Για την πολιτική συγκρότηση και την διάταξή μας στις γειτονιές

1.Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 και η έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού καθόρισαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το σύνολο της παρέμβασης της Αριστεράς σε τοπικό επίπεδο όλη τη προηγούμενη χρονιά. Η πραγματικότητα για τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μετά τις εκλογές του Μαΐου του 2019 είναι πως διανύουμε μια περίοδο όπου η διαδικασία ενδοσκόπησης, αυτοκριτικής και συλλογικής αποτίμησης που διαπερνάει το σύνολο της Αριστεράς και είναι φυσιολογικό να επηρεάζει και τα αριστερά ριζοσπαστικά δημοτικά σχήματα. Παρά τον σημαντικό αριθμό εκλεγμένων στα δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια των δήμων, αποτέλεσμα του ευνοϊκού εκλογικού νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, τα περισσότερα σχήματα προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους μέσα στη νέα διαμορφωμένη συνθήκη και να καθορίσουν τη παρέμβαση τους μέσα στο νέο πεδίο αντιθέσεων και αντιφάσεων της αστικής αναδιαρθρωτικής πολιτικής.

2.Ο ουσιαστικός εκλογικός και πολιτικός θρίαμβος των δυνάμεων της Νέας Δημοκρατίας σε Περιφέρειες και Δήμους επιφέρει μια ουσιαστική τομή στη διαδικασία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σε τοπικό επίπεδο. Η τομή αυτή είναι κυρίως ιδεολογική και πολύ λιγότερο σε δημοσιονομικό επίπεδο ή σε επίπεδο διαχείρισης των προβλεπόμενων κεφαλαίων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η κυριαρχία της Ν.Δ έχει επιφέρει μια συνολική αντιδραστική ιδεολογική στροφή στην ελληνική κοινωνία η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό περνάει και από την τοπική αυτοδιοίκηση. Η στεγανοποίηση των θεσμικών φορέων της ΤΑ από τις παρεμβάσεις του λαϊκού παράγοντα (περσινή μεταρρύθμιση Θεοδωρικάκου, νέος εκλογικός νόμος για ΤΑ που βρίσκεται στα σκαριά, λειτουργία ΔΣ εξ' αποστάσεως από την αρχή της πανδημίας και με αφορμή αυτή), το δόγμα «νόμος και τάξη» και η αναβάθμιση της καταστολής ποσοτικά και ποιοτικά τόσο κεντρικά όσο και σε γειτονιές, η κυρίαρχη αφήγηση για την «ατομική ευθύνη» ως κύριος παράγοντας αντιμετώπισης της πανδημίας αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής της ΝΔ αλλά και των δημοτικών αρχών που πρόσκεινται σε αυτή. Από τις παρεμβάσεις των δεξιών Δημάρχων στα νησιά υποδοχής των προσφύγων, την αύξηση της καταστολής και την στοχοποίηση της νεολαίας ως πηγή μετάδοσης του κορονοϊού (π.χ. δημοτική αρχή Αγίας Παρασκευής το καλοκαίρι) μέχρι τον τρόπο που επιχειρείται σε μεγάλους Δήμους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) να εμπεδωθεί ένα αίσθημα «κανονικότητας». Είναι λοιπόν κρίσιμο να πούμε πως οι νέες περιφερειακές και δημοτικές αρχές πολύ περισσότερο καλούνται να διαδραματίσουν τον ρόλο του ιδεολογικού και πολιτικού στυλοβάτη της κεντρικής πολιτικής αφήγησης της Ν.Δ παρά να προχωρήσουν στην υλοποίηση βασικών τομών και αιχμών της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σε επίπεδο χώρου (χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι λειτουργούν αντίρροπα). Αυτόν το ρόλο κυρίως θα τον υλοποιήσουν οι λεγόμενοι πολυκομματικοί και ευρείας αποδοχής Δήμαρχοι που είτε συμπυκνώνουν το πλήρες του αστικού συνασπισμού εξουσίας είτε επιλέγουν την αποστασιοποίηση τους από τους διεκδικητές της πολιτικής εξουσίας, υλοποιώντας όμως πάντα πρόθυμα τις αναδιαρθρωτικές πολιτικές στους ΟΤΑ, ενώ παίζουν καταλυτικό ρόλο στο προχώρημα των «μεταρρυθμίσεων» γύρω από το αφήγημα «ανάπτυξη-προσέλκυση επενδύσεων-νέες θέσεις εργασίας».

3.Γίνεται σαφές λοιπόν πως σε αυτή τη κατάσταση τα καθήκοντα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στους Δήμους και το τοπικό κίνημα παραμένουν κρίσιμα αλλά παράλληλα αναβαθμίζονται μπροστά στη νέα ηγεμονία που προσπαθεί να εμπεδώσει τόσο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και συνολικά οι πολιτικές της Ε.Ε και του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου. Τα τοπικά σχήματα παραμένουν σημαντικό κύτταρο συσπείρωσης, συγκράτησης και συγκρότησης δυνάμεων στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε παρόλο που η περίοδος της επιδημίας ατόνησε σημαντικά τη λειτουργία και παρέμβασή τους πέρα από κάποιους ακτιβισμούς σχετικά με τη δημόσια υγεία. Οι τοπικοί πυρήνες στην Αθήνα και οι πυρήνες σε υπόλοιπες πόλεις πρέπει να ρίξουν ανάλογο βάρος ώστε να βαθύνει η συγκρότησή των σχημάτων και να οικοδομήσουν βαθύτερους δεσμούς με τη γειτονιά ιεραρχώντας και ανοίγοντας συγκεκριμένα μέτωπα παρέμβασης ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες. Έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε σε πιο αναλυτικές εξειδικευμένες επεξεργασίες για διάφορα μέτωπα ώστε να τροφοδοτούμε το δυναμικό μας, τα τοπικά σχήματα και τις όποιες διαδικασίες συντονισμού και θεματικών συζητήσεων.

Αν θα μπορούσαμε να θέσουμε γενικά 3 στόχους για τα αριστερά ριζοσπαστικά σχήματα στα οποία παρεμβαίνουμε αυτά θα ήταν οι εξής:

·Αριστερά ριζοσπαστικά σχήματα ιδεολογικής και πολιτικής αντεπίθεσης: Είναι κρίσιμο αυτή τη περίοδο τα δημοτικά σχήματα που παρεμβαίνουμε να μην είναι απλά σχήματα αναπαραγωγής μιας στενής αυτοαναφορικής αριστερής αντίληψης. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη ποιοτική ιδεολογική δουλειά που θα αποτελέσει τον αντίπαλο πολιτικό πόλο στο μπαράζ ιδεολογικής ακροδεξιάς επίθεσης της Ν.Δ. Η προσπάθεια τα δημοτικά μας σχήματα να αποτελέσουν σημείο αναφοράς μιας αριστερής πολιτικής τοποθέτησης, πρακτικής και φυσιογνωμίας στους δήμους που παρεμβαίνουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Μια τέτοια παρέμβαση και φυσιογνωμία περνάει μέσα από (χωρίς να εξαντλείται):

i.Την τοποθέτησή μας σε σημαντικά ζητήματα που κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα (π.χ. διαχείριση πανδημίας/δημόσια υγεία, οικονομική κρίση και συνέπειές της στη διαβίωση, προσφυγικό/μεταναστευτικό, καταστολή και δημοκρατικές ελευθερίες) και μπορούν να παράγουν διαιρέσεις.

ii.Προτάσεις, σκέψεις, ιδέες και πρακτικές που αναπτύσσουμε σε τομείς που αποτελούν αυτή τη στιγμή προπύργια ιδεολογικής οχύρωσης της Ν.Δ όπως ο πολιτισμός και ο αθλητισμός, καθώς αριστερή φυσιογνωμία σημαίνει να κάνεις πολιτική σε όλα τα επίπεδα.

iii.Την σύνδεση των τοπικών ζητημάτων και κινημάτων με τις κεντρικές πολιτικές των δυνάμεων του κεφαλαίου και τα ανταγωνιστικά κινήματα που αναπτύσσονται στην κατεύθυνση ανάδειξης ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού με την σχετική αυτονομία της να αμβλύνεται ουσιαστικά και σε βάθος από τις αντιμεταρρυθμίσεις Καλλικράτη και Κλεισθένη.

iv.Την αμεσοδημοκρατική λειτουργία, την συλλογική εκπροσώπηση και την εναλλαγή κόντρα στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο και το μοντέλο του «ειδικού».

·Αριστερά ριζοσπαστικά σχήματα-αναχώματα στην διαδικασία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σε επίπεδο χώρου και γειτονιών:

Οι γειτονιές εξακολουθούν και αποτελούν το «καταφύγιο» του συνόλου των πληττόμενων κοινωνικών ομάδων που δέχονται την ακραία επίθεση των μνημονιακών πολιτικών του κεφαλαίου. Στη γειτονιά μας συναθροίζονται άνεργοι νεολαίοι, μαθητές, φοιτητές, ελαστικά εργαζόμενοι, πρόσφυγες και μετανάστες, συνταξιούχοι, μικροέμποροι και βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες. Το πραγματικό διακύβευμα για μια αριστερή ανατρεπτική παρέμβαση στις γειτονιές είναι το πώς θα καταφέρει να διαμορφώσει τους απαραίτητους όρους για την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κοινωνικού κινήματος στο πεδίο της γειτονιάς που θα ομογενοποιεί τα αιτήματα και τις αγωνίες αυτών των ομάδων προσπαθώντας να τους δώσει παράλληλα την αναγκαία πολιτική κατεύθυνση σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές. Αυτή η κατεύθυνση στη δοσμένη πολιτική συγκυρία δεν αποτελεί απλά ένα μακρύ στρατηγικό στόχο αλλά άμεσο πολιτικό διακύβευμα. Κυρίως διότι αυτός ο κόσμος που περιγράφουμε παραπάνω είναι η βασική μαγιά μιας συλλογικής κοινωνικής και πολιτικής απογοήτευσης. Κυρίαρχο καθήκον των αριστερών σχημάτων στις γειτονιές –το οποίο εν τη απουσία κεντρικών πολιτικών εκφράσεων της Αριστεράς καλούνται ήδη να επιτελέσουν- είναι να προσπαθήσουν να αντιστρέψουν τη συλλογική κατάθλιψη, τη παραίτηση και τον αναχωρητισμό και να επαναφέρουν το αίσθημα του συλλογικού νου και την αισιοδοξία ότι ο συλλογικός αγώνας μπορεί να καταφέρει νίκες, ορίζοντας και καθορίζοντας μεσομακροπρόθεσμους κινηματικούς στόχους, επανεγγράφοντας συλλογικές κινηματικές πρακτικές στους συμμετέχοντες κοινωνικούς φορείς, δομώντας εσωτερική ζωή.Σε κάθε περίπτωση, το πραγματικό στοίχημα για ένα αριστερό ριζοσπαστικό σχήμα είναι το κατά πόσο θα καταφέρει να αποκτήσει γείωση στην γειτονιά, ουσιαστική αυτοδιοικητική ταυτότητα, «συνέχεια» στην παρέμβασή του και αν θα συμβάλλει στην τοπική κινηματική ανάταση.

·Ψηλάφιση μιας συνολικής εναλλακτικής πρότασης κόντρα στην συνδιαχείριση και στο υπάρχον πλαίσιο για τους Δήμους και τις γειτονιές:

Είναι εξίσου σημαντικό στη σημερινή συγκυρία τα σχήματα μας σε κάθε «αντί» που αρθρώνουν να προσπαθούν να περιγράψουν και μια αντίστοιχη θετική πρόταση. Η προσπάθεια ανασυγκρότησης του κοινωνικού μπλοκ των εκμεταλλευόμενων περνά μέσα από την άρθρωση ανταγωνιστικών θέσεων ενάντια στις κυρίαρχες. Η συγκεκριμένη λογική αποκτά ξεχωριστό χαρακτήρα μέσα στο πεδίο της δεδομένης ήττας της αριστερής κυβερνητικής πρότασης αλλά και της παράλληλης ύπαρξης παραδειγμάτων αριστερής ριζοσπαστικής διαχείρισης σε επίπεδο Δήμων (πχ Πελετίδης). Είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η προσπάθεια να περιγράψουμε βασικές αριστερές θέσεις αρχής σε όλα τα επίπεδα της ποιότητας ζωής και καθημερινότητας των δημοτών (κοινωνική πολιτική, προσβασιμότητα, διαχείριση ελεύθερων χώρων, πολιτισμός, αθλητισμός κτλ) Αυτή η διαδικασία πρέπει να είναι αντικείμενο συλλογικής επεξεργασίας τόσο στο εσωτερικό της οργάνωσης όσο και των σύμμαχων πολιτικών μας οργανώσεων και μετώπων. Πολύ περισσότερο όμως είναι μια διαδικασία που περνά αναγκαστικά μέσα από τις πλατιές μάζες, από συλλόγους, φορείς, ερασιτεχνικά σωματεία, πρωτοβουλίες πολιτών, λαϊκές δομές αυτοοργάνωσης, με τις οποίες οφείλουμε να οσμωθούμε, να τις μπολιάσουμε με το πνεύμα της αμφισβήτησης και του αγώνα, να μας μπολιάσουν με το πνεύμα της δημιουργίας και της επινοητικότητας.

Για τα μέτωπα πάλης στο τοπικό κίνημα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση

4.Τα κύρια μέτωπα πάλης γύρω από τα οποία φαίνεται να εξειδικεύονται οι παραπάνω στόχοι είναι τα εξής:

a)Η διαχείριση της πανδημίας και η εξειδικεύσεις της σε συγκεκριμένους τομείς όπως η επιμονή στο αίτημα για ενίσχυση του ΕΣΥ και ειδικότερα του δημόσιου συστήματος Πρωτοβάθμιας Υγείας (ΤΟΜΥ, που ενδέχεται να περάσουν στην ευθύνη των δήμων) με μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού και βοηθητικού προσωπικού, αύξηση της χρηματοδότησης, μαζικά δωρεάν τεστ∙ το άνοιγμα των σχολείων με υγεινομικά μέτρα ασφαλείας για μαθητές, καθηγητές και γονείς όπως μικρότερος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών και προσωπικού καθαριότητας, νέες σύγχρονες κτηριακές μονάδες∙ η ενίσχυση των ΜΜΜ με δημόσιο χαρακτήρα, συχνότερα δρομολόγια και ανανέωση του στόλου. Στα πλαίσια όλων των παραπάνω προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ευρύτερα τοπικά μέτωπα αγώνα με συλλόγους νοσοκομειακών, εκπαιδευτικών, ενώσεις γονέων και τοπικούς φορείς ασκώντας πίεση και κριτική τόσο στις δημοτικές αρχές όσο και στις κεντρικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές διαχείρισης της πανδημίας.

b)Το προχώρημα των αναδιαρθρωτικών τομών στους ΟΤΑ με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης βασικών λειτουργιών των ΟΤΑ (αποκομιδή απορριμμάτων, ηλεκτροφωτισμός, πράσινο), την επέκταση του θεσμού της ανταποδοτικότητας, την περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης και την ακραία δημοσιονομική επίθεση στους Δήμους με τους μειωμένους ΚΑΠ και χωρίς να αποδεσμευθεί ούτε ένα ευρώ από τα παρακρατηθέντα χρήματα των ΟΤΑ από την κεντρική διοίκηση, την αύξηση των δημοτικών τελών, την επίθεση στη δημοτική περιουσία, την υποστελέχωση δημοτικών υπηρεσιών στα πλαίσια την εφαρμοσμένης λιτότητας στους δήμους και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στους ΟΤΑ που λειτουργεί τροχιοδεικτικά για τις σύγχρονες επισφαλείς σχέσεις εργασίας στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα και ανοίγει την πόρτα στους ιδιώτες, την υποβάθμιση των υποδομών (το πρόβλημα των σχολικών κτηρίων εμφανίζεται έντονα τόσο εν μέσω πανδημίας όσο και με την υποχρεωτική δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, η έλλειψη αθλητικών χώρων για τοπικά σωματεία και ερασιτεχνικό αθλητισμό μεταφέρει τα οικονομικά βάρη στους δημότες κτλ).

c)Η αυταρχικοποίηση και το βάθεμα των αντιδημοκρατικών εκτροπών στους ΟΤΑ. Η προσπάθεια αναβάθμισης της κωδικοποίησης της ευρωπαϊκής χωροταξικής στρατηγικής με το «Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας» (Σ.Β.Α.Κ.) και η διοικητική αναδιάρθρωση των ΟΤΑ αρχικά μέσω των Προγραμμάτων Καλλικράτης και Κλεισθένης και τελευταία με την νομοθετική παρέμβαση Θεοδωρικάκου τον Σεπτέμβρη του 2019 και τον νέο εκλογικό νόμο που ετοιμάζει, αμβλύνουν περαιτέρω την σχετική αυτοτέλεια της ΤΑ από το κεντρικό κράτος ενώ ταυτόχρονα στεγανοποιούν την ΤΑ από τις αριστερές ριζοσπαστικές φωνές και τον λαϊκό παράγοντα. Το ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων αναγνωρίζει την δημοκρατία μόνο μέσα στο δοσμένο πλαίσιο της δημοσιονομικής λιτότητας, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Έτσι αφαιρεί το δικαίωμα καταψήφισης προϋπολογισμού χωρίς κατάθεση εναλλακτικού που όμως θα πληροί αυστηρά τις κατευθύσεις του Αποκεντρωμένης, αφαιρεί στην πράξη το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στις επιτροπές Ποιότητας Ζωής και Οικονομική από εκλεγμένες στο δημοτικό συμβούλιο μικρότερες παρατάξεις, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει το ρόλο των επιτροπών αυτών από εισηγητικό σε αποφασιστικό αυξάνοντας τα όρια απευθείας αναθέσεων (από 25.000 σκοπεύουν να τις πάνε σε 60.000 στους δήμους στο νέο νόμο!) υποβαθμίζοντας ουσιαστικά τα Δημοτικά Συμβούλια από πολιτικά όργανα διοίκησης ενός δήμου σε διεκπεραιωτικά συμβουλευτικά σώματα. Αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση μετατρέποντας μειοψηφίες σε διοικήσεις με ένα ανελέητο «παζάρι» δημοτικών κινήσεων που είτε διασπώνται είτε συνενώνονται με άλλες, βάζει φραγμούς στην εκπροσώπηση αριστερών ριζοσπαστικών κινήσεων στα Δημοτικά Συμβούλια με τα όρια του νέου εκλογικού νόμου που θα ετοιμάζεται (οι διαρροές αναφέρουν επαναφορά εκλογής με 42% από τον πρώτο γύρο όπως στον Καλλικράτη, όριο 3-5% για είσοδο στο δημοτικό συμβούλιο, πιθανή μείωση μελών ΔΣ που αντικειμενικά ανεβάζει το μέτρο εκλογής αποκλείοντας μικρότερες παρατάξεις κλπ.).

d)Η διαχείριση των απορριμμάτων. Οι κεντρικές πολιτικές κατευθύνσειςανοίγουν ακόμα ένα πεδίο κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο με αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες. Πιο συγκεκριμένα για την Αττική, η εν κρυπτώ απόφαση για επέκταση του ΧΥΤΑ Φυλής τον Αύγουστο απλά μεταφέρει το υπαρκτό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής για λίγο αργότερα ενώ η αναβάθμιση του κοστοβόρου και προβληματικού ΕΜΑΚ Φυλής (Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης) σε συνδυασμό με τα σχέδια για μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων με καύση μέσω ΣΔΙΤ σε Φυλή και Σχιστό αποκαλύπτει τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις περιφέρειας και κεντρικής διοίκησης. Η ήπια διαχείριση των απορριμμάτων με διαλογή στην πηγή, με έμφαση στην ανακύκλωση,με την ελαχιστοποίηση του όγκου των απορριμμάτων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και με ενεργή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών πρέπει να συνδέεται με τα τοπικά και υπερτοπικά περιβαλλοντικά οφέλη και τις ριζοσπαστικές περιβαλλοντολογικές/οικολογικές ανησυχίες και κινήματα που αναπτύσσονται.

e)Η επίθεση στον δημόσιο χώρο, η ιδιωτικοποίησή του και η διαχείρισή του για ιδωτικά οικονομικά οφέλη.Οι ιδιωτικοποιήσεις του δημοσίου χώρου πλέον αποτελούν τον πυρήνα της κεντρικής πολιτικής αφήγησης της Ν.Δ και φαίνεται να εκφεύγει από το πλαίσιο της τυπικής μνημονιακής στρατηγικής. Η προσέλκυση επενδύσεων (με έμφαση στις επενδύσεις από τις Η.Π.Α) και η λογική άλωσης του δημόσιου χώρου προκειμένου να «αξιοποιηθούν» (μεγάλα εμπορικά κέντρα, καζίνο κτλ) ουσιαστικά δεν είναι απλά μια λογική ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Είναι μια πολιιτκή λεηλασίας του δημόσιου χώρου που γίνεται πλέον ανοικτά θυσία στο βωμό της «ανάπτυξης» και των φαντασιακών επενδυτικών πακέτων που οραματίζεται η Ν.Δ. Το καζίνο στο Χαλάνδρι, και η «επένδυση» στο Ελληνικό είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς η νέα στρατηγική ανάπτυξης δεν διστάζει να αναδιαρθρώσει τον αστικό ιστό, να θυσιάσει το όποιο ελεύθερο χώρο πρασίνου υπάρχει στις πόλεις και να δημιουργήσει μεγάλες περιοχές καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσα στο λεκανοπέδιο.

f)Η επίθεση στη γη και η προσπάθεια δημιουργίας «νέου τύπου» βιομηχανικών ζωνών στην ύπαιθρο. Τα φαραωνικά σχέδια για αιολικά πάρκα σε Άγραφα, Τήνο και άλλες ηπειρωτικές και νησιωτικές περιοχές, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες καύσης σκουπιδιών της ΑΓΕΤ στο Βόλο εντός του αστικού ιστού, το ξεπούλημα του Ερημίτη στην Κέρκυρα και η τσιμεντοποίηση του Υμηττού είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το αίτημα για την υπεράσπιση της Γης, του φυσικού πλούτου, του περιβάλλοντος και της όποιας αυτόνομης πρωτογενούς ανάπτυξης της υπαίθρου παραμένει επίκαιρο και εξαιρετικά κρίσιμο.

g)Η επίθεση στην κατοικία μέσω των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και του νέου πτωχευτικού νομοσχεδίου παραμένει ενεργή όσο και αν φαίνεται να βρίσκεται σε μια συνολική διαδικασία ύφεσης στο επίπεδο διάχυσης της κουβέντας στη δημόσια σφαίρα. Εν μέσω πανδημίας, μεγάλο ποσοστό των εισοδημάτων των νοικοκυριών έχει χαθεί και το νεό πτωχευτικό νομοσχέδιο έρχεται να θέσει το πλαίσιο διαχείρισης της αδυναμίας πληρωμής των χρεών προς τις τράπεζες που θα έρθουν το επόμενο διάστημα. Το εν λόγω νομοσχέδιο στοχεύει ξεκάθαρα στα εργατικά και λαϊκά στρώματα ρευστοποιώντας την πρώτη κατοικία τους σε φορέα διαχείρισης που ελέγχεται από τράπεζες με την εποπτεία του κράτους. Στη συνέχεια τους καθιστά ομήρους των τραπεζών θέτοντας μια άκρως κερδοσκοπική διαδικασία ενοικίου και αποπληρωμής των χρεών, τα οποία αν δεν υπηρετηθούν ακολουθεί έξωση από την πρώτη κατοικία. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η πραγματική κατάσταση της οικονομίας (ανεργία, μειώσεις μισθών, περικοπές συντάξεων και επιδομάτων, μείωση εισοδημάτων λόγω πανδημίας κτλ). Σε αυτό το διαφορετικό πεδίο αρπαγής την πρώτης κατοικίας από τα λαϊκά στρώματα (καμία διαδικασία σε ειρηνοδικεία ή συμβολαιογράφους όπου το κίνημα μπορούσε να παρέμβει και να αποτελέσει ανάχωμα στους πλειστηριασμούς) το τοπικό κίνημα οφείλει να επανεξετάσει την τακτική του για να μπορεί να παράξει αποτελέσματα. Η απάντηση σε αυτή την επίθεση θα πρέπει να συνοδεύεται από μια συνολική πρόταση για το ζήτημα της στέγασης τόσο στο πεδίο των κοινωνικών πολιτικών στέγασης όσο και στο πεδίο του Airbnb και του gentrification το οποίο αφορά άμεσα πολλές περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

h)Το πεδίο της λαϊκής αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης και η ειδική δουλειά που πρέπει να γίνει σε αυτό. Χρειάζεται προσπάθεια να οικοδομήσουμε ξανά δίκτυα λαϊκής κοινωνικής αλληλεγγύης, στέκια, λέσχες, χώρους στις γειτονιές που να μη λειτουργούν στενά σαν μηχανισμοί αναπαραγωγής του ευρύτερου χώρου της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αλλά να έχουν πραγματική γείωση με τις γειτονιές και τις ανάγκες της. Πρέπει να συμβάλλουμε και να διευκολύνουμε την λαϊκή αυτενέργεια, πρωτοβουλία και δημιουργικότητα, να οικοδομήσουμε αντιπαραδείγματα λαϊκής οργάνωσης, πολιτισμού, διασκέδασης, κοινωνικών δεσμών και σχέσεων αναγνωρίζοντας μεν ότι αποτελούν μερικότητα στον ωκεανό των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων, αλλά ότι είναι αναγκαία συνθήκη για μια αριστερή ριζοσπαστική πολιτική που προσπαθεί να αναμετρηθεί με το ερώτημα του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Ταυτόχρονα θεωρούμε πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί και οφείλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής (κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, φροντιστήρια, κουζίνες, ιματιοθήκες, υπνωτήρια αστέγων, δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων/προσφύγων/αστέγων/ευπαθών κοινωνικών ομάδων κ.α.) με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από το κράτος.Σε αυτό το κομμάτι, πρέπει να γίνει ειδική αναφορά και επεξεργασία στο πεδίο της αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. Χρειάζεται να επεξεργαστούμε συγκεκριμένη στοχοθεσία για την στέγαση, τους όρους εισαγωγής στην αγορά εργασίας και την ένταξη προσφύγων και μεταναστών στην ελληνική κοινωνία στα πλαίσια οικοδόμησης μιας ευρύτερης λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας.

