Ως Αριστερή Ανασύνθεση εκτιμούμε ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές χρειάζεται η συγκρότηση ενός πλατιού ενωτικού αριστερού ψηφοδελτίου ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στην ΕΕ και τις απαιτήσεις της που να προσπαθήσει:

- Να αποκτήσει δεσμούς με τμήματα των λαϊκών μαζών, ειδικά όσων το τελευταίο διάστημα συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις ή είδαν με ελπίδα τους αγώνες, και να μη μείνει μόνο στη συσπείρωση ενός πολιτικού δυναμικού.

- Να εμπνεύσει όλο το δυναμικό που ζητά μια άλλη αριστερά, δεν ταυτίζεται στρατηγικά με τις απόψεις του ΣΥΝ ή του ΚΚΕ, και είδε με αισιοδοξία τους μεγάλους αγώνες της περιόδου και την ελπιδοφόρα παρουσία στις δημοτικές εκλογές.

- Να αποτελέσει πολιτικό εργαλείο στην υπόθεση της ανασύνθεσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιτρέποντας την εκ νέου στράτευση αγωνιστών που είχαν αποστασιοποιηθεί, την κεντρική πολιτική στράτευση αγωνιστών από τα κοινωνικά κινήματα, τη συνεργασία αγωνιστών και τάσεων με διαφορετική προέλευση.

Αντί για την αναπαραγωγή του σεχταρισμού και της λογικής του «μικρόκοσμου» χρειάζεται ένα πολιτικό σημείο αναφοράς του χώρου που οριοθετούν όχι μόνο οι οργανωμένες τάσεις, αλλά και ο γαλαξίας των φοιτητικών σχημάτων, των εργατικών παρεμβάσεων, των αυτοδιοικητικών πρωτοβουλιών. Να αναδείξουμε ένα πρωτοπόρο πολιτικό ρεύμα, που επιμένει στην αγωνιστική ανάταση του λαϊκού κινήματος και αρθρώνει τα λαϊκά συμφέροντα σε πολιτικό λόγο και να βρεθούμε την επομένη των εκλογών με ένα πολιτικό όχημα συνεργασίας, που θα επιτρέψει να συνεχιστεί ο διάλογος, θα κρατήσει αγωνιστές και ρεύματα εντός των ορίων της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα κατοχυρώνει ότι η ριζοσπαστική αριστερά δεν είναι περιθωριακό ρεύμα, αλλά διακριτός πόλος μέσα στην Αριστερά.

Ένα τέτοιο εγχείρημα δεν πρέπει να αποπνέει εσωστρέφεια και απεύθυνση μόνο σε ένα κλειστό ακροατήριο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Θα πρέπει να δοκιμάζει λόγο και πρακτικές που να αγγίξουν τμήματα των ίδιων των λαϊκών μαζών, να έχει στοιχεία μιας σύγχρονης αριστερής εργατικής λαϊκότητας. Χωρίς να «εκβιάζει» μια προγραμματική συμφωνία, αλλά με συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους-άξονες ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική:

- Οι αγώνες και οι αντιστάσεις των λαών ανοίγουν ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική και δείχνουν το δρόμο της ελπίδας ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, τις πολιτικές της Ε.Ε. τη νεοφιλελεύθερη επίθεση, τον αυταρχισμό, την οικολογική καταστροφή

- Η συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις αντιλαϊκές πολιτικές και την πρόσδεση στην Ε.Ε. δεν είναι παντοδύναμη. Αποφασιστικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι, μπορούν να ανατρέψουν πολιτικές

- Η λιτότητα, η ελαστική εργασία, η εμπορευματοποίηση των κοινωφελών υπηρεσιών, η παιδεία της απασχολησιμότητας δεν είναι μονόδρομος. Οι εργαζόμενοι και οι νέοι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν ένα άλλο πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης και ανάπτυξης σύμφωνο με τις ανάγκες τους και σε ρήξη με τις πολιτικές της Ε.Ε. και του κεφαλαίου.

- Το μέλλον της Αριστεράς δεν είναι ο απομονωτισμός, η ηττοπάθεια, ο συντηρητισμός του ΚΚΕ, που όσο πιο μεγαλόστομα καταγγέλλει τον καπιταλισμό τόσο λιγότερο συμμετέχει στους αγώνες και βλέπει τα κινήματα ως πεδίο εκλογικής καταγραφής. Δεν δίνουν διέξοδο οι ταλαντεύσεις του Συνασπισμού, που την ίδια ώρα που μιλάει για κινήματα αποδέχεται ως αυτονόητη την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και αλληθωρίζει προς λογικές «προοδευτικής διακυβέρνησης» και κεντροαριστερές συμμαχίες. Η ενωτική δράση της ριζοσπαστικής αριστεράς και η συμβολή σε νικηφόρους αγώνες, μπορούν να κάνουν την Αριστερά ξανά δύναμη έκφρασης των λαϊκών συμφερόντων, οικοδόμησης νικηφόρων αγώνων, αναζήτησης δρόμων κοινωνικής ανατροπής.

Τελικά, όπως καταλήγει και η πολιτική πρότασή μας, χρειαζόμαστε ένα εγχείρημα

- «Ενωτικό που να μπορεί να χωρέσει το ευρύτερο δυνατό φάσμα αγωνιστών και πολιτικών τάσεων χωρίς αποκλεισμούς και αγκυλώσεις.

- Λαϊκό που να προσπαθήσει να απευθυνθεί και να οικοδομήσει δεσμούς με ευρύτερα τμήματα των λαϊκών μαζών.

- Δημοκρατικό με επιτροπές πρωτοβουλίας κατά τόπους και κοινωνικούς χώρους και δημοκρατικές ολομελειακές διαδικασίες, με έμφαση στην πρωτοβουλία των ίδιων των αγωνιστών κατά χώρους.

- Κινηματικό που όχι μόνο θα εμπνέεται από τους αγώνες της περιόδου, αλλά και να προβάλει την ανάγκη για κλιμάκωση των αγώνων και των κινητοποιήσεων.

- Με διάρκεια, που θα είναι εδώ και την επομένη των εκλογών, για να συνεχίσει να δίνει μάχες στα κινήματα, αλλά και να συμβάλει στο προχώρημα του διαλόγου και της ενότητας.

[…] Μια τέτοια προσπάθεια, διαφορετική στη λογική και την πρακτική της από ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη ριζοσπαστική / επαναστατική αριστερά, μπορεί να δώσει προοπτική στην αναζήτηση μιας αριστεράς που να ανοίξει δρόμους ελπίδας για το λαό και το κίνημα.»