Ερ: Πωςκαι από ποιους δημιουργήθηκε η “Ζωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη”; Για ποιολόγο δεν εκφράζεστε από άλλα σχήματα της αριστεράς και φτιάξατε ένακαινούριο;
Απ: Η δημοτική κίνηση Zωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη είναι πρώτα από όλαμία συλλογικότητα αγώνα για τη γειτονιά και έπειτα ένα ψηφοδέλτιο γιατις δημοτικές εκλογές. Ιδρύθηκε τυπικά τον Οκτώβριο του 2018 μετά απόσυζητήσεις και συνελεύσεις που άρχισαν από το Μάη του 2018. Η ανάγκη γιαμία νέα ενωτική και ριζοσπαστική κίνηση προέκυψε από την ανάγκησυστέγασης όλου του δυναμικού που έδωσε αγώνες τα τελευταία 20 χρόνιαστη γειτονιά. Αν και νέα κίνηση, ο κόσμος της ήταν παντού στα τοπικάκινήματα της πόλης. Τα κινήματα για να γίνει η Βίλα πάρκο για όλο το λαότου Ζωγράφου, να μη γίνουν οι 6 πλατείες μας υπόγεια γκαράζ καιτσιμέντο επί Καζάκου, να γίνει το Μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδί, στιςπλατείες για να μην περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές, στην ΠρωτοβουλίαΑγώνα Ζωγράφου για να μην πλειστηριαστούν τα σπίτια των συμπολιτών μας,σε κινήσεις αλληλεγγύης και συνεταιρισμούς καταναλωτών (ΣΥΝ.ΖΩ., κίνημαχωρίς μεσάζοντες). Οι περισσότεροι από εμάς αποχώρησαν σταδιακά από έναάλλο σχήμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη γειτονιά (Κίνημα στην Πόλη)που κινείται πλέον εντελώς παραταξιακά εκφράζοντας πλέον μόνο το χώροτης πλειοψηφίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καταλήγοντας καρικατούρα του παλιούενωτικού εαυτού του της περιόδου 2006-2012.
Η κίνησή μας αντιπροσωπεύει όλες τις γενιές κατοίκων (εργαζόμενοι,συνταξιούχοι, φοιτητές) και ειδικά την παραγωγική ηλικία που είναι οκορμός της. Κάποιο από το δυναμικό της κίνησης πέρα απόκοινωνική-κινηματική δράση είχε και έχει και πολιτική συμμετοχή στηΛαϊκή Ενότητα (και κάποιοι παλιότερα στην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ)και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σήμερα στην πλατφόρμα Μετάβαση), καθώς και σε άλλεςσυλλογικότητες (Ξεκίνημα, Κόκκινο Νήμα, Παρέμβαση) και φυσικά ανένταχτοδυναμικό. Η φυσιογνωμία της κίνησης είναι ενωτική, αφού αποτελείται απόενεργούς κατοίκους προερχόμενους/ες από διάφορες τάσεις τηςριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και ανένταχτους/ες της πόλης μας καιαπευθύνεται ενωτικά στις άλλες μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς τηςπόλης (Λαϊκή Συσπείρωση, Κίνημα στην Πόλη) ακόμα και αν αυτές αρνούνταιτη συμπόρευση. Επιμένει ριζοσπαστικά χωρίς να υποτάσσεται στις δυσκολίεςτων καιρών, εξού και Ανυπότακτη.