i)Το αντιφασιστικό κίνημα και η κατάστασή του. Το αποτέλεσμα της δίκης της ΧΑ ήταν μια μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος και ουσιαστικά βάζει ένα τέλος στην ΧΑ αλλά και στα μορφώματα Λαγού και Κασιδιάρη. Αυτή την στιγμή στον χώρο της ακροδεξιάς δεν υπάρχει κάποιος φορέας που να δρα συνεκτικά για τις ακτιβιστικές ακροδεξιές ομάδες που συνεχίζουν να υπάρχουν μεμονωμένα σε όλη την επικράτεια, και αυτό είναι κάτι θετικό. Το τέλος της ΧΑ όμως δεν σημαίνει και τέλος της ακροδεξιάς ειδικά σε ένα ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον που ευδοκιμεί. Αν και δύσκολα προβλέπεται άμεσα κάποια πολιτική κίνηση που θα προσπαθήσει να εκφράσει τον εθνικιστικό/ακροδεξιό ριζοσπαστισμό, η συντηρητικοποίηση του δημόσιου λόγου, οι ακραίες φωνές με θεσμικό ρόλο, το σταθερά αποσταθεροποιημένο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, οι νεοφιλελεύθερες εμμονές στην διαχείριση της πανδημίας, η επένδυση της ΝΔ στο φόβο και την καταστολή σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής, αποτελούν έδαφος για την επανεμφάνιση στον δημόσιο λόγο και στον δρόμο ακροδεξιών/εθνικιστικών ομάδων που ίσως προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν αντιδραστικές/ξενοφοβικές/ανορθολογικές τάσεις ατομικής επιβίωσης στο κοινωνικό σώμα. Το αντιφασιστικό κίνημα παρά την μεγαλειώδη εμφάνισή του την ημέρα της δίκης σε πολλές πόλεις της επικράτειας αλλά και τις προηγούμενες ημέρες, δείχνει σημάδια αποσύνθεσης όπως και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Οι πολλές τοπικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν σαν απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις έχουν πλέον ατονήσει και διαλυθεί ενώ ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά σε καμία στιγμή δεν κατάφερε να λειτουργήσει πραγματικά σαν συντονισμός των κατά τόπους αντιφασιστικών πρωτοβουλιών κρατώντας ρόλο συντονισμού οργανώσεων. Στην σημερινή συγκυρία, με μια συντηρητική στροφή της κυρίαρχης αφήγησης και της κοινωνίας, οφείλουμε να επαναεπεξεργαστούμε θέσεις και πρακτικές για την επανασυγκρότηση τοπικών ενωτικών αντιφασιστικών πρωτοβουλιών, για την παρέμβασή μας στον τοπικό δημόσιο λόγο κόντρα στην συντηρητικοποίηση και τον ανορθολογισμό, για την μαζική αντιφασιστική δημοκρατική παρέμβαση στη γειτονιά κόντρα στον φασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Γνωρίζοντας πως δεν θα είναι μια εύκολη διαδικασία στη σημερινή κινηματική κατάσταση και με κατακερματισμένες τις πολιτικές οργανώσεις και ομάδες, σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε μέσα από τα τοπικά οχήματα και σχήματα που παρεμβαίνουμε.

Για την εσωτερική συγκρότηση της Αριστερής Ανασύνθεσης στις συνοικίες

5.Η Ομάδα Γειτονιών/Αυτοδιοίκησης συγκροτείται σαν ομάδα του ΚΣΟ από τους υπευθύνους των τοπικών πυρήνων και όσους/ες συντρόφους/ισσες πανελλαδικά ασχολούνται με το τοπικό κίνημα και την ΤΑ από τις Οργανώσεις Πόλης της Αριστερής Ανασύνθεσης. Η Ομάδα Γειτονιών/Αυτοδιοίκησης φιλοδοξούμε να συμβάλει στο κενό συντονισμού, επικοινωνίας και συζήτησης μεταξύ των τοπικών πυρήνων και συντρόφων/ισσων που ασχολούνται στο τοπικό κίνημα και την αυτοδιοίκηση σε πανελλαδικό επίπεδο. Στόχος μας είναι να οργανώσουμε την επικοινωνία και την παρέμβαση συντρόφων και συντροφισσών που εμπλέκονται στο τοπικό κίνημα, σε δημοτικέςκινήσεις, τοπικές πρωτοβουλίες και στέκια∙ να εξειδικεύσουμε και να βαθύνουμε τις επεξεργασίες μας για συγκεκριμένα μέτωπα που ανοίγονται αλλά και σε ζητήματα πολιτικών προγραμματικών θέσεων για την ΤΑ∙ να συντονίσουμε τις παρεμβάσεις μας σε ΔΣ και τοπικό κίνημα όπου αυτό είναι δυνατό και λαμβάνοντας υπόψιν μας πως κάθε σχήμα, πρωτοβουλία, κίνηση, στέκι κτλ έχει την δική του ταχύτητα και πολιτικά κεκτημένα και η παρέμβασή μας σε αυτά οφείλει να παλεύει δημιουργικά μια τοποθέτηση και όχι να την εκβιάζει∙ να ανατροφοδοτήσουμε τους πυρήνες και κάθε σύντροφο και συντρόφισσας με την οργάνωση και αντίστροφα.