Η υπεράσπιση της ειρήνης και των συνόρων, στην Ελλάδα και την περιοχή, δεν συμβιβάζεται με την πρόσδεση σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Το «Μνημόνιο» Τουρκίας-Λιβύης αποτελεί επιθετική κίνηση της κυβέρνησης Ερντογάν ενάντια στον ελληνικό λαό, αλλά και στους λαούς συνολικά της περιοχής, για τα συμφέροντα της τουρκικής άρχουσας τάξης. Κλιμακώνει τους αστικούς και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ανατολική Μεσόγειο και ταυτόχρονα φέρνει πιο κοντά την απειλή στρατιωτικών επεισοδίων με κίνδυνο γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης.
Ο κίνδυνος για την ειρήνη στην περιοχή είναι υπαρκτός και σοβαρός. Μετά τη δομική κρίση του καπιταλισμού το 2008-09 και σε μια εποχή παροξυσμού των αστικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δεν επιτρέπονται αυταπάτες ότι μπορούν να ελεγχθούν τυχόν πολεμικά «επεισόδια», όπως στο παρελθόν. Γι’ αυτό απαιτείται ενεργό και μαζικό αντιπολεμικό μέτωπο για την προάσπιση της ειρήνης και της φιλίας από τους εργαζόμενους και τους λαούς, ειδικά της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου.
Η ελληνική άρχουσα τάξη, με τις πλάτες των ΗΠΑ και την ενεργό συμμετοχή στον επιθετικό ιμπεριαλιστικό άξονα με τα αντιδραστικά καθεστώτα του Ισραήλ και της Αιγύπτου, επιδιώκει να επωφεληθεί από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, παραχωρώντας τη μερίδα του λέοντος στις ξένες πολυεθνικές με την αποδοχή της αμερικανικής επικυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική αστική τάξη έσπευσε να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με την Τουρκία όταν οι αμερικανικές, γαλλικές και ιταλικές πολυεθνικές πετρελαίου ήθελαν να κλείσουν συμφωνίες για την εκμετάλλευση της Ν.Α. Μεσογείου. Και τώρα που οι δήθεν σύμμαχοι την αδειάζουν, βρίσκεται σε αδιέξοδο και κινείται με αυταπάτες για αμερικανική στήριξη και για υπεράσπιση των ανύπαρκτων «ευρωπαϊκών συνόρων» από την Ε.Ε.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ και τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, αξιοποιούν την επιθετικότητα του τουρκικού καπιταλισμού και την επικίνδυνη, «αναθεωρητική» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν, για να καλλιεργήσουν και εμπεδώσουν ένα κλίμα «εθνικής ενότητας», όπως εκφράστηκε από τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Η «εθνική ενότητα» είναι ένα αντιδραστικό πολιτικό σύνθημα απάτης και πατριδοκαπηλίας σε βάρος των συμφερόντων και των αναγκών των εργαζομένων στην Ελλάδα, γιατί εκφράζει την αντιδραστική πολιτική της αστικής τάξης της Ελλάδας και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και συμφερόντων.
Μια εξωτερική πολιτική στηριγμένη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. όχι μόνο δεν μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, αλλά εγκυμονεί συρράξεις και πολέμους. Η «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα δικαιώματα του ελληνικού λαού, όπως έδειξε η πικρή πείρα «ξεπουλήματος» της Κύπρου το 1974 και πιο πρόσφατα, του κουρδικού λαού. Δεν μπορεί ούτε θέλει να εγγυηθεί την ειρήνη και την ασφάλεια όπως απέδειξε η κρίση των Ιμίων πριν από κάποια χρόνια.
Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχτεί τις απειλές πολέμου και τις επιθετικές ενέργειες από την πλευρά της τουρκικής αστικής τάξης. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να αποδεχτεί ούτε τον καιροσκοπισμό της ελληνικής αστικής τάξης και των εμπόρων όπλων για να προχωρήσουν σε μια νέα κούρσα πολεμικών εξοπλισμών σε βάρος των δαπανών για βασικές κοινωνικές ανάγκες, όπως η υγεία και η παιδεία.
Απαιτείται μια ανεξάρτητη, πολυδιάστατη πολιτική ειρήνης, φιλίας και συνεννόησης με τους λαούς της Τουρκίας, ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., ενάντια στους και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Πολιτική που δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την «πολεμοκαπηλία», ούτε με τον «ενδοτισμό» σε συμφωνίες κάτω από αμερικανονατοϊκή επικυριαρχία.
Διεκδικούμε
- Την ειρήνη, τη φιλία και τη διεθνιστική συνεννόηση μεταξύ των λαών, ειδικά Ελλάδας και Τουρκίας, ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επαναχάραξη των συνόρων και στην πολιτική των κυβερνήσεών τους.
- Αποχώρηση από τον άξονα «3 συν 1» με Ισραήλ και Κύπρο υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
- Καμία εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικούς και αστικούς ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά των σφαιρών επιρροής, αγώνας για έξοδο από ΝΑΤΟ και ΕΕ, έξω οι βάσεις του πολέμου.
- Απόκρουση των προκλήσεων της τουρκικής κυβέρνησης, καμία πρόκληση από πλευράς της Ελλάδας.
- Ειρηνική διευθέτηση των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο και τη φιλική συνεννόηση των λαών Ελλάδας-Τουρκίας.
- Υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού από τον ίδιο το λαό και σε συμμαχία με τους άλλους λαούς.
- Ο ορυκτός πλούτος ανήκει στους λαούς – όχι στις εξορύξεις των πολυεθνικών, στη ληστρική εκμετάλλευση και την περιβαλλοντική καταστροφή. Όχι στον πόλεμο για τα κέρδη των πολυεθνικών.