Ερ: Ο Κλεισθένης και οι πολιτικές λιτότητας δημιουργούν έναασφυκτικό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Τι μπορεί να πετύχει η αριστερά μεβάση αυτά τα δεδομένα;
Απ: Το πεδίο των πολιτικών στο χώρο και την αυτοδιοίκηση επιλέχθηκεαπό τον ΣΥΡΙΖΑ ως σχετικά προνομιακό για το ξεδίπλωμα της μνημονιακήςστροφής του και της μετάλλαξής του πλέον σε ανοιχτά σοσιαλφιλελεύθεροκόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρυκτικά αντιστεκόταν στην «οικειοποίηση» τουμνημονίου σε επίπεδο κεντρικού πολιτικού τόνου, αλλά οικειοποιήθηκεανοιχτά τις κατευθύνσεις του στο πεδίο του χώρου. Και μάλισταπροβάλλοντας τις ως μέρος της διαδικασίας «παραγωγικής ανασυγκρότησης»και «ανάπτυξης» που υποτίθεται ότι θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση.Έτσι, στο πεδίο του δημόσιου χώρου πλέον εκχωρεί σημαντικά πεδία τουστο ιδιωτικό κεφάλαιο και διαμορφώνει ένα πλαίσιο διευκόλυνσης τωνεπενδύσεων σε αυτά αποδεικνύοντας ότι αποτελεί αξιόπιστο υλοποιητή τωνμνημονιακών κατευθύνσεων. Παράλληλα με τους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούςστο πεδίο του χώρου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άνοιξε και τη συζήτηση γιαμία νέα αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Στόχος είναι: α) η θεσμική καιπολιτική συμπύκνωση της παραπάνω αναπτυξιακής κατεύθυνσης με θωράκισητου δημοσιονομικού πλαισίου λειτουργίας των ΟΤΑ (ισοσκελισμένοιπροϋπολογισμοί, παρατηρητήριο ΟΤΑ, εκχώρηση λειτουργιών σε ιδιώτες ανδεν εξασφαλίζεται η χρηματοδότησή τους μέσω των εσόδων των ΟΤΑ, εκχώρησηαρμοδιοτήτων είσπραξης κάποιων φόρων με αύξηση των πεδίων«ανταποδοτικότητας» κλπ.), β) η καλλιέργεια ενός πολιτικού κλίματος«συναίνεσης» τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (με πρωτοβουλίες όπως ησυνταγματική αναθεώρηση και ο νέος εκλογικός νόμος) όσο και στο επίπεδοτης αυτοδιοίκησης. Η γραμμή της «συναίνεσης» είναι αναγκαία για τηθωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, για πιθανές ανασυνθέσεις καισυνεργασίες ακόμα και «μεγάλο» κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ των δύομεγάλων πόλων ή «οικουμενική» κυβέρνηση αν κριθεί αναγκαίο μελλοντικά.
Στα καθ’ημάς, Αριστερά φυσικά δεν είναι απλά το να λες ότι είσαι«Αριστερά» αλλά κυρίως το τι κάνεις. Οπότε, καταρχάς δεν αρκεί η χρήσητου όρου όταν εφαρμόζεις, και μάλιστα πιστά, μνημονιακές πολιτικές όπως ηδήμαρχός μας η κ.Καφατσάκη. Μία πραγματική Αριστερά αν εκλεγόταν στηδιοίκηση του δήμου θα ερχόταν αναγκαστικά σε ρήξη με το υπάρχον πλαίσιο.Θα εναντιωνόταν έμπρακτα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεωνστους δήμους και στην απαξίωση των δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών. Θααρνιόταν τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων της δημοτικής περιουσίαςπροστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον. Θα αρνιόταντηλογική της «ανταποδοτικότητας» που κάνει τους δήμους φορομπηχτικούςμηχανισμούς. Θα διεκδικούσε αγωνιστικά μαζί με τους κατοίκους και άλλεςτέτοιες δημοτικές αρχές τη δημόσια χρηματοδότηση που μειώθηκε καιπαρακρατήθηκε λόγω μνημονίων. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι η σκέψη μαςκαι η πρακτική μας. Το κεντρικό προεκλογικό σύνθημά μας είναιΕνωτικά και Ριζοσπαστικά, να κερδίσουμε ξανά τη ζωή μας.Καιεννοούμε κάθε λέξη του για τους λόγους που είπα και παραπάνω. Είναιεφικτό, αν αγωνιστούμε για αυτό όλο και περισσότεροι/ες. Είναι εφικτό μεμία γειτονιά που «είναι στο πόδι», που παλεύει για ό,τι της ανήκει καιδεν το αφήνει απλά στα χέρια κάποιων που ψηφίζει μία φορά στα τέσσεραχρόνια. Εμείς δεν σκοπεύουμε να τάξουμε υποσχέσεις. Σκοπεύουμε ναδείξουμε με το παράδειγμα του αγώνα ότι αυτά γίνονται για να τοακολουθήσουν όλο και περισσότεροι /ες και να τα κερδίσουμε. Το ότι οχώρος της Βίλας μας είναι ακόμα πράσινος και όχι εμπορικό κέντροκερδήθηκε έτσι, το ότι οι πλατείες μας δεν έγιναν ακόμα περισσότεροτσιμέντο επί δημάρχου Καζάκου επίσης. Δεν έγιναν με κάποιο μαγικό τρόποαυτά. Αυτή την εμπειρία ακολουθούμε και θέλουμε πολλές νέες τέτοιεςακόμα.
Ερ: Τι θα σήμαινε ένα διαφορετικό υπόδειγμα-παράδειγμα στηνπαρέμβαση στη γειτονιά για την αριστερά; Σημειωτέον ότι το φαινόμενοσχημάτων που δημιουργούνται λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές και μετά τιςεκλογές ατονούν είναι το σύνηθες στην αριστερά – όλων των τάσεων. Πωςθα αποφύγετε αυτόν τον κίνδυνο;
Απ: Η Αριστερά σε πολλές όψεις της δείχνει ότι έχει γίνει επί τηςουσίας το αριστερό άκρο του συστήματος της μεταπολίτευσης και τηςσυναίνεσης που εδραίωσε εκείνη η εποχή για δεκαετίες μέχρι την κρίση του2008. Ενσωματώθηκε και επαναπαύθηκε ως αριστερό άκρο διαμαρτυρίας στοεπίσημο (κοινοβουλευτικό) πολιτικό σκηνικό, αποσπώντας μικρέςπαραχωρήσεις και σπανιότερα κινηματικές νίκες εντός ενός πλαισίου πουαυτό ήταν ενίοτε και αποδεκτό εφόσον δεν διατάρασσε την συγκεκριμένηισορροπία δυνάμεων. Πέρα από το ότι αυτή η Αριστερά είχε σταματήσει απόδεκαετίες να είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα, πλέον και ναθέλει να συνεχίσει να «επιβιώνει» έτσι αυτό δεν είναι πια εφικτό, ημεταπολιτευτική συναίνεση κατέρρευσε πλέον. Οπότε, ένα μέρος της«αποσκίρτησε» οριστικά και ενσωματώθηκε πλήρως και γοργά στις απαιτήσειςτου κεφαλαίου που επιβάλλονται στο νέο μνημονιακό τοπίο (περίπτωση τουσημερινού ΣΥΡΙΖΑ). Και ένα άλλο προσπαθεί να διατηρήσει δυνάμεις με τιςμεθόδους του παρελθόντος. Έτσι δεν υπάρχει μέλλον για μία μαχόμενηΑριστερά, γειωμένη σε λαϊκά στρώματα και κοινωνικούς χώρους, πολιτικάαποτελεσματική και επικίνδυνη για το αστικό σύστημα. Για μία τέτοιαΑριστερά απαιτείται πάλι επιστροφή στον καθημερινό βασανιστικό αγώνα γιατα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας μας, με επιμονή, μεαυταπάρνηση, αναζητώντας νέα περιεχόμενα και μορφές δράσης, μεπειραματισμό και μεράκι. Για να ξαναπιάσουμε το νήμα της εποχής πουΑριστερά σήμαινε ταυτόχρονα θυσία, αξιοπιστία, ήθος και εντιμότητα, αλλάταυτόχρονα και αποτέλεσμα στο σήμερα και όραμα για μία άλλη, καλύτερηκοινωνία.
Δεν θέλω να πω φυσικά ότι έχουμε κατακτήσει όλα αυτά στην κίνησηΖωγράφου-Ανυπότακτη Πόλη, θα ήταν υπερφίαλο. Λέω, όμως, ότι με οδηγόαυτά προσπαθούμε τόσα χρόνια να παρέμβουμε κινηματικά στην πόλη μας καιτελικά φτιάξαμε και ένα πολιτικό όχημα, τη δημοτική κίνησή μας, που ναεπιχειρεί να συμβάλει σε αυτή την πολιτική κατεύθυνση και φυσιογνωμία.Και αυτό φυσικά σημαίνει ότι θέλουμε και πρέπει να είναι ένα ενεργό,ζωντανό σχήμα παρέμβασης, με εσωτερική ζωή και λειτουργία και εξώστρεφηδράση. Και όχι ένα εκλογικό όχημα μίας χρήσης της «Αριστεράς τηςμεταπολίτευσης», που τα είχε απλά για να εκλέγει συμβούλους στασυμβούλια χωρίς να είναι οχήματα δράσης και σύνδεσης με τη γειτονιά.
Ερ: Η αριστερά βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση γενικά. Έχεις κάποιες σκέψεις για την επόμενη μέρα; Κάποιες πρωτοβουλίες ίσως;
Απ: Στις φετινές δημοτικές εκλογές συμμετέχουν πολλά αυτοδιοικητικάσχήματα της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μεταξύ αυτώνκαι πάνω από 15 περίπου με ενωτική, μετωπική και ταυτόχροναριζοσπαστική φυσιογνωμία. Θεωρούμε ότι η παρέμβαση τέτοιων σχημάτων στιςδημοτικές εκλογές μπορεί να οικοδομήσει όρους για μια νέα δυναμική στηριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά. Ενδεχομένως, να αποτελέσει καιχώρο λήψης τέτοιων πρωτοβουλιών.
Πρωτοβουλιών ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης της Αριστεράς που μέσαστις μνημονιακές παλινωδίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τηπαράλληλη κάμψη των κινηματικών αντιστάσεων, προσπάθησε να ανακαλύψεινέους δρόμους συλλογικής αντίστασης απέναντι στη μνημονιακή επέλαση.Θέλουμε να συγκροτήσουμε το ρεύμα εκείνο που θα καταφέρει ξανά ναορθώσει νικηφόρες αντιστάσεις στους κοινωνικούς χώρους και ειδικά στοπεδίο της γειτονιάς για εμάς, αλλά θα λειτουργεί και σαν όχημαανασύνθεσης της πολιτικής Αριστεράς σε ανατρεπτική και ριζοσπαστικήκατεύθυνση. Την Αριστερά που επιμένει πως υπάρχει άλλος δρόμος μακριάαπό τα μνημόνια, την Ε.Ε και τους μηχανισμούς επιτροπείας. Η αντίληψηαυτή δε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως η αντίστοιχη δική μας «εμμονή». Δενθέλουμε απλά να αθροίσουμε τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς πουαντιλαμβάνονται το στοιχείο της ρήξης με το ευρωσύστημα και την αξίαενός μεταβατικού προγράμματος και μίας αντίστοιχης τακτικής στο πλαίσιομίας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Θέλουμε να εντάξουμε όλεςαυτές τις δυνάμεις σε μια διαδικασία ανασύνθεσης πρακτικών, πολιτικώνεπιλογών, τομών και αντιλήψεων. Επιδιώκουμε να ξαναανακαλύψουμε αυτόντον δρόμο μέσα στις δοσμένες συνθήκες και η ριζοσπαστική παρέμβαση στιςγειτονιές αποτελεί σημαντικό πεδίο για αυτή τη διαδικασία. Ηαντιφατικότητα των κοινωνικών-ταξικών δυνάμεων στο τοπικό κίνημα, οπλούτος των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων αλλά και η κρισιμότητατου συγκεκριμένου τομέα δημόσιας διοίκησης στη διαδικασία τηςκαπιταλιστικής αναδιάρθρωσης είναι στοιχεία που κάνουν αναγκαία τηνμετωπική παρέμβαση και συμπόρευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στηγειτονιά και την αυτοδιοίκηση. Παλεύουμε να αποτυπώσουμε αυτά ταφυσιογνωμικά στοιχεία και την πολιτική κατεύθυνση σε απόπειρες, όσογίνεται, παραδειγματικών αυτοδιοικητικών εγχειρημάτων. Έχοντας επίγνωσητων σημερινών δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης από σήμερα να αρχίζει ναυλοποιείται μία άλλη κατεύθυνση, φυσιογνωμία και πρακτική για μίασύγχρονη ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά στις γειτονιές καισυνολικά.
Πηγή: www.antapocrisis.gr