Εντός των επόμενων μηνών, θα ζήσουμε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με  ήδη ορισμένες τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και  βουλευτικές εκλογές, με την ημερομηνία των τελευταίων να παραμένει  αδιευκρίνιστη. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε μάχη με την αυτοτέλειά  της, αλλά και με ενιαίο κριτήριο την προσπάθεια ανάδειξης ενός ρεύματος  στη ριζοσπαστική αριστερά που κινείται ταυτόχρονα ριζοσπαστικά, ενωτικά  και προγραμματικά με βάση τη μεταβατική λογική σύνδεσης των άμεσων  τακτικών αιτημάτων με τη στρατηγική προοπτική μας. Στο πλαίσιο αυτό,  θεωρούμε ότι κριτήριο πρέπει να είναι οι πολιτικοί-προγραμματικοί όροι, η  φυσιογνωμία και οι συμμαχίες για την υλοποίηση της κίνησής μας.  Επιδιώκουμε πολιτικά τη δημιουργία αριστερών ριζοσπαστικών πολιτικών και  εκλογικών σχημάτων με σαφή αντιευρώ-αντιΕ.Ε. τόνο και συμμαχίες που θα  κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση απεύθυνσης στο  κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό των κινημάτων και της αριστεράς, με  ανάλογο τόνο, περιεχόμενο και φυσιογνωμία. Χωρίς «θολές» απευθύνσεις σε  κάποιον γενικά «πατριωτικό» χώρο ή πολύ περισσότερο ανάλογες συμμαχίες,  κάτι που εξυπηρετεί ένα άλλο πολιτικό σχέδιο από αυτό της αναγκαίας  σύγχρονης μετωπικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, ένα σχέδιο που δεν μας  αφορά.

Στις χώρες της E.E. συσσωρεύεται σήμερα σε πρωτοφανές επίπεδο πλούτος  και δύναμη στην πλευρά των κυρίαρχων, αλλά και αδικία, ένταση της  εκμετάλλευσης και της καταπίεσης για τους εργαζόμενους/ες και τους  λαούς. Οι κυρίαρχες τάξεις αντιμετώπισαν την κρίση του 2008 επιμένοντας  αταλάντευτα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική πυγμής  απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Πατώντας πάνω σε  αυτό το «κεκτημένο» πέτυχαν μια ανάκαμψη που τροφοδοτείται κυρίως από  την κατακρεούργηση των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.  Μπροστά στις ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τις  προβλέψεις για μια νέα ύφεση, προετοιμάζονται για μια ακόμα σκληρότερη  οικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι ήττες των εργατικών-λαϊκών  κινητοποιήσεων, με εμβληματικά σημεία το ελληνικό 2015, την αντεπίθεση  της δεξιάς στη Λατινική Αμερική, αλλά και την επιβολή καθεστώτων  έκτακτης ανάγκης ακόμα και σε χώρες στο κέντρο του δυτικού καπιταλισμού,  ενισχύουν στις καθεστωτικές δυνάμεις την πεποίθηση ότι τα προβλήματά  τους θα περιορίζονταν στα ζητήματα των ανταγωνισμών και των μεταξύ τους  αντιπαραθέσεων. Το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων των κίτρινων γιλέκων στη  Γαλλία, οι αντιστάσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση  Ανατολή, οι κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία και την Αλβανία αναδεικνύουν  ότι ο παράγοντας της λαϊκής παρέμβασης βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο. Σε  αυτόν τον παράγοντα οφείλει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας και να  λογοδοτεί η δράση μας.

Την εκπρόσωπο του γερμανικού ιμπεριαλισμού, Άνγκελα Μέρκελ, ετοιμάζεται να υποδεχτεί η κυβέρνηση Τσίπρα. Για πρώτη φορά μετά το 2014, και αφού το  «Go Back» του Τσίπρα προς τη Μέρκελ το 2014 έχει μετατραπεί σε πλήρη υποταγή του στα συμφέροντα του ντόπιου και Ευρωπαϊκού Κεφαλαίου και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, η Μέρκελ έρχεται στη χώρα μας, με σκοπό να προωθήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα της γερμανικής πολιτικής στα Βαλκάνια και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου