Κοινή δήλωση των οργανώσεων Αριστερή Ανασύνθεση, Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, EEK, ΕΚΚΕ, ΚΟΕ, ΝΑΡ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος με αφορμή τη σύσκεψη που καλούν τρεις κινήσεις πόλης την Τετάρτη 21 Ιούνη στις 7 μ.μ. στο ΕΜΠ (κτ. Γκίνη)

Για μια αριστερή – ριζοσπαστική παρέμβαση στην Υπερνομαρχία της Αθήνας

Η επίθεση του κεφαλαίου

Πάνω από δύο χρόνια πέρασαν από την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία και έχει φανεί το πραγματικό πρόσωπό της. Η ψήφιση του πιο αντιλαϊκού προϋπολογισμού της μεταπολίτευσης, τα νομοσχέδια για την κατάργηση του 8ωρου, τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας, την κατάργηση της μόνιμης εργασίας και την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, η παρατεταμένη λιτότητα, οι φοροαπαλλαγές και ενισχύσεις των βιομηχάνων αποτελούν μια επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, όπως και η κυβερνητική στήριξη στις προσπάθειες του ΣΕΒ για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση μισθών πείνας, απελευθέρωση των απολύσεων.

Η αναθεώρηση του Συντάγματος έχει στόχο μια συνολική αντιδραστική-αντιδημοκρατική τομή στο πολιτικό σύστημα και το κράτος, με άμεσες επιπτώσεις σε όλες σχεδόν τις πλευρές της δημόσια ζωής. Από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την παράδοση των δασών στην ιδιωτική κερδοσκοπία, έως την θεσμική θωράκιση του κράτους κα της κυρίαρχης πολιτικής απέναντι στις όποιες αμφισβητήσεις. Οι απολύσεις δημιουργούν νέες ζώνες ανεργίας, γενικεύεται η ελαστική εργασία, η εργατική οικογένεια βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα της ακρίβειας και τη Χάρυβδη της εργασιακής ανασφάλειας.

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ ακολουθούν ίδια και απαράλλαχτη πολιτική. Την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Την πολιτική της Μπολώνια και της Λισαβόνας που θέλει να οδηγήσει τους εργαζόμενους πίσω στον μεσαίωνα της ανασφαλούς εργασίας, να χτυπήσει τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας, οδηγώντας στον λαβύρινθο των ευέλικτων καταρτίσεων και των ‘δια-βίου’ εξετάσεων. Της πολιτικής που επιδιώκεινα γενικεύσει την καταστολή και την επιτήρηση των τρομονόμων και των καμερών.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Τα τελευταία χρόνια κρίσιμες αντιδραστικές, αντιλαϊκές πολιτικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έχουν κατεξοχήν προωθηθεί μέσα από το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με πρωτοβουλία τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ: Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η ομηρία των συμβασιούχων, η παράδοση δραστηριοτήτων, υπηρεσιών και χώρων στους ιδιώτες, οι κάθε είδους δημοτικές και αναπτυξιακές επιχειρήσεις και εταιρείες, η ανταποδοτικότητα και η μεταφορά του κόστους στους πολίτες, η χωροθέτηση δραστηριοτήτων σε βάρος των κατοίκων και σε όφελος των επιχειρήσεων, η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, η ανάπτυξη μηχανισμών καταστολής και χαφιεδισμού, η ενίσχυση της υπερεκμετάλλευσης των μεταναστών είναι μερικά από τα παραδείγματα αυτής της αντιδραστικής λειτουργίας.Η Ευρωπαϊκή Ένωση σπεύδει με κάθε είδους προγράμματα να ενισχύσει τη μετατροπή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε μοχλό αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες για μια «άλλη» τοπική αυτοδιοίκηση, για μια «νομαρχία στην υπηρεσία του λαού». Αντίθετα, εμείς έχουμε διαλέξει έναν άλλο δρόμο, όχι της διεκδίκησης μιας «αριστερής νομαρχίας», αλλά της ανάπτυξης μαζικών αυτόνομων και αγωνιστικών κινήσεων και κινημάτων των ίδιων των πολιτών.

Αττική: από το ‘όραμα της ολυμπιάδας, στον εφιάλτη της τσιμεντοποίησης

Όσοι υπεράσπισαν τηνΟλυμπιάδα την είχαν εμφανίσει σαν ένα μεγάλο όραμα. Θα ήταν ο δρόμος να ανοίξει η παραλία στους πολίτες, να αναβαθμισθούν υποβαθμισμένες περιοχές, να καλυτερέψουν τα Μέσα μαζικής Μεταφοράς. Σήμερα τρία χρόνια μετά η επιχειρηματική οργάνωση και ‘αξιοποίηση’ του χώρου, με άξονα τα πανάκριβα ολυμπιακά έργα οδηγούν σε νέους τόνους τσιμέντου στην πιο υποβαθμισμένη πόλη της Ευρώπης. Η ‘παραλία’ πουλιέται, χτίζεται και κλείνει για τους κατοίκους, το ελληνικό και το Γουδί κινδυνεύουν το ίδιο. Οι υποβαθμισμένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας έγιναν χειρότερες, ενώ τα τρομακτικά περιβαλλοντικά εγκλήματα της ανεξέλεγκτης επέκτασης των δολοφονικών κεραιών κινητής τηλεφωνίας, της χωματερής και της λυματολάσπης αποκαλύπτουν την βάρβαρη ταξική πολιτική του κράτους και των κυβερνώντων.

Αλλά οι ελπίδα της αντίστασης όλο και δυναμώνει

Την ίδια ώρα η φοιτητική εξέγερση ενάντια στην αξιολόγηση, τα ιδιωτικά ΑΕΙ τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων των πτυχίων, τον αυταρχικό νόμο πλαίσιο στέλνει μηνύματα ελπίδας και δείχνει το δρόμο του αγώνα σε όλο το λαό!. Ένας αγώνας που έδειξε την δυνατότητά του κινήματος να αμφισβητεί συνολικά και σε βάθος την κυρίαρχη πολιτική και να βάζει στόχο την ανατροπή της. Ένα κίνημα που αναπτύχθηκε στην βάση της δημοκρατίας των συνελεύσεων, που γέννησε ένα νέο ρεύμα αξιών, αναζήτησης και πολιτικοποίησης από μια γενιά από αναζητά τους δικούς τους αγωνιστικούς και πολιτικούς δρόμους.

Το φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε συνέχεια και κλιμάκωση των φετινών σημαντικών αναμετρήσεων από τις τράπεζες και τους ναυτεργάτες ως τους εργαζόμενους στα λιπάσματα, αλλά και των πολύ σημαντικών αγώνων που ήδη αναπτύσσονται στο τοπικό επίπεδο. Πάλη για την απομάκρυνση της χωματερής και την σωτηρία των πάρκων στο Γουδί και το Ελληνικό, για την σωτηρία των ελεύθερων χώρων, τον προαστιακό, ή την απομάκρυνση των κεραιών.Αγώνες στους οποίους η ριζοσπαστική αριστερά συνέβαλε με όλες της τις δυνάμεις

Η κυρίαρχη πολιτική δεν είναι ανίκητη. Είναι αναγκαία συνεπώς μια παρέμβαση στις νομαρχιακές εκλογές με τη συμμετοχή του κόσμου των κινημάτων και των τοπικών αντιστάσεων, έτσι ώστε οι επιμέρους αγώνεςνα ενισχυθούν, να αποκτήσουν ισχυρότερη έκφραση, και να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και την ενίσχυση των αγώνων.

Η επίσημη αριστερά διαλέγει το δρόμο της ήττας

Τα κόμματα της Αριστεράςαδυνατούν να αποτελέσουν αντίπαλο δέος στην κυρίαρχη πολιτική.

Οι γενικόλογες διακηρύξεις του ΣΥΝ περί «αντινεοφιλελεύθερων μετώπων», δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι δεν αμφισβητεί συνολικά την στρατηγική του κεφαλαίου. Είναι ιδιαίτερα δεσμευμένος στις φιλο-ΕΕ αυταπάτες σε μια περίοδο που η ΕΕ αποτελεί το επιτελείο του κεφαλαίου σε όλη την Ευρώπη για την επίθεση στους εργαζόμενους. Επιμένει σε συνεργασίες και ανοίγματα προς το ΠΑΣΟΚ και άλλωστε η επιλογή του υποψήφιου του για την Υπερνομαρχία εκφράζει ακριβώς αυτή την τάση. Έτσι τα ‘αριστερά ανοίγματα’ είναι εκ των προτέρων βαθύτατα υπονομευμένα.

Το ΚΚΕ, από την πλευρά του όσο ανεβάζει την αντικαπιταλιστική - αντιιμπεριαλιστική ρητορεία (πράγμα που έχει την σημασία του) τόσο απέχει από τη συμβολή σε πραγματικούς αγώνες, και ειδικά από εκείνους τους αγώνες που βάζουν πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική. Το ΚΚΕ τελικά δεν συμμετέχει (ή συμμετέχει ελάχιστα) σε ζωντανά κινήματα και διαδικασίες που δεν ελέγχει και δεν μπορεί να ‘εξαργυρώσει’ άμεσα σε κοινοβουλευτική ενίσχυση. Έτσι η ‘συνεπής γραμμή’ γίνεται άλλοθι, απραξίας, απόσπασης από την πάλη, το κίνημα και τις αντιφάσεις του, ‘απομονωτισμού’ απέναντι στην δράση των εργαζόμενωνκαι τις αριστερές τους τάσεις, προεξοφλώντας την ήττα κάθε αντίστασης και αρκούμενο στην απλή εκλογική καταγραφή της δυσαρέσκειας.

Οι εκλογές για την Υπερνομαρχία Αττικής και η ανάγκη μιας άλλης παρέμβασης

Σε αυτό το τοπίο, επιδιώκουμε μια αγωνιστική κινηματική παρέμβαση στην Υπερνομαρχία. Δεν ξεκινάμε άλλωστε από το μηδέν. Σε αυτή την προσπάθεια θέλουμε να συναντηθεί το δυναμικό, που έχει δώσει το παρόν σε όλους τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες των τελευταίων ετών και αναζητά αγωνιστική διέξοδο απέναντι σε μια πραγματικότητα που προσβάλλει τις ανάγκες μας: Ριζοσπαστικά τοπικά σχήματα, κινήσεις πόλεις και γειτονιάς, οικολογικές πρωτοβουλίες με σημαντική δράση σε όλη την Αττική και έμπρακτη υπεράσπιση του δικαιώματος σε μια ανθρώπινη πόλη. Σχήματα και αγωνιστές από χώρους δουλειάς που πρωτοστάτησαν σε μεγάλους απεργιακούς αγώνες στην εκπαίδευση, στην υγεία, που στήριξαν αντιστάσεις ενάντια στον εργοδοτικό δεσποτισμό, που υπερασπίζονται τον ακηδεμόνευτο ταξικό συνδικαλισμό. Φοιτητικά και νεολαιίστικα σχήματα που έχουν πρωτοστατήσει σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στις εκπαιδευτικές αντιμεταρρυθμίσεις. Αγωνιστές και πρωτοβουλίες από το αντιπολεμικό κίνημα. Αγωνιστές, διανοούμενοι, περιοδικά και συλλογικότητες που επιμένουν στην ανάγκη μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.

Δεν επιδιώκουμε μια απλή εκλογική καταγραφή, ένα «ψηφοδέλτιο», αλλά μια ζωντανή συλλογικότητα, με δημοκρατικές διαδικασίες (συνελεύσεις, εκλεγμένη και ανακλητή συντονιστική επιτροπή, ομάδες εργασίες, τοπικές επιτροπές), που θα μείνει και θα δίνει μάχες πριν κατά και μετά τις εκλογές.

Πιστεύουμε ότι μια τέτοια κίνηση συμβάλει αντικειμενικάστην προσπάθεια για τη συγκρότησημιας άλλης αριστεράς. Μια αριστερά που να μην αναπαράγει τα αδιέξοδα και τις γραμμές ήττας του ΣΥΝ και του ΚΚΕ. Μια αριστερά που να αντιπαρατεθεί σε όλη τη γραμμή της πολιτικής κυβέρνησης, κεφαλαίου και Ε.Ε. Μια αριστερά ανεξάρτητη, δημοκρατική, αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική. Μια αριστερά που θα προσπαθήσει να κάνει ξανά εφικτή πραγματικότητα το όραμα μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Και ξέρουμε ότι σε αυτή μας την αγωνία και την αναζήτηση δεν είμαστε μόνοι μας. Γι’ αυτό και απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους αγωνιστές που επιμένουν στην ανάγκη για μια πραγματικά μάχιμη αριστερά, ικανή να πρωταγωνιστεί σε μεγάλες και νικηφόρες κοινωνικές μάχες να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια, να φέρουν τον πλούτο της δικής τους εμπειρίας, να συμβάλουν με τον προβληματισμό τους στη συλλογική αναζήτηση και την κοινή αγωνιστική δράση.

Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε όλες τιςαριστερές – ριζοσπαστικές πολιτικές οργανώσεις, τα σχήματα κοινωνικών χώρων (εργατικά σχήματα, σχήματα στις συνοικίες, φοιτητικά σχήματα) καθώς και τους ανεξάρτητους αγωνιστές να συμμετάσχουν ενεργά στην συνάντηση που καλούν οι τρεις κινήσεις πόλης την Τετάρτη 21/6, στις 7 μ.μ. στο ΕΜΠ (κτ. Γκίνη) για τη διαμόρφωση μιας αριστερής - ριζοσπαστικής παρέμβασης στην Υπερνομαρχία της Αθήνας.

Αριστερή Ανασύνθεση, Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, EEK, ΕΚΚΕ, ΚΟΕ, ΝΑΡ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος