Αριστερή Ανασύνθεση

Για την παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς

στις νομαρχιακές εκλογές

Ζούμε σε μέρες που σφραγίζονται ταυτόχρονα από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, την ένταση της εκμετάλλευσης, το βάθεμα της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, αλλά και την εμφάνιση και καταγραφή μεγάλων, μαζικών και ελπιδοφόρων αντιστάσεων, κινητοποιήσεων, κινημάτων και αγώνων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, από το αντιπολεμικό κίνημα μέχρι τα όχι στα ευρωδημοψηφίσματα και από τις μεγάλες απεργίες έως τα επιτεύγματα σημαντικών αντάρτικων κινημάτων. Όλα αυτά θέτουν επί τάπητος το ερώτημα για το ποιο πολιτικό και κοινωνικό κίνημα θα μπορέσει να αμφισβητήσει την αστική κυριαρχία, τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης, το σύγχρονο ιμπεριαλισμό.

Στη χώρα μας ζούμε την ιδιαίτερη ένταση της επίθεσης της κυβέρνησης της Ν.Δ. –με τη συναίνεση ουσιαστικά του ΠΑΣΟΚ– ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, την προσπάθεια να αναιρεθεί το σύνολο των κατακτήσεων των εργαζόμενων και να βαθύνει η καπιταλιστική αναδιάρθρωση: κατάργηση του 8ωρου και ευέλικτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση ωραρίου, ανατροπές στο ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, αξιολόγηση ΑΕΙ, κατάργηση της μόνιμης εργασίας στις ΔΕΚΟ, ευθεία αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, προεξαγγελία της νομιμοποίησης των ιδιωτικών ΑΕΙ και της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Έχουμε να κάνουμε με έναν πολιτικό σχεδιασμό όχι απλώς «να περάσουν κάποια μέτρα», αλλά να αναδιαταχθεί συνολικά το πεδίο των ταξικών συγκρούσεων, να εμπεδωθεί στις λαϊκές μάζες η συνείδηση πως «ό,τι ήξεραν, τελείωσε».

Όμως, αυτήη πολιτική, παρότι οξύνει ένα κλίμα λαϊκής δυσαρέσκειας, δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να συναντήσει εκείνη την μαζική κινηματική απάντηση που θα μπορούσε να την αποσταθεροποιήσει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του βάρους από προηγούμενες ήττες του λαϊκού κινήματος, της προηγούμενης ηγεμονίας των πρακτικών και λογικών του υποταγμένου συνδικαλισμού και της πραγματικής απουσίας μιας αριστεράς ικανής πρωταγωνιστεί στην οικοδόμηση αποτελεσματικών και μάχιμων αντιστάσεων στην επίθεση της κυβέρνησης.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα δεν δίνουν απάντηση ούτε οι γενικόλογες διακηρύξεις του ΣΥΝ περί «αντινεοφιλελεύθερων μετώπων» χωρίς πραγματική γείωση, που συχνά συνδυάζονται και με διαφόρων επιπέδων συνεργασίες ή ανοίγματα προς το ΠΑΣΟΚ, ούτε τα αδιέξοδα της γραμμής του ΚΚΕ που όσο ανεβάζει την αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική ρητορεία τόσο απέχει από τη συμβολή σε πραγματικούς αγώνες, προεξοφλώντας την ήττα κάθε αντίστασης και επιμένοντας στον απομονωτισμό της κομματικής περιχαράκωσης.

Γι’ αυτό και λέμε ότι οι δυνάμεις, τα σχήματα, οι αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς καλούνται να αντιμετωπίσουν δύο μεγάλες προκλήσεις:

·Αφενός, να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην προσπάθεια ανάπτυξης μαζικών, κινημάτων, μαχητικών, ανυποχώρητων και νικηφόρων αγώνων απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου - Ε.Ε.

