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο.

Η Πρωτοβουλία για την Ενότητα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς συγκροτείται ως πολιτική πρωτοβουλία για μια ενωτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς στις βουλευτικές εκλογές και συνολικά για την κοινή δράση και την πολιτική συγκρότηση μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής επαναστατικής αριστεράς. Δεσμευόμαστε ότι θα επιμείνουμε σε αυτή την κατεύθυνση με όλες μας τις δυνάμεις.