Λίγες μέρες μετά τις τριπλές εκλογές του Μαΐου και στο τέλος της  διαδικασίας των εκλογών στο σωματείο μου (ΣΕΤΗΠ), αναρωτιέμαι ποιο είναι  το πραγματικό ερώτημα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας στο  οποίο η αριστερά καλείται να απαντήσει με πειστικούς όρους.

Την Κυριακή 2 Ιουνίου 2019 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη του Συντονισμού  Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων με τη συμμετοχή διευρυμένων  αντιπροσωπειών των έξι συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στον Συντονισμό.

Εκ μέρους της Αριστερής  Ανασύνθεσης, του Κεντρικού Συντονιστικού Οργάνου και του Πανελλαδικού Γραφείου της, σας μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς μας στη διαδικασία της 9ης συνδιάσκεψης της οργάνωσής σας. Ευχόμαστε να έχουν επιτυχία οι διαδικασίες σας και να συμβάλουν στην τόσο αναγκαία ανασύνταξη και αναζωογόνηση του λαϊκού κινήματος όσο και στη συζήτηση στην ευρύτερη Αριστερά και ειδικά στην κομμουνιστική Αριστερά. Οι οργανώσεις μας παλιότερα είχαν μία σχετικά καλύτερη επαφή και επικοινωνία κινηματικά και πολιτικά που στην πορεία των χρόνων ατόνησε και θεωρούμε ότι πρέπει να επανέλθει. Εκτιμούμε ότι η πρόσκλησή σας καθώς και κάποιες πρόσφατες κοινές δράσεις μας στο κίνημα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα με τη σημερινή παρουσία μας θέλουμε να τονίσουμε και αυτή την πλευρά.

Ο Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων (ΑΡΑΝ, ΚΚ Εργατικός Αγώνας, Παρέμβαση, Σύλλογος Γιάννης Κορδάτος, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο) διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση στα Γιάννενα για το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας.

Στις χώρες της E.E. συσσωρεύεται σήμερα σε πρωτοφανές επίπεδο πλούτος  και δύναμη στην πλευρά των κυρίαρχων, αλλά και αδικία, ένταση της  εκμετάλλευσης και της καταπίεσης για τους εργαζόμενους/ες και τους  λαούς. Οι κυρίαρχες τάξεις αντιμετώπισαν την κρίση του 2008 επιμένοντας  αταλάντευτα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική πυγμής  απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Πατώντας πάνω σε  αυτό το «κεκτημένο» πέτυχαν μια ανάκαμψη που τροφοδοτείται κυρίως από  την κατακρεούργηση των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.  Μπροστά στις ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τις  προβλέψεις για μια νέα ύφεση, προετοιμάζονται για μια ακόμα σκληρότερη  οικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι ήττες των εργατικών-λαϊκών  κινητοποιήσεων, με εμβληματικά σημεία το ελληνικό 2015, την αντεπίθεση  της δεξιάς στη Λατινική Αμερική, αλλά και την επιβολή καθεστώτων  έκτακτης ανάγκης ακόμα και σε χώρες στο κέντρο του δυτικού καπιταλισμού,  ενισχύουν στις καθεστωτικές δυνάμεις την πεποίθηση ότι τα προβλήματά  τους θα περιορίζονταν στα ζητήματα των ανταγωνισμών και των μεταξύ τους  αντιπαραθέσεων. Το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων των κίτρινων γιλέκων στη  Γαλλία, οι αντιστάσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση  Ανατολή, οι κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία και την Αλβανία αναδεικνύουν  ότι ο παράγοντας της λαϊκής παρέμβασης βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο. Σε  αυτόν τον παράγοντα οφείλει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας και να  λογοδοτεί η δράση μας.