·Αφετέρου, να ψηλαφίσουν ξανά δρόμους για την ανασύνθεση μιας αριστεράς αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής, ικανής να αποτελέσει πραγματικό αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Δεν υποτιμούμε ούτε τα προβλήματα, ούτε τις αντιφάσεις που διαπερνούν σήμερα τη ριζοσπαστική αριστερά, τις πραγματικές διαφωνίες και αποκλίσεις, το βάρος από την αποτυχία ή την αποτελμάτωση προηγούμενων εγχειρημάτων.

Εκτιμούμε, όμως, πως σήμερα ενωτικές πρωτοβουλίες που θα επιμένουν στην ανάγκη για αυτοτελή πολιτική παρουσία της αντικαπιταλιστικής - αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς, υπό την προϋπόθεση μιας πραγματικής στροφής προς τις μάζες, τους αγώνες και τα κινήματα, μπορούν να έχουν αποτελέσματα, να συσπειρώσουν ένα ανένταχτο δυναμικό που σήμερα αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με απογοήτευση και δυσπιστία, να σφραγίσουν κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, να αρχίσουν να ανατρέπουν συσχετισμούς και στην αριστερά και στην κοινωνία.

Υπάρχουν πολλές και σημαντικές παρεμβάσεις των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς και σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους και σε αρκετούς δήμους και συνοικίες. Αυτές πρέπει να συνεχιστούν και να στηριχθούν με κάθε τρόπο. Ειδικά οι τοπικές παρεμβάσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας και του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης για την εμπέδωση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της δυνατότητας να συγκροτηθούν ανεξάρτητες αριστερές κινήσεις σε τοπικό επίπεδο.

Χρειάζεται, όμως, να υπάρξουν και πετυχημένα παραδείγματα ενωτικής κεντρικής πολιτικής παρέμβασης. Οι νομαρχιακές εκλογές, ειδικά όταν μιλάμε για τους μεγάλους νομούς της χώρους, έχουν έναν τέτοιο πολιτικό χαρακτήρα και μπορούν να αποτελέσουν ένα πρώτο πεδίο για να δοκιμαστεί μια τέτοια κατεύθυνση

Ως ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, προτείνουμε τη συγκρότηση πλατιών ενωτικών ψηφοδελτίων της ριζοσπαστικής αριστεράς γύρω από ένα βασικό πλαίσιο κοινών πολιτικών θέσεων, ξεκινώντας από την υπερνομαρχία της Αθήνας, τη νομαρχία Θεσσαλονίκης και τη νομαρχία Αχαΐας.

Μιλάμε για ενωτικά ριζοσπαστικά αριστερά ψηφοδέλτια και αυτό σημαίνει και οριοθετήσεις απέναντι στο ρεφορμισμό και μια γενική αναφορά στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας άλλης αριστεράς στην ελληνική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, θέλουμε να κάνουμε σαφές ότι δεν κάνουμε μια πρόταση να «κατέβει ο πόλος της ριζοσπαστικής αριστεράς στις εκλογές», μια που αυτό θα θεωρούσε ως δεδομένο κάτι που αποτελεί ζητούμενο και προϋποθέτει ευρύτερες και βαθύτερες ενωτικές διεργασίες και ζυμώσεις.

Μιλάμε για μια προσπάθεια για μια ενωτική εκλογική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς, που θα πατάει πάνω στην πραγματική συμβολή της σε αγώνες και διεκδικήσεις, συνολικά σε μια κίνηση ανάτασης του λαϊκού κινήματος, και θα προσπαθεί να καταγράψει την απήχηση που μπορεί να έχει η κοινή δράση και παρέμβαση και με αυτό τον τρόπο να ανοίγει το δρόμο για ευρύτερες διεργασίες ανασύνθεσης μιας αριστεράς ανεξάρτητης και ριζοσπαστικής.

Γι’ αυτό το λόγο και πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα πρέπει να επιμείνει στη μαζική απεύθυνση, σε ένα λόγο πολιτικά οξύ αλλά συνάμα απλό και εύληπτο, που να ενδιαφέρεται όχι για την προβολή της όποιας ιδεολογικής εμμονής αλλά για να υπάρξουν πραγματικοί δίαυλοι επικοινωνίας με τις αγωνίες και τις αναζητήσεις του εργαζόμενου λαού και να αναδειχτεί μια σύγχρονη εργατική λαϊκότητα.

Μιλάμε, επίσης, για νομαρχιακές κινήσεις που δεν θα είναι απλώς το άθροισμα κάποιων οργανώσεων, αλλά θα συγκροτούν μάχιμες δημοκρατικές πολιτικές συλλογικότητες, με ουσιαστική συμμετοχή όλων όσων τη συναπαρτίζουν, με αυτοτελείς διαδικασίες, με δημοκρατική συζήτηση και απόφαση (ολομέλειες, αντιπροσωπευτικά και ανακλητά συντονιστικά, ομάδες δουλειάς). Γι’ αυτό το λόγο και η διαδικασία διαμόρφωσής τους θα πρέπει εξαρχής και με τρόπο ισότιμο να συμπεριλαμβάνει πολιτικές τάσεις ή σχήματα και ανένταχτους αγωνιστές.

Μιλάμε, τέλος, για μια πρωτοβουλία που χωρίς να παραβλέπει τοπικές ιδιαιτερότητες και δυναμικές θα έχει στοιχεία κοινού στίγματος και φυσιογνωμίας σε όσες νομαρχίες υπάρξει παρέμβαση. Ως ένα ελάχιστο κοινό πλαίσιο πολιτικών θέσεων για μια τέτοια παρέμβαση στις νομαρχιακές εκλογές προτείνουμε το ακόλουθο.

Αντίσταση στην κυβερνητική πολιτική και τις απαιτήσεις της Ε.Ε. – Υπεράσπιση των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφίας

·Όχι στη λιτότητα – να ζούμε με αξιοπρέπεια με ένα μισθό – κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων

·Όχι στην ανεργία και την ελαστική εργασία – όχι στην κατάργηση της μονιμότητας– 35ωρο – μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

·Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις – κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων

·Δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους – όχι στην αναθεώρηση του Συντάγματος

·Όχι στην καταστολή και τον αυταρχισμό

·Όχι στο ρατσισμό - Πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες τώρα!

Αντίσταση σε όλες τις μορφές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού

·Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους λαούς και κινήματα – Έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις – Αποδέσμευση από την Ε.Ε.

Αγώνας ενάντια σε όλες τις αναδιαρθρώσεις σε σχέση με το χώρο και την τοπική αυτοδιοίκηση

·Όχι στην ιδιωτικοποίηση, την ανταποδοτική λειτουργία, την επιχειρηματική αντίληψη και πρακτική, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις

·Υπεράσπιση – διεύρυνση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και των δασικών εκτάσεων, όχι στις αλλαγές χρήσης γης προς όφελος των επιχειρηματικών σχεδιασμών

·Αξιοποίηση των Ολυμπιακών έργων και του αεροδρομίου του Ελληνικού για το συμφέρον των κατοίκων, όχι στην παράδοσή τους σε επιχειρηματικά συμφέροντα.

·Όχι σε όλες τις παραλλαγές δημοτικών κατασταλτικών μηχανισμών

·Ενίσχυση των υποδομών κοινής ωφέλειας με δημόσια χρηματοδότηση και όχι μέσα από συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα: ύδρευση, αποχέτευση, ανακύκλωση, μαζικά μέσα μεταφοράς.

·Παρέμβαση μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις και μαχητικά κινήματα κατοίκων - όχι στη λογική της συνδιαχείρισης - κινηματική λογική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση

Αγώνας για μια άλλη ανεξάρτητη ριζοσπαστική αριστερά

·Όχι στην «αντινεοφιλελεύθερη» ενσωμάτωση του ΣΥΝ – Όχι στην ηττοπάθεια και τον απομονωτισμό του ΚΚΕ

·πάλη για την ενότητα και την ανασύνθεση της αντικαπιταλιστικής - αